อ้อ เกือบลืม ยังไม่ได้ชมลูกชายคุณพิมเลย เด็กอะไรทั้งหล่อ ทั้งเก่ง ขอป้ากอดให้ชื่นใจหน่อยนะ

พี่ทุกข์ใจ เรื่องที่ผ่านไปแล้วช่างมันเถอะค่ะ
ตอนนี้พี่มีสิ่งที่น่าชื่นชมยิ่งกว่า คือลูก ๆ ได้
ทำงาน สามารถเลี้ยงดูตัวเองได้ และอีกไม่นาน
พี่นิตาก็คงต้องเตรียมตัวเป็น ย่า หรือ ยาย
เรามาเตรียมตัวสร้างคนที่มีคุณภาพต่อไปดีกว่าค่ะ
ไม่พบ ไม่เจอ ไม่รู้เรื่อง อาจดีกว่า ต้องทนรู้
ทนดู แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นะค่ะ

พิมไม่ได้กระเทือนใจอะไรหรอกค่ะ... พี่นิตาไม่ต้องคิดมากหรอก...



จิตใจคนเรานะคะพี่นิตา... มันก็ทำด้วยเลือดและเนื้อ รู้ร้อนรู้หนาว ...
หลายครั้งพิมเองก็เจ็บเจียนตาย ...แต่มันก็ไม่ตาย...
หลายครั้งที่พิมเองพยายามบอกตัวเองว่าทุกอย่างมันจบไปแล้ว แต่ใจมันกลับคิดถึงขึ้นมา ...
หลายครั้งที่พิมเองก็อยากจะลืม ... แต่มันก็ไม่สามารถลืมได้ ....

พิมแอบอิจฉาเจ้าคอมพิวเตอร์อยู่บ่อยๆ นะคะ... เวลาจะลบอะไรจากมันช่างทำได้ง่ายดายเสียจริงๆ พิมอยากเป็นอย่างคอมพิวเตอร์บ้างจัง

สิ่งที่พิมพยายามบอกตัวเองอยู่เสมอ คือ เขาคือคนอื่น เราไม่สามารถบังคับอะไรเขาได้
ใจเราเองเราห้ามไม่ให้คิดถึงเขาไม่ได้ แล้วเราจะไปห้ามใจเขาได้อย่างไรกันคะ ....
บางที... เรายังไม่สามารถห้ามโทสะที่เกิดในใจเราเองได้เลยด้วยซ้ำ ... แล้วเขาจะห้ามโมหะ ความลุ่มหลงในกามตัญหาต่อผู้หญิงคนอื่นได้อย่างไร ....

พิมขอเป็นกำลังใจให้พี่นิตาอีกคนนะคะ .... ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ชีวิตมันก็ต้องดำเนินต่อไปให้ได้ค่ะ

พิม

สวัสดีค่ะคุณ PENYA พี่นิตา ขอคุยด้วยคนนะคะ
คุณ PENYA เพิ่งมีอาการสายตายาวหรือคะ
ตัวดิฉันเองเป็นมา 2 - 3 ปีแล้วค่ะ
สาเหตุน่าจะมาจากการทำงาน
เพราะทำงานเกี่ยวกับคอมมาก
ยังไม่รวมเล่นเกม ท่องเน็ตเมื่อมีเวลาว่าง
(ไม่ว่างก็แอบเล่น 55555)
ดิฉันปกติแล้วสายตาสั้นค่ะ
พอมาตอนนี้ยาวเพิ่มมาอีก
เกิดปัญหากับแว่นมากเลยค่ะ
เดี๋ยวใส่เดี๋ยวถอด เดี๋ยวหาไม่เจอ
ตอนนี้ลองใช้สายคล้องแว่น
กลายเป็นป้าไปเลยค่ะ
พี่นิตาก็คงเจอปัญหาอย่างเรา 2 คนแน่เลย
มีอะไรจะแนะนำไหมคะ

สวัสดีค่ะคุณ PENYA
ไม่ต้องกลัวว่าเด็กจะเรียกคุณครูหรอกค่ะ
เพราะจริง ๆ แล้วเป็นคุณครูค่ะแต่ตอนนี้คงมีเพิ่ม
เป็นคุณป้าครูแน่ ๆ แต่สายคล้องแว่นของดิฉัน
ทันสมัยนะคะ ไม่เชยแน่นอน
เดี๋ยวมีเวลาว่างจะลองเปิดรายการที่คุณแนะนำ
ชอบฟังเหมือนกันค่ะแต่ไม่ค่อยมีโอกาส
และก็ฟังแล้วเข้าใจมั่งไม่เข้าใจมั่ง
บางครั้งก็เปิดฟังแล้วทำงานไปด้วย
ก็ได้บ้างไม่ได้บ้างค่ะคงต้องใช้เวลาสักหน่อยค่ะ
กว่าที่เราจะปฏิบัติให้พ้นทุกข์ได้

พี่นิตาขาอยู่ไหนคะแสดงตัวหน่อยค่ะ
เรามาแอบคุยกันในบ้านพี่นิตาแล้วค่ะ
ว่าง ๆ มาร่วมวงคุยกันหน่อยนะคะ

สวัสดึค่ะคุณ PENYA
เราแอบเข้ามายึดบ้านพี่นิตากันแล้ว
ได้คุยกับคุณPENYAคนรุ่นเดียวกัน 55555
ที่ รร.จะมีคุณครูที่อาวุโสกว่า (มาก)
เพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันก็ไม่ค่อยเจอ
มาคุณ PENYA ดีใจจังค่ะ
ส่งข้อความไปคุยด้วยนะคะ
เปิดดูหรือยังคะ
ดิฉันเป็นคุณครูที่ค่อนข้างดุค่ะ
อยากให้ลูก ๆ ของเขาเป็นคนดีค่ะ
ดิฉันคาดหวังกับเด็ก ๆ เยอะค่ะ
อยากให้เขามีความคิด มีความรู้
มีความรับผิดชอบ แต่เด้กสมัยนี้สอนยากค่ะ
ดิฉันเป็นครูมา 17 ปีแล้วค่ะ
นับวันนักเรียนจะมีพฤติกรรมที่ทำให้ปวดหัว
มากขึ้นทุกวันค่ะ คุณครูขี้บ่น

เจ้าของบ้านอยู่ไหนจ๊ะ แขกมารอนานแล้วนะ

ขออนุญาติถามเรื่องลูกคุณพิมได้มั้ยคะ ว่าเด็กๆเป็นยังไงกันบ้าง
เขารับรู้เรื่องพ่อแม่หรือป่าวคะ หรือคุณพิมบอกลูกว่าไงคะ
อย่างของหวาน จะได้อยู่เป็นครอบครัวช่วงวันหยุด ยังไม่แยกกันขาดคะ
เพราะเคยลองแยกกันขาดแล้วลูกมีปัญหามาก ตอนนี้ลูกดีขึ้น
ยอมรับการห่างของพ่อ แต่เขาก็พูดเสมอๆว่าทำไมแต่ก่อนพ่ออยู่นี่
เรากินข้าวเป็นครอบครัวได้ทุกวัน น้ำตาจะไหลเหมือนกันคะ เด็กสี่ขวบก็
พูดตามความคิดเขานะคะ
ทุกวันนี้ก็เลยคิดว่าทำทุกอยางเพื่อลูกไปก่อน ใครจะเป็นไงเราก็คงไปห้าม
เขาไม่ได้ รักษาใจของเราให้ดีละกัน