ขอบคุณกำลังใจจากพี่ปลาดาวคะ
เป็นกำลังใจให้พี่ปลาเช่นกันคะ
"ถึงจุดหนึ่ง ต้องไม่คิดแบกหามยึดมั่นมาก เพราะไม่มีอะไรเป็นของเราจริงๆ"



ขอบคุณ คุณเจี๊ยบมากนะคะ คุณเจี๊ยบก็ต้องดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะเป็นห่วงเช่นกันคะ
รักษาจิตใจและก้าวเดินไปอย่างมั่นคงแล้วนะคะ ส่งกำลังใจไปให้คุณเจี๊ยบเสมอค่ะ

สวัสดีค่ะคุณแสงอาทิตย์

ขอเป็นกำลังใจให้คุณแสงอาทิตย์นะคะ ขอให้ผ่านพ้นความทุกข์ไปได้โดยเร็ววันค่ะ
ขอความสุขความเจริญในธรรมจงมีแด่คุณแสงอาทิตย์และเพื่อนๆลานธรรมทุกคนค่ะ

ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะที่สามีคุณแสงดีขึ้นมากแล้ว กลับมาอยู่บ้านดีแล้วค่ะจะได้ดูแลรักษากัน ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหนขอให้ความสุขจงอยู่กับคุณแสงนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ พนา...

ดีใจด้วยนะค่ะ พี่แสงที่สามีพี่ดีขึ้นมากแล้ว ยังไงก็ขอให้เค้าดีขึ้นเรื่อยๆจนหาย 100% เลยนะค่ะ ขอให้บุญกุศลที่พี่แสงทำไว้ช่วยให้พี่กลับมามีครอบครัวที่อบอ่นเหมือนเดิมนะค่ะ เอาใจช่วยอย่างมากมายค่ะ สู้ๆ

ต้นหญ้าดีใจด้วยค่ะคุณแสง ที่สามีอาการดีขึ้นเรื่อย ๆ เพราะความรักและความดีของคุณแสง เป็นกำลังใจให้คุณแสงนะคะ ช่วงนี้ฝนตกมืดครึ้มเกือบทุกวัน แต่ไม่นานพายุฝนเหล่านั้นก็จะผ่านไป..ท้องฟ้าก็จะกลับมาสดใสอีกครั้ง..ทำให้ต้นหญ้านึกถึงเพลง "เก็บตะวัน" อยากมอบให้คุณแสงค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ..

"...ธรรมดาเวลาฟ้าครึ้มเมฆหม่น...
พายุฝนอยู่บนฟากฟ้า...
...คงไม่นานตะวันสาดแสงแรงกล้า...
ส่องให้ฟ้างดงาม..."

สู้ ๆ ค่ะ

เป็นกำลังใจให้คุณแสงฯ นะคะ..... ขอให้ทุกอย่างดีขึ้นในเร็ววันค่ะ

พิม

สวัสดีค่ะ น้องสาวคนสวย
หายเงียบไปเลยนะคะ...งานยุ่งเหรอ
พี่สาวคนสวยเลยเป็นห่วง...แวะมาส่งกำลังใจให้นะคะ
ขอให้วันนี้เป็นวันที่มีแต่สิ่งดีๆเข้ามานะจ๊ะ
น้องแสง น้องแสง ตาย

เมื่อวันอาทิตย์ไปรับเขากลับมาแล้วคะ แว๊บแรกที่เห็นหน้ากันเขาร้องไห้โฮเลยคะ
เข้ามากอดแล้วบอกว่าคิดถึงๆๆๆๆ คิดว่าทิ้งกันไปแล้ว สีหน้าและแววตาอ่อนโยน
เห็นลูกก็กอดกันร้องไห้ พยาบาลเล่าว่าเขาเริ่มรู้สึกตัวเริ่มจำได้ก็ประมาณ3-4วัน
ก่อนที่คุณหมอจะโทรบอกให้มารับ เขาก็จะนอนร้องไห้ทุกคืน ขอเบอร์หนูจาก
พยาบาลจะโทรให้มารับกลับบ้าน พอเห็นเราก็พร่ำพูดว่าผิดไปแล้ว ยกมือไหว้
อะไรที่ทำไม่ดีก็ขอโทษ อย่าืถือโกธรเขานะ เขาไม่รู้ตัว บอกว่าต่อไปจะมีกันและกัน
จะอยู่กันสามคนพ่อแม่ลูก เขาคิดตลอดตอนที่จำได้ก็คิดว่าเราคงเลิกรักเขาไปแล้ว
คงทิ้งเขาแล้ว เขาไม่รู้ว่าเขามาอยู่รพ.ได้ไงทำไมถึงมาอยู่รพ.นี้ เราก็เล่าให้ฟัง
เขาก็ตกใจคิดว่า ที่ทำนั่นมันคนบ้าทำแล้ว เขาบ้าไปขนาดนั้นเลยเหรอ เขาไม่รู้ตัวเลย
ตัวเองอย่าถืออย่าโกรธเขานะ คืนนั้นนอนคุยกันตลอด เขาก็พูดถึงที่ผ่านมา
ว่าเราห่างเหินกับเขา เขาถึงต้องมีคนอื่น เพราะอยากให้เราเห็นคุณค่าของเขาบ้าง
แต่เขาไม่เคยรักใครเลย เรื่องเพศสัมพันธ์เขาก็ไม่ค่อยมีอะไรกับใครสักเท่าไร
จนวันหนึ่งเขารู้สึกได้ว่าเราไม่เอาเขาแล้ว เขาก็คิดมาก ก็เตลิดและหลุดไปตอนไหน
ก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าไม่มีใครรักและดีกับเขาเท่าเรา ต่อไปเขาจะไม่มองใคร
และเขาพอใจที่จะมีเราอยู่ข้างๆ เขาอย่างนี้ แค่มีเรามีลูกก็พอใจแล้ว ขอแค่เรา
ไม่ทิ้งเขา จะให้ทำอย่างไรก็จะทำทุกอย่าง เราก็ยังบอกเรื่องเพศสัมพันธ์ว่า
เขายังตัดเรื่องนั้นไม่ได้ เดี๋ยวมันก็จะกลับมาแบบเดิมอีก เขาก็รีบบอกว่าไม่มีแล้ว
เขาไม่ได้รู้สึกกับเรื่องแบบนั้นแล้ว ขอแค่นอนกอดทุกคืน แต่ขอมีอะไรบ้างนานๆที
แค่นี้ได้ไม๊ (ก็ไม่รู้ว่าเราจะทำได้หรือเปล่า) คืนนั้นเขาก็บอกว่ามีความสุขที่ได้กลับบ้าน
มีความสุขที่มีเรามีลูก อาการก็ไม่วุ่นวาย กินข้าวได้ กินยาตามหมอสั่ง นอนได้ปกติ
ก็ต้องดูอาการกันวันต่อวันว่าเขาจะเป็นอย่างไร วันนี้เราก็มาทำงาน โทรถามแม่ว่า
วุ่นวายหรือเปล่า แม่ก็ว่าไม่มีอะไร ก็คุยกับเขาบอกว่าอย่าดื้อ อย่าวุ่นวายนะ
เขาก็รับปาก ตอนนี้คล้ายๆ ว่ามีลูกเพิ่มหนึ่งคนยังไงยังนั้นเลยคะ ก็ไม่รู้ว่าต่อไป
เขาจะคิดอะไรนอกเหนือจากนี้หรือเปล่า ก็ดูกันไปคะ ขอบคุณทุกๆท่านที่เป็นห่วงเป็นใย
กันเรื่อยมาคะ ขอบพระคุณคะ คิดถึงทุกคนนะคะ

ดีใจจนออกนอกหน้าแทนน้องแสงด้วยนะคะ
ขอให้วันนี้และทุกๆวันมีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในครอบครัวค่ะ
ให้ความรักและความอบอุ่นเขามากๆนะคะ แล้วเขาจะดีขึ้นเอง
อภัยทานเขาเถอะค่ะ คนเราหลงผิด ทำพลาดกันได้
ให้โอกาสทั้งเขาและเราได้แก้ตัว เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
อย่างน้อยมิใช่เพื่อใคร เพื่อ "ลูก" ของน้องทั้งสองนะคะ
ยินดีด้วยนะคะ ขอให้ได้ครอบครัวอันอบอุ่นกลับคืนมาเร็วๆ

ขอบคุณ คุณARARE มากคะ ขอเป็นกำลังใจให้คุณเช่นกันคะ



ขอบคุณพี่ปลาดาวคะ ตอนนี้ยังต้องเฝ้าสังเกตอาการเขาอยู่คะ
เพราะบางทีก็ยังมีคุ้มดีคุ้มร้า่ยอยู่บ้าง เขาจะงงๆอยู่ พูดก็ยังติดๆขัดๆ
วันนี้กลับจากทำงาน ก็เจอเขาออกมานอกบ้านถือไม้เรียวเรียกลูกให้เข้าบ้าน
พอเห็นหนูก็รีบเดินมาฟ้องว่าลูกออกไปเล่นนาน เรียกเท่าไรก็ไม่กลับ
เลยต้องเอาไม้ไปขู่ ลูกเห็นอย่างนั้นก็รีบเดินมาบอกว่าจริงๆแล้วหนูเพิ่ง
ออกไปเล่นเองคะ พ่อไม่รู้เป็นอะไรหนูออกไปแป๊บเดียวก็ออกมาตามแล้ว
อาการเขาจะหวงลูก คอยดุ จนลูกกลัว บางทีลูกต้องแอบกระซิบว่าทำไม
พ่อดุจัง บางทีก็ทำท่าจะตีลูก หนูกลัวว่าลูกจะเป็นเด็กเก็บกดไปอีกคนจังคะ
ต้องคอยพูดและสอนว่าพ่อป่วย พ่อไม่รู้ตัวนะ หนูอย่าเสียใจที่พ่อทำนะคะ
ไม่อยากให้ลูกเข้าใจพ่อผิด ตอนนี้ลูกมองว่าพ่อเขาดุ โหดร้าย อารมณ์ไม่ดี
แต่เวลาหนูอยู่เขาก็จะไม่ค่อยกล้าดุลูก เพราะหนูจะคอยปามและถามว่าทำไม
ต้องดุลูกขนาดนั้น เขาก็จะมีเหตุผลว่าทำไม เช่นว่าลูกเทน้ำเองไม่บอกให้เขาทำให้
ลูกทำเลอะเทอะ ห้ามอะไรไม่ฟัง หนูก็ต้องคอยสอนทั้งพ่อและลูก (เหนื่อยหนักเป็นสองเท่า)
ไ่ม่รู้ว่าสถานการณ์จะเลวร้ายไปกว่านี้อีกหรือเปล่า เริ่มท้ออีกแล้วซิคะ
ต้องรัำกษาจิตใจทั้งพ่อและลูกไปด้วย อีกเรื่องหนูพยามบอกเขาว่าอย่าเดินวุ่นวาย
(ที่บ้านจะเป็นบ้านให้คนเช่า คนจะเยอะมาก) เรื่องของเรื่องคือกลัวคนจะเห็นเขา
เป็นคนแปลกๆ จากวีรกรรมที่เขาเคยทำไว้ ก็กลัวคนจะเห็นเขาเป็นบ้าบอ
ก็จะบอกว่าไม่จำเป็นก็อย่าเดินไปไหนมาไหน ให้รอเราอยู่ในบ้าน เดินเฉพาะบริเวณรั้วรอบบ้าน
วันนี้พอเห็นเขาก็เลยต่อว่าเขา เขาก็น้อยใจพูดว่า เขาอยากไปไหนเหมือนคนปกติ
เขาไม่ได้ไปแก้ผ้าให้ใครดูนี่ ทำไมเราต้องว่าเขาด้วย เขาไม่ใช่คนปกติหรือ
ก็เลยคิดได้ ก็ปลอบเขาว่าขอโทษ เขาไม่ได้คิดแบบนั้นหรอก
แค่ไม่อยากให้ตัวเองไปวุ่นวายกับใคร

ขอแสดงความยินดีกับคุณแสงด้วยอีกคนค่ะ ฟ้าสว่างแล้วค่ะ ทุกวันขอให้เป็นวันที่ดีสำหรับครอบครัวคุณแสงค่ะ พนา