ลองมองอีกแบบหนึ่งนะค่ะ

การผิดศีลข้อสามนี่ โอกาสที่จะไปสุคติน้อยมาก คนสองคนทำให้เราเจ็บปวด
เบียดเบียนเราให้ช้ำใจ เป็นการทำกรรมที่ไม่ดี ผลของกรรมที่เขาจะได้เกินคำบรรยาย

มองว่าตอนนี้พวกเขากำลังสะสมกรรมที่ไม่ดี กรรมที่ทำให้พวกเขาไปทุคติ
มองอย่างนี้แทนที่เราจะทุกข์จะโศก เราจะเกิดความเมตตา เกิดความสงสาร
เกิดความเวทนาพวกเขาขึ้นมาแทน

ใจก็จะเย็นจะสงบขึ้น แต่ไม่ทราบว่าจะถูกกับจริตของใครบ้างหรือไม่
ฝากไว้เป็นข้อคิดสำหรับการหาทางออกอีกทางหนึ่งคะ ขอทุกท่าน
พ้นเคราะห์พ้นโศกโดยไว

การโทษกรรม การพิจารณากรรมให้เป็นคุณ
พิจารณาว่า ตอนนี้เราเป็นทุกข์เพราะอะไร?

เพราะเขาทำร้ายเรา เบียดเบียนเรา แย่งของรักของหวงของเรา ถามว่าใครทำ
เขาทำหรือเราทำ กรรมไม่ดีนี้เขาทำ แม้เราจะเป็นทุกข์เดือดร้อนเพราะเขากระทำ
แต่กรรมที่เขากระทำ ก็เป็นกรรมของเขาเองไม่ใช่กรรมของเรา

แล้วย้อนมาดูตนว่า ตนกระทำกรรมอันใดอันหนึ่งที่เป็นกรรมชั่ว
แต่ว่าไปทำให้คนอื่นเดือดร้อนในอดีตหรือในปัจจุบันบ้างก็ได้

คิดอย่างนี้ ก็ควรอโหสิกรรมกันไป การโทษกรรมนี้ จะได้ไม่โทษคนอื่นสิ่งอื่น
ไม่เป็นการทำลายตน ทำร้ายผู้หรือสิ่งอื่นให้เป็นการก่อกรรมเพิ่มเติมขึ้นไปอีก

การใช้กรรม เหมือนการใช้หนี้ การหลีกเลี่ยงและการก่อหนี้เพิ่ม ไม่ใช่แนวทางที่ถูกต้อง
การยอมรับกรรมและการอโหสิกรรมนี่ยากไหม ยาก ยากมากด้วย แต่ก็ไม่พ้นความพยายาม
ไม่พ้นขันติความอดทน

เอาใจฝากไว้กับคนอื่น อาศัยผู้อื่นหรือฝากไว้กับคนรัก เมื่อคนรักหรือคนอื่นเปลี่ยนไป
ย่อมไม่สบายใจ ย่อมเป็นทุกข์ร่ำไป

ทำอย่างไร จึงจะเอาใจตนกลับมาอยู่กับตนได้?

ขอบคุณค่ะสำหรับธรรมดีๆที่แบ่งปันกัน เข้ากับความทุกข์ที่ดิฉันมีพอดี

จิตมนุษย์นี้ไซ้ร ยากแท้หยั่งถึง

การเอาจิตใจไปฝากไว้หรือเอาไปผูกไว้กับคนอื่น เมื่อพฤติกรรมเขาเปลี่ยนไป
มีหรือที่เราจะไม่ทุกข์และหากยังวนเวียนคิดอยู่แต่ว่า :--

- เขาเปลี่ยนไปแล้ว ไม่เหมือนเดิมแล้ว
- เขาทำอย่างนี้กับเราได้อย่างไร ไม่เห็นแก่ลูกหรือไร
- เขาเป็นอื่นแล้ว เขาไปรักคนอื่นแล้ว ไม่รักเราแล้ว ฯลฯ

การคิดอย่างนี้ไม่ใช่การคิดออกจากทุกข์ ไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้น ไม่ทำให้จิตใจสบายขึ้นแต่อย่างใด
แต่เป็นการคิดให้ทุกข์เพิ่มขึ้น ให้โทษแก่จิตใจผู้คิดอย่างยิ่ง เป็นโทษสถานเดียวด้วย

ให้พิจารณาว่าเราต้องการสุขหรือทุกข์ ถ้าต้องการสุขก็ให้ระงับความคิดที่เป็นทุกข์นี้เสีย เพราะความทุกข์เกิดจากความคิด เกิดจากใจ มีสติควบคุมความคิดให้ได้ อย่าให้ฟุ้งซ่านในทางที่เป็นโทษ อย่าคิดแต่เรื่องที่ทำให้ตนเองเกิดทุกข์

การเปลี่ยนใจของคนรัก มักก่อให้เกิดความทุกข์เศร้าโศกเสียใจ แค้นเคืองเป็นอันมาก บางคนยังใช้ความคิดไปในทางที่ผิด เพิ่มความรู้สึกหรืออารมณ์ให้รุนแรงยิ่งขึ้น โดยรู้สึกว่าเป็นสิ่งที่สมควรและนำมาซึ่งสิ่งที่ไม่พึงประสงค์ เช่น การคิดสั้นทำร้ายตน ทำร้ายคนอันเป็นที่รัก ฯลฯ ซึ่งเรียกว่า "ขาดสติ"

เหตุนั้นต้องฝึกสติ เจริญสติเพื่อควบคุมจิตใจ ให้จิตใจนั้นกลับมาอยู่กับตน ใช้สติควบคุมความคิด
ให้คิดแต่เรื่องที่เป็นคุณเป็นประโยชน์กับตน บรรเทาทุกข์ที่ตนได้รับอยู่นี้ให้ผ่อนคลายลง

การฝึกสติ เจริญสติ ทำอย่างไร?

ข้อความของคุณนิดหนึ่งดีมากเลยคะ ทำให้สบายใจขึ้นเวลาที่อ่านคะ

เคยสังเกตุมั้ยว่า คนใกล้ตัวที่เราเอาใจไปฝากไว้ทุกคน ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้อง คนรัก พ่อแม่ เพื่อน มักเดือดร้อนจากการที่เราเอาใจไปฝากเขาด้วย เพราะเราเอาใจไปฝากเขาพร้อมกับความคาดหวังที่สูง เช่นถ้าเป็นคนอื่นเวลาเราหิวข้าว ซื้อข้าวมาให้ เราจะขอบคุณและซึ้งใจกับเขาเป็นพิเศษ แต่คนข้างๆตัวทั้งหลาย เอาข้าวมาให้ทุกวัน ความรู้สึกก็งั้นๆ แต่ถ้าวันไหนไม่เตรียมข้าวให้ ความโกรธจะทวีคูณ

ใจเราฝากไว้กับคนอื่น ก็ต้องเตรียมตัวเตรียมใจพบกับทุกข์ที่เกิดจากใจซึ่งเราสร้างเงื่อนไขเองทั้งสิ้น
ลองมองมุมกลับคะ เอาใจไว้กับตัว แต่ฝากไว้แค่ความเมตตาไว้ มันจะไม่มีความคาดหวังใช่มั้ยคะ
เขาจะทำผิดถูกใจหรือไม่ก็ไม่คาดหวังแล้วทีเนียะ ลองมองกลับไปหาคนข้างๆใหม่แล้ว คุณจะเห็นว่าสิ่งที่เขาทำมีดีตั้งเยอะ ถึงแม้บางทีจะเลวร้ายบ้างก็ตาม

สรุปง่าย ไม่มีใครทำให้เราทุกข์ได้ นอกจากใจเราเองคะ

การฝึกสติ เจริญสติ ก็คือ การฝึกสมาธินั่นเอง อ่านได้ที่นี้นะค่ะ
แล้วแต่ความชอบและจริตนิสัยคะ

http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=2&t=19823
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=2&t=31289
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=2&t=19826
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=2&t=19824

+++

ที่เราทุกข์อยู่ทุกวันนี้ ก็เพราะเรายึดเอา ถือเอา คน สัตว์หรือสิ่งของทั้งหลายว่า เป็นของตน
ต้องอยู่ในบังคับบัญชาและเป็นไปตามที่เราคิดเรานึกเสมอ

แต่เมื่อธรรมชาติของสรรพสิ่ง ย่อมมีการเปลี่ยนแปลงไปเป็นธรรมดา เราไม่ทันระวังตัว
ปรับตัวปรับใจไม่ทัน เพราะรู้ไม่เท่าทันความจริง ไม่รู้ความจริงของสิ่งเหล่านี้ว่า
จะต้องมีการเปลี่ยนแปลงไป เป็นไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

เมื่อเอาใจไปผูกพัน กับสิ่งเหล่านี้ก็ต้องทำใจไว้ล่วงหน้าให้ได้ว่า ต้องพบกับทุกข์
ต้องพบกับความเปลี่ยนแปลงแน่นอน จึงจะเรียกว่า "ผู้ไม่ประมาท"

การแก้ทุกข์ของเราท่านมักแก้ที่ผล หรือแก้ที่ปลายเหตุ ไม่มองที่เหตุ
เหมือนหนามตำเท้า เกิดความเจ็บปวด ก็เอาแต่กินยาแก้ปวด กินทุกวัน กินจนวันตาย

การแก้ทุกข์ท่านให้แก้ที่เหตุ หากว่านี้คือเหตุ ถ้าเป็นท่าน ท่านจะดับเหตุนี้อย่างไร?

ขอบคุณ คุณพลอยเพชรนะค่ะ

ทุกคนย่อมเกิดจากเหตุและปัจจัย การเห็นทุกข์ แม้เห็นแล้วก็ใช่ว่าจะเห็นทางแห่งการพ้นทุกข์เหมือนกัน

ไม่งั้นจะมีดอกบัว 3 เหล่า (ตามหลักพระไตรปิฎก) เหรอคะ การที่บุคคลใดจะเป็นบัวเหล่าใด ขึ้นอยู่กับ

เหตุและปัจจัยของบุคคลนั้น

ขอโมทนา สาธุคะ

ขอโมทนากับบทความดีๆ คะ สาธุ

การแก้ทุกข์ แก้เหตุของทุกข์นี้ ยากนะ ไม่ใช่ของง่ายๆ

เพราะเราติดสุขกับกามคุณนี้มาเป็นอสงไขยกัปป์ การถอนใจออกจากกามคุณ จึงทุกข์ใจและทรมานอย่างมากแต่ทุกข์นี้ก็บรรเทาลงได้เป็นครั้งเป็นคราว เพราะทุกข์นี้ก็เป็นไตรลักษณ์ คือ อนิจจัง ไม่เที่ยง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

การจะทำให้ทุกข์บรรเทาลง ก็ต้องคิดให้รู้ทันความเป็นจริงของสิ่งทั้งหลายว่า ไม่คงที่ มีการเปลี่ยนแปลงนะ ไม่อยู่ในบังคับบัญชาผู้ใดทั้งสิ้น แม้แต่ตนเองก็เปลี่ยนใจเป็นร้อยๆ ครั้งในเรื่องเดียวกัน เตรียมใจไว้ให้พร้อมเมื่อการเปลี่ยนแปลงมาถึง

การทำให้ความทุกข์ความโศกลดลงหรือบรรเทาไปบ้าง ควรทำอย่างยิ่ง ไม่ใช่ปล่อยให้ทุกข์นั้นเกิด-ดับๆ อยู่อย่างนั้น มีหลายปัจจัยที่ควรพิจารณา คือ

- โทษกรรมไปก่อนว่า เราเคยทำอย่างนี้มาก่อน เพื่อให้ไม่เกิดโทษกับคนรอบข้างหรือบุตรธิดา
- การให้อภัย ให้อโหสิกกรม ป้องกันความขุ่นเคือง ความโกรธและโทสะ ป้องกันการผูกเวร ผูกโกรธ อันเป็นโทษกับตนเอง

การให้อภัย ให้อโหสิกรรมนี้ เป็นคุณอย่างยิ่งกับตัวเราเอง

พุทธศาสนาเน้นเรื่องกรรม คือ ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว หากเชื่อผลของกรรมทุกอย่างก็แก้ไขง่ายจริงๆ ครับ สาธุ

ที่ไหนมีรัก ที่นั้นมีทุกข์
ลองซื้อรถยนต์มาคัน เราก็ทุกข์เพราะกลัวรถหาย
คนรักทั้งคนเมื่อเปลี่ยนไป ทุกข์นั้นก็มากหลาย
แก้ทุกข์ต้องแก้ที่เหตุ แก้ที่อื่นก็ต้องแก้ทุกวัน แก้ไม่จบไม่สิ้น

ขอโมทนา