ขอบคุณมากค่ะเอเป็นว่าคุณทักทายและคุณเพชรเห็นดีด้วยดิฉันจะลองทำตามที่คุณแนะนำมาเริ่มคืนนี้เลยเหมือนเราเล่นเกมซักเกมก็คงไม่เสียหายเพราะเราไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้วนี่ค่ะ....ดิฉันจะหากับข้าวที่เขาชองซัก 2 อย่างแล้วเขียนโนตตามที่บอกไว้แถมรูปหัวใจอีก 1 ดวงโตๆ ผลเป็นอย่างไรแล้วจะมารายงานผลค่ะ....

ยินดีที่รู้จักค่ะ และขอบคุณมากนะค่ะที่ให้กำลังใจ ที่นี้เป็นแหล่งที่มีแต่คนดีเข้ามาพูดคุยกัน คุยแล้วสบายใจค่ะ ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมอะไรให้ระวัง

เจริญในธรรมนะค่ะ

ขอโทษนะค่ะคุณเพชรขอยืมบ้านหน่อยนะค่ะ ....มารายงานผลค่ะสรปไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยแถมด่าเราอีกว่ามึ-งทำบ้าอะไรประชดหรือไงต่อไปไม่ต้องหาอะไรให้กินก็ได้...ดิฉันก็ไม่หาให้ 1 วันรู้สึกว่าจะมีหลนอยู่ก้นถ้วยนิดหน่อยปกติเขาจะไม่กินแต่คงหิวเช้ามาหมดค่ะ...ดิฉันก็บอกเขาว่าขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ...เขาเดินออกจากบ้านไปกลับมาอีกทีก็ตี 4 เช่นเคย...อนิจังทุกวันเลย...จนดิฉันจะคิดหรือทำใจให้อยู่กับเหตุการณ์เช่นนี้ให้คิดว่ามันเป็นเพื่อนกับเราอย่างไรดีค่ะ..ช่วยตอบหน่อยค่ะคุณทักทายและคุณเพชร..ขอบคุณล่วงหน้า...

ใครว่าไม่ได้ผลค่ะคุณแม่ฯ ปฏิกิริยาโต้ตอบนั่นแหละคือผล ถึงจะเป็นกิริยา
ที่ไม่ดี แต่ก็คือผล ทำต่อไปค่ะ เขียนทุกวัน วันไหนไม่มีอะไรเขียน ก็เขียนเล่าเหตุการณ์ก็ได้เช่น
"ขอโทษนะค่ะที่วันนี้มีแค่ต้มจืด รู้ว่าคุณไม่ชอบ แต่ไม่มีเวลาไปตลาด เพราะลูกคนนั้นเป็นอย่างนั้น คนนี้เป็น
อย่างนี้(ยกตัวอย่างนะค่ะ อย่าลอกไปจริง) ก็เลยทำได้แค่นี้ พรุ่งนี้ถ้ามีเวลาจะทำแกงเขียวหวาน
ปลากรายของที่คุณชอบไว้ให้(หรืออาหารอะไรก็ได้ที่เขาชอบ)นะค่ะ หวังว่าคงพอทานได้
ถ้าเขาพูดคำไม่สุภาพมาแบบที่ว่า มึ_ประชดเหรอ? หรืออะไรก็ตาม ถ้าคุณแม่ฯ รู้สึกว่าโกรธ ไม่ต้อง
ตอบค่ะ เฉยไว้ แต่ถ้ามีอารมณ์ขันพอ ก็ตอบแบบสุภาพๆ ว่าเปล่าค่ะ อยากคุยด้วยแต่ไม่อยากทะเลาะ
ก็เลยต้องเขียนเอา "น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน" ไม่เชื่อหรอกค่ะว่าคนจะไม่รู้สึกอะไร?
"น้ำเย็น" ไม่ต้องดื่มแค่เห็นก็เย็นเข้าไปถึงใจแล้วค่ะ ลองดูอีกสักตั้ง อย่างที่คุณบอกนั่นแหละ"ไม่มีอะไร
จะเสียแล้ว" แต่ที่ทำไปทุกอย่างนี้ ไม่ต้องคาดหวังว่าจะให้เหตุการณ์เป็นแบบที่เราต้องการนะค่ะ
เพียงแต่มองดูเฉยๆว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนั้น หลีกเลี่ยงการปะทะ ระงับอารมณ์อย่าให้โกรธ
เก็บข้อมูลไปเรื่อยๆ เฝ้ามองทุกอย่างแบบเฉยๆ คุณแม่ฯทำได้อยู่แล้วค่ะ วันนี้ส่งกำลังใจมาให้
สามตันค่ะ สู้สู้ [/color]

สวัสดีค่ะ คุณเพชร แวะมาเยี่ยม สบายดีไหมค่ะ.

ยินดีค่ะ สงสัยอาการคุณ Taktay เป็นเหมือนดิฉันเลย บางทีจะตอบกระทู้ก็ต้องย้อนไปดูก่อนว่าเป็นของท่านไหน เพราะคุยไปคุยมา จะเป็นเหมือนเพื่อนสนิทกันแล้ว



ขอบคุณค่ะ คุณ Penya ตอนนี้ดิฉันสบายใจขึ้นมากเลยค่ะ อาจจะเป็นเพราะไม่อยากคิดอะไรให้ฟุ้งซ่านแล้วแหละ คิดมากไปก็เหนื่อย แล้วคุณ Penya เป็นอย่างไรบ้างค่ะ มีอะไรอยากเล่าสู่กันฟัง ก็ยินดีนะค่ะ

คุณแม่ลูกสาม ต้องเอาน้ำเย็นเข้าลูบค่ะ หากสามีคุณแม่พูดจาใช้ศัพท์พ่อขุนหรืออะไรก็แล้วแต่ เราต้องไม่พูดนะค่ะ ข้อนี้สำคัญมาก เพราะที่อ่านแล้วรู้สึกว่าสามีของคุณแม่เป็นคนอารมณ์ร้อนนะค่ะ เพราะฉะนั้นเราต้องเย็นและอย่าเอาจิตของเราหลุดไปกับอาการของเค้า อาจจะต้องอดทนมากๆ แต่ต้องพยายามนะค่ะ เอาใจช่วยค่ะ มีอะไรก็ส่งข่าวกันบ้างนะค่ะ

เจริญในธรรมค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณเพชร ขอเขียนถึงคุณแม่ลูกสาม ในบ้านของคุณเพชร นะค่ะ.....ตอนที่ดิฉันมีปัญหากับสามี(ตอนนี้ก็มีอยู่)มีน้องผู้ชายคนหนึ่งได้ให้คำปรึกษาที่ดีมาก ดิฉันฟังเค้าไปร้องไห้ไป มันโดนใจตลอด ...น้องเค้าแนะนำว่า ถ้าเรายังอยากใช้ชีวิตกับสามีเรา อยากให้สามีของเราอยู่กับเรา ทำไมเราไม่พยายามเอาใจสามีของเรามาก ๆ ล่ะ อย่างเรื่องของดิฉันคือทางบ้านของสามีพยายามดึงสามีให้ไปอยู่กับทางเค้าตลอดวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ คงอยากให้เรา 2 คนค่อย ๆ ห่างกัน ซึ่งสามีก็กลับไปตลอด ปล่อยให้ดิฉันอยู่กับลูกสาว 2 คน กับน้องหมา 2 ตัว น้องคนนี้บอกว่า เมื่อทางโน้นรู้จุดอ่อนของสามีพี่ ตัวของพี่เองก็ต้องรู้ว่าสามีของพี่จุดอ่อนคืออะไร อยู่กันมาตั้ง 10 กว่าปี แถมอาจจะรู้มากกว่าทางโน้นเสียอีก ...ตัวผมเองก็ชอบผู้หญิงเอาใจ อ่อนหวาน ไม่ขี้บ่น หน้าตายิ้มแย้ม ซึ่งพี่ก็ทำได้ และพี่ต้องทำได้ดีกว่าทางโน้นด้วย พี่จะยอมลดทิฐิ ลดศักดิ์ศรี วางมันเอาไว้เบื้องหลัง ท่องเอาไว้ว่าเพื่อลูก ให้พี่หิ้วกระเป๋ากลับบ้านไปเลย ไม่ต้องบอกให้สามีรู้ พอสามีกลับมาบ้าน ก็ยิ้มแย้มปรกติ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำกับข้าวที่เค้าชอบกิน ทำยังไงก็ได้ให้บ้านมีแต่เสียงหัวเราะ แล้ววันพุธ-พฤหัส ให้พี่วางโปรแกรมเลยว่า อยากไปทะเล น้ำตก ก็ว่าไป ไปมันเย็นวันศุกร์เลย บอกให้สามีปิดมือถือเปิดแต่เครื่องของพี่ไว้เครื่องเดียว บอกสามีว่า ช่วงเวลานี้อยากให้เป็นช่วงเวลาแห่งความสุขสำหรับครอบครัว อย่ารับรู้เรื่องราวภายนอกเลยน่ะ สามีจะได้ระลึกถึงความหลังตอนคบกันใหม่ ๆ แถมยังมีลูกสาวอยู่ข้าง ๆ อีก และอย่าพูดเรื่องญาติของเค้า หรือของเราเป็นอันขาด ....ทุกคนชอบคนเอาใจ แสดงความรักให้ ที่ใดอยู่แล้วสบายใจมีหรือสามีจะไม่อยู่กับเรา...คุณแม่ลูกสามคิดว่าอย่างไรบ้างค่ะ กับคำแนะนำของน้องผู้ชายคนนี้.....แต่ดิฉันยังทำไม่ได้หมดหรอกค่ะ ทำได้เป็นบางข้อ ก็พอจะดึงสามีให้มีเวลาให้ดิฉันได้แค่ วันอาทิตย์ช่วงเย็น ๆ เค้าจะมารับดิฉันและลูกไปให้อาหารปลาที่หน้าวัด และไปกินข้าวที่ห้าง ไม่กี่ชั่วโมงก็กลับ เหมือนดิฉันเป็นเมียน้อยเลยนะค่ะ .......แต่สามีก็บอกว่าบ้านทางโน้นยังปลูกไม่เสร็จ ทางโน้นทำอะไรไม่เป็นเลย ต้องวิ่งรถไปดูให้กลัวช่างทำไม่ถูกใจ(ตอนไม่ปลูกบ้านก็กลับตลอด)...ดิฉันก็คิดกลับกัน ตอนที่ดิฉันปลูกบ้าน แฟนไปทำงาน ดิฉันก็อยู่ดูช่างปลูกบ้านคนเดียวตอนกลางวัน ตัวดำปี๋เลย ตั้งแต่ขั้นตอนทำเขื่อน ถมที่ ติดต่อกรมเจ้าท่า ไปเขต ยื่นแบบบ้าน รังวัด หาฤกษ์ลงเสาเอก ของในพิธี ไปเชิญคนมาทำพิธี ฯลฯ ไม่เห็นสามีต้องบอกอะไรดิฉันเลย .....ดิฉันมามองดูตัวเองว่าเราขาดความเป็นวิญญานของผู้หญิงหรือเปล่านะเราแกร่ง แมน เกินไปไหม ผู้ชายชอบผู้หญิงที่ดูบอบบาง น่าทะนุทะถอม ปัญญาอ่อน หรือเปล่า ....เมื่อวันอาทิตย์ก็เซ็ง โทรมาบอกว่าจะกลับเข้ากรุงเทพฯแล้ว ประมาณ 15.30 น จะมารับให้แต่งตัวรอเลย และดิฉันกับลูกก็เป็นแม่สายบัวแต่งตัวรอเก้อค่ะ คุณเธอมาถึงก็ทุ่มกว่าแล้ว ...วิญญาณนางมารร้ายของดิฉันเลยกระโดดออกมาจากตัวของดิฉันทำหน้าที่ของมันอย่างแข็งขันน่าดู(ทะเลาะกันแหลกเลยค่ะ).

คำแนะนำที่น้องผู้ชาย เป็นคำแนะนำที่ดีมากๆ แต่เวลาปฏิบัติจริงๆ ก็ค่อนข้างยากเหมือนกันนะค่ะ เพราะขึ้นอยู่กับทางด้านคุณสามีเหมือนกัน ว่าเค้าจะให้ความร่วมมือหรือไม่ หากให้ความร่วมมือก็ดีไป แต่หากเค้าอ้างโน้นอ้างนี่ว่าไม่ว่าง เราก็จะรู้สึกแย่ แต่ถ้าหมั่นพยายามชวนไม่ท้อก็ดีไปค่ะ ถ้าชวนครั้งแรก แล้วโดนปฏิเสธก็เอาท้อเหมือนกัน

ช่วงที่ผู้ชายติดพันกับผู้หญิงคนใหม่แรกๆ เป็นทุกรายค่ะ ยิ่งถ้าอยู่กับเรามานาน เหมือนเป็นความเคยชิน ไม่มีอะไรตื่นเต้นเร้าใจ ถ้าเราเป็นผู้หญิงเก่ง เราก็เป็นแบบเดิมเถอะค่ะ ไม่ต้องคิดว่าทำไมเค้าดูแลทางโน้นมากกว่าเรา เราเอาเวลาที่เหลือกว่าจะถึงปั้นปลายของชีวิต ทำทุกวันนี้ให้ดีที่สุด พรุ่งนี้ก็ดีเองค่ะ

เจริญในธรรมค่ะ

ขอยืมบ้านคุณเพชรอีกแล้วค่ะ..อย่างที่คุณเพชรและคุณPANYA บอกไว้เรารู้จุดออ่นของสามีค่ะ(ขอพูดตรงๆว่าจุดออ่นของสามีดิฉันคือเรืองบน....ค่ะ) ดิฉันไม่สามารถปฏิบัติแบบพิศดานได้ค่ะทั้งๆที่ดิฉันอายุยังน้อยแต่นั้นก็หมายถึงเราอยู่กันมานานเหมือนที่คุณเพชรบอกคืดเริ่มเบื่อและไม่ตื่นเต้นค่ะดิฉันฉันกล้าพูดได้เลยว่างานแม่บ้านดิฉันไม่เคยบกพร่องถึงแม้ว่าจะทำกับข้าวไม่ค่อยป็นแต่ดิฉันก็หาซื้อสิ่งที่เขาชอบมาให้ได้ขาดเรื่องเดียวที่ไม่สามารถมัดใจสามีได้คือเรื่องอย่างว่า....เราคนธรรมมะค่ะ(สามีก็สวดมนต์นะค่ะสวดทีนานมากค่ะหลายบทอยู่แต่ไม่เข้าใจว่าเขาทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างไรบอกตรงๆอย่างไม่อายว่าเขาเป็นคนราคะมากจริงๆจนต้องปล่อยแล้วค่ะ) คิดว่าเดี่ยวสิ่งที่เขาทำไปก็คงจะย้อนมาหาเขาบ้างซักวัน....เมียน้อยเขาพยายามทำให้ดิฉันร้อนใจโดยวิธีการอ้อนให้สามีพาไปซื้อของใช้ลูกซื้อนมไปหาหมอพาลูกไปเที่ยวแล้วก็ทิ้งถุงมือเด็กอ่อนไว้หนึ่งข้างในรถประจำทุกครั้งที่ไปเพื่อจะให้ดิฉันรู้เห็นแล้วเต้นเหมือนเจ้าเข้าหรือสวมวิญญานนางมารร้ายเลยทีเดียว.....