คุณมนิตาคงจะเศร้ามาก ยังไงก็เป็นกำลังให้นะคะ อาจจะแนะนำอะไรได้ไม่มาก แต่ก็จะเข้ามาอ่านและเป็นกำลังใจให้ ขอให้คุณมานิตาเข้มแข็งนะคะ สักวันมันจะเป็นวันของเราค่ะ สู้ๆๆค่ะ

คุณมานิตา ยังเจอะเจอบ้างนะ แต่คุณแม่ลูกสามนะห๊ายยยยยยยไปเลยยยยยยยยย

อยู่ที่ไหน รายงานตัวด่วน เพื่อนร่วมก๊วนคิดถึงงงงงงงงงงงงงง

คุณมานิตา
เป็นยังงัยบ้างแล้วค่ะ เป็นห่วงคุณที่สุดเลย อยากบอกว่า
ตอนนี้ทุก ๆ คนก็เผชิญปัญหาด้วยกันทั้งสิ้น
แล้วปัญหามันก็ขยันเปลี่ยนรูปไปตามวัน และเวลา
เพื่อน ๆ ไม่เบื่อหรอกค่ะที่จะอ่าน และให้คำแนะนำ
เขียนเข้ามานะค่ะ อย่าหายไปแบบนี้
คิด ถึง.....

ขอขอบคุณทุก ๆ คนเลยนะคะที่เข้ามาให้กำลังใจ มาช่วยเติมพลังให้มีแรงที่จะต่อสู้ต่อไปได้
เป็นอย่างดีถ้าไม่มีลานนี้เราคงย่ำแย่เพราะไม่รู้จะพึ่งใคร แม่แก่มากแล้วอายุก็ 90 แล้วเราต้อง
เลี้ยงแม่ด้วยพ่อเสียตั้งแต่เรายังเด็ก ๆ ด้วยอุบัติเหตุ เราเป็นลูกคนเล็กของครอบครัวทั้งหมด 8 คน แยกย้ายมีครอบครัวไปหมด เราไม่กล้าที่จะปรึกษาใคร ขอแก้ปัญหาด้วยตัวเองก่อนถ้าไม่ไหวจริงก็คงต้องคุยกัน แต่เดี๋ยวนี้ ณ วันนี้เราดีขึ้นแล้วหลังจากที่อ่านคำแนะนำของเพื่อน ๆ นั่งอ่านไปอ่านมาหลายเที่ยวแล้วก็มานึกว่าเพื่อนทุกคนก็ให้กำลังใจเรามาตลอดเวลาที่อยู่ในลานนี้ตั้งแต่วันที่เราเข้ามา
วันแรกเวลาก็ผ่านมาหลายเดือนเราก็ทำไม่ได้ หรือเราไม่ได้ทำกันแน่แล้วเหตุการณ์มันก็ไม่ได้ดีขึ้น
หันมามองลูกนั่งพิจารณา ว่าถ้าเราเป็นอะไรไปลูกจะอยู่อย่างไรในเมื่อพ่อก็ไม่สนใจมองอนาคตลูก
แล้วก็มาทบทวนคำแนะนำว่าทุกๆคนก็บอกอย่างเดียวกันเห็นตรงกันแต่ทำไมเราไม่ทำตามไม่ทำจริงจัง หลายเดือนผ่านมาเราเฝ้าแต่อาลัยอาวรณ์ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น หนำซ้ำทำให้เพื่อน ๆ ในลานธรรมนี้ผิดหวังอีกต่างหากแต่ตอนนี้เราทำได้แล้วแม้จะเป็นเวลาสั้น ๆ ไม่กีวันก็ตามเพราะเราบอบช้ำมานาน เราลองคิดว่าวันนี้เขาไปด้วยกัน เขาเอาเงินไปจ่ายค่ารถให้กันเขายังไปหากัน อยู่ด้วยกัน เชื่อไหมประหลาดใจมากเลยว่าจิตใจเราไม่แปล็บเหมือนทุกครั้ง คิดแต่ว่าจะไปทำอะไรก็ช่างเดี๋ยวเลิกงานเราก็ไปรับลูกกลับบ้านถ้าเขามาก็มาไม่มาก็ช่าง กลับข้าวทำไว้ไม่กินก็ให้หมามันกินไป จะไม่ทำให้ตัวเองทุกข์อีกแล้วจะรอดูว่าอนาคตเขาจะเป็นอย่างไร เงินบาทเดียวเราก็ไม่จุนเจือให้ เขาไม่ให้เราบอกเรื่องรถกับลูกกลัวลูกรับไม่ได้เราก็บอกว่าจะบอกลูกทำไมให้ลูกเสียใจ เราคิดว่าลูกมีพ่อช่างโง่เหลือเกินหาเงินงก ๆ ให้คนอื่นใช้
ก็สมน้ำหน้าแล้ว ในเมื่อเราก็ไม่ได้พึ่งพาอาศัยกันอีกหน่อยเวลาจะทำให้เราห่างกันไปเอง ขอบคุณ
ทุกคนมากนะคะที่เป็นห่วง ขอบคุณจากใจจริง รักทุกคนนะคะมีความรู้สึกว่ารักทุกคนจริงๆ
เหมือนเราเป็นเพื่อน เป็นพี่เป็นน้องกันมานานแสนนาน จากใจจริงนะคะ

มาทบทวนคำแนะนำว่าทุกๆคนก็บอกอย่างเดียวกันเห็นตรงกันแต่ทำไมเราไม่ทำตามไม่ทำจริงจัง หลายเดือนผ่านมาเราเฝ้าแต่อาลัยอาวรณ์ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น หนำซ้ำทำให้เพื่อน ๆ ในลานธรรมนี้ผิดหวังอีกต่างหากแต่ตอนนี้เราทำได้แล้วแม้จะเป็นเวลาสั้น ๆ ไม่กีวันก็ตามเพราะเราบอบช้ำมานาน เราลองคิดว่าวันนี้เขาไปด้วยกัน เขาเอาเงินไปจ่ายค่ารถให้กันเขายังไปหากัน อยู่ด้วยกัน เชื่อไหมประหลาดใจมากเลยว่าจิตใจเราไม่แปล็บเหมือนทุกครั้ง

คุณมานิตา คนเราเมื่ออ่านคำแนะนำแล้ว ใช่ว่าจะสามารถทำได้ตามที่แนะนำทุกคนหรอกค่ะ
มีปัจจัยหลายอย่างทีมีผลต่อการตัดสินใจในการกระทำของเรา เช่น การเลี้ยงดู ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเรา เหตุการณ์ที่เข้ามากระทบ ณ ตอนนั้น ดิฉันเชื่อว่าคุณได้พยายามแล้ว แต่บางครั้ง ณ ตอนนั้นมันอาจจะยังไม่ได้ผลเท่านั้นเอง ไม่ใช่ล้มเหลวหรอกค่ะ ตัวดิฉันเอง ก็ตกม้าตายเองบ่อยไป

พออ่านประโยคหลังเริ่มดีใจนะค่ะ แสดงว่าจิตใจคุณเข้มแข็งขึ้นมากแล้ว
ขอให้พยายามต่อไป รักตัวเอง รักลูกให้มาก ๆ
เพื่อน ๆ ในลานนี้ไม่เคยผิดหวังหรอกค่ะ เพราะเข้าใจดีว่าแต่ละคนมีแนวทาง และต้องการเวลา
ในการแก้ปัญหาต่าง ๆ กัน

เป็นกำลังใจให้มาก ๆ ๆ ๆ ๆ เลยค่ะ

คุณมานิตาค่ะ

พิมเอาใจช่วยพี่นะคะ... ขอให้พี่ผ่านพ้นไปได้ .... พิมเองก็ไม่รู้จะให้กำลังใจพี่อย่างไรดี...
เข้าใจความรู้สึกค่ะ... พิมเองก็แย่ๆ อยู่เหมือนกัน

เอาเถอะค่ะ .... ทุกข์ เมื่อมันเกิดได้ มันก็ต้องดับได้เช่นกัน.... เอาใจช่วยค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณ นนนน และน้องพิม
เมื่อมีเวลาว่างจะเข้ามาในกระทู้นี้ทันทีเพราะทำงานอยู่กับคอมอยู่แล้ว
จะมีความสุขมากที่เพื่อนเข้ามาแนะนำ
เมื่อคืนวันที่รู้ข่าวเรื่องรถ ทุกข์มากเข้ามาคุยมาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง
ต้องการใครสักคนที่คุยด้วยหรือปลอบใจ
คืนนั้นเปิดปิดคอมอยู่ประมาณ 3-4 ครั้ง
พอเข้านอนนอนไม่หลับก็ลุกมาเปิดคอมดูว่ามีใครมาคุยด้วยหรือยัง
จนถึงตี 2 ถึงหลับด้วยความเพลีย
พอเปิดอีกครั้งมีเพื่อน ๆ มาให้คำแนะนำ
เจอคุณทักทายก่อนเลยแล้วตามมาด้วยเพื่อน ๆ อีกหลายคน
มีความสุขมากถึงทำให้ตัดใจได้เร็วขึ้น
ได้เข้าไปอ่านในทุกกระทุ้แต่ไม่ค่อยได้ปลอบใจใคร
ก้แอบลักจำสิ่งที่ดี ๆ มาใช้
สามีนอกใจไม่ใช่เหตุบังเอิญ
แต่เป็นความจงใจมากกว่า
ถ้าเขารักเราอยู่เขาคงไม่ทำแบบนั้น
แต่ทุกวันนี้สิ่งที่เขาทำ ทำเพราะต้องการทำมากกว่า
เราฟุมฟายไป เขาก็สมเพชเวทนาเปล่า ๆ
เพราะช่วงเวลาเกือบปีที่เราพยายามทุกอย่างเขายิ่งได้ใจว่าเราขาดเขาไม่ได้
จริงอย่างคุณทักทายว่า เราลดศักดิศรีตัวเองมากไปแล้ว เราต้องเป็นฝ่ายเลือก
ไม่ใช่ให้เขาเลือก เราหลงทางเสียนาน
ตอนนี้ตาสว่างแล้ว จริงอย่างที่เพื่อน ๆ ทุกคนพูดทุกคำแนะนำถูกต้องที่สุด
และเป็นจริงด้วยเมื่อเรานำมาวิเคราะห์กับเหตูการณ์
เราโง่สิ้นดี แต่ต่อไปก็ต้องยอมโง่อย่างฉลาด จะไม่รู้อะไรทั้งสิ้น
ลูก ๆ คือความหวัง ถ้าเรายิ่งทุกข์ลูกจะเป็นเด็กที่มีปัญหาแน่
ขอบคุณที่เป็นห่วงนะค่ะ รักและคิดถึงทุกคนค่ะ

เข้ามาเป็นกำลังใจให้คุณมานิตาตอนสองทุ่มกว่าๆ แต่โพสท์ไม่เข้าอีกแล้ว ไม่เป็นไร เอาใหม่
เราเห็นด้วยกับคุณทักทายเป็นที่สุด พยายามเข้านะ อ่านแล้วก็คิดตาม น้องรักของพี่ทำได้อยู่แล้ว แต่คุณมานิตาอาจจะทำได้ยากสักนิด เพราะเขายังกลับมาให้เห็นหน้าอยู่ มันทำให้ขวางหูขวางตา ถ้าเขาออกไปพ้นๆบ้านไปเลย มันจะทำให้เราตัดใจได้เร็วขึ้น แต่ไม่เป็นไร ในเมื่อเขายังอยากจะอยู่ ก็อยู่ไป เพราะอย่างน้อยก็ทำให้ลูกรู้สึกว่าเขายังมีพ่ออยู่ เวลานี้เราห่วงสภาพจิตใจของลูกเป็นที่สุด เพราะลูกของคุณมานิตากำลังจะเข้าวัยรุ่น ความอบอุ่นในครอบครัวเป็นปัจจัยสำคัญมาก เพราะฉะนั้นระยะนี้(จนกว่าลูกจะอายุ20ปี)คุณมานิตาต้องใกล้ชิดลูกให้มากๆ ทั้งลูกสาว-ลูกชาย เมื่อลูกมีปัญหาอะไรจะได้มาคุยกับแม่ได้ทุกเรื่อง เรื่องพวกนี้พวกเราๆถึงแม้จะรู้กันอยู่แล้ว แต่บางครั้งพวกแม่ๆอย่างเราก็ลืมไป ยิ่งตอนนี้มามีปัญหาเรื่องพ่อของลูกอีก ไหนจะต้องทำงานหาเงิน ไหนจะต้องทำงานบ้าน เหนื่อยสายตัวแทบขาด ที่เราเตือนคุณมานิตาเพราะเราผ่านช่วงที่ลูกเป็นวัยรุ่นมาแล้ว เรามีประสบการณ์ตรงนี้ เราจึงไม่อยากให้มันเกิดกับลูกของน้องๆทุกคน มันมีรายละเอียดเยอะเล่าในเวฟไม่ได้ เราเป็นห่วงวัยรุ่นสมัยนี้จริงๆ โลกไร้พรมแดนมันเป็นดาบสองคม ถ้าใช้ดีก็ทำให้ฉลาด อ้าวยายแก่ทุกข์ใจมานั่งบ่นอะไรอยู่นี่ ขออภัยด้วย ยังไงๆก็เป็นกำลังใจให้นะคุณมานิตา สู้ สู้

อย่ามองว่าเราเป็นคนโง่ค่ะ เพียงเพราะว่าเรามันอึดเกินไปดีกว่า

ถ้า ณ ขณะนี้เราต้องอดต้องทนอยู่กับอะไรที่ไม่มีความสุข
และนับวันความสุขจะลดถอยลงเรื่อยๆ
และตัวเราเองก็ไม่รู้ว่าจะมีความสุขได้อีกสักกี่วัน
กับกัน ถ้าเราเดินออกมามองสถานการณ์ที่เป็นอยู่
แล้วพยายามเปลี่ยนจุดยืนของตัวเองให้ได้
โดยที่มีความเชื่อว่า จุดที่เราเปลี่ยนจะน่าอยู่กว่าเดิม
แล้วคุณจะรู้ว่า ณ ขณะต่อไปคุณมีชีวิตที่ได้โอกาสแล้ว

ดิฉันอยากให้คุณมานิตา อย่าคิดโทษตัวเอง อย่าตำหนิตัวเอง ให้เอาบทเรียนที่เราได้รับ
มาปรับปรุงชีวิตของเราดีกว่า ไม่ได้มีคุณคนเดียวที่ผิดหวังกับเรื่องนี้นะค่ะ

เห็นด้วยกับคุณทักทายอ่านแล้วตรงใจมากค่ะ(ดิฉันแอบเอาไปใช้ค่ะ)คุณเพชรกล้าทำให้เราสูงขึ้นคุณนนนนซึ่งมากค่ะคุณมานิตาค่ะคุณต้องทำได้ค่ะในสิ่งที่คุณคิดไว้ไม่อยากค่ะการที่สามีทำกับเราเจ็บปวดแค่ไหนเราก็จะลืมเขาง่ายขึ้นเชื่อเถอะค่ะซักพักคุณจะรู้สึกดีขึ้นค่ะ คุณแม่ดิฉันเคยบอกว่าพอเขาทำให้เราแค้นหรือเจ็บมากๆเราจะยืนได้เร็วขึ้นตอนแรกดิฉันไม่เชื่อค่ะค้านอยู่ในใจเสมอตลอดมาว่าจะเป็นไปได้หรือพอเวลาผ่านไปใจเราเริ่มรู้และเข้าใจเอง...จะบอกว่าคำโบราณนี้สอนเราดีมากเลยค่ะ..สู้ๆนะค่ะคุณมานิตาเรามาช่วยกันทำให้ลืมสามีที่ยังอยู่ตำตาทุกวันไม่ยอมไปไหนซักที....เราต้องทำได้ค่ะ