อยากให้มองกลับกันว่า ....เราช่างโชคดีจริงแท้หนอ...ที่ได้มีเวลาได้ดูแลตนเอง..มีคนเอาสามีของเราไปดูแลให้ เราก็สบายไปอยู่เฉย ๆ ได้เงินเดือน มีเวลาสร้างบุญกุศล ดีมั๊ยค่ะ....
...คุณ ยังดีกว่าฉันมากค่ะ...ฉันไม่ได้อะไรจากเขาเลย ...ไม่ได้เงินเดือน...??? เงินดาว์ ก็ไม่ได้...555
...แต่ฉัน คิดว่า นี่แหละที่จะทำให้รู้ว่า ฉันอยู่ได้อย่างปกคิสุข มีเวลาสร้างบุญกุศลล้วนๆ มาจากน้ำพักน้ำแรงของฉันล้วนๆ ๆ ...เต็มๆๆ สามารถพูดได้อย่างเต็มปาก...เต็มคำ.....ว่า ฉันยืนได้ด้วยลำแข้งลำขาตนเอง...อย่างภาคภูมิใจ...

จนถึงวันนี้ เห็นเหตุการณ์ที่เพื่อนๆได้รับไม่ต่างจากกันเลยสักคน ทุกข์ ขมขื่น มาจากเค้า(สามี)ทำกับเรา มานึกดู เค้ามีความสุขกันจริงๆหรือ ในเมื่อความจริงคือทั้งคู่ทำผิดศีล ผิดกฏหมายด้วย...และวิบากกรรมก็ตามหลังเค้ากันมาติดๆ...คนปฏิบัติธรรมยังไม่รอดเลย แล้วคนไร้ศีลจะรอดหรือคะ ฟังดูเหมือนอยากเห็นกรรมตามทันพวกเค้า แต่จริงๆแล้วเราไม่ต้องลุ้น กรรมก็ทำหน้าที่อยู่แล้ว อย่างยุติธรรมกว่าที่เราจะคิดได้...และที่สำคัญคือ เวลานาทีที่เดินไปทุกวัน เค้าก็แก่ลงทุกวัน สร้างกรรมเลวใหม่ๆทุกวัน สุดท้ายของกรรมเลวต้องได้รับผลอยู่ดี จะชาตินี้หรือชาติหน้าก็ตาม....เราเจ็บปวดเช่นไร อนาคตพวกเค้าก็เจอความรู้สึกเช่นนี้ไม่ต่างกัน...