วันเวลาปัจจุบัน 13 มิ.ย. 2025, 10:17  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 329 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17 ... 22  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ก.ค. 2010, 00:55 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ใบว่าน เขียน:
อย่าคิดนานนะคะ คิดนานเราก็จะทุกข์นาน เคยฟังเพลงก้อนหินก้อนนั้นมั๊ยคะ มีท่อนหนึ่งของเพลงว่า ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่รับมันมาใส่ใจ ถูกเค้าทำร้าย เพราะใจเธอรับไว้เอง จริงๆอยากโหลดมาให้ฟังค่ะ แต่ยังทำไม่เป็น ไว้จะฝึกฝนก่อนนะคะ แล้วจะโหลดให้ค่ะ


พี่ขออนุญาตจัดให้นะค่ะใบว่าน



.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ก.ค. 2010, 01:31 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


kazumi เขียน:
การปล่อยความ อยาก นี่ยากจริงๆเลยนะค่ะพี่ทักทาย
ยังไม่เคยทำได้จริงๆจังซักที


ทุกอย่าง "ยาก" ก็ตอนจะเริ่มต้นเท่านั้น
พอได้เริ่มแล้ว ก็ไม่มีอะไรยากเลย ต้องฝึกบ่อยๆ ถ้าใจคิดหวัง
คิดอยากอะไรก็ตาม ให้ "วาง" ความคิดนั้นลงเสีย ให้รู้ว่า
"นี่เรากำลังหวัง กำลังอยาก" อยู่นะ ถ้าปล่อยให้เกาะติด
กินอยู่ในใจ ก็จะมีแต่ความทุกข์ ทุรนทุราย ไข่วคว้า ให้ได้มา
ซึ่งความหวัง ความอยากนั้นๆ หากไม่ได้ในสิ่งที่หวัง เป็นทุกข์
ได้ในสิ่งที่ไม่หวังก็ทุกข์ อยากแล้วไม่ได้ตามที่อยากเป็นทุกข์
ได้ในสิ่งที่ไม่อยาก เป็นทุกข์ ทุกข์ทั้งนั้น หากไม่ต้องการ
ให้ใจเป็นทุกข์ ก็ต้องพยายามไม่ให้มันเกิดขึ้น ถ้าทำได้ครึ้งหนึ่ง
ครั้งต่อไปแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย พอโผล่หัวมาปุ๊ป ดับปั๊ปได้เองทันที
ลองดูนะค่ะน้องแอน :b4: :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ก.ค. 2010, 01:58 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


Put up เขียน:
ค่ะพี่ทักทายความ อยาก นี่มันน่าดูจังเลยเป็นอยู่แบบนี้
หนูคิดถึงพี่นะคะ พี่เป็นอย่างไรบ้างค่ะ แวะมาเยี่ยมบ่อยๆๆนะคะ


ตัวนี้แหละที่ทำให้เรา หดหู่ เหี่ยวเฉา ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ตัดก็ไม่ได้ ขายก็ไม่ขาดสักที จะทิ้งก็เสียดายดูเหมือนยังมีค่า จะเอามาขึ้นหิ้งบูชา
ก็ไม่กล้า ไม่รู้ว่ามีค่าควรแก่การบูชาหรือไม่?.....เพราะเรายัง "หลง" อยู่
ทั้งหลงใหล และใหลหลง ว่าเป็นความสุขที่แท้จริง คิดว่าถ้าเป็นของเรา ถ้าเขารักเรา
ถ้าเขาอยู่กับเรา เราจะมีความสุขหาที่สุดมิได้

ลืมไปสนิทเลยว่า ความปรารถนาอันนี้ เราก็เคยได้รับแล้ว เขาก็เคยรักเรา
เคยเป็นของเรามาก่อน แล้วสิ่งเหล่านั้น ก็เปลี่ยนแปลงไป ไม่ได้คงทน เราก็เคย
ผ่านมา และเคยเศร้า ทุกข์โศรกมาแทบเป็นแทบตายมาแล้ว แต่ก็ยัง "หลงใหล"
อยากได้ความทุกข์ ความโศรกที่มันผ่านไปแล้วกลับคืนมาใหม่

ตอนนี้ทุกข์เพราะเขาไม่รัก แล้ววันข้างหน้าหากเขากลับมารักเราแล้ว
เมื่อถึงเวลาเปลี่ยนไป ก็จะกลับมาทุกข์อีกว่าเขาเปลี่ยนไป แล้วก็จะทุกข์
เพราะ "อยาก" ให้เขากลับมารักอีก มันก็จะวนๆ อยู่อย่างนี้ไม่มีที่สิ้นสุด
ทางที่จะทำให้ทุกข์อันนี้หมดไปได้ ก็คือยอมรับให้ได้ไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไร?
รักหรือไม่รัก อยู่หรือไม่อยู่ รักก็ไม่หลงใหลได้ปลื้ม ไม่รัก ก็ไม่เสียใจ น้อยใจ
อยู่ก็ไม่ต้องดีใจว่าอยู่ ไม่อยู่ก็ไม่ต้องเหงาใจว่าไม่อยู่ จะอยู่หรือไม่อยู่ ก็ตัวเขา
เอาใจอยู่กับตัวเรา เรื่องของเรา พิจารณาแต่ตัวตนของเรา เมื่อใจอยู่ที่ตัวเรา
เรื่องของเรา ความหมาย ความสำคัญของเขาก็จะค่อยๆหมดไป ความอยาก
ความปรารถนาที่จะให้เขาเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ ก็จะไม่เกิดขึ้นกับเรา
เพราะใจเราไม่ได้อยู่ที่เขาแล้ว

หนูวิต้องทำให้ได้นะค่ะ เลิกหวัง เลิกคิด เลิกปรารถนา
ที่จะให้เขาเป็นแบบนั้นแบบนี้ ต้องเข้าใจว่า นั่นเป็นความต้องการ
ที่เหนืออำนาจ การบังคับของเรา เราไม่สามารถบังคับให้ใคร? เป็นอะไร?
ตามที่ใจเราปรารถนาได้

พี่คิดถึงและห่วงใยหนูวิเสมอค่ะ หนูวิมีโอกาสหาความสุขได้มากกว่าพี่หลายเท่านัก
ทำไมถึงเลือกหาแต่ทุกข์ละค่ะ? ปลดปล่อยตัวเอง จากพันธนาการที่ตัวเองตั้งขึ้น
เพื่อ "มัด" ตัวเองได้แล้วค่ะ :b4: :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ก.ค. 2010, 07:23 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 พ.ค. 2010, 08:36
โพสต์: 191

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


taktay เขียน:
Put up เขียน:
ค่ะพี่ทักทายความ อยาก นี่มันน่าดูจังเลยเป็นอยู่แบบนี้
หนูคิดถึงพี่นะคะ พี่เป็นอย่างไรบ้างค่ะ แวะมาเยี่ยมบ่อยๆๆนะคะ


ตัวนี้แหละที่ทำให้เรา หดหู่ เหี่ยวเฉา ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ตัดก็ไม่ได้ ขายก็ไม่ขาดสักที จะทิ้งก็เสียดายดูเหมือนยังมีค่า จะเอามาขึ้นหิ้งบูชา
ก็ไม่กล้า ไม่รู้ว่ามีค่าควรแก่การบูชาหรือไม่?.....เพราะเรายัง "หลง" อยู่
ทั้งหลงใหล และใหลหลง ว่าเป็นความสุขที่แท้จริง คิดว่าถ้าเป็นของเรา ถ้าเขารักเรา
ถ้าเขาอยู่กับเรา เราจะมีความสุขหาที่สุดมิได้

ลืมไปสนิทเลยว่า ความปรารถนาอันนี้ เราก็เคยได้รับแล้ว เขาก็เคยรักเรา
เคยเป็นของเรามาก่อน แล้วสิ่งเหล่านั้น ก็เปลี่ยนแปลงไป ไม่ได้คงทน เราก็เคย
ผ่านมา และเคยเศร้า ทุกข์โศรกมาแทบเป็นแทบตายมาแล้ว แต่ก็ยัง "หลงใหล"
อยากได้ความทุกข์ ความโศรกที่มันผ่านไปแล้วกลับคืนมาใหม่

ตอนนี้ทุกข์เพราะเขาไม่รัก แล้ววันข้างหน้าหากเขากลับมารักเราแล้ว
เมื่อถึงเวลาเปลี่ยนไป ก็จะกลับมาทุกข์อีกว่าเขาเปลี่ยนไป แล้วก็จะทุกข์
เพราะ "อยาก" ให้เขากลับมารักอีก มันก็จะวนๆ อยู่อย่างนี้ไม่มีที่สิ้นสุด
ทางที่จะทำให้ทุกข์อันนี้หมดไปได้ ก็คือยอมรับให้ได้ไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไร?
รักหรือไม่รัก อยู่หรือไม่อยู่ รักก็ไม่หลงใหลได้ปลื้ม ไม่รัก ก็ไม่เสียใจ น้อยใจ
อยู่ก็ไม่ต้องดีใจว่าอยู่ ไม่อยู่ก็ไม่ต้องเหงาใจว่าไม่อยู่ จะอยู่หรือไม่อยู่ ก็ตัวเขา
เอาใจอยู่กับตัวเรา เรื่องของเรา พิจารณาแต่ตัวตนของเรา เมื่อใจอยู่ที่ตัวเรา
เรื่องของเรา ความหมาย ความสำคัญของเขาก็จะค่อยๆหมดไป ความอยาก
ความปรารถนาที่จะให้เขาเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ ก็จะไม่เกิดขึ้นกับเรา
เพราะใจเราไม่ได้อยู่ที่เขาแล้ว

พ่ีทักทายค่ะ จัดมาให้วิบ่อน้ำตาแตกอย่างแรง


หนูจะค่อยวางเค้าลงไม่เห็บมาคิด แต่คงต้องใช้เวลบนิดนึง เพราะยังไม่ค่อยรู้จักการปล่อยวาง ต้องทำอย่างไรก่อนดีไม่ใหิมันคิดปล่อยให้มันดำเนินไปเองใช่มั้ยค่ะ


และขอบคุณทุกๆๆกำลังใจท่ีมีให้วิเสมอมา เค้ามาในลานนี้มีแต่เพ่ือนกลัยานิมิตรท่ีดีเลยค่ะ ซึ้งใจอย่างแรงค่ข

หนูวิต้องทำให้ได้นะค่ะ เลิกหวัง เลิกคิด เลิกปรารถนา
ที่จะให้เขาเป็นแบบนั้นแบบนี้ ต้องเข้าใจว่า นั่นเป็นความต้องการ
ที่เหนืออำนาจ การบังคับของเรา เราไม่สามารถบังคับให้ใคร? เป็นอะไร?
ตามที่ใจเราปรารถนาได้

พี่คิดถึงและห่วงใยหนูวิเสมอค่ะ หนูวิมีโอกาสหาความสุขได้มากกว่าพี่หลายเท่านัก
ทำไมถึงเลือกหาแต่ทุกข์ละค่ะ? ปลดปล่อยตัวเอง จากพันธนาการที่ตัวเองตั้งขึ้น
เพื่อ "มัด" ตัวเองได้แล้วค่ะ :b4: :b4:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ก.ค. 2010, 07:42 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 23 มิ.ย. 2010, 12:34
โพสต์: 66

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณทักทายพูดไว้ดีแล้วคะ คุณวิก็ลองพิจจารนาดูนะคะเป็นกำลังใจให้เสมอ :b4: สุ้ต่อไปนะคะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ก.ค. 2010, 08:08 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 พ.ค. 2010, 08:36
โพสต์: 191

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


พ่ีทักทาย ขอบคุณมากๆๆเลยค่ะ จัดมาซะบ่อน้ำตาแตกเลย


หนูจะค่อยวางเค้าลงไม่เห็บมาคิด แต่คงต้องใช้เวลบนิดนึง เพราะยังไม่ค่อยรู้จักการปล่อยวาง ต้องทำอย่างไรก่อนดีไม่ใหิมันคิดปล่อยให้มันดำเนินไปเองใช่มั้ยค่ะ


และขอบคุณทุกๆๆกำลังใจท่ีมีให้วิเสมอมา เค้ามาในลานนี้มีแต่เพ่ือนกลัยานิมิตรท่ีดีเลยค่ะ ซึ้งใจอย่างแรงค่ข


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ก.ค. 2010, 10:41 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


Put up เขียน:
ต้องทำอย่างไรก่อนดีไม่ใหิมันคิดปล่อยให้มันดำเนินไปเองใช่มั้ยค่ะ


ห้ามไม่ให้คิดคงไม่ได้ แต่เลือกคิดได้

เริ่มจากคิดเรื่องของตัวเองให้มากๆ คิดว่าวันนี้จะทำอะไรให้ตัวเองดี?

วันนี้จะทำอย่างไรที่จะให้ตัวเองยิ้มไ ด้มากกว่าร้องไห้

ทำอย่างไรจะให้ตัวเอง มีทุกข์น้อยที่สุด?

ทุกอย่างที่คิด ให้คิดแต่เรื่องของตัวเอง

อย่าให้ออกจากตัวเอง ถ้าแว่บคิดถึงเขา

ให้ตั้งคำถามกับตัวเองว่า "เขาเป็นใคร?"

พยายามดูนะค่ะ :b4: :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ก.ค. 2010, 10:52 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ก.ย. 2009, 09:31
โพสต์: 292

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีค่ะคุณวิ...
มาส่งกำลังใจให้ค่ะ :b16:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ก.ค. 2010, 13:37 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 พ.ค. 2010, 08:36
โพสต์: 191

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณปอนด์ขอบคุณค่ะ ท่ีแวะมาหา จะคิดให้ดีขึ้นตามลำดับค่ะ ทุกข์จะได้เบาลงบ้างถ้าวิไม่เอาใจไปคิดถึงเค้าค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ก.ค. 2010, 14:08 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ก.ย. 2009, 09:31
โพสต์: 292

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


Put up เขียน:
คุณปอนด์ขอบคุณค่ะ ท่ีแวะมาหา จะคิดให้ดีขึ้นตามลำดับค่ะ ทุกข์จะได้เบาลงบ้างถ้าวิไม่เอาใจไปคิดถึงเค้าค่ะ


เรื่องไหนที่ทราบว่าคิดแล้วจะเป็นทุกข์ ก็อย่านึกถึง คิดถึงมากนัก
เมื่อไหร่ที่ความรู้สึกคิดถึง นึกถึงเขาเข้ามา คุณวิก็พยายามรู้ตามความคิดนั้นให้ทัน
มาปุ๊บ รู้ปั๊บค่ะ ฝึกบ่อยๆ เราจะเท่าทันความคิดของตัวเอง
เขาจะมีอิืทธิพลกับใจเราในเวลาสั้นๆ แรกๆอาจจะมาบ่อยหน่อย
แต่ฝึกไปเรื่อยๆ ความคิดเหล่านั้นก็จะค่อยๆห่างออกไปค่ะ
จากทุกนาที อาจจะกลายเป็นทุกชั่วโมง แล้วจะ่ห่างออกไปเรื่อยๆ
จนถึงวันนึง เราจะไม่รู้สึกอะไรกับความคิดถึงเขาแล้วค่ะ
คิดถึงเขา แต่ไม่รู้สึกเจ็บ เสียใจเหมือนก่อนๆ ต้องลองนะคะคุณวิ
ปอนด์ว่าสนุกดีค่ะ แล้วก็นำมาปรับใช้ในชีวิตประจำวันได้กับทุกเรื่องค่ะ
เมื่อก่อนปอนด์จะเป็นคนแคร์คำพูด การกระทำของคนอื่นมาก
รู้ว่าคนอื่นว่าเราในทางไม่ดีอย่างไร จะเสียใจและเก็บมาคิดเป็นเรื่องเป็นราว
พยายามอธิบายและทำให้เขาเห็นว่าเราไม่เป็นอย่างนั้นอย่างนี้
แต่ผลที่ได้ส่วนมากก็ไม่เป็นอย่างที่เราคิดไว้หรอกค่ะ
จะทำอะไรหรือไม่ทำอะไร เขาอยากจะว่า เขาก็ว่าอยู่ดี
จนถึงวันนี้ ใครอยากจะว่าอย่างไรก็ตามแต่ใจเขาเถอะ
ห้ามความคิดและคำพูดคนอื่นไม่ได้ ก็เลยเลิกสนใจค่ะ
เราทำทุกอย่างตามหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ให้เต็มที่และถูกต้อง
ส่วนที่เหลือจากนั้น อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดค่ะ
ทำใจได้ดีขึ้น ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นได้ และควบคุมความคิดและจิตใจตัวเองได้
ที่ชีวิตมีความสุขขึ้นอย่างนี้ ต้องขอบคุณลานธรรม พี่ทักทายและกัลยาณมิตรทุกท่าน
ธรรมะช่วยได้ทุกอย่าง ทุกปัญหาค่ะ
เอาใจช่วยและเป็นกำลังใจให้ค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ก.ค. 2010, 14:20 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 พ.ค. 2010, 08:36
โพสต์: 191

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณค่ะคุณปอนด์สำหรับคำแนะนำ จะนำไปใช้นะคะ เพราะวิก็จหมือนคุณปอนด์คือแคร์คำพูดคนทุกคน แอบเอามาคิดเอามาเก็บให้มันทุกข์ค่ะ ขอบคุณจริงๆๆ

เม่ือคืนก็ว่าจะเข้ามาในเวป แต่คุณเค้าเล่นมานอนอยู่ในห้องไม่มีวี่แววท่ีจะลงไปข้างล่างทั้งท่่ีมิลานหลับแล้ว วิก็เลยหลับตามลูกซะเลย เป็นว่าไม่ได้เข้าเวปตามระเบียบ คือปกติแล้วเค้าจะดูทีวีถึง ตี1แล้วถึงขึ้นมานอนค่ะ ไม่รู้งัย เลยเซ็งไปตามระเบียบค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ก.ค. 2010, 14:29 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 10
สมาชิก ระดับ 10
ลงทะเบียนเมื่อ: 16 ก.ย. 2009, 14:32
โพสต์: 874

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เหมือนเค้าเหลียดเรามากน่ีถ้าหนูเป็นอะไรไปต่อหน้าเค้าคงดีใจค่ะ
คุณวิ อย่าคิดยังงี้เลยค่ะ เพราะมันเป็นการประชด
บวกกับความรู้สึกน้อยใจและการประชดก็ไม่ได้ทำ
ให้ใครได้รับผลที่ดีทั้งนั้น ใจเย็น ๆ ดีกว่า ดูท่าที
ไปเรื่อย ๆ พี่อ้อเป็นกำลังใจให้นะค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ก.ค. 2010, 14:43 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 พ.ค. 2010, 08:36
โพสต์: 191

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


พ่ีอ้อก็ชีวิตประจำวันไม่มีใครเขามารู้ว่าบ้านนี้ไม่คุยกัน เช้ามาตักบาตรด้วยกัน ตอนเย็นทานข้าวด้วยกัน นอนห้องเดียวกัน ไม่รู้ว่าแบบนี้เรียกว่าอะไรเอ่ย งงกับชีวิตตัวเองค่ะ เพราะถ้ามีน้องมิลานอยู่วิพูดอะไร พ่อเค้าจะตามน้ำเราเลย บางทีพูดเหมือนกันแบ๊บเลยงง บางทีมือหนูไปโดนเค้าหนูร้องอุย เพราะตกใจเราไปถูกตัวเค้า อิอิ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ก.ค. 2010, 14:49 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 29 ก.ย. 2009, 09:31
โพสต์: 292

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณวิค่ะ ทุกอย่างอยู่ที่ใจค่ะ ที่เราเป็นทุกข์เป็นโศกอยู่ทุกวันนี้
เพราะเรื่องไม่ได้ดั่งใจเรานี่แหละค่ะ
อยากให้เขาอยู่ตรงนั้น เขามาอยู่ตรงนี้ก็ไม่ได้ดั่งใจ
อยากให้เขามาอยู่ใกล้ๆตรงนี้ แต่เขากลับไปอยู่ตรงนั้น ก็ไม่ได้ดั่งใจอีก
เขามาอยู่ใกล้ๆ แต่พูดและทำอย่างที่เราไม่ต้องการ ก็ไม่ได้ดั่งใจอีก
เป็นทุกข์อีกแล้วนะคะ...เพราะฉนั้น มองเห็นและเป็นอยู่อย่างที่เป็นค่ะ
ปอนด์พูดถึงทุกเรื่องในชีวิตนะคะ ไม่ได้เฉพาะเจาะจงอย่างไร


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 14 ก.ค. 2010, 14:59 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 3
สมาชิก ระดับ 3
ลงทะเบียนเมื่อ: 04 พ.ค. 2010, 08:36
โพสต์: 191

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ปริตา เขียน:
คุณวิค่ะ ทุกอย่างอยู่ที่ใจค่ะ ที่เราเป็นทุกข์เป็นโศกอยู่ทุกวันนี้
เพราะเรื่องไม่ได้ดั่งใจเรานี่แหละค่ะ
อยากให้เขาอยู่ตรงนั้น เขามาอยู่ตรงนี้ก็ไม่ได้ดั่งใจ
อยากให้เขามาอยู่ใกล้ๆตรงนี้ แต่เขากลับไปอยู่ตรงนั้น ก็ไม่ได้ดั่งใจอีก
เขามาอยู่ใกล้ๆ แต่พูดและทำอย่างที่เราไม่ต้องการ ก็ไม่ได้ดั่งใจอีก
เป็นทุกข์อีกแล้วนะคะ...เพราะฉนั้น มองเห็นและเป็นอยู่อย่างที่เป็นค่ะ
ปอนด์พูดถึงทุกเรื่องในชีวิตนะคะ ไม่ได้เฉพาะเจาะจงอย่างไร


โดนเลยจริงจริงค่ะ จะทำให้ได้ค่ะ คุณปอนด์


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 329 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17 ... 22  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

่กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 1 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร


cron