สวัสดีคร๊าพี่สาวคนสวย

ดีขึ้นยังคร๊า .. ช่วงนี้นุชติดสอบ หัวฟูเลย แล้วก็อยู่ในช่วงเหวง ๆ ก็เลยมะได้เข้ามาทักทายเลยค่ะ แต่ส่งกำลังใจมาให้พี่สาวคนสวยทุก ๆ วันเลยนะคร๊า ...

คืนนี้หลับฝันดี เทวดาคุ้มครองนะคะ

แวะมาให้กำลังใจนะ สู้ ๆ เดี๋ยวก็ผ่านไปได้ เชื่อสิ...

สวัสดีคะเพื่อนๆพี่ๆชาวลานธรรมทุกท่าน
ตอนนี้รู้สึกไม่ึค่อยดีอีกแล้วคะ คือตั้งแต่จับได้ว่าเขามีผญ ตั้งแต่เดือนก.พ. เราสองคนก็ไม่เคยมีไรกันอีก เพราะตอนเป็นเรื่องพอรู้ว่าเรื่องนั้นมันสำคัญเราก็พยามโดยการปรึกษาหมอ ได้ยาคลายกังวล(หมอให้ใช้เฉพาะจำเป็น) เราบอกเขา เขากลับบอกว่ามันเซ็งกันไปแล้ว เราปล่อยเวลามานานเกินจนเขาไม่อยากมีอะไรๆกับเราแล้ว (มันอาจเป็นข้อแก้ตัวเพราะเขามีของใหม่ก็ตามแต่) แต่เป็นอันเข้าใจว่าไม่สามารถมีไรกันอีก จนเราทำใจรับสภาพก็อย่างที่ได้เล่าให้พี่น้องชาวลานฟังกับเรื่องราวต่างๆมากมาย จากวันนั้นถึงวันนี้เราก็อยู่กันประมาณห่วงใย เอาอกเอาใจกันเหมือนเดิม แต่เรื่องอย่างนั้นไม่มี เราก็ไม่กระเสือกกระสนจะมีอยู่แล้วคะ ตกลงเป็นความต้องการทั้งสองฝ่ายก็ OK เข้าใจ (แต่ลึกๆก็หวังอยากให้เขามีบ้างเพราะสงสารเขาเพราะตั้งแต่เกิดเรื่องเขาไม่ได้หายไปไหนเลย ก็เข้าใจผช. นะคะ บางทีก็อยากชวนเขาเหมือนกันแต่ไม่แน่ใจตัวเองว่าจะทำได้รึป่าว ก็ไม่ดีกว่ากลัวจะเป็นเหมือนเดิม เดี๋ยวพาลเสียอารมณ์กันป่าวๆ) จนมาไม่กี่วันนี้เขาเหมือนจะรู้สึกตัวหรืออย่างไรไม่ทราบคะ เดิมเราเป็นคนชอบโทร.หาหรือไม่ก็ส่งข้อความไปให้เขา ทำเป็นประจำ แต่สำหรับเขานานๆ แทบจะไม่ค่อยส่งข้อความอะไีีรให้เราหรอกคะ เฉยๆ ก็เป็นกันมาอย่างนี้ (เขาไม่โรแมนติกสักเท่าไร) พอดีวันนั้นส่งข้อความไป พักหนึ่งเขาโทรกลับมา ถามว่ายังไม่นอนอีกหรือ ตอนนั้นประมาณตีหนึ่งได้ ก็บอกเขาคะว่ายัง คิดอะไรเรือยเปื่อย เขาบอกว่าขอบคุณนะที่รักกัน จากนั้นก็บอกให้เรานอนเถิดเดี๋ยวไม่สบายแล้วใครจะมาดูแลเขา คืนนั้นเขาพูดให้เรารู้สึกดีจนหลับสบาย พอเช้าเขากลับมาเขามายกมือไหว้บอกขอโทษที่ผ่านมา เราบอกไม่เคยโกธรและไม่เคยต่อว่าอะไร เพราะก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร เราก็ผิด จนตอนนอนก็นอนกันปกติเหมือนเคย แต่วันนี้เขากลับทำตัวแปลกๆ เราเริ่มรู้สึกว่าเขาแอบมอง ตั้งแต่ก่อนจะนอนแล้ว พอลงนอนก็หันมากอด แล้วบอกขอมีไรด้วย เราแทบไม่เชื่อหูตัวเองอ้าวไหนบอกว่ามีไรกันไม่ได้แล้ว หมดอารมณ์ ไม่มีความรู้สึกอะไรกับเราอีก เพราะอะไร เกิดอะไรขึ้น เพราะเขาคิดได้ หรือเพราะอะไร ไม่เข้าใจ เราไม่ได้เตรียมใจไว้เพราะคิดว่าเราสองคนคงจะไม่มีอะไรกันอีกแล้ว ก็ทำใจ จนชินและชิน นอนก็นอนเฉยๆ บางทีเรายังต้องสะกิดให้เขากอดเราบ้าง พอมาวันนี้เกิดอะไรขึ้นคะ พอเขาต้องการเราก็ให้เขาไม่ได้เหมือนเดิมเลยคะ ทำไมนะ ทำไมจิตใจเราถึงต้องเป็นแบบนี้ ใจเราอยากตอบสนองเขานะ แต่ก็ทำไม่ได้ ความรู้สึกแย่ๆกลับมาอีกแล้วคะ ทำไม่ได้ ไม่รู้เวรกรรมอะไรทำให้เราต้องคิดกังวล กลัวแม้กระทั่งสามี เราไม่อยากให้สถานการณ์เป็นแบบนี้เลย (รู้สึกผิดมากเพราะเหมือนกับที่เราขอเขาว่าอยากได้ทั้งตัวและหัวใจของเขากลับมาพอเขาให้เราก็กลับเป็นอย่างนี้ เขาให้โอกาสเราปรับปรุงตัวแล้วก็ยังบกพร่องอยู่อย่างนั้น) ต่อไปเขาก็คงไม่คิดจะมีอะไรกับเราอีกแน่ๆ เพราะพอจะทำความรู้สึกแย่ๆก็กลับมา ทำให้เขาแย่ไปด้วย เขาก็เหมือนเดิมคะ บอกไม่เป็นไร แต่เรารู้แล้วว่าเขาต้องทุกข์ใจอย่างไร เมื่อทำอะไรกับเราไม่ได้ และยังไปทำกับผญ อื่นก็ไม่ได้ เขาต้องทุกข์มากเลยใช่ไม๊คะ เราควรจะทำอย่างไรกับครอบครัวและกับเขาดีนะ ไม่รู้ว่าเขาคิดอย่างไรบ้างสงสารเขานะเขาคงอยากให้ครอบครัวเป็นครอบครัวแต่เราไม่ร่วมมือกับเขาเลย ไม่เอาไหน ทิ้งโอกาสที่เขาให้ คงไม่มีอีกแล้ว เพื่อนๆพี่ๆคะเราแย่มากเลยใช่ไม๊คะ เศร้ามากๆคะ

สวัสดีคะคุณทักทาย
เรื่องนั้นมันนานมาแล้วคะ คือตั้งแต่สมัยเรียนปวช เพื่อนหนูคนหนึ่งเขามีอะไรกับแฟนเขาแ
ล้วเอามาเล่าในกลุ่มเพื่อนๆฟัง เขาบอกว่าพอยุ่งกับแฟนกำลังจะสอดใส่เขาบอกว่าเจ็บเหมือนผ้าฉีกขาดดังกึดๆ เพื่อนบอกเจ็บมาก หนูฟังแล้วเก็บมาจนทุกวันนี้ (ไม่อยากบอกใครเลยกลัวหาว่าหนูเป็นโรคจิตรึเปล่า) พอหนูมีครอบครัวจะมีไรกับสามีทีไรคำของเพื่อนก็ดังมาให้ได้ยินทุกที มันไม่เคยลบเลือนจากจิตใจหนูเลย หนูถามหมอว่าหนูป่วยเป็นโรคจิตรึเปล่า คุณหมอก็บอกว่าไม่ถึงขนาดนั้น แต่หนูเป็นโรคกังวลเรื่องอย่างนั้นมากเกินไป หนูก็พยามทุกครั้งเวลามีไรกัน แต่มันก็ไม่เคยจะราบรื่นสักที เป็นอย่างนี้มาตลอด หนูถึงบอกว่าสามีเป็นคนดีมากไม่เคยต่อว่าหนูเลย แต่แล้วเขาก็กลับไปมีอะไรกับผญ อื่น เรื่องมันจึงลงเอยแบบที่หนูเลี่ยงไม่ได้ เพราะดูอยู่แก่ใจว่าเราบกพร่อง เมื่อคืนสามีก็มีข้อความมาบอกว่าไม่ต้องคิดมากเรื่องนั้นคะ เพราะเขาบอกว่าที่ผ่านมาเขามีความสุขมามากแล้ว ไม่เป้นไร หนูไม่รู้ว่าเขาจะคิดแบบนี้ไปนานแค่ไหนนะคะ

ดูจากเรื่องที่เล่ามาแล้ว คิดว่าสามีรักครอบครัวมาก คนเช่นนี้จะไม่ทิ้งครอบครัวแน่ ความกลัวเรื่องนี้น่าจะ"ตัด"ไปได้ เขาเองอาจมีสำนึกที่ดีในใจไม่อยากออกนอกลู่ทาง ไม่เช่นนั้นคงไม่"try it again"จนถึงที่สุดเช่นนี้..เพราะชายที่จะอดทนแบบนี้หาได้ยากเต็มที ส่วนมากก็เตลิดไปตั้งนานแล้วละครับไม่มาวนเวียนกังวลห่วงใยความรู้สึกของเมียแบบนี้หรอก..ส่วนไอ้ที่ผ่านมานั้น อาจเป็นละครที่เขาสร้างขึ้นเพื่อกระตุ้นคุณก็ได้ เรื่องราวในโลกมีแปลกๆเสมอ..

สวัสดีคร๊า

โถ่ พี่แสง ... ทิ้งโอกาสดี ๆ ไปได้ไงเนี่ย แง๊ ๆ ๆ ๆ ๆ ไม่เปงรัยนะคะ เริ่มใหม่ ๆ ๆ ในเมื่อลึก ๆ พี่ก็อยากมี แล้วทำไมจะทำไม่ได้หล่ะคะ ...ในเมื่อพี่รักแฟนพี่ แล้วแฟนพี่ก็รักพี่แน่นอน เอาใหม่เริ่มคืนนี้เลย แฟนพี่อาบน้ำเสร็จ พี่บอกเลยว่า วันนี้กลิ่นตัวหอมนะ แค่นี้แหล่ะ เข้าเรื่อง ...ทุกเรื่องที่ผ่านมาตัดทิ้งไปได้เลย จะได้ลดความกังวล .. เพราะเรื่องแบบนี้มันก็สำคัญนะ ในเมื่อพี่บอกตลอดว่ารัก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เรื่องแค่เนี้ยทำไมจะทำให้คนที่เรารักไม่ได้ ลองมองว่ามันเป็นศิลปะ ซีคะ มันจะช่วยผ่อนคลายได้เยอะนะ ... หรือว่าพี่จะปล่อยให้เป็นแบบนี้แล้วก็ให้เขาไปหานอกบ้านแล้วพี่ก็ช้ำใจตามเคย จะเอาหรออาการแบบเนี้ย ....เอาใจช่วยค่ะ สู้ ๆ

เห็นด้วยกับคุณddคะ
ขอให้คุณแสงทำใจให้สบายเถอะนะ
ความหวังไม่ได้สิ้นแค่วันนี้หรอกคะ
เอาใจช่วยคะ

สวัสดีทุกๆท่านนะคะ
ตอบพี่ทักทายนะคะ เรื่องไปพบจิตแพทย์หนูไปมาแล้วคะ เข้าไปคุยไประบายความรู้สึกต่างๆ มากมาย หมอบอกว่าหนูเป็นคนวิตกกังวลมากเกินไป หนูก็ถามหมอนะคะว่าหนูเข้าข่ายป่วยเป็นโรคจิตรึเปล่า คุณหมอบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรขนาดนั้น แค่วิตกจริตมากเกินไป ก็ให้ยาคลายกังวลมาทาน +ยาคลายเครียดแล้วก็ยาให้ใช้ยามจำเป็นเวลาจะมีไรกัน (ตัวนี้ยังไม่เคยทดลองใช้เพราะพอได้ยามาก็บอกสามีเขาก็บอกไม่จำเป็นทุกอย่างมันอยู่ที่ใจเราเองถ้าเรามีไม่ได้ก็ไม่บังคับเขาก็บอกว่าเขาก็ไม่มีอารมณ์กับหนูเหมือนกันเพราะหนูปล่อยให้มันเป็นแบบนี้มานานแล้ว) สรุปว่าก็ยังไม่เคยได้ใช้ยาตัวนี้เลยคะ หนูเคยถามตัวเองนะคะว่าหนูรักเขายังไงนะ ทำไมเรื่องนั้นถึงยอมให้เขาดีๆแบบที่คู่สามีภรรยาเขาปฏิบัติต่อกันไม่ได้ พอนึกจินตนาการตามที่เพื่อนๆแนะนำก็คิดว่าเวลานั้นเราน่าจะทำได้(แอบไม่แน่ใจตัวเอง) พอปฏิบัติจริงก็ล้มเลวทุกที การที่เขาเข้ามากอดหอมเฉยๆหรือนอนจับมือกันก่ายกันหนูชอบนะคะ รู้สึกดี แค่นี้ก็มีความสุขแล้วคะ แต่พอจะทำอย่างนั้นจริงๆ มันรู้สึกเครียดรู้สึกแย่ทำไรไม่ถูกทุกที ไม่เข้าใจตัวเอง ไม่อยากให้เกิดบรรยากาศแบบนั้นเลย มันเสียอารมณ์กันไปหมดเราก็แย่เขาก็แย่คะ แต่เขาไม่เคยมีปฏิกิริยาไม่พอใจหรืออะไรเลย มีแต่บอกว่าไม่เป็นไร นอนเถิด ไม่รู้เวรกรรมอะไรทำให้หนูรู้สึกอย่างนี้ บางครั้งนึกถึงเด็กผู้หญิงสมัยนี้ทำไมหนอเขาช่างกล้ามีอะไรกับแฟนตั้งแต่เด็กๆ เขาไม่กลัวบางเหรอ (นึกอิจฉาในความกล้าที่ไ่ม่น่าสนับสนุนของเขาจัง)
ที่คุณ-dd- พูดมาทุกอย่างอ่านแล้วกระทบกระเทือนใจหนูมากเลยคะ มันทำให้เห็นว่าเรานี่ช่างแย่อะไรได้ขนาดนี้ สามีเขาดีปานนี้ก็ยังไม่คิดสงสารเขา ยังไปบังคับให้เขาต้องเลิกกับผญ ของเขาทั้งๆที่ตัวเราเองก็บกพร่องซะขนาดนี้ ยังคิดว่าเขาเห็นแก่ตัวไปมีไรกับผญ อื่น หนูไม่เคยมองปัญหาของตัวเองเลย ได้แต่เรียกร้องกับสามีว่าอย่างนั้นอย่างนี้ ถ้าเป็นผช อื่นเขาคงทิ้งหนูไปแล้วจริงๆ อย่างนี้หนูต้องทำอย่างไรดีคะ ถึงจะไม่ให้สามีรู้สึกแย่ไปกว่านี้
สวัสดีคะคุณเพ็ญ เรื่องที่คุณแม่คุณบอก เราคิดว่าถูกต้องที่สุดสำหรับสามีภรรยาที่เขาปกติคะ คู่ของเราไม่ปกติ(จริงๆแล้วตัวเราเองที่ไม่ปกติ) คงจะยากที่จะปฏิบัติตามได้นะคะ ขอโทษจริงๆคะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและกำลังใจนะคะ
น้องนุชจ๋า พี่ไม่สามารถทำตามที่น้องนุชบอกได้เลย ไม่ว่าจะจินตนาการอย่างไร มันก็ไม่เป็นผลดีสักที พี่ไม่เอาไหนจริงๆคะ
ขอบคุณคุณหวานด้วยนะคะ ที่เข้ามาให้กำลังใจและทักทายกันคะ
ซาบซึ้งในน้ำใจชาวลานธรรมทุกท่านเลยนะคะ ไม่รู้ว่าเราจะผ่านปัญหาที่มันหนักไปได้รึเปล่าตอนนี้สามีก็ให้กำลังใจดีอยู่คะ ถามตัวเองอยู่เหมือนกันว่าคงต้องยอมให้เขามีผญ อย่างที่เขาต้องกันแล้วมั่งเพราะเราไม่สามารถเรื่องนั้นได้เลย ทำให้ความรู้สึกที่ดีกลับแย่ ขอบคุณทุกท่านคะ

คุณแสงอาทิตย์ครับ คุณกำลังจะได้สามีคุณกลับมาทั้งตัวและหัวใจ พร้อมกับเขาจะไม่ทำผิดซ้ำอีก ใจเย็น ๆ นะครับ ปัญหาและอุปสรรคใด ๆ มีคุณคนเดียวเท่านั้นที่รู้เหตุของปัญหา และคุณก็จะพบทางออกของปัญหาด้วยตัวคุณเอง โดยใช้คำแนะนำจากพี่ ๆ ที่คอยให้กำลังใจคุณเป็นส่วนประกอบในการค้นหาทางออก ผมเป็นกำลังใจให้นะครับ เอาใจช่วย (บอกแล้วว่าสามีคุณรักครอบครัวมาก)

คิดดีมีความสุขใจ
Wylsmith

สวัสดีคะคุณ Wylsmith
ตอนนี้รู้สึกแย่มากๆคะ เพราะเรื่องอย่างนั้นมันบั่นทอนจิตใจเรามากคะ ไม่รู้ว่าจะแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นได้อย่างไรเพราะทำครั้งใดก็ไม่ได้เรื่องสักที แย่มากๆ มันบอกไม่ถูกคะ เครียดทุกครั้งบรรยากาศไม่ได้ช่วยอะไรเลยไม่ว่าจะสร้างบรรยากาศให้ตัวเองอย่างไรก็ไม่เป็นผลคะ ตอนนี้ไม่รู้ว่าสามีจะคิดอย่างไรเพราะวันนั้นเขาคงคิดว่าจะให้โอกาสเรา แต่เราก็ยังทำไม่ได้เหมือนเดิม เขาคงเสียความรู้สึกไปแล้ว มันเรียกกลับมาไม่ได้แล้วใช่ไม๊คะ

ผมขออนุญาตแนะนำนะครับ (เป็นเพียงแค่ความคิดเห็นส่วนตัวเท่านั้นนะ) "อย่าไปให้ความสำคัญกับเรื่องการนอนด้วยกันมากนัก จนทำให้มันเป็นจุดที่สร้างความบั่นทอนจิตใจคุณจนคุณขาดความมั่นใจในการดำรงชีวิตอย่างปกติ คุณยังมีเรื่องที่ต้องให้ความสำคัญและให้เวลากับมันอีกมากมาย เช่น เรื่องลูกจะต้องใกล้ชิดดูแลลูก เรื่องงานที่ต้องทำอย่างระมัดระวังไม่ให้บกพร่อง ฯลฯ ดังนั้นเรื่องการนอนกับสามีน่าจะเป็นเรื่องรอง ๆ ลงมาแล้ว (เพราะสามีคุณเป็นคนเอ่ยปากเองว่าไม่เป็นไร) ดังนั้นคุณอย่าปรุงแต่งว่าถ้าเขาไม่นอนกับคุณแล้วเขาจะไปนอนกับใคร? เพราะขณะที่คุณคิดปรุงแต่งนั้น คุณกำลังสร้างทุกข์ให้ตัวเอง คุณกำลังจินตนาการให้ตัวเองเกิดทุกข์ (ขาดสติ)" ผมคงแนะนำได้เฉพาะในมุมมองของผมเพียงเท่านี้นะครับ

มีสตินะ
Wylsmith

แสงอาทิตย์:



หนูแสงฯ ไม่ต้องทำอะไรนอกจาก"ทำใจ"ว่าสิ่งทั้งปวงเกิดจากเหตุ เราไม่อาจบังคับบัญชาอะไรได้ ไม่มีหน้าที่เข้าจัดการบงการอะไรๆเลยแต่จะตั้งใจรักษาใจไม่ให้ตกต่ำแม้ด้วยการที่จะเกิดเหตุการณ์ใดๆที่ไม่น่าปรารถนา..ต่อแต่นี้ไปจะเอาพระธรรมเป็นที่พึ่งเป็นสรณะ จะไม่เพ่งโทษใครๆ รวมทั้งสามี.. แล้วเพียรทำกุศลทั้งปวงให้ถึงพร้อม นึกน้อมให้กุศลวิบากเ้ข้ามาช่วยขจัดปัดเป่าปัญหาให้คลี่คลายไปด้วยดีแก่ทุกฝ่าย นี่เป็นสิ่งที่หนูแสงฯทำได้ในเวลานี้...

สำหรับปัญหาด้านจิตใจนั้นไม่อาจแก้ได้เพราะเขามีปัจจัยจากเหตุไกล แต่เรื่องนี้ การไม่แก้ไขก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายและไม่จำเป็นต้องแก้ ผมว่ามันเป็นสิ่งที่ดีพิเศษมากยิ่งในทางธรรม ... ทางโลกอาจกระตือรือร้นเรียกร้องที่จะให้มีให้เป็นให้มาก เพราะทางโลกสุขด้วยกามถือว่าสุดยอดแล้ว จนมีลัทธินอกศาสนาที่ถือเอาการเสพเพศรสเป็นสาระเรียกว่าเข้านิพพานด้วยการเสพเมถุนทีเดียว...ในทางธรรมะ การเสพกามเป็นเรื่องของกิเลสคือโลภะโดยตรง ไม่ได้เป็นส่วนแห่งกุศลแต่ประการใด..เป็นกิเลสที่มีกำลังมากขนาดพระ
โพพธิสัตว์ในอดีตชาติหนึ่งทรงตั้งพระทัยว่าเมื่อเราข้ามพ้นตัณหาได้..เราจะช่วยผู้อื่นให้พ้นด้วย..หากคิดว่า การเสพกามจะช่วยผูกใจสามีไว้ได้ ก็พึงอ่านปัญหาของหญิงทั้งหลายในเว็บนี้ดูเถิด เธอเหล่ามิได้เป็นอย่างหนูแสงฯเลย แต่อะไรจึงทำให้เกิดปัญหาเล่า..?อีกประการหนึ่ง เมื่อถึงอายุขัยวัยโรย กิจกามก็ไม่ได้เป็นหลักเพื่อการันตีชีวิตคู่อีกต่อไป สรุปว่า..ไม่มีความจำเป็นใดๆที่หนูแสงฯจะต้องพยายามดิ้นรนแก้ไขอาการของตัว ให้ทราบว่าเป็นความพิเศษที่เรามีไว้ดีแล้ว..

ถ้าจะว่าไป หนูแสงฯมีบุญมากๆที่ไม่ต้องเกลือกกลั้วด้วยกาม และยังมีบุญที่จัดแจงให้มาพบสามีที่ไม่คิดทอดทิ้งไปทั้งๆที่เขายังไม่อาจละกามได้ นี่คือความลงตัวประการหนึ่งในกรณีของหนูแสงฯนะครับ..น่าจะสบายใจได้บ้างอย่างหนึ่งแล้วนะ..