คุณอ๊อฟคะ ดิฉันเพิ่งได้มีโอกาสตอบคุณอ๊อฟเป็นครั้งแรก ขอชื่นชมในความเข้มแข็งนะคะ เป็นธรรมดามากค่ะที่คุณจะรู้สึกเจ็บอีกเมื่อได้ผ่านหอพักและได้เห็นรถของผู้หญิงของเขา เพราะเพราะพอตาเราเห็นใจเราก็ไปนึกถึง มันก็โยงใยไปถึงความคุ้นเคยของเรากับเขา แต่พออีกสักพักความเสียใจมันก็จะคลายไปเหมือนที่มันเคยคลายไปแล้วค่ะ จิตใจคนเรานั้นไม่เที่ยงค่ะ บังคับไม่ได้ มันอยากคิดก็คิดไป มันก็ห้ามไม่ได้ว่าอย่าไปคิด เพียงแต่เวลาที่เราคิดก็ให้เรามีสติกับมันว่าเรากำลังคิดกำลังนึกถึงเขา กำลังนึกถึงอดีตที่ผ่านไปแล้ว อดีตที่ผ่านไปแล้วก็ผ่านไปค่ะเพียงแต่ตอนนี้เราต้องมีสติกับปัจจุบันให้ได้ค่ะ สู้ๆ นะคะ ถ้านึกถึงเขาจนทนไม่ไหวก็ไม่ต้องไปห้ามใจมันหรอกค่ะ อยากร้องไห้ก็ร้องไป แต่อยากให้คิดเวลาร้องไห้ว่าเรากำลังอยู่ในอารมณ์ไหนอยู่ เช่น เศร้ามาก ก็ให้รู้ว่าใจมันกำลังเศร้ามาก หรือใจมันกำลังอยากได้เขากลับมา ก็ให้ตามรู้ใจว่าที่มันเศร้าเพราะมันมีตัวคำว่า "อยาก" ขึ้นมานะคะ ให้รู้จิตใจของตนไป คอยดูใจของเราไป และคอยดูอยู่กับปัจจุบันให้มากๆ นะคะ นึกเสียว่าอดีตก็คืออดีต อย่าให้อดีตมาทำร้ายเราได้อีกนะคะ เราถูกอดีตทำร้ายมามากพอแล้วนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

เขาไม่ได้เกิดมาพร้อมเรา เราจะไปทุกข์เพราะเขาทำไม

เราไม่ใช่พระอรหันต์ ย่อมรู้สึกได้เป็นธรรมดา เมื่อรู้สึกแล้วให้รู้ว่า เป็นอย่างไร บางทีความเจ็บอาจทำให้คุณเข้มแข็งขึ้น เมื่อยามที่เค้ากลับมาหาคุณ ว่าสิ่งที่เค้าพูดนั้นตรงกับการกระทำเค้าหรือไม่ สติเท่านั้นจะช่วยคุณได้

สวัสดีครับ เข้ามาทักทายครับ



ใช่ครับ ถึงจะเจอเค้าอยู่ด้วยกันผมว่ามันก็ไม่ได้ทำให้เราเจ็บมากไปกว่านี้แล้วแหละครับ
ผมเคยเค้า สองคนเดินด้วยกัน ตอนเจอมันก็เจ็บนะครับ แต่ว่า วันต่อมาก็ไม่เป็นอะไรมาก
ผมคิดว่ามันเคยเจ็บมากกว่านี้มาแล้วมั้ง

ของคุณอ๊อฟ ยังดีนะครับที่เค้ายังขอโทษในสิ่งที่เค้าทำ แต่ของผมเค้าไม่เคยติดต่อกลับมาอีกเลย
แต่ผมว่ามันก็ดีสำหรับผมนะครับ ตัดใจได้ง่ายขึ้น หรือว่าแบบผมจะดีกว่า

สู้ต่อไปนะครับ ชีวิตยังอีกไกลครับ ผมจะเป็นกำลังใจให้นะครับ มาพยายามด้วยกันนะครับ

สวัสดีค่ะทุกๆท่าน
ช่วงนี้อากาศไม่ค่อยดีเลยค่ะฝนตกทั้งวัน เลยเศร้าไปตามสายฝนค่ะ
ขอบคุณสำหรับทุกๆคำแนะนำนะคะ...เมื่อคืนร้องไห้อีกตามเคยค่ะ เพราะเราเองแท้ๆ ไปรับมันมาใส่ใจ

เพราะเรายังมีความ "อยาก" อย่างที่ท่านกัลยาณมิตรธรรมหลายๆท่านว่าแหละค่ะ
ใจมันก็เลยยังจบไม่ลงซะที...

ดิฉันต้องกลับมานับ 1 อีกครั้ง เพราะตัวเราเองไปรับมันมาใส่ใจเอง
ก็ต้องเจ็บเอง ทุกข์เองอยู่ตามเคย

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะคุณbunbun คุณเพชร kanalove taktay มานิตา แทนขวัญ และทุกๆท่านที่ไม่ได้เอ่ยชื่อนะคะ
ดิฉันจะอยู่เพื่อสู้ค่ะ

คุณอ๊อฟ ดิฉันอยากให้คุณอ่านบทเพลง เพลงนี้นะค่ะ

ก้อนหินก้อนนั้น ของโรส ค่ะ
เคยมีใครสักคนได้บอกฉันมา
ว่าเวลาใครมาทำกับเราให้เจ็บช้ำใจ
ลองไปเก็บก้อนหินขึ้นมาสักอัน
ถือมันอยู่อย่างนั้นและบีบมันไว้

บีบให้แรงจนสุดแรง ให้มือทั้งมือมันเริ่มสั่น
ใครคนนั้นยิ้มให้ฉัน ถามว่าเจ็บมือใช่ไหม

ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ได้เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง
ให้เธอคิดเอาเอง ว่าชีวิตของเธอเป็นของใคร
ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่รับมันมาใส่ใจ
ถูกเขาทำร้าย เพราะใจเธอแบกรับมันเอง

ใครมาทำกับเธอให้เจ็บหัวใจ
ก็แค่ให้ก้อนหินก้อนนั้นให้เธอรับมา
เพียงเธอจับมันโยนให้ไกลสายตา
หรือเธอปรารถนาจะเก็บมันไว้
หากยิ่งยอมยิ่งแบกไป หัวใจของเธอก็ต้องสั่น
หากยังทำตัวแบบนั้น ถามว่าปวดใจใช่ไหม

ถูกเขาทำร้าย เพราะใจเธอรับไว้เอง ...

ทุกครั้งที่ดิฉันเหนื่อย หรือท้อ ดิฉันจะฟังเพลงนี้ค่ะ

ดิฉันก็ชอบเพลงนี้เหมือนกันค่ะ...เป็นเพลงที่ให้กำลังใจและข้อคิดดีมากค่ะ
ขอบคุณคุณเพชรนะคะสำหรับบทเพลงนี้...ดิฉันจะสู้กับใจตัวเองให้ได้ค่ะ
สักวันหนึ่งดิฉันจะกลับมาเป็นคนเดิมให้ได้

ปลอบใจกันอยู่ดี ๆ ทำไมแอบไปร้องไห้คนเดียวล่ะ เดี๋ยวไม่สวยนะ

ยังมีเพื่อน ๆ ที่ให้กำลังใจอีกมากมาย วันนี้แวะมาให้กำลังใจนะสู้ ๆๆๆ สู้ต่อไป

ดิฉันมาให้กำลังใจด้วยอีกคนค่ะไม่มีเพลงมาฝากนะค่ะอาศัยฟังจากทุกคนดีกว่าเพาะจังเลย..... อยากบอกคุณอ็อฟว่าเวลาเจอเขาให้ยิ้มให้เขาไปเลยเขาจะได้รู้ว่าเราเข็มแข็งมากกว่าที่พวกเขาคิด...สู้สู้

สวัสดีค่ะทุกท่าน
ต้องขอขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ตอนนี้ก็อธิบายไม่ถูกค่ะ เวลาก็ผ่านมาครบเดือนแล้วที่ไม่ได้เจอเขา แต่ก็ยังคิดถึงอยู่ แล้วก็รู้สึกเจ็บแปล๊บๆเวลาที่เจออะไร
ที่เกี่ยวกับเขา หรือสิ่งที่เคยทำกับเขา พยายามบอกใจตัวเองเสมอว่า เขาไม่รักเราแล้ว เขาทิ้งเราแล้ว เขามีคนใหม่แล้ว..แต่ใจก็ยังอาลัยอาวรณ์ห่วงหาเขาเหมือนเดิม
วันเสาร์ไปหาเพื่อนและขายของและดูแลลูกชายช่วยเพื่อน วันอาทิตย์ไปร้านหนังสือและดูหนังคนเดียว ขากลับร้องไห้เหมือนเคยค่ะ..หนักกว่าเดิมอีก
ทั้งๆที่ผ่านมานานแล้วก็น่าจะร้องไห้น้่อยลงกว่าเดิม แต่ทำไมมันยังไม่หายก็ไม่รู้สิคะ....เปิดเพลงฟังดีเจก็ช่างสรรหาเพลงสำหรับคนอกหักดีเหลือเกิน
ยิ่งร้องหนักกว่าเดิมอีกค่ะ ...สภาพจิตใจย่ำแย่มากคะ เหงามาก
จะร้องไห้คนเดียวไม่อยากให้ใครเห็น โดยเฉพาะอย่างยิ่งพ่อกับแม่ค่ะ อยู่ต่อหน้าดิฉันจะแสร้งว่า
ไม่ได้รู้สึกเสียใจหรือเสียดายเขาเลย ทั้งที่จริงๆแล้ว ดิฉันอ้อนวอนคุกเข่าเขาขอร้องอ้อนวอนไม่ให้เขาทิ้งจนแทบจะไม่เหลือศักดิ์ศรีเลยค่ะ

ก่อนนอนหลังจากสวดมนต์ไหว้พระ นั่งสมาธิเสร็จ ก็ขอให้สิ่งสักสิทธิ์ช่วยให้ดิฉันหมดความทุกข์จากเรื่องนี้โดยเร็ววัน ขอให้เรากับเขาอย่าได้พบพานกันอีก
ทั้งในชาตินี้และชาติต่อๆไป ขอให้หมดเวรหมดกรรมต่อกัน เวรกรรมที่เคยมีต่อกันให้หมดสิ้นไปนับตั้งแต่นี้ต่อไป

ขอบคุณ คุณมานิตาสำหรับกำลังที่มอบให้นะคะ คุณ taktay ที่เข้ามาเป็นกำลังใจดิฉันตลอดและบทเพลงเพราะๆ คุณแม่ลูกสาม ที่แวะเวียนมาให้กำลังใจ
และทุกๆท่านนะคะที่ดูแลผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างดิฉันให้ก้าวผ่านทะเลแห่งทุกข์นี้

ก่อนอื่น ขอเอาบุญมาฝากค่ะ ดิฉันไปทำบุญตักบาตรที่วงเวียนใหญ่มา เมื่อวันเสาร์ที่ 3 ตุลาคม 2552 นี้
คุณอ๊อฟ ต้องหลีกเลี่ยงที่จะฟังเพลงเศร้าๆ มันยิ่งทำให้เราคิดมาก เพราะแต่ละบทเพลง ผู้ประพันธ์เค้าก็ช่างสรรหาเนื้อเพลงที่ได้ตรงกับสภาพเป็นจริงของแต่ละคน

และอย่าอยู่คนเดียวเมื่อไม่จำเป็น หรือถ้าต้องอยู่คนเดียวจริงๆ หาอะไรมาทำค่ะ ดิฉันเองทุกวันนี้ วันธรรมดาก็อยู่คนเดียว จะเจอกับสามีก็เย็นวันศุกร์ และกลับมาทำงานวันจันทร์ ช่วงวันธรรมดาดิฉันก็พยายามหากิจกรรมมาทำ เช่น ดูแลรักษาสุขภาพ,หน้าตาของตนเอง เสร็จก็ไหว้พระสวดมนต์ เพราะอย่างน้อยๆ ดิฉันจะไม่ทำให้ตัวเองดูโทรมค่ะ จะยิ่งทำให้เราหดหู่

พยายามเข้านะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ