สอนลูกเรื่องเวรกรรม บางทีเขาทำหน้างงงง
นี่แม่พูดอะไรเนี๊ย ตอนนี้อ้อเองกำลังพยายามสอน
ลูกชาย ให้เป็นผู้ชายที่รักและเข้าใจผู้หญิง
สอนเขาให้เกียรติ์ผู้หญิง อย่าทำร้ายจิตใจ
เขาทำหน้างงงง แบบว่าแม่พูดอะไรเนี๊ย
แต่อ้อ ก็ย้ำทุกวัน และก็สอนเขาสวดมนต์ด้วย
ได้บ้างไม่ได้บ้างไม่เป็นไร
วันเกิดเขานะ เขาขอขนมเค้กไปตัดกับเพื่อน ๆ
ทุกปีอ้อให้ไปนะค่ะ แต่ปีนี้บอกว่า
"ตอนที่แม่เจ็บท้องคลอดลูกออกมาเพื่อน ๆ ลูก
มาช่วยคุณแม่ไหม" "วันเกิดลูกต้องทำบุญ อุทิศบุญกุศลให้แม่
ระลึกบุญคุณของแม่และพ่อถึงจะถูก" เขามึนไปเลย
แต่ก็ยอมทำนะค่ะ อ้อให้นั่งสมาธิครึ่งชั่วโมง
เขาก็ทำตาม แล้วเราก็พาเขากล่าวคำแผ่เมตตา อุทิศส่วนกุศล
ให้พ่อของเขาและเราด้วย อ้อนี่อิ่มบุญเลยค่ะ
แต่ลูกคง งง ว่าปีนี้แม่เป็นอะไร

พี่ทักทายขา.....

วันนี้พิมเหงาจัง.... เบื่อด้วย .... มาอยู่บ้านพี่ทักทายดีกว่า ....
เหตุการณ์ทุกอย่างก็ปกติ แต่ทำไมวันนี้พิมรู้สึกเหงาก็ไม่รู้สิคะ

อาการป่วยของคุณพ่อก็ยังทรงเหมือนเดิม สามีพิมก็เหมือนเดิม แต่ทำไมวันนี้พิมรู้สึกล้ามากก็ไม่รู้สิคะ
อาจจะเป็นเพราะพิมเหนื่อยมาทั้งอาทิตย์แล้วก็ได้มั้งคะ ...

คิดถึงพี่ทักทายจัง

พิม

พิมจ๋า
พิมคงเหนื่อย แล้วช่วงนี้อากาศก็แปลก ๆ
อ้อว่าพิมพักสักพักก็ดีขึ้นเองแหละ
ฟังจากพิมเล่า ทุก ๆ อย่างก็น่าจะไปได้ดีนะ
แต่ใจเรา มันก็มีอ่อน มีแข็ง บางครั้งก็เศร้า
เบื่อ โดยไม่มีสาเหตุนะพิม
พักสบาย ๆ สักพัก หายใจยาว ๆ ลึก ๆ
แล้วค่อยเตรียมรับกับสิ่งใหม่ ๆ นะ

อ้อ รัก และเป็นกำลังใจให้พิมเสมอนะจ๊ะ

วันนี้อากาศไม่ดีเลย ... มันดูเศร้าๆ ยังไงก็ไม่รู้ ....
อยากอยู่ใกล้ๆ พี่ทักทายจัง

เข้ามาจ๊ะเอ๋กับอ้อพอเลย .... ขอบคุณมากเลยอ้อ ....พิมอาจจะเหนื่อยเพราะมันมีหลายเรื่องเข้าพร้อมๆกัน

พอมีหลายๆ ปัญหา พิมก็เลยเริ่มรู้สึกเหมือนอ้างว้าง พิมรู้สึกเหนื่อย และเหมือนจะเป็นไข้ด้วยล่ะ ทุกครั้งที่พิมมีปัญหาทางร่างกาย ไม่รู้เป็นไงใจมันจะเศร้าๆ ทุกที

แต่ก็ดีขึ้นแล้วล่ะ ....อาจจะเป็นเพราะอากาศมันชวนให้เศร้าด้วยล่ะ ...
วันนี้มันดูมัวซัวไปหมด ... ที่จังหวัดของอ้อก็เป็นด้วยหรือจ๊ะ

ใช่อากาศเหมือนฝนจะตกเลย
แล้วก็เย็นลงด้วย
เวลาเราไม่สบาย ร่างกายก็อ่อนแอ
จิตใจก็พลอยอ่อนแอไปด้วย
เป็นเรื่อง ปกตินะพิม ... อ้อจะคอยอยู่ใกล้ ๆ นะ
เป็นอะไรก็ให้บอก ลองหาเวลาไปนอน
หายใจลึก ๆ ยาว ๆ พุทธ โธ สักครู่ดีไหม
หรืองีบไปสีกพักพร้อมสมาธิ ตื่นมาอ้อว่าน่าจะดีขึ้นนะ

จริง ๆ วันนี้อ้อเองก็ไม่ค่อยปกตินักหรอก
เมื่อคืนก็เสียน้ำตาไปหลายถังเหมือนกัน
คงเหนือยเหมือนพิมนั้นแหละ

ทำใจให้เข้มแข็งนะคะ คุณอ้อ คุณพิม
อากาศมันมัวซัวเราทำใจให้แจ่มใสดีกว่า
เดี๋ยวฟ้ามันก็จะสว่าง และสดใส เหมือนเดิม สาธุ

คุยเรื่องลูกกันดีกว่า
ตอนนี้ลูกๆ ของพวกเราใกล้จะสอบแล้วนะ
ลองไปโหลดข้อสอบที่เว็บนี้

http://www.sermpanya.com/w3/download_example.asp

มีข้อสอบตั้งแต่ป.3 ขึ้นไปพร้อมเฉลย
ลองเอาไปให้ลูกเตรียมตัวสอบ

อยากเห็นทุกคนมีความสุข อดทนนะคะ

สวัสดีค่ะพี่ทักทาย และทุกๆคนค่ะ
ช่วงนี้เลิฟยุ่งๆเลยไม่ได้มาทักทายเลยค่ะ
สบายดีไหมค่ะ
เลิฟเองจิตใตแย่ๆค่ะคิดถึงแฟนที่จากไปร้องไห้ทุกคืนเลยค่ะ

คุณ love น้ำตาของคุณ กับของอ้อเป็นคนละแบบกัน
ของคุณเป็นน้ำตาแห่งการคิดถึง สิ่งดี ดี ความสุข
ที่เคยมีร่วมกันระหว่างเขากับคุณ
แต่สำหรับของอ้อมันเป็นเหมือนน้ำตาแห่งความเจ็บช้ำ
บางครั้งเหมือนเป็นน้ำตา ของการโกรธตัวเอง
ว่าทำไมเราถึงต้องตก หรือจมอยู่กับความทุกข์
จริงแล้วอ้อไม่รู้หรอกว่า การจากเป็นกับจากตาย
ความเจ็บปวดมันเหมือนกันไหม
แต่ตอนนี้อ้อกำลังอยู่กับการจากเป็น จากสามี
ถึงแม้เหมือนจะไม่ถาวร แต่มันก็เหมือนการถูกย้ำ
ที่แผลซ้ำ ๆ มันเลยเหมือนไม่หายสักที

แบบว่าช่วงนี้อ้อค่อนข้างอ่อนไหว ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
กำลังพยายามดึงกำลังใจตัวเองกลับมาค่ะ

พี่ทักทายแถวบ้านอ้ออากาศมัวซัว
ฝนก็ตก อากาศเริ่มเย็นลงอีกแล้ว
ในบางช่วงของเวลาอากาศแบบนี้ก็ทำให้เศร้า
แต่บางช่วงก็ทำให้อ้อง่วงนอนมาก ๆ เลยค่ะ

เพื่อน ๆ พี่ ๆ วันนี้อ้อจิตใจเป็นปกติดีแล้วนะ
(ขึ้น ๆ ลง ๆ) พร้อมที่จะก้าวต่อ และสู้ชีวิต
เพื่อทำความดี และชดใช้กรรมเวรให้หมดไปแล้วละค่ะ

ได้กำลังใจจากทุก ๆ คน ทั้งคุณนี พี่นิตา พี่ทักทาย
และท่านอื่น ๆ ขอขอบคุณมากนะค่ะ
เอาไว้อาการแย่เมื่อไหร่ จะมาขอกำลังใจอีก
ตอนนี้ขอไปช่วยท่านอื่น ๆ ก่อนนะ

พี่ทักทาย อ้อไม่เจอคุณแม่ลูกสามเลย ไม่รู้เป็นไงบ้าง

รู้สึกดี ๆ นะที่รู้ว่าอ้อเข้มแข็งขึ้น
เปิดคอมขึ้นมาก็ต้องเข้าลานธรรมก่อนเลย
อยากรู้ว่าพี่น้องผองเพื่อนของเราเป็นอย่างไรกันบ้าง

อยากเห็นทุกคนหลุดพ้นจากความทุกข์ที่พวกเราไม่ได้เป็นก่อ
อยากเห็นทุกคนมีความสุข

ตัวเองบางครั้งก็หวั่นไหวเหลือเกินไม่รู้ว่าจะอดทนเพื่ออะไร
คำตอบ ก็คือลูก
แต่ไม่รู้ว่าจะทนได้อีกมั๊ย ถ้าเขาเกิดไปทำเรื่องแย่ ๆ
เพราะในความคิดของตัวเราเอง
เราเองก็มีศักดิ์ศรี มีงานทำเลี้ยงดูลูกได้อย่างสบาย ๆ
ไม่จำเป็นต้องอยู่อย่างหวาดระแวง ทนทุกข์