สวัสดีค่ะคุณทักทายและคุณ dd ดิฉันลองบอกสามีแล้วค่ะเรื่องลูกๆเขาไม่ยอมค่ะคือบ้านตายายอยู่ต่างจังหวัดค่ะเขาบอกคิดถึง...ดิฉันอยู่แบบเฉยที่สุดนิ่งที่สุด(พยายามนะค่ะ)ดิฉันทำตามที่คุณทักทายบอกค่ะคือไม่รับข้อมูลใหม่ๆเข้ามาในสมองและความคิดไม่รับรู้เรือ่งพวกเขาแต่สามีดิฉันก็พยายามเล่าให้ฟังว่าทางผู้หญิงเขารับสภาพไม่ได้ไม่มีเวลาให้เงินทองขัดสนเลี้ยงลูกคนเดียวไปไหนไม่ได้และที่สำคัญทางนู้นกล่าวหาดิฉันว่ากดดันเขาสามีดิฉันมาด่าดิฉันว่ายุ่งกับผู้หญิงของเขาทั้งๆที่ดิฉันไม่เคยไปสนใจผู้หญิงเขาเลย....ส่วนพวกเด็กๆดิฉันใช้วิธีการพาลูกๆไปเล่นในห้องนอนยายก่อนนอนจนกว่าเขาจะง่วงจึงพาเข้านอนเพื่อหลบพ่อเขาเวลาอยู่ด้วยกันแต่มีน้อยวันเพราะตัวเขาเองยังทำตัวปกติเช่นเดิมคือกินเหล้าเที่ยวผู้หญิงและกลับบ้านดึกทุกคืนจนดิฉันชินและชาแล้วค่ะ...ดิฉันคิดว่าให้เขารับเวรรับกรรมที่ก่อกันมาบ้างแล้วกันดิฉันขอเป็นฝ่ายนั่งดูอยู่เฉยๆ รักลูกมากค่ะตอนนี้ ......
ขอบคุณนะค่ะที่เป็นกำลังใจให้เสมอมาแวะมาคุยบ่อยๆนะค่ะ

คุณแม่ลูกสาม เข็มแข็งขึ้นแล้วนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
บางครั้งก็ให้นึกว่า สามีมันก็คนอื่นมาอยู่ด้วยกันก็เท่านั้น เลือดเนื้อเชื้อไขก็ไม่ใช่แล้วยังจะมาสร้างปัญหาอีก ( ปลอบใจกันอีกแล้วเนอะ ) ขอให้คุณแม่ลูกสามสมหวังโดยเร็วนะคะ เพราะยังไงเราก็เป็นเพื่อนร่วมทุกข์เดียวกัน

สวัสดีค่ะคุณทักทายคุณ dd คุณมานิตาคุณทุกข์ใจและทุกคนดิฉันมีเรื่องจะปรึกษาทุกคนหน่อยค่ะอาจเป็นเรื่องเล็กๆแต่ดิฉันหาทางออกไม่ได้ค่ะ คือว่า..คุณแม่ดิฉันตอนนี้ท่านเศร้ามากเลยบางทีดิฉันแอบเห็นแม่ร้องไห้ด้วยค่ะดิฉันเสียใจมากเลยลำพังตัวดิฉันเองพอทำใจได้บ้างมีบางครั้งที่ทำใจไม่ได้แต่ก็พอจะอดทนเพื่อลูกๆได้ค่ะดิฉันเข้าใจนะค่ะว่าความรู้สึกแม่เป็นอย่างไรคือท่านอยากกลับบ้านนอกกลับไปหาพ่อที่อยู่ต่างจังหวัดแต่ยังไปไม่ได้เพราะห่วงลูกและหลานๆมากกลัวดิฉันไม่สามารถปกป้องลูกๆได้ทันจากพ่อเขาและกลัวหลานขาดความอบอุ่นตอนนี้เด็กกำลังโต 3 ขวบค่ะกำลังอยากรู้อยากเห็น สามคนเป็นแฝดหญิง-ชายชวนกันเล่นและซนมากเขาจะถามทุกวันว่าพ่อเขาไปไหนทำไมไม่มาเล่นกับเขาบ้างหลังเลิกงาน5โมงเย็นจนถึง4ทุ่มพ่อเขาจะไปอยู่กับลูกใหม่เขาซึ่งเป็นเวลาที่เข้านอนกันแล้วดิฉันเสียใจและนึกแค้นใจมากที่เอาเวลาลูกๆไปให้กับอีกคนลืมบอกว่าดิฉันบอกแม่ว่าให้อยู่อีกแค่ต้นเดือน พ.ย.เท่านั้นเพราะดิฉันกำลังย้ายบ้านค่ะอยากย้ายดิฉันไม่อยากเห็นสภาพอย่างเก่าได้ดิฉันซื้อเป็นของตัวเองเลยค่ะแต่ต้องตกแต่งนิดหน่อยค่ะเลยชุนลมุนเล็กน้อย...แม่ดิฉันเห็นสภาพความเป็นอยู่ของดิฉันตอนนี้แล้วทุกข์ใจไปด้วยดิฉันจะบาปไหมค่ะพอดีกับน้องชายและแฟนมาขออาศัยอยู่ด้วยช่วงนี้ก่อนที่จะหาบ้านเช่าของพวกเขาได้...และนี่เป็นสาเหตุที่สามีดิฉันไม่อยากเข้าบ้านอ้างว่ารำคาญคนเยอะเข้ามาก็ทุกคนเข้านอนกันหมดแล้วแม่ก็คิดมากว่าลูกเขยจะว่าหรือเปล่าเพราะเคยด่าว่ามาเกาะและขอเขากินอยู่....ดิฉันกลุ้มใจมากค่ะและเมื่อคืนทางเมียน้อย msn มาด่าว่าดิฉันเป็นนางมารร้ายกีดกันไม่ให้พ่อลูกเจอกันเขาจะอยู่แบบร้ายๆกับดิฉันตูเจ็บม-งึก็ต้องเจ็บเหมือนกัน...ตัวสามีดิฉันเขาเชื่อทางนู้นมากเขาไม่แคร์ความรู้สึกไม่สนใจครอบครัวเราไม่แคร์ความรู้สึกแม่เราที่อยู่ด้วยกัน...บ้างทีแม่ดิฉันก็บอกว่าบ้านเรามีหลานๆเขาเลี้ยงได้ทำไมทนอยู่ไม่กลับบ้านทนอยู่ให้เจ็บช้ำใจให้เขาดูถูกครอบครัวเรา....ทุกท่านดิฉันจะทำอย่างไรดีค่ะถึงเวลาต้องเลือกแล้วหรือ หรือจะรอเวลาให้มันผ่านไปช้าๆ.......ทุกวินาที.......

อดทนไว้น่ะค่ะ....อดทนกับความน่าเวทนาและน่าสมเพชของคน กรวดน้ำให้พวกเขาเยอะๆ สักวันกรรมดำจะผ่านพ้นจากชีวิตคุณ....ขอมอบดอกพุด ที่หอม ขาวบริสุทธิ์ให้จิตใจคุณแม่ลูกสามค่ะ...

เข้าใจว่าคุณแม่ของคุณแม่ลูกสาม ท่าน"ประสงค์"จะอยู่เพื่อเกื้อกูลคุณในเวลานี้ คุณมีเจตนาจะให้ท่านทุกข์ไปด้วยก็หาไม่ การที่ท่านต้องมารับวิบากร่วมเช่นนี้แสดงว่าท่านคงได้เคยทำบาปกรรมมีการ"ยินดี"ในทุกข์ที่ผู้อื่นได้รับจากสภาพครอบครัวแตกแยกเช่นนี้มาก่อน หาไม่แล้ว ท่านจะไม่ได้รับความทุกข์ร้อนเช่นนี้เลย เรื่องนี้คุณแม่ลูกสามพึงเข้าใจและสบายใจว่าตนเองมิได้ทำบาปกรรมแก่มารดาเลย ในกรณีดังกล่าวอนึ่ง คุณแม่ลูกสามได้เลี้ยงดูบำรุงมารดาให้อยู่เป็นสุข หรือท่านต้องมาส่งเสียเป็นภาระเรื่องจ่ายทรัพย์เลี้ยงดูเรา ทั้งยังต้องคอยดูแลหลานๆอีกทำให้ท่านเหน็ดเหนื่อยเกินควรหรือไม่ คุณแม่ลูกสามไม่ต้องตอบมาในที่นี้แต่ให้พิจารณา"เจตนา"ของตนเองเงียบๆ แล้วพยายามปรับ"ความคิด"หรือเจตนานั้นอย่าง"จริงใจ"ว่า "เราจะเลี้ยงดูมารดา อย่างดีที่สุด มิให้ท่านลำบากด้วยภาระแห่งเรา ทั้งในด้านทรัพย์และกำลัง" แล้วทำให้เป็นรูปธรรม คือไม่คาดหวังว่าท่านจะต้องเสียทรัพย์มาเลี้ยงเรา พยายามให้ท่านพักผ่อนให้มาก....กิจเรื่องการเลี้ยงลูก เราพึงทำเองโดยมาก หากท่านต้องการเกื้อกูลเราด้วยทรัพย์และการดูแลเด็กๆเพราะนี่มาจากเมตตาบริสุทธิ์ของท่านก็พึงประมาณการอันควร พิจารณาถึงความเหมาะควรเรื่องการพักผ่อนของท่านด้วย เช่นนี้ ชื่อว่าเราเบียดเบียนท่านน้อยลง..เมื่อเห็นท่านทุกข์ใจ พึงปลอบโยนให้หายเศร้า เราเองต้องแสดงความไม่หวั่นไหวต่อปัญหาให้ท่านเห็นเพราะการที่ท่านเห็นเราทุกข์ นี่เป็นปัจจัยหลักที่ทำให้ท่านทุกข์จนร้องไห้..

บอกท่านว่า อย่าได้วิตกเลย ทุกสิ่งในโลกเปลี่ยนแปลงเสมอ มีดีได้ก็ร้ายได้ เมื่อร้ายแล้วย่อมเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น มิใช่คงทนถาวรร้ายตลอดไปหรอก เวลาเราต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายก็เพราะบาปเก่าเขาตามมาให้ผล ลูกเองทุกข์จากบาปเก่าแล้วขออย่าได้เพิ่มบาปกรรมใหม่ด้วยการเป็นเหตุให้แม่ทุกข์ใจไปด้วยเลย แม่พึงระงับความโศกเสียเถิดหากจะกรุณาลูก..เวลานี้เราต้องทำกุศลกรรมใหม่เพื่ออาศัยผลดีมาปัดเป่าทุกข์ .. แนะนำมารดาให้สวดมนตร์ไหว้พระรักษาศีลด้วย ย่อมเป็นประโยชน์แก่ท่านมาก..



ขอคุณแม่ฯระงับพยาบาทเสียให้ได้ ความพยาบาทนั้นเขาจะสะสมไว้ในใจ แม้ข้ามภพชาตินั่นเทียว หากไม่อยากข้องเกี่ยวด้วยกับเขา อย่าพยายามเอาร้ายเข้าตอบ เมื่อได้รับSMSมาให้นึกไว้ก่อนว่า เราจะมีจิตเป็นกุศลให้ได้ ไม่ว่าจะเป็นข้อความจากใครหรืออย่างไร ทันทีที่จิตพุ่งจี๊ด ให้คิดว่า ขอเธออย่าได้มีทุกข์อย่างฉันเลยๆๆๆ ท่องไปจนใจลดอุณหภูมิลง แล้วแผ่เมตตาสำทับทันที ว่าเธอจงเป็นสุขๆนะ ตอนแรกอาจกะดฟันกรอดๆไปบ้าง ต่อมาหากคุ้นมากเข้าจะทำได้เป็นปรกติ บางทีแม้คิดถึงเจ้าหล่อนก็ยังนึกเมตตาไปได้ อานิสงค์เมตตานั้น ขอบอกว่า"ไม่ธรรมดา"จริงๆ ลองดู::



มาถึงตรงนี้ คุณแม่ลูกสามต้องตอบตนเองแล้วเพราะคนนอกไม่มีข้อมูลครบถ้วนประกอบการตัดสินใจทั้งการแนะนำใดๆอันผู้อื่นทำตามแล้วอาจได้รับผลได้ทั้งดีและเสีย หากดีก็ไม่มีปัญหา แต่ถ้าเสียคนแนะนำนั่นจะเป็นคนแรกที่ผู้ได้รับคำแนะนำนึกถึงด้วยความรู้สึกไม่ดีเป็นธรรมดา ทำนองว่า เป็นเพราะเองทีเดียว เลยจิตตกอีก เอาเป็นว่า ลองพิจารณาสิ่งต่อไปนี้ดู ::

๑. หากเราและลูกย้ายไปอยู่กับตายายแล้ว ใครดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายในภายหน้า เรามีรายได้เลี้ยงตนเเละลูกหรือไม่หรือไม่?หรือต้องไปเป็นภาระพ่อแม่?

๒. หากจะให้แม่กลับไปอยู่กับพ่อที่ต่างจังหวัด เราเลี้ยงลูกเองได้ไหม? ที่จริงถึงแม่อยู่ด้วยก็หาได้สามารถช่วยเด็กๆได้อย่างจริงจังไม่ กรรมนั้นเขามีกำลังมหัศจรรย์แม้หนีด้วยการเหาะก็หนีไม้พ้น....เรื่องการทำร้ายลูกนี้ คุณแม่ลูกสามต้องพูดเตือนสามีดังนี้--การที่เธอคิดทำร้ายฉันนั้นดีแล้วสมควรอยู่ แต่ที่เธอทำกับเด็กๆนั้นไม่ควรเพราะเขาไม่มีทางสู้ ระวังบาปตามทันไปเกิดกับพ่อแม่ที่อ่อนเเอและโดนทำร้ายเช่นนี้บ้าง เด็กๆยังต้องมีอนาคตอีกยาว เธอกับฉันนั้นอีกไม่นานต้องตาย เํธอจงทำบุญด้วยการเมตตาแก่เด็กๆเถิด ห ากเขามีปัญหาเพราะถูกเธอทำร้าย บาปนั้นไม่ตกมาที่ฉันแน่ สัตว์เดรัจฉานนั้น ยังรู้รักและเลี้ยงลูกๆทั้งยังสอนให้รู้จักเอาชีวิตรอดด้วยการหากิน ขอให้ลองตรองดูเถิด.--..ปรับคำพูดเอาตามเหมาะสม อย่าลืมมองทางหนีทีไล่ให้ทันด้วยเพราะคนชั่วนั่นหากเอาคำที่เป็นจริงเป็นธรรมไปใส่หู อาจเกิดอาการเหมือนคนที่ผีสิงถูกราดด้วยน้ำมนตร์ได้ อย่าประมาท..

๓.

นี่ก็เป็นอีกทางเลือกหนึ่งนี่ครับ

เอาละ ลองพิจารณาดูแล้วเลือกทำตามความเหมาะควรครับ จะตัดสินใจอย่างไรก็เผื่อใจไว้ด้วยว่าทุกอย่างมีข้อดีเสียปนอยู่ เมื่อตัดสินใจแล้วก็ยอมรับสิ่งที่ตามมาอย่างหน้าชื่นตาบาน ขอให้กำลังใจ ให้พ้นปัญหาอย่างราบรื่นรวดเร็วตลอดไปนะครับ

ขอบคุณค่ะคุณ dd มากค่ะดิฉันสารภาพว่าดิฉันอ่านไปร้องไห้ไปซาบซึงมากนึกไม่ถึงเรื่องแบบนี้เลยค่ะแม่ดิฉันจะช่วยดูเด็กๆก่อนไปโรงเรียนทั้งสามคนและจะยุ่งตอน3โมงเย็นดิฉันไปรับเด็กๆเองจากโรงเรียนค่ะและเลิกงาน5โมงเย็นดิฉันจะไปช่วยแม่ดูเด็กๆค่ะดิฉันจะให้เงินแม่ตอนสินเดือนทุกเดือนเพือให้ท่านได้เก็บไว้ใช้ส่วนตัวทุกอย่างดิฉันหาให้แม่หมดเลยค่ะดิฉันรักแม่มากค่ะส่วนคำว่าตูเจ็บมงึต้องเจ็บเป็นคำที่เมียน้อยพูดค่ะสรุปดิฉันไม่สามารถพูดอะไรได้เลยสามีเข้าข้างทางนู้นบอกว่าไม่เห็นเขาจะด่าอะไรเลยกายเป็นดิฉันผิดไปเสียอีก....วันนี้ขอดิฉันคุยและระบายหน่อยนะค่ะพรุ่งนี้ต้องดีขึ้นแน่นอนค่ะ....ขอบคุณมากค่ะ.......

สาธุๆ อนุโมทนาด้วยครับ ความดีความกตัญญูเป็นมงคลครับ ขอให้กุศลบุญส่งผลแก่คุณโดยเร็วไวครับ ..



อ้อครับ ขออภัย นึกว่าเป็นคุณแม่ฯอุทาน!..



เก็บหลักฐานไว้ แล้วแสดงให้เขาดูด้วย เผื่อเยื่อตัณหาของแกจะลอกออกบ้างนะครับ
บอกเขาด้วยว่า ถ้าหญิงนั้นมีความสุขกับการทำเช่นนี้ เราก็ยินดีเป็นที่ระบายให้เขาบางทีวิบากกรรมเก่าของเราจะได้หมดไปเร็วขึ้น..ขอให้อดีตสามีสบายใจได้ว่าเราจะไม่ยอมทำชั่วอีกเพราะรู้แล้วว่าผลเป็นอย่างไร ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่า"กรรมมีจริง"..ถ้่าไม่เกิดเหตุนี้เราคงมืดบอดไปอีกนาน..

อย่าลืมหาทางหนีด้วย ดังได้เตือนไว้ข้างบนครับ

คุณแม่ฯเป็นอย่างไรบ้าง หายไปหลายวันเลยนะ เป็นห่วงมากรู้เปล่า! ที่เป็นห่วงเพราะลูกยังเล็กอยู่ การตัดสินใจทุกเรื่องในตอนนี้ ต้องคิดเรื่องอนาคตของลูกก่อน รอส่งให้ลูกถึงฝั่งก่อน พวกเราๆ ก็คงไม่ต้องกังวลอะไรมากมาย และก็หวังว่าบรรดาลูกๆของพวกเรา คงจะไม่ต้องมาพบเจอเรื่องทุกข์กาย ทุกข์ใจเหมือนพวกเรานะ รักและห่วงใยทุกท่านเสมอ

คุณแม่ลูกสาม คิดถึงจังและก็เห็นใจด้วย ลองทำแบบนี้ดูนะคะเพราะฉันก็กำลังทำอยู่ทุกวัน
เนื่องจากว่าฉันอ่านหนังสือสวดมนต์เจอแนวทางหลวงพ่อถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นหลวงพ่อเกษมมั้ง
เวลาที่คุณทำบุญ ทำทาน ปล่อยนกปล่อยปลา ให้ข้าวหมาแมว ทำอะไรก็แล้วแต่ที่เป็นการทำบุญ
ทำทาน เวลาของหลุดจากมือให้คุณรีบอธิษฐานทันที เช่น บุญนี้ให้กับเทาวดาที่รักษาตัวข้า เจ้ากรรมนายเวรของข้า เทวดาที่รักษาตัวสามีของข้า เจ้ากรรมนายเวรของสามีของข้า นาย..................
ขอให้อยู่ในภพภูมิที่ดี มีอาหารการกินที่อุดมสมบูรณ์ อยู่ในถิ่นที่เหมาะสม พ้นจากความทุกข์ เมื่อได้รับบุญนี้แล้วขอให้ช่วยเหลือข้า ขอให้ข้าพเจ้ามีแต่ความสุขความเจริญพ้นจากความทุกข์ทั้งกายและใจ
ขอให้ช่วยให้สามีของข้านาย..................................คิดดีทำดี รักลูกรักครอบครัว..............
( ขอตามที่อยากขอ ) ท่องในใจให้เร็วที่สุด ตามด้วยบทสวดมนต์ขออโหสิกรรม และตามด้วย
แผ่เมตตา ตอนนี้ฉันทำทุกวันนึกได้ตอนไหนทำตอนนั้นเลย ลองทำดูนะคะเผื่อจะดีขึ้นบ้าง
หรือถ้าใครมีข้อความเพิ่มเติมช่วยบอกต่อด้วยนะคะ

เป็นอย่างไรคะคุณแม่ลูกสาม หายไปเลย เหตุการณ์คงดีขึ้นแล้วนะเอาใจช่วยคะ

ขอบคุณมากค่ะคุณทุกข์ใจ คุณทักทาย คุณมานิตา และทุกคนที่คิดถึงกันดีใจมากที่อย่างน้อยที่นี่ก็มีคนเป็นห่วงเป็นใยเราเป็นมิตรแท้จริงๆๆ ค่ะ ที่หายไปเพราะตอนนี้ยุ่งๆเกี่ยวกับการซื้อบ้านหลังใหม่ค่ะจะบอกว่าบังคับก็ว่าได้ให้เขาซื้อบ้านให้เราและใส่ชื่อเราด้วยดิฉันคิดว่าในเมื่อเราไปไหนไม่ได้ก็ขอให้ลูกๆสบายก็แล้วกัน..ทำเรื่องกู้กับธนาคารค่ะและก็ผ่านแล้วค่ะโอนเรียบร้อยแล้วค่ะ.....แต่นั้นก็เป็นแค่ภายนอกกายค่ะเขาบอกว่าเป็นการทดแทนสิ่งที่เขาทำมาและปัจจุบันเขาไม่สนใจดิฉันเลยตัวเขายังอยู่ที่บ้านเหมือนเคยแต่กลับตี 3 ทุกคืนมานอนเช้าก็อาบนำแต่ตัวไปทำงานเป็นอย่างนี้ทุกวันเรียกว่าเจอกันแค่ 3 ช.ม.ต่อ 1 วัน บางทีดิฉันก็ทำใจได้แต่บางครั้งก็ทำใจไม่ได้เหมือนกันค่ะรู้สึกว่าเขาจะเอาผู้หญิงของเขาและลูกออกนอกหน้าแล้วค่ะ.....ดิฉันเบื่อชีวิตแบบนี้เต็มทนจะไปก็ไม่ยอมไปจะอยู่ก็เหมือนคนไม่มีจิตใจเหมอลอยเหมือนคนกำลังหลงรักใครซักคนไม่ทราบว่าคุณๆทั้งหลายเป็นบ้างไหมค่ะเบื่อกับชีวิตจะมีวิธีไหนบางไหมค่ะที่จะลืมเขาไม่สนใจเรื่องของเขาบางค่ะ.....คิดถึงทุกคนมากค่ะ...

คุณแม่ฯมีอาการเดียวกับเราเลย เบื่อเรื่องคาราคาซังแบบนี้เต็มทน แต่คุณแม่ยังดี ยังได้บ้านมาหนึ่งหลัง ของเราตอนนี้ สลึงเดียวยังไม่ได้เลย เฮอ! เบื่อเต็มทน อยากจะระเบิดคำพูดที่มันอัดอั้น แต่ก็พูดไม่ได้ เพราะไม่เคยทะเลาะหรือเถียงกับใครมาก่อน สมองมันคิดคำพูดไม่ทัน เราก็เป็นของเราแบบนี้แต่ไหนแต่ไรมาแล้ว เรื่องของเรื่องก็คือเราเป็นคนที่ใจดีไม่เคยคิดร้ายกับใคร พอมาเจอคนทำร้ายจิตใจเราอย่างแสนสาหัสแบบนี้ เลยทำอะไรไม่ถูก เราจึงคิดว่า เราคงกำลังชดใช้กรรมที่ทำไว้เมื่อชาติก่อน ปลงหนอๆๆเข้มแข็งหนอๆๆ เรามาเป็นกำลังใจให้กันนะ ด้วยรักและห่วงใย