ก็ทำจนคุ้นชิน นะค่ะ....หากวันไหนต้องไปร่วมงานทางสังคม ไม่ว่าสวดศพ...หรืองานต่างๆ ก็จะเลี่ยงไปร่วมงานช่วงกลางวันบ้าง หรือว่า รีบกลับมาเพราะรู้สึกว่าขาดอะไรไปอย่างนี้ค่ะ....

เหมือนเรากำหนดเวลาไว้ค่ะว่าถึงเวลามาต้องเติม..คล้ายๆหิวข้าวประมาณนั้นค่ะ...เป็นกิจวัตรค่ะ...

พระอาจารย์สอบอารมณ์ก็บอกว่า เข้าสมาธิลึกไปให้ถอนออกมาหน่อยมาพิจารณาธาตุ เพื่อเพิ่มปัญญาค่ะ....แต่บางทีเราก็ดื้อว่า เสพสุข ติดสุข แค่นิดเดียวเองไม่เป็นไร....วันหนึ่งมีตั้ง 24 ชั่วโมง เราติดแป๊บๆไม่เป็นไร ประมาณนี้ค่ะ...เพื่อหาเกราะพระพุทธคุรเป็นที่พึ่ง..ให้สงบ เย็น ว่าง....

คุณกล้วยไม้ม่วง อยู่ในช่วงกลืนไม่เข้า คายไม่ออก

ขอให้มีสติเกิดขึ้นบ่อยๆ ในแต่ละวัน พยายามให้สติเกิดให้มากๆ ไว้ในแต่ละวันค่ะ

ถ้าจะคิดอะไรในใจแล้ว ใจเศร้าหมอง ก็เปลี่ยนมาคิดอะไรที่กุศลเกิดดีกว่าค่ะ
เช่นคิดถึงกุศลที่เราเคยทำไว้แล้ว ว่าเคยทำกุศลอะไรมาบ้าง แล้วปลื้มใจในกุศลนั้น
เอาที่เราเคยทำกุศลนั้นแล้วเรานึกขึ้นมาทีไรก็ปลื้มใจทุกที่ค่ะ

สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของๆ ตน...... ท่องไว้ในใจบ่อยๆ ด้วยค่ะ

ก็คงจะเป็นเหมือนที่คุณโสมว่ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก....อะไรเป็นอะไร ไม่ชัดเจน....ไม่ได้เห็น ไม่ได้ยินกับหู...ก็ฟังหูไว้หู เชื่อใจตนเองว่าเป็นอย่างไร....ให้เวลาฟูมฟักใจตนเองค่ะ ให้อภัยตนเองที่สร้างเหตุไม่ดี ไม่ว่าเมื่อไร.อย่างไร..ก็ยอมรับ...ตั้งใจคิดพูดทำ สิ่งที่ดี เป็นกุศลต่อจิตใจค่ะ......
ไม่ฝืนใจค่ะ.....แต่จะมีบ้างที่หลงลืมตามร่อง จริตเดิม..จะผิดศีลเรื่อง พูดเพ้อเจ้อค่ะ ชอบพูดคุยเรื่องทั่วไป ตลกโปกหา..ไม่มีสาระ พอระลึกได้ก็หยุดค่ะ....อยู่กับลมหายใจ....

แต่ก็ ตัดสินใจนะคะ....ว่า กลับมาใช้ชีวิตร่วมกันคงลำบากใจทั้งสองฝ่าย.เหมือนแก้วร้าว มีรอยอยู่ไม่ว่าจะเชื่อมอย่างไรไม่เนียนค่ะ...เพราะอยู่ดี ๆ คุณเดินออกจากบ้านไปเอง ทิ้งให้เราเผชิญความทุกข์เพียงลำพัง รับผิดชอบหนี้ที่ก่อมาด้วยกันเพียงคนเดียว .......ได้สัจจะธรรมค่ะไม่มีอะไรแน่นอน ความไม่เที่ยง ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน..จริงๆค่ะ.....

แต่ก็เผื่อใจไว้สำหรับรับการเปลี่ยนแปลงไม่ว่าจะด้านใดก็ตาม....ฝึกที่จะพึ่งตนเอง ไม่คร่ำครวญ ไม่โวยวายอะไร จนป่านนี้ เวลาผ่านไปครบปี.....ยังไม่มีใครทราบเรื่องราวที่จริงๆ มีเพื่อนร่วมงานสนิทที่ทราบเรื่องแค่ 5-6 คน เท่านั้นเอง.....ทุกคนก็บอกว่าเราเก่งที่ยังคงครองสติ ทำงานตามปกติ ...ทั้งๆที่ช่วงสูญเสียพ่อทุกคนห่วงมาก.....กลัวเราเครียดจัดจะหลุด....ไม่มีสามีอยู่เคียงข้างเป็นอะไรที่เหลือเชื่อ สำหรับการใช้ชีวิตคู่ที่ผ่านมา ทุกคนงง....ทั้งอำเภอ จังหวัด มีแขกมาร่วมงานเยอะมาก อาบน้ำครั้งเดียวตอนตี5เท่าน้น รับแขกตลอด ถึง 5 ทุ่มทุกคืน น้ำหนักลดไป 13-15 กก.ได้ ...เพราะเราเป็นคนทำงานทุกระดับ แขกทั้งในจว.ต่างจว.มาร่วมแสดงความเสียใจ ก็ดีค่ะ ตอนนั้นคิดแต่รับแขก จัดงานให้สมเกียรติ ทบทวนคำสั่งของพ่อที่สั่งเรา พี่น้องคนอื่นไม่รู้....ไม่ได้เฝ้า เราจึงเป็นแม่งานค่ะ.....
บางครั้งก็คิดและรู้สึกว่า พ่อ แม่ คงจะจัดการให้มีเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น ให้เราหลุดพ้นจากบ่วงกรรม ไม่งั้นเราก็ต้องทำงานหาเงินเลี้ยงดูเขาและครอบครัวเขาอย่างดีตลอด......

สิ่งใดคิดแล้วใจเศร้าหมองก็ลืมๆ มันไปนะคะ

คุยสนุกสนานกับเพื่อน ให้สบายใจก็ได้ ศีล 5 ข้อมุสาก็รักษาแค่ไม่พูดโกหกก็พอ ส่วนคุยตลกสนุกสนานนั้น ก็ยังได้อยู่ รักษาแค่ไม่พูดโกหกหลอกลวงให้ดีก็พอ เพราะเราก็ยังต้องมีสังคม สนุกสนานไปอย่าเพิ่งไปเคร่งครัดมาก เวลาไหนที่สะดวกค่อยเคร่ง เวลาอยู่บ้านก็จัดเต็มก็ได้ค่ะ การที่เราได้พูดคุยสนุกสนานนั้นดีแล้วค่ะ เพราะจิตที่มีความสุขนั้น เป็นจิตที่กุศลเกิดต่อได้ง่ายค่ะ พูดคุยสนุกสนานดีกว่ามัวคิดอะไรให้ใจหมองเศร้าค่ะ

แต่หากไม่ได้พูดคุยกับใคร ก็หมั่นฝึกตนให้มีสติไว้ เป็นพอ เพื่อไม่ให้คิดอะไรให้ใจหมองเศร้าค่ะ
ก็คิดปลื้มใจว่าเราเป็นลูกที่ดี ได้ดูแลพ่อเต็มที่ในยามที่ท่านมีชีวิตอยู่ ก็ให้ดีใจปลื้มใจไว้ว่าได้กตัญญูต่อท่าน แต่อย่าไปคิดอะไรที่เครียด ให้คิดแต่สิ่งดีๆ ที่เราทำไว้ดีแล้ว เป็นกุศล

สิ่งใดที่ใครทำไม่ดี หรือเราทำไม่ดีไป ลืมได้ลืมไปเลยค่ะ .....ไม่ต้องเก็บมาคิดค่ะ
แก้วร้าว ก็ทิ้งไปค่ะ.... ซื้อแ้ก้วใบใหม่มาใช้ค่ะ เท่านี้แก้วก็ไม่ร้าวแล้วค่ะ
อะไรที่ไม่ดี ก็ทิ้งไป.....เริ่มต้นกันใหม่ ปรับใจตัวเองให้ได้ อะไรที่ไม่ดีก็หาทางแก้ไขดูก่อนค่ะ ลองปรับต้วปรับใจกับสามีอีกสักครั้ง พอดีกันก็รักกันหวานชื่น เหมือนซื้อแก้วใบใหม่มานั่นแหละค่ะ

ถ้าหากใจคุณยังรักสามีอยู่ แล้วเค้าไม่เลวร้ายจนเกินไป ก็ต้องให้อภัยกันค่ะ


รู้รักษาตัวรอด เป็นยอดดีค่ะ

ดีจังค่ะ....ใช่ ถูกต้องเลยนะคะ......ไม่เห็นจะยากเนอะ...แตกก็ทิ้งไป ซื้อหาใหม่ ถึงจะมือสองก็โออยู่นะและที่สำคัญเรามีในสต๊อกตั้งเยอะ กลัวอะไร..55555 อยู่ที่มุมมอง วิธีคิดจริงๆ ค่ะ.....บางทีเราก็เคยที่จะค้นอยู่ที่กองเดิมเลือกไปเลือกมา สุดท้ายก็เลือกอันเดิมที่เลือกไว้ เอ....จะเหมือนเลือกสามีมั๊ย.....ฮ่า ฮ่า ฮ่า....อยู่คนเดียวแสนสบายแต่ไม่สนุก อยู่สองครองทุกข์ แสนสนุก แต่ไม่สบาย....อย่างทั้งสุขและสบายค่ะ..ไม่โลภค่ะ......คริ คริ คริ......

ปิด3 วัน เนื่องในวันพระใหญ่ วันมาฆบูชา.....ต้องอธิฐานจิตอย่างแรงกล้า แล้วน่าจะได้ตามที่ปราถนาค่ะ...มีเพื่อน ๆร่วมงานที่เป็นน้องๆเยาวชน และองค์กร เอกชน เขียนมาล้อว่า....จันทร์เจ้าขอข้าวขอแกง ขอแบ๊งค์แดงๆผูกมือน้องข้า.....

...พี่ชายคนโต จอคาถาปัดสิ่งชั่วร้ายออกจากชีวิตให้ท่องค่ะ ก็ท่องอยู่ทุกวัน เช้า 3 รอบ และเมื่อระลึกได้ค่ะ ก็ดีนะคะ.....จะมีเหตุเตือน....และปัดออกไปจริงๆๆด้วย....
...พี่ชายคนรอง ก็ให้อดทน บอกว่าสนัขจิ้งจอกก็เป็นสุนัขจิ้งจอกวันยันค่ำ หางเริ่มโผล่ออกมาแล้ว.....ครบรอบปี จะมีแต่สิ่งดี ดี เข้ามาในชีวิต ของเดือนแห่งความรักค่ะ....
...น้องชาย บอกว่า พี่สาวเป็นคนดี มีศีลธรรม ช่วยเหลือญาติพี่น้อง มีจิตใจที่ดี ไม่มีอะไรมาทำร้าย ได้หรอก คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองเสมอ.....
เห็นมั๊ยค่ะ จริง ๆ ๆ พี่น้องทุกคนก็ห่วงใย และ...ไปถามไถ่พระอาจารย์ตามที่ตนนับถือ ไปปรึกษา แอบช่วยเหลือ....เบื้องหลังการถ่ายทำ...ก็หัวเราะ ขอบคุณ...และจริงๆ ฉันก็ เวลาไป ไหนก็ระลึกถึง ซื้อของฝากคนโน้นคนนี่ประจำค่ะ....

เช้านี้....เปลี่ยนการเดินจงกรม...เป็นยืน เฝ้าหม้อหุงข้าว...ไม่รู้เป็นอะไร ดีดเองบ่อย...ตั้ง 3 ครั้ง ต้องกดใหม่...ได้สัจจะธรรม ว่าทำผิดพลาดต้องแก้ไข เริ่มต้นใหม่ได้ และต้องทำด้วยตนเองเท่านั้น....บวก อดทน เพียรสูงจึงสำเร็จ.....จิตใจคนเปลี่ยนตลอดเวลา ตั้งใจไม่อาบน้ำอากาศหนาว 10 องศา พอเข้าห้องน้ำก็อาบน้ำเฉยเลย ก็ หัวเราะเสียงดังในห้องน้ำคนเดียว....5555 ไม่เที่ยงจริงๆๆ..แก่ เจ็บ ตาย พลัดพราก มีกรรมเป็นของตน มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์......

วันนี้....ตั้งใจว่า...จะไม่อนุญาตให้ใคร คำพูดอะไรมามีอิทธิพลต่อชีวิต จิตใจของเราอีกต่อไป แค่คำพูด แค่ลมที่ผ่านไป จับต้องไม่ได้ ฉันอนุญาตให้มามีผลต่อจิตใจฉันได้อย่างไร.... ให้ใจเศร้าหมอง...เป็นทุกข์เพราะคำพูด... เพราะเหตุการณ์ที่ไม่รู้ว่าจริง เท็จประการใด และที่สำคัญเป็นอดีตผ่านไปแล้วแก้ไขไม่ได้....

...เชื่อมั่นว่า สามีเป็นคนดี....พอแล้ว แค่นั้น ลับหลังไม่เห็น ไม่รู้ ช่างเขา...จะเลิก จะอยู่ จะไป จะมาก็ตามสะดวกใจของแต่ละคน...ดูแลเฉพาะตนดีกว่า....


ตั้งต้นใหม่ค่ะ......ทำตัวปกติ วางใจปกติ อยู่กับคำบริกรรม...ที่ใจว่าง รู้ ละ นิ่ง ว่าง ดับ เย็น....ผลเกิดแต่เหตุ....อยู่กับวันนี้...ไม่ต้องกังวลพรุ่งนี้.จะเป็นอย่างไร......ดีแค่ไหนที่ตื่นมามีลมหายใจได้สร้างกุศลต่อไป......

....ประชุมเลิกเดี๋ยวนี้เอง......คณะกรรมการ...สวมหมวกหลายใบ แต่ก็ดีสร้างกุศลเพื่องาน เงิน และประชาชน ประเทศชาติ คิดเกี่ยวกับค่าใช้จ่าย การบริหารจัดการที่คุ้มทุนประโยชน์ทั้งราษฏร์ทั้งหลวง ก็ดีค่ะ ไอเดียกระฉูดทุกท่านเลย ตั้งแต่บ่าย-จึงปิดได้ตอน 17.15 น.....

.....แต่ก็ดีนะคะ...ผลงานส่วนตัว ได้นำเสนอระดับประเทศ เมื่อ มีนาคม 56 ได้รับเลือกให้นำเสนอต่อเลขาฯอาเซียน และ เขาถูกใจ เราจึงบอกว่าหาถูกใจก็จัดกิจกรรมให้ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้เปลี่ยนสถานที่ / ศึกษาดูงาน จริงๆก็เที่ยวนั่นแหละ เสนอไว้จะไปพม่า เขาเขียนตอบมา จัดให้ไป ภูเก็ตค๊า งานนี้ฟรีตามเคย....ช่วงเดือนหน้า.......5555 ...และขององค์กรเอกชนที่ทงานด้วย เขาจะพาไปปลายเดือนเมษายน...โอย...ซาหนุกจริง ๆ ๆ ชีวิตฉาน.....

....รู้สึกถูกอกถูกใจ....ได้เที่ยวฟรีบ่อยครั้ง ชอบ ค๊า ชอบ ได้ทั้งงาน เงิน เที่ยว สนุก ....คนสำราญงานสำเร็จค่ะ....เริ่ดมั๊ยค๊า.....

......อ้าว...แล้วลูกๆๆๆฉันล่ะต๊ายล่ะ....ทำไงดี พ่อสามีตัวดี ไปวีน เหวี่ยงอยู่ทางใดไม่รู้....ทุกขะลาภซ่ะละเรา.....ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็คิดได้ว่าใครจะดูแลเด็กๆๆๆๆๆผู้น่ารัก เอาเงินให้คาบใส่ปากไปหาซื้ออาหารกินเองได้ท่าจะดีไม่หน่อย........

ว๊ายตายแล้ว...ต้องรีบไปล่ะค๊า เดี๋ยวเขาหิวข้าวแล้ว ต้องรีบอาบน้ำ...ทำวัตรเย็นกันเถอะเรา....เมื่อคืนก็หลับดึก ตั้ง4ทุ่มแนะ........Bye.....

บัวฟ้า เขียน:
อย่างไรก็ตาม ธรรมชาติจะไม่ถูกหลอกให้สงสารใครเพียงเพราะเห็นน้ำตา ในที่ที่กรรมเผล็ดผลนั้น สิ่งเดียวที่มีให้คือการลงโทษอย่างหนักหน่วง ดุดัน ปราศจากความปรานีปราศรัย และไม่ต้องสอบสวนหาความจริงจากปากใครแต่อย่างใดทั้งสิ้น


อ่านถึงตรงนี้แล้ว น่ากลัวจริงๆๆๆคนที่ทำผิดบาป เขาไม่เข้ามาอ่านศึกษา ตั้งจิตที่จะหลุดพ้นจากวงเวียนบาป ลด ละ เลิก ขออโหสิกรรม..ซึ่งการอโหสิกรรมจะ.หลุดพ้นจากจำเลยก็จริง แต่คดีอาญาความผิดตามกฏแห่งกรรมแห่งศีลย่อมรับผลเสมอ เที่ยงธรรมเสมอ.....

........ เคยมีคนที่ปฏิบัติธรรมทายทักฉันว่า ฉันจะเป็นคนอ่านหรือว่าเป็นโฆษก ประกาศ บัญชีบุญบาป และจำแนกสัตว์ว่าต้องไปชดใช้กรรมที่แดนใด ...ในนรก......ขุมไหน ระยะเวลาเท่าใด.....
...
.ฉันบอกว่าไม่เอา ฉันจะเร่งความเพียร หลุดพ้นให้ได้....หากฉันต้องชดใช้กรรมไปเป็นโฆษก...ในแดนนรกทำเหมือนเป็นเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง....ฉันก็ต้องตกนรกด้วยสิ....แต่คิดอีกที ฉันทำหน้าที่นี่หรือลักษณะแบบนี้ ตั้งแต่เป็นคน แม้ขณะนี้....ฉันต้องร่วมเป็นกรรมการทั้งงานราษฏ์งานหลวง ส่วนตัว.....ฉันมีบุคลิกภาพเป็นเช่นนี้เอง......ตรง โผงผาง เป็นธรรม ให้โอกาสทุกคน ได้ทบทวนตน เปิดเผยความรู้สึก ความต้องการ หาวิธีรวมชอม ผ่อนหนัก เบา และทางเลือก...ทั้งผู้รับบริการทั่วๆไป เพื่อน ๆ พี่ น้อง ทุกคนที่เกี่ยวข้อง....รวมทั้งตัวฉันเองด้วย ฉันไม่เคยบอกว่าฉันดีเริดประเสริฐศรี เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งที่ บางขณะจิตเป็นนางฟ้า เปรต อสุรกาย สัตว์นรก....แต่วันเกิดดับ ๆๆหลายภพภูมิ ฉันเพียงแต่ฝึกการระลึกรู้ให้เร็ว ว่องไว ทัน ตัดภพแห่งอบายให้น้อยลง ....ให้มากที่สุดเท่าที่หญิงแกร่งคนหนึ่งจะทำได้ เพราะฉันรักตัวฉันมากมายมหาศาล......แบบว่ากลัว....กลัวที่สุด เบื้องหลังที่ต้อง....ได้รับตามประโยคข้างบนที่อ้างถึง........

ขออำนาจคุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์ โปรดบรรดาลบุญข้า....ให้ญาติ ให้เทพรักษา ให้เจ้าเวร ให้เชื้อโรค ของข้าพเจ้า........มีสติ ปัญญา..รอดพ้นจากภัยพาล พ้นล่วงบ่วงมาร พบเจอแต่สิ่งที่ดีงามในชีวิต สิ่งใดที่ไม่ดี ไม่งาม ไม่แล้วไม่เสร็จขอให้ลูกอย่าได้เจอะได้เจอเลย......ผ่านพ้นภาวะวิกฤติในชีวิตไปได้อย่างงดงาม สง่างาม ไม่เจ็บปวดไม่มีผลกระทบใดๆๆ....สาธุ สาธุ สาธุ......

คุณม่านบังตาเขียนว่า........

สงสารเขามากค่ะ ชีวิตคงกลับลำได้ยาก
สิ่งที่ดี ก็ไม่ได้ สิ่งที่ได้ก็ไม่ดี กฏแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ

หลายคนพันเกี่ยว...ตอนนี้ เขาคงยังไม่รู้ตัวว่า เขากำลังจะค่อยๆ ได้รับผลของมัน..

ฉันก็รู้สึกต่อสามีฉันเช่นกัน........
....รับรู้ว่า ตั้งแต่นี้ไป ชีวิตของเขาจะพบแต่อุปสรรค ความยุ่งยาก ลำบาก ทั้งงาน เงิน ความเป็นอยู่...ชีวิต จิตใจ คุณค่าความเป็นคน แทบจะไม่เหลือ ที่เป็นอยู่ ดำรงอยู่ได้ ก็เพราะคุณธรรมการกตัญญูต่อบิดามารดาเพียงข้อเดียวที่หล่อเลี้ยงไว้ เดี่ยวก็หมดสิ้นไป เพราะพ่อแม่ของเขา ไม่มีคุณธรรม....

สงสารมั๊ย.....สงสาร เห็นใจ แต่.....คุณเลือกของคุณเอง....
....วัน เวลา....ผ่านไป..ใจฉันเริ่มหนักแน่น.....
.....พระอาจารย์สอบอารมณ์..บอกว่าฉันมีบุญบารมีเพิ่มสูงมากขึ้น....และ..พลังจิต สูงมากขึ้นจนพระอาจารย์เป็นห่วง ว่าจะควบคุมพลังจิตตนเองไม่เป็นจะมีมารมาแทรก .....ให้กำหนดรู้เอาพระพุทธคุณกำกับ เมตตากำกับ ไม่งั้นมารแทรก...จะอยากต่อว่า ดุด่า ประชดประชัน..จะสร้างอกุศลกรรม ซึ่งเป็นพลังที่น่ากลัวมาก ให้คุมดี ๆ ๆ ฉันบอกว่าพระอาจารย์ต้องช่วยด้วย......ท่านพยักหน้า หากมีแว๊บ ต้องรีบกำกับทันที...เข้าห้องพระที่บ้าน ซึ่งห้องพระของเรา บริสุทธิ์มาก....ท่านเตือนเราก็ตกใจ รับรู้จริงๆว่ามีพลังและเริ่มที่จะคับแค้นใจ ดีที่ได้กล้วยหอม ..ท่าน กรัชกาย..และคุณโสม...ดักทางไว้บ้าง....โชคดี...ที่ได้กัลยาณมิตรตักเตือน ไม่งั้นฉันแย่แน่ ๆ ๆส่งพลังชั่วร้าย ตามความอาฆาต พยาบาท ความคับแค้นใจ...........สู่อบายภูมิ.....
....ขอเดชะขอตั้งจิตอุทิศผล บุญกุศลแผ่ไปให้ไพศาลถึงบิดามารดาครูอาจารย์ทั้งลูกหลานญาติมิตรสนิทกัน ทั้งคนเคยรักชังครั้งไหนๆขอให้ได้ส่วนกุศลผลของฉัน สรรพสัตว์ทั้งหลายจงได้บุญผู้มีคุณศัตรูใดได้บุญเทอญ.....

1 ปี ผ่านไป เจอแต่การพลัดพราก......
......พ่อจากตาย....อายุ 86 ปี......
......น้องที่ทำงาน อุบัติเหตุตาย....อายุ 48 ปี หลังจากพ่อตาย 2 สัปดาห์......
.......พี่สาวที่ทำงาน....อุบัติเหตุตาย....อายุ 52 ปี.....เมื่อ 15ม.ค. 57.....
......คนที่เรารู้จักอีกหลายคน เพื่อน ต่างอำเภอ...ตาย จากมะเร็ง......

ใด ใด ในโลกล้วน...อนิจจัง........

แล้ว พวกเรามามัวเมาอะไรกัน.......

เร่งสร้างความเพียรกันเถอะเรา..........

สร้างบุญ กุศล เตรียมตัว เดินทาง.......เบื้องหลังความตาย......จะได้ไม่เสียใจที่ได้เกิดมาเป็นคน ...กว่าจะเวียนมาเกิดเป็นคนให้สร้างกุศลได้......โอ..........

ไม่ว่า มีอะไรเกิดขึ้น ง่ายๆ ค่ะ มีสติกลับมาดูที่ใจตนเอง ดูไปด้วยใจเป็นกลางไม่ยินดียินร้าย ดูเฉยๆ
มีสติไว้ค่ะ ขณะนั่งสมาธิอาจจะมีอะไรมาแทรกได้ ก็อาศัยสติเป็นตัวช่วยค่ะมีสติกลับมาดูที่ใจ
เวลาทำสมาธินั้นจิตจะอยู่กับสมาธิๆ เป็นตัวประธานในงานขณะนั้น มีอะไรเกิดขึ้นไม่ว่าหูแว่ว หรือเห็นภาพน่ากลัว หรือมีคนมาชวนคุย เป็นต้น มีสติแล้วดูใจตนเองเท่านั้นแหละค่ะ สิ่งที่มาขณะที่ทำสมาธินั้นไม่ต้องไปใส่ใจเลยค่ะ

ส่วนใหญ่ทำอานาปานสติ สิ่งที่ถูกต้องและควรต้องเกิดคือ อุคคหนิมิต เป็นภาพทางใจ นั่งหลับตาเห็นภาพขึ้นทางใจค่ะ เป็นสีควันไฟ ควันบุหรี เท่านั้นเองที่ควรเกิดขึ้นในลำดับแรก นอกจากนี้หากใจไปยอมรับนิมิตอื่น ก็เป็นอันตรายมากๆ ค่ะ อาจจะบ้าได้ค่ะ......ระวังด้วยค่ะ ควรต้องมีความเข้าใจปริยัติบ้างค่ะ

ขอบคุณ...คุณโสม...มากนะคะ......
....ส่วนใหญ่...จะมาในรูปของ ภาพในใจ แว๊บๆๆ แสงสี จะเป็นสีขาวบ้าง ฟ้าบ้าง แดงบ้างค่ะ...แล้วแต่.....สภาวะขณะนั้นค่ะ.....หรือมีฟุ้งซ่าน วิตก วิจารณ์....ก็ฝึกที่จะตามดูไปค่ะ...

....แต่ในระหว่างวันที่เราทำงานไป และฝึกควบคุมดูลมหายใจไปด้วยจะเกิดปิติตลอดค่ะ บางวันมีหน้าชา แก้มชา กล้ามเนื้อหน้าระริก ทั้งวันค่ะ.....พระอาจารย์จึงบอกว่า เรามีความเพียรมากจริงๆ มีพลังจิตเยอะ...ให้ฝึกควบคุมค่ะ.....

....รู้สึกหดหู่ เศร้าใจ ที่ได้รับข่าว.สามี...แต่มาไม่นาน แป๊บหนึ่ง...ว่า...เขาช่างมืดบอด อวิชชาสุดๆๆ แต่จริงๆๆ เขาจำเป็นต้องทำงานหาเงิน....แต่ไม่เคยทำงานหนัก ไม่รู้ช่องทางที่หาเงินได้ง่าย เร็ว สบาย...เท่ากับการคบหาหญิง ให้หญิงดูแล ได้ทั้งคนดูแล เงิน สบายหลายอย่าง แลกกับการบริการของเขา..มีคนเรียกเขาว่า ผู้ชายขายน้ำ.....จริงๆน่าสงสารจิตใจของเขามากที่ไม่มีความเป็นคน ไม่มีคุณค่าในตนเองเลย........นี่คงในแง่มุมของเรา...ของเขาก็คง...สบายๆๆๆ ชิวๆๆ เห็นม่ะฉันมีเสน่ห์ เป็นคนดี ที่ใครๆก็ต้องการ น่าจะประมาณนั้น..ที่ไม่เคยว่างเว้นจากหญิงเลย....มีทับซ้อน....กันอยู่เรื่อยๆๆ เปลี่ยนง่ายดายคล้ายเปลี่ยนเสื้อผ้า ฉันว่า......เขาต่ำเกินกว่าที่จะเรียกเขาว่าสามีของฉันอีกต่อไป......

........ ............อายจังเลย ฉันตาถั่ว เลือกเขามาเป็นสามี ยกย่อง...เลี้ยงดู..เขามาตั้งนานได้อย่างไง....คนที่เขาแอบรู้ เห็น...สงสัย..พฤติกรรม...เขา..คงมีแต่คนหัวเราะเยาะฉันแน่นอนเลย.... .....


........นี่แหละหนา......มันน่านัก .....

ค่ะ...คุณม่านบังตา...ฉันก็อยากที่จะอภัย อโหสิกรรม...แต่สักแต่ว่าปากพูดค่ะ ไม่แนบสนิทจากใจจริงๆๆๆจากก้นบี้งหัวใจ บางขณะจิต ยังมีพยาบาท คับแค้นใจ ไม่วาง ไม่เมตตาอย่างแท้จริงค่ะ.....

.....รู้ว่าทุกข์...ที่ยึด....อยากวาง..แต่ยังวางไม่ลง เต็มที่ ...อยากมากที่สุดเลยค่ะที่จะสุข วางสนิท เมตตาได้อย่างเต็มที่บริสุทธิ์...จริงๆๆๆๆ.....

.....พยายามค่ะ......เต็มที่ลด ละ เลิกให้ได้ ...ถึงจะนานแต่ต้องได้ค่ะ.....ไม่งั้นเราที่ต้องทุกข์...เขาไม่ได้รับรู้กับเรา.......มาสู้ด้วยกันค่ะ.....สู้โว๊ยๆๆๆๆ