ดิฉัก็รู้จักลานธรรมเพราะมีทุกข์เหมือนกันค่ะ และแล้วลานธรรมก็ช่วยให้ดิฉันได้คลายทุกข์จริง ๆ

คุณทราย และคุณ pra_nee ขา....

พิมเองก็ไม่ได้เก่งอะไรหรอกค่ะ ... แรกๆ พิมเองก็แทบตายเหมือนกันแหละ ... อาจจะโชคดีหน่อยที่มาเจอลานธรรมจักร ... ก็เลยเริ่มอ่านหนังสือธรรมะและเริ่มปฏิบัติธรรมแบบเป็นจริงเป็นจังในช่วงระยะเดือนธันวาคมที่ผ่านมานี่เอง ซึ่งก็เลยพอจะเริ่มคิดอะไรขึ้นมาได้บ้างค่ะ



บางครั้ง... ช่วงที่กิเลส ตัญหา เข้าครอบงำ คุณสามีก็อาจจะมีอาการแบบนั้นได้บ้าง พิมเองก็เคยเจอแบบนี้เหมือนกัน มันคงเป็นช่วงที่เขาหลงไป ... เมื่อเวลาผ่านไป ความหลงลดลงก็คงจะดีขึ้นบ้าง

ไม่รู้ว่าคำแนะนำพิมจะเหมาะสมไหมนะคะ คุณทรายคงต้องพิจารณาอีกครั้งนะคะ ...
พิมอยากให้คุณใจเย็นลง ... เรื่องบางเรื่องที่ไม่จำเป็นต้องใส่ใจก็ไม่ต้องใส่ใจ ลืมๆไปบ้าง

สิ่งที่คุณทรายทำอยู่พิมคิดว่าเป็นสิ่งที่ดีมากๆ แล้วค่ะ เช่น ไปเสริมสวย ไปห้องสมุด
และที่ดีที่สุด คือ พยายามให้ลูกมีปฏิสัมพันธ์กับคุณพ่อของเขา

พิมว่า ถ้าความสัมพันธ์ระหว่างพ่อ-ลูก ยังแน่นแฟ้นอยู่ ... สามีภรรยาไม่ได้ทะเลาะเบาะแว้งหรือหวาดระแวงอะไรกันมากนัก มันก็เป็นการยากนะคะที่ผู้ชายสักคนจะหอบเงินหอบทองทิ้งลูกๆ และครอบครัวไปได้ลงคอ สักพักเมื่อความลุ่มหลงหมดไป เขาก็อาจจะเริ่มได้สติและคงจะรู้สึกผิดขึ้นมาบ้าง

แต่สิ่งที่ยากที่สุด คือ ความหนักแน่นของจิตใจของเราเองค่ะ ... พยายามทำให้ได้นะคะพิมเอาใจช่วย พยายามอย่าหวั่นไหวไปกับคำพูดของคนอื่นนะคะ

เป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ
พิม

*******
คุณ pra_nee ขา...

ถ้ามีอะไรให้พิมช่วยได้ก็บอกนะคะ ... ไม่สบายใจอะไรก็บอกได้นะคะ ... พิมว่าทุกคนในลานธรรมจักรมีคำแนะนำที่ดีและที่สำคัญที่สุดคือจริงใจดีค่ะ

ดีใจค่ะ ... ที่คำแนะนำของทุกคนในกระทู้ของพิมทำให้คุณรู้สึกดีขึ้นค่ะ


พิม

คุณพิม
สามีของดิฉันแอบไปติดเด็กเสิร์ฟค่ะ ไม่ทราบวาความสัมพันธ์อยู่ในระดับไหน ทราบครั้งแรกตอน เมษาก็รับปากว่าจะเลิก บอกว่าไม่มีอะไรกัน คุย ๆ กัน พอปลายเดือนธันวาดิฉันแอบเห็นใบเสร็จพาไปซื้อของที่ห้างดิฉันถามให้บอกให้หมด บอกว่าคนเดิม มีอะไรกัน 2 ครั้ง พาไปซื้อของมา 2 ครั้ง ดิฉันเจ็บแปล๊บเลยค่ะ เวลาที่จะให้ลูกก็มีน้อยอยู่แล้วยังแอบมีเวลาพาผู้หญิงแบบนั้นไปอีก เงินทองเราหรือก็ใช้อย่างประหยัด เขาเอาไปซื้อของให้กัน ดิฉันถามว่าจะเอาอย่างไร ดิฉันรับไม่ได้เขาก็บอกเลิก คุยกันดี ๆเขาก็บอกเขาจะหยุดจะจบ แต่ดิฉันก็ไม่ได้เชื่อที่เขาเล่ามาทั้งหมดหรอกนะคะ ดิฉันถามว่าถ้าเกิดขึ้นอีกล่ะ ฉันไมอยากถูกหลอกอีก เขาก็บอกไงก็ได้ ดิฉันเลยบอกเขาว่าให้เขาเอาชีวิตมาแลก เขาก็ตกลง
คุณพิมคะเขาเป็นคนดีมากค่ะไมคิดไม่ฝันเลยว่าเขาจะทำลงไปได้ เขาบอกดิฉันว่าแค่สนุก ๆ ดิฉันทำงานดีมีเกียรติ ลูก 2 คน เขาบอกเขารักดิฉันรักลูกมาก แต่การกระทำของเขามันทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างทีเขาทำไว้มันพังหมดเลย

คุณทราย...เรียกทรายแล้วกัน
เพราะถ้าอายุเท่าพิม ก็แสดงว่าเท่ากับอ้อ
ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ ดูเหมือนเราจะเจอปัญหาเหมือน ๆ กัน
อย่างที่พิมบอก ทรายลองนำไปทำดูนะ
สิ่งที่ช่วยให้เราทุกข์น้อยลง คือการลดการคาดหวัง
แล้วดึงใจมาอยู่ที่ตัวของเราให้ได้มากที่สุด
อย่ายึดมั่นถือมั่น (เหมือนง่าย)
อ้อรู้ว่าผู้หญิงเราส่วนมาก เมื่อแต่งงาน
กับคนที่เรารัก เราก็ทุ่มเททุกอย่างเพื่อสามีและครอบครัว
โดยคาดหวังว่า เขาจะเป็นเหมือนเรา
แต่บังเอิญว่าเรามีกรรมที่ต้องชดใช้ ทำให้เขาไม่เป็นไปตามที่เราหวัง
เราเลยทุกข์ ถึงทุกข์มาก
ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะกรรม และหากเขาไม่เข้าถึงธรรมะ
กรรมนั้นก็จะเหนี่ยวนำเขาไปตามกรรมของเขาค่ะ
ให้อภัย แล้วใช้ธรรมนำทางของครอบครัวนะค่ะ
อ้อเชื่อว่าทรายทำได้

คุณPra-nee เขาถึงว่า อย่าเชื่อในสิ่งที่มองเห็น
เพราะสิ่งที่เห็น จริง ๆ แล้ว ไม่มีตัวตนที่แท้จริง
สามีอ้อก็เป็นชายที่ดี รักลูก รักเมีย เช่นกัน
เวลาของเขาอยู่กับการทำงานหาเงินเพื่อครอบครัว
เหมือนกัน แต่ก็มีคนอื่นจนได้
อ้อจึงบอกตัวเองว่า อย่าเชื่อในสิ่งที่เห็น
ภาพที่เห็นเป็นเพียงสิ่งที่เราปรุงแต่งขึ้น
มากกว่านั้นคือจิตเราปรุงแต่งให้มันสวยงาน
หรือแย่ลงก็ได้ เพราะฉนั้น รับรู้เท่าที่ตามองเห็น
เท่านั้น ค่อย ๆ คิดแก้ปัญหาไป อยู่กับปัจจุบันให้มากนะค่ะ
อย่างน้อยเขารับปากว่าจะเลิก ก็ลองให้โอกาสเขา
การให้อภัยเป็นสิ่งที่ดีที่สุดของการมีครอบครัวค่ะ

คุณอ้อแล้วจะทำอย่างไรดีจึงอยู่อย่างไม่ระแวงและมีความสุข พยายามไม่คิด ปล่อยวางแต่ก็อดไม่ได้ ตอนนี้สวดมนต์สวดมานานแล้ว และก็พยายามนั่งสมาธิต้องบอกว่าพยายามเพราะนั่งทีไรหลับทุกที ทำงานเหนื่อย เวลาจะนั่งคือประมาณ 3 ทุ่ม ง่วงมากแล้วเวลานั้น แตตอนนี้ก็โอเค นะสามี(ทำท่า)ดีไว้ใจได้

คงต้องเริ่มสร้างความไว้ใจใหม่ละค่ะ
แต่คงไม่ยากหรอกเพราะเรามีพื้นฐานความรักอยู่แล้ว
เวลาเขาไปไหน เขาบอกว่าไปไหน ก็ขอให้เชื่อว่าเขาไม่โกหก
และไม่คิดแต่งเองว่า เขาต้องไปโน่น นี่ นั้น กับใครที่ไหน
เพราะความคิดนี้จะทำให้เราทุกข์ ให้รับรู้แค่ตามที่เขาบอก
อาจดูเหมือนคนโง่นะค่ะ แต่เราเป็นคนโง่ที่มีความสุขก็น่าจะ OK นะ
ช่วงนี้คุณ pra-nee บอกว่าเขาดูดีขึ้น ก็แสดงว่าเขาเองก็เกรง
และรักคุณอยู่ไม่มากก็น้อย ก็ให้ใช้ตรงนี้แหละเป็นตัวสานต่อความสัมพันธ์
ที่เคยดีให้ดีเหมือนเดิม อย่าลืมนะค่ะว่าไม่มีใครไม่เคยทำผิด
หากแต่คนที่ทำผิด สำนึก และพยายามแก้ไขความผิดนั้น
เราผู้เป็นคนที่รักกัน จะไม่ให้อภัยเลยเหรอ
ส่วนการทำสมาธิแล้วหลับ อ้อก็เป็นค่ะ
ตอนหลังเลยลองมานั่งตอนเช้า ๆ หน่อยก็พอใช้ได้นะค่ะ
ระบายออกมาได้เรื่อย ๆ นะค่ะ
ที่ตรงนี้มีเพื่อน มีคนคอยแนะนำและให้กำลังใจค่ะ

ขอบคุณค่ะพี่ penya แม่นจริงๆ ค่ะ โดยเฉพาะเรื่อง ชอบช่วยเหลือคนอื่น จนตัวเองเดือนร้อนเนี๊ย ยังกับตาเห็นเลย....แต่ก็ยังไม่เข็ดนะค่ะ เพราะถ้าพี่น้อง ญาติ เพื่อน เดือนร้อนเมื่อไหร่ รู้สึกทนไม่ได้ ยังงัยก็ต้องยื่นมือเข้าไปช่วยทุกที...ไม่รู้เป็นไร....(นิสัยนี้คงไม่มียารักษาได้....)

เรื่องการพนัน ปกติพุดก็พยายามไม่ยุ่งเกี่ยวค่ะ จะซื้อแค่ล็อตเตอร์รี่บ้าง ซึ่งก็นานๆครั้งนะค่ะ ซื้อช่วยคนขายหน่ะค่ะพี่ และก็ไม่เคยถูกรางวัลเลย...ก็เลยทำให้ไม่ฝักใฝ่ด้านนี้ แต่ที่พี่penya เตือนก็ดีมากเลย พุดจะได้บอกตัวเองให้ระมัดระวังตัว ไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวไม่ว่าจะเป็นการพนัน และธุรกิจที่มิ่นแหม่ กับศีลธรรม

แต่ไอ้ที่บอกว่าจะเจอคู่แท้เนี๊ย แอบหวั่นๆมากเลย เพราะคนเก่ายังเคลียร์ไม่ได้ และที่สำคัญ ขอสารภาพตามตรงนะค่ะ เข็ดขยาดผู้ชายมากถึงมากที่สุด จนคิดว่าชาตินี้คงไม่สามารถทำใจรักผู้ชายคนไหนได้อีกแล้วค่ะพี่ (หนูไม่ได้เป็นทอม ดี้ นะค่ะ...) แต่ประสบการณ์ที่พบเจอมันทำให้กลัวกับการที่จะใช้ชีวิตคู่กับใครอีก (ไม่ได้มองโลกแง่ร้ายนะค่ะ แต่มองโลกตามจริง...)

ส่วนเรื่องโรคประจำตัว พุดเป็นโรคภูมิแพ้ค่ะ เป็นมาตั้งแต่ตอนสาวๆ เลยค่ะ และลูกๆ ก็รับไปเต็มๆ เหมือนกันค่ะ คือมันไม่ร้ายแรง แต่มันก็ทำให้เราหงุดหงิดจริงๆ ค่ะ เพราะมันรักษาไม่หาย แต่ต้องระมัดระวังไม่ไปกระตุ้นมัน แต่ก็กลัวว่าจะกลายเป็นหอบหืด แบบคุณพ่อเหมือนกัน

เรื่องหูเบาเนี๊ยก็แม่นนะค่ะ เพราะเชื่อคนง่ายจริงๆ

แอบดีใจมากเลย ที่บอกว่าชีวิต จะไม่ล้มละลาย เพราะตั้งใจไว้ว่าจะเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว (แต่ก็มั่นใจนะค่ะว่าเราเป็นคนระมัดระวังเรื่องใช้จ่าย และมีหน้าที่การงานที่ดี่ ประกอบกับทรัพย์สมบัติที่พ่อแม่ให้ไว้ เราจะสามารถเลี้ยงลูกคนเดียวได้โดยไม่ลำบากอะไร ถึงไม่รำรวย แต่ก็ไม่ขัดสน สรุปก็คือไม่ต้องง้อผู้ชายคนไหนให้มาหาเลี้ยงค่ะ...) เมื่อลูกๆ เรียนจบ มีงานการทำ ก็จะหันหน้าเข้าวัด(บวชชี) ....สั่งสมบุญเพื่อนำเราไปพบเจอแต่สิ่งดีๆ คนดีๆ ในภพหน้า....

ขอบคุณอีกครั้งค่ะพี่ penya

ธรรมะรักษาค่ะ

พุด [/color][/color]

คุณ pra_nee คะ

พิมเห็นคุณบอกไว้ในบ้านเปี่ยมสุขว่า ..... ผงเข้าตัวเองเขี่ยไม่ออกใช่ไหมคะ...
ถ้าเขี่ยไม่ออกก็ลองมองว่ามันเข้าตาคนอื่นสิคะ

พิมว่าสถานการณ์ของคุณดีกว่าของทุกๆ คนในลานธรรมจักรนี้ เพราะว่า
1. เธอคนนั้นเป็นเพียงเด็กเสริฟ
2. สามียังรักและแคร์คุณอยู่มาก ที่สำคัญ คือ เขาสำนึกผิด
3. เขาไม่คิดที่จะเปิดเผยเธอคนนั้น

พิมอ่านที่พี่ทักทายแนะนำแล้วดีมากๆ พิมขอเพิ่มจากพี่ทักทายนิดหนึ่งแล้วกันว่า ลองมองวิกฤตให้เป็นโอกาสสิคะ ลองใช้โอกาสที่เขายอมคุณทุกอย่าง ให้คุณทุกอย่าง มาสร้างสรรค์สิ่งดีๆ ให้ครอบครัว ทำกิจกรรมต่างๆ ด้วยกันเพื่อกระชับสัมพันธไมตรี พยายามทำทุกอย่างให้คนรอบข้างมีความสุขสิคะ ทุกอย่างอยู่ที่ใจอย่างที่พี่ทักทายบอกนั่นแหละค่ะ

อย่างน้อยการเกิดวิกฤตนี้ก็เป็นโอกาสให้ครอบครัวคุณใกล้ชิดมากขึ้นนะคะ
ขอเพียงแต่ให้คุณเลือกใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์มากที่สุด
ขอเพียงแต่คุณเข็มแข็งและหนักแน่นเข้าไว้.... เท่านั้นก็พอ


พิม

คุณพิม
ตอนนี้เขาเอาใจดิฉันและลูกมาก นอนกอดดิฉันและลูกทุกคืน คุยกันมากขึ้น แต่ใจดิฉันก็ยังอดแวบไปคิดไม่ได้ว่า เขาทำให้เราตายใจหรือเปล่า แต่ก็พยายามนะคะ พยายามที่จะไม่คิดฟุ้งซ่าน
ขอบคุณทุก ๆ คนลานธรรม ดีใจที่ได้มารู้จักทุก ๆ คนค่ะ ทุกคนน่ารักมาก
ดิฉันเองเป็นคนที่ค่อนข้างจะตรงไปตรงมาพูดจาก็ไมค่อยอ่อนหวานอยากจะให้กำลังใจใคร ๆ แนะนำก็ไมค่อยเป็นค่ะ แต่อยากให้รู้ไว้นะคะดิฉันรู้สึกเป็นห่วงและก็อยากให้ทุกคนมีความสุขพ้นทุกข์เร็ว ๆ
ขอให้คุณพิมเข็มแข็งมาก ๆ นะคะจะได้เป็นกำลังใจให้ใคร ๆ อีกหลาย ๆ คน ดิฉันขอจองคุณพิมไว้เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขนะคะ

คุณ pra_nee ขา



นั่นไงคะ .... โอกาส .... เขานอนกอดคุณ คุณก็กอดตอบเขาสิคะ... มีความสุขดีออก ... ลองค่อยๆ ปล่อยเรื่องระแวงออกไปก่อน พยายามนะคะ... เมื่อเขาต้องการให้คุณมีความสุข ขอเพียงแค่ให้คุณมีความสุขตามที่เขาต้องการก็พอนะคะ

ลองใช้โอกาสนี้หาที่เรียนพิเศษให้ลูก รับ-ส่ง ลูกด้วยกัน ใช้ช่วงเวลาระหว่างที่ลูกเรียนพิเศษพูดคุยกันในเรื่องที่ดี เรื่องที่ทำให้ทั้งเขาและคุณมีความสุข เรื่องน่ารักๆ ของลูก เรื่องที่มันทำให้กระทบกระทั่งก็ไม่ต้องพูดถึง

ชีวิตคู่ประกอบด้วยคนสองคน เมื่อคนหนึ่งผิดพลาด อีกคนจะไม่ให้อภัยเลยหรือคะ ....
เมื่อคิดจะให้อภัยก็ต้องไม่ตอกย้ำถึงความผิดพลาดของเขา
ปัญหาบางเรื่องมันเป็นเรื่องที่เขาก่อ ...ก็คงต้องปล่อยให้เขาแก้เอาเอง ...
หน้าที่ของเราคงทำได้เพียงให้กำลังใจให้เขาหลุดพ้นให้ได้... ก็เท่านั้น

ขอเพียงแต่... ให้คุณเข้มแข็ง ... อดทน... และรอ ....
ขอเพียงแต่.... เมื่อเขาเข้าใกล้คุณ ขอให้เขารู้สึกว่ามีความสุข ....เท่านั้นก็พอ


พิมเป็นกำลังใจให้ค่ะ





ได้เลยค่ะ .... ยินดี ... ด้วยความเต็มใจ

พิม

ขอบคุณนะคะคุณพิม เป็นคำแนะนำที่ดีมากค่ะ เรื่องเรียนพิเศษของลูกเป็นหน้าที่ของดิฉันคนเดียวเลยค่ะ เพราะงานของเขาทำไม่เป็นเวลาเลย งานส่วนตัวค่ะ ส่วนของดิฉันทำงานประจำ เสาร์-อาทิตย์หยุด แต่เขาก็ให้เวลาลูกมากขึ้นบางวันลูกสอบเลิกเร็วเขาก็ไปรับ พาลูกไปซื้อของ เล่นกับลูกมากขึ้น หวังไว้ว่าฟ้าหลังฝนจะสดใส แต่ฝนมันตกแล้วก็ตกได้อีกนะคะ

พิมว่าฟ้าหลังฝนของคุณต้องสดใสแน่นอนค่ะ....
ถึงฝนมันจะตกอีกก็ไม่เป็นไรค่ะ... เพราะเราเรียนรู้ที่จะกางร่มหรือหลบฝนเป็นแล้ว

พิมอยากให้ "ใจ" ของทุกๆ คนเปียกน้อยที่สุดหรือบอบช้ำน้อยที่สุดก็พอ

รักทุกคนค่ะ
พิม

อยากขอคำแนะนำเรื่องนึงค่ะ คือว่าก่อนหน้านี้ดิฉันจะไม่ค่อยได้โทร.หาเขานอกเสียจากว่าจะมีธุระจริง ๆ เพราะเขาก็เป็นคนที่ไม่ค่อยชอบคุยโทรศัพท์นัก (ไม่รู้ว่าเฉพาะกับเราหรือเปล่าเขาเคยบอกว่าไม่รู้จะคุยอะไรกับคนอื่นก็เหมือนกันเขาบอกพูดธุระจบก็เลิก) เราเองก็เป็นคนที่ค่อนข้างจะแข็ง ๆ ไม่อ่อนหวาน แต่ตอนนี้เขาก็โทรหาเราบ้างปรึกษาบ้าง เราก็โทรหาเขาบ้างวันละครั้งหรือไม่โทรเลยแต่ก็บ่อยกว่าแต่ก่อน ทีนี้เราก็กลัวว่าเขาจะคิดว่าเราคอยเชคเขาหรือเปล่า ทำตัวไม่ถูกเลย