เขาคบกับคุณ ติดต่อกับคุณอยู่เพราะเขาคงผูกพัน และอยากมีคุณเป็นเพื่อน แต่คุณไม่ได้อยากให้เขาเป็นเพื่อน คุณอยากให้เขาเป็นแฟน เป็นคนรักกันเหมือนคู่รักอื่นๆ

ความขัดแย้งในใจที่รู้สึกว่า รักเขาเหลือเกิน ได้อยู่ใกล้เขา อยากเป็นแฟนกัน แต่มันเป็นไปไม่ได้ เพราะเขาคิดกับคุณแค่เพื่อน ก็เลยอาจทำให้คุณรู้สึกเป็นทุกข์ (ทุกข์เพราะไม่ได้สิ่งที่รัก ที่ปรารถนา)

น้อมเคยสงสัย ว่าทำไมคนเราจะรักกันไม่ได้ หากไม่ได้มีอะรไรกัน ??? สังเกตเห็นผู้ชายหลายคนพอไปจีบผู้หญิงไม่ติดขึ้นมา ก็เลิกคบ ไม่ยอมเป็นแม้กระทั่งเพื่อน เพียงเพราะเขาไม่ยอมมีอะไรด้วย

ความจริงคุณโชคดีออก คุณก็ยังอยู่ได้ใกล้เขา ไปทำบุญด้วยกัน ได้คุยกัน หลายคู่พออายุมากก็อยู่กันแบบนี้แหละ เป็นเพื่อนกัน ไม่หวาน ไม่จี๋จ๋าอะไร มีแต่ความเป็นเพื่อน มีความห่วงหา อาทร ซึ่งอย่างนี้เรียกว่าความรักพัฒนามาขั้นสูงสุดเสียด้วยซ้ำ

ต่างกับบางกลุ่มถึงแม้ได้แต่งงานกันอยู่ด้วยกัน แต่สุดท้ายก็ไปไม่รอด และไม่เหลือแม้ความเป็นเพื่อน!!!
พออายุประมาณหนึ่ง คนเราก็หมดความรู้สึกอย่างว่าอยู่ดี เรื่องนั้นแทบไม่มีความสำคัญอะไรเลย เป็นแค่เครื่องชูรสของชีวิตคู่เท่านั้น

แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดของชีวิตคู่คืออะไร...คือความรัก ความเข้าใจ ความปรารถนาดีใช่ไหม อย่างอื่นมันก็เป็นแค่เครื่องชูรสเล็กน้อยๆ ที่ไม่ยั่งยืน อย่าไปคิดมากอะไรเลย และอย่าเลิกคบกันไปเลย เพราะความเป็นเพื่อนมีค่ากว่าความเป็นคู่รักเสียอีก สังเกตคนที่เป็นเพื่อนจะไม่ค่อยเลิกเป็นเพื่อนกัน แต่คู่รักนี่ พอเลิกก็จบกัน ไม่เหลืออะไรต่อกันอีก

อุปาทาน ขันธ์ ยิ่งยึด ยิ่งทุกข์...รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน....
....จงทำความสงบ เพื่อลบล้างสัญญาเหล่านั้นเสีย...อย่าให้ติดอยู่ในใจของตน ถึงแม้จะไม่นาน ในชั่วขณะที่เราภาวนาอยู่นี้ก็เอา เมื่อถึงความสงบสุขแล้ว มันจะชอบใจ ภายหลังมันจะทำเองของมันหรอก ไม่ต้องไปบังคับให้มันทำก็ได้
(คำพูดของพระท่านสอนไว้)
ขอเจริญในธรรม