เรื่องมีอยู่ว่า มีนักศึกษาสาวมาฝึกงานที่บริษัทของสามี และเค้าสองคนแอบได้เสียกัน จนตอนหลังเราเริ่มรู้ว่าเค้าเปลี่ยนไป ตอนนั้นเสียใจมาก เด็กก็รู้ว่าสามีมีภรรยาแล้ว แต่ทั้งสองคนยังไม่ยอมเลิกกัน จนกระทั่งเราท้อง เราก็บอกเด็กคนนั้นว่าตอนนี้เราท้องนะ ก็ยังไม่มีใครหยุดอีก จนลูกคลอดออกมา เราก็คิดว่าปัญหาจะจบลงแล้ว แต่ทั้งสองคนก็ยังไม่ยอมเลิกกัน จนตอนนี้ลูกเราได้สองขวบกว่าแล้ว และที่สุดของความช็อคก็คือ เด็กคนนั้นกำลังท้อง แต่สามีบอกว่าจะอยู่กับเราและลูก แต่จะต้องไปดูแลทางนั้นบ้าง คือมันเกินกว่าที่เราจะรับไหว อยากเลิกให้จบๆ ไปจะได้ไม่ต้องเจ็บแบบนี้อีก แต่อีกใจก็สงสารลูก เพราะลูกติดพ่อมาก ควรทำยังงัยกับชีวิตดี เครียด เศร้ามาก แต่ก็ต้องฝืนยิ้มให้ลูก เพราะลูกไม่รู้เรื่องอะไร

ก็อยู่กันแบบนี้..มานานหลายปีแล้วเนาะ
ไม่ต้องย้อนไปถึงอดีต..เอาแต่ปัจจุบันนะคะ
คุณก็มีลูก..ผู้หญิงคนนั้นเขาก็กำลังจะมีลูก
คุณก็ไม่อยากเสียเขาไป..ผู้หญิงคนนั้นเขาก็คงไม่อยากจะเสียเหมือนกัน
จริงๆคุณก็ยอมอยู่แบบเรา3คนแบบนี้..มาตั้งนานแล้ว
แฟนคุณก็รับผิดชอบดี,,ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่มารุกรานใช่ใหมคะ
ถ้าเป็นอย่างงั้น
ก็เปลี่ยนอย่างเดียว..เปลี่ยนที่ใจคุณ
ยอมรับ..และให้อภัยทั้งเขาและเธอให้ได้ดีกว่าค่ะ
ลดความอยากที่จะให้เป็นไปไม่ว่าในเรื่องใดๆ..ที่มีในใจคุณ
ย้ำนะคะ..ลดความอยากที่มีในใจคุณ..เรียนรู้ที่จะให้
(หมั่นเตือนตัวเองบ่อยๆ..ว่ามันคือการเห็นแก่ตัว..ที่จะให้ทุกเรื่อง..เป็นดั่งใจคุณ)
และเพราะความอยาก..เป็นสาเหตุแห่งทุกข์..ที่ว่าเครียด,,และเศร้ามากนี่แหละค่ะ
ถ้ามันยากนัก..หมั่นศึกษาธรรมะ นะคะ....มันคงไม่ง่ายที่จะทำได้
แต่ธรรมะมีทางออกให้..ในทุกๆเรื่องค่ะ

ระหว่างนี้มีอะไรอยากคุยเพื่อปรับทุกข์..ไอเดียพร้อมรับฟังนะคะ


**ถ้าเรียนรู้ที่จะอยู่อย่างเป็นสุขในระดับหนึ่ง..ต้องเข้าใจความทุกข์ให้ได้ค่ะ
**ง่ายๆเลย..ตอนนี้..คุณจะอยู่ก็ทุกข์..คุณจะไปก็ทุกข์
ถ้าคุณมีความคาดหวังในใจ..ถ้าอย่างนั้น,,อย่างนี้ แล้วคงจะดี จะเป็นสุข
เช่น..ถ้าแฟนคุณเลิกกับผู้หญิงคนนี้..แล้วชีวิตคงจะราบรื่น
มีอะไรจะรับประกันได้คะ..ว่าเขาจะไม่มี

เห็นหนทางหรือยังครับ
ถ้ายังไม่เห็น ลองย้อนกลับไปพิจารณาดูครับว่าการที่สามีไปมีคนอื่นเกิดจากอะไร
เกิดจากตัวคุณบกพร่องไหม หรือเกิดจากความมักมากไม่มีที่สิ้นสุดของฝ่ายผู้ชายเอง
ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนดำเนินไปตามกรรมของแต่ละคน ขึ้นอยู่กับว่าเราจะรับได้แค่ไหน
ถ้ารับไม่ได้ อยู่ไปก็มีแต่ความทุกข์ ทางดับทุกข์ก็คือเดินออกมาจากกองทุกข์นั้นครับ
แต่ถ้าคิดว่าสามารถจะจัดการไม่ให้ปัญหาลุกลามได้ การประคับประคองไปเรื่อยๆนั้น
คิดว่าจะจัดการกับปัญหาไปได้นานแค่ไหน
ดังนั้นลองคิดดูดีๆนะครับ คนที่เล่นกับไฟ ยากครับที่จะไม่โดนไฟไหม้

อยากให้ข้อสังเกตุสำหรับคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้
ผู้หญิงจำนวนมากมักคิดว่าตัวเองจะสามารถเปลี่ยนแปลงนิสัยผู้ชายหรือคนรักได้ โดยอาศัยความเสน่หา
ความรัก การแต่งงาน การมีบุตร ซึ่งอาจจะมีสัก 1 ในร้อยที่สามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อคนที่เขารักได้
แต่คุณจะแน่ใจได้อย่างไรว่าคุณคือคนที่โชคดีคนนั้น(การเปลี่ยนแปลงมีทั้งระยะสั้นและระยะยาวควรสังเกตุให้ดี)
เรื่องแบบนี้จึงไม่ควรเสี่ยง อาจได้ไม่คุ้มเสีย...ดังนั้นเราควรบริหารความเสี่ยงในชีวิตของเราให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้...

พูดง่ายแต่ทำยากนะค่ะ ไม่มีใครอยากให้เป็นแบบนี้ โดยปกติชีวิตก็อยู่ในศีลในธรรมตลอด ไม่ใช่พระอรหันต์จะได้ดับทุกข์ได้อย่างรวดเร็ว หนทางที่ดีที่สุด คิดว่า เราควรก้าวออกมาจากจุดนั้นมากกว่า เมื่อมันเป็นเนื้อร้ายของเรา เราก็ตัดมันออกซะ ในเมื่อเค้าสองคนไม่เคยละอายต่อบาป ก็ปล่อยให้เค้าสองคนเดินทางนี้ต่อไป

ไม่ว่าจะหน้าที่ของภรรยา หน้าที่ของคนเป็นแม่ และหน้าที่ของคนทำงาน ไม่เคยขาดตกบกพร่องค่ะ เพราะแม้แต่สามีเองก็ตอบไม่ได้ว่าเราทำอะไรผิดต่อเค้า สิ่งที่เกิดขึ้น เกิดจากตัณหาราคะของคนทั้งสอง ตอนนี้มองเห็นทางสว่างแล้ว คิดว่าการก้าวออกมาจากจุดนั้นคงน่าจะดีสำหรับชีวิตเราที่สุด เรื่องลูกก็คงต้องว่ากันอีกที เพราะยังงัยเค้าก็ยังเป็นพ่อของลูก ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะค่ะ

หวัดดีค่ะ
ไอเดียขอโทษ ที่ไม่ได้แนะนำแบบนี้ซะแต่ทีแรก
ที่ว่ายาก...ทำยากแน่ๆค่ะ...แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้
จริงๆหลายๆคน...การไป...จะเป็นเรื่องที่ยากกว่า..ก็มีเยอะ
ยิ่งลูกยังเล็ก..เรื่องคงจะคาราซัง..รวมทั้งการจะเดินจากไป..จะยืดเยื้อ
กลัวจะกลายเป็นเรื่องประชดประชัน
ที่แนะนำแบบนี้..เพราะอยากให้ทำความเข้าใจกับคำว่าปล่อยวาง และให้อภัย
ก่อนที่จะรู้สึกว่าพอซะที..แล้วค่อยถอยออกมา..อย่างมีสติ..เมื่อแน่ใจในความต้องการว่าอยากจะเลิกให้จบๆ
นอกเสียจากว่า...ถ้าคุณมีใจที่เข้มแข็งพอแล้วในตอนนี้
เพราะมันคงเป็นทางเลือกที่ดีกว่าแน่นอนค่ะ

แต่ตามความคิดของไอเดียนะ..อีกสักเรื่อง
อย่าลืม..คำว่าให้อภัย..ที่ต้องทำให้ได้..แม้จะยังไม่ใช่วันนี้..ก็พยายามต่อไป
เพราะไม่งั้น..เรื่องนี้คง..ยังไม่จบจริง
คือ..ถ้าสมมุติ..ไอเดียบอกคุณว่า
ชาติก่อน คุณเคยไปแย่งผู้ชายคนนี้..มาจากเธอ..
จนเธอที่คุณบอกว่าเป็นคนไม่ละอายต่อปาบในชาตินี้.....ต้องตรอมใจตาย
ตาย....โดยไม่คิดว่าจะยอมให้อภัยคุณในชาตินั้น
เป็นเหตุให้ต้องมาผูกพันธ์กันในชาตินี้
คุณจะเชื่อใหมคะ
ปล.แค่คุยเรื่องปาบกรรม..ยกตัวอย่างพอให้เป็นเรื่องเป็นราวนะคะ
ยังไงก็เป็นกำลังใจ..ขอให้เข้มแข็ง..และผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ

เข้มแข็งดีมากๆ เลยทีเดียวครับ อาทิตย์กว่าๆ ก็มองหาทางออกเจอ พร้อมเปลี่ยนตัวเองเริ่มต้นเป็นคนใหม่ ในรายละเอียดลึกๆ ลองดูนะครับ ว่าได้จดทะเบียนเพื่อเป็นการปกป้องสิทธิของตัวเราเองและลูกไว้รึเปล่า ถ้ามี มันจะช่วยให้มีผลบังคับในแเง่สิทธิการเลี้ยงดู การเรียกร้องชดเชยค่าเสียหาย(ทำให้เสียความรู้สึกได้)จากทั้งฝ่ายชายและหญิงอีกฝ่าย เท่าที่เคยอ่านๆ มา ถึงตรงนี้ เวลาคนใหม่ๆ หมายถึง หัวใจเดียวกัน เจอเรื่องผิดหวังเสียใจเหมือนๆ กัน ดูเหมือนจะสามารถเลิกตั้งคำถามกับตัวเองว่า ถ้าอีกคนทำอย่างนี้ แล้วเราจะทำอย่างไร กลายมาเป็น นับแต่นี้ต่อไป เราจะจัดการดูแลรับผิดชอบชีวิตต่อไปของเราเองยังไง เคยอ่านในเฟสผ่านๆ เขาบอกว่า ถ้าจะกรีดข้อมือ เอาเวลาไปกรีดตาสวยๆ ไปทำให้ตัวเองมีคุณค่ามากยิ่งขึ้นดีกว่า ฟังๆ ไปก็ดีระดับหนึ่ง ที่จริง ถ้าพอเรา bypass ความรู้สึกเนื้อร้ายที่ยึดถือ คาดหวัง แล้วทำให้เสียความรู้สึก ทำให้ตัวเราเองอ่อนแอ ก้อนเนื้อร้ายในจิตใจตัวนี่แหละมั้ง ที่คนที่ผิดหวังเสียใจ ควรดูคุณ Nongmali เป็นตัวอย่าง เจ็บ...แต่ก็ต้องเฉือน เวลา กัลยาณมิตร ครอบครัวพ่อแม่พี่น้อง และสุดท้ายตัวเราเอง เป็นความหวังเป็นที่พึ่งเดียวของตัวเราเองเสมอ มาคนเดียวไปคนเดียว ถ้าจะมีใครมาเล่นตลก กับความรู้สึกของเราอีก ทำนองเข็ดไม่จำ บางคนยังขำๆ บางคนเลิกขำไปเลยก็มี ไม่มีอะไรมาลิขิต ดูไปไม่มีอะไรแน่นอน ให้กำลังใจคุณ Nongmali และอีกหลายคนที่ผิดหวังครับ

วันเวลาตั้งแต่เริ่มต้นของเหตุการณ์ จนถึงวันนี้ก็ผ่านมาพอสมควรแล้ว คุณคงทำใจได้ระดับหนึ่งแล้วละอะไรที่มันผ่านไปแล้วยากที่จะแก้ไข คุณเองก็รู้ ผมว่าคุณคงหาทางออกให้ตัวคุณเองได้แล้ว ตอนนี้เพียงขาดกำลังใจ หนทางข้างหน้าก็เลยดูมึดมน อะไรที่ทำยาก(ทำใจ) ก็ค่อยๆคิดค่อยๆทำไปครับ ไม่ต้องรีบร้อน วันเวลาที่มันผ่านไป มันจะช่วยให้คุณเข้มแข็งขึ้นเองครับ ไม่ต้องไปโทษสิ่งใดๆ ไม่ว่าเขาหรือคุณ ตัวคุณเองยังมีคุณค่า มีความสำคัญกับอีกหลายๆคน อย่างน้อยๆก็ลูกของคุณเอง คนที่รักและเป็นห่วงคุณยังมี ลองมองย้อนกลับไป พ่อ แม่ พี่ น้อง เพื่อนๆ เปรียบเหมือนกับเหรียญ 10 บาทไม่ว่าจะตกหล่นอยู่ที่ใด ไม่ว่าจะ ริมถนน หล่นน้ำ จะถลอก เลอะเทอะเปรอะเปื้อน สักเพียงใด มูลค่าของมันก็ยังคงเหมือนเดิม ยังเป็นที่ต้องการของผู้คนเหมือนดังเดิมฉันใด คุณเองก็เช่นกัน สู้ๆครับขอเป็นกำลังใจให้อีกคนครับ

คุณ Nongmali เขียน





จริงๆแล้วก้อเห็นด้วยกับคุุณ idea นะ เพราะคุณ อยู่มาแบบนี้ตั้งแต่ยังไม่มีลูุก ตอนนี้ลูก 2 ขวบกว่า ต้องถือว่าความอดทนของคุณสูงมาก

ทีนี้พ่อก้อรักลูก ลูกก้อติดพ่อ
ถ้าคุณทำหน้าที่แม่ คุณต้องอดทนเพื่อลูกค่ะ ทำหน้าที่แม่เพื่อลูกค่ะ ดีกว่าให้ลูกถามหาพ่อของเค้าค่ะ การใช้ชีวิตคู่ ก้อเป็นอย่างนี้หล่ะค่ะ

สำหรับชีวิตคู่ของพี่เต้ พี่เต้ต้องการจบแบบ เวลาที่ลูกกลับมาบ้าน ให้ในบ้านได้อยู่กันพร้อมหน้า พ่อ-แม่-ลูก
พี่เต้บอกว่า " รับได้ ไม่เป็นไร ให้เค้าไปๆมา เราไม่ต้องเลิกกัน "
คือตอนนั้นใจพี่เต้คิด ทำหน้าที่ของแม่ เพื่อลูก

แต่คำตอบที่ได้คือ " ไม่ได้ทางนั้นเค้าให้เลือก ถ้ามีเค้าก้อต้องเลิกกับพี่เต้ "
พอพี่เต้ได้ยิน ก้อ ok เลย
ฉันทำหน้าที่ของความเป็นแม่จบแล้ว

ยังไงๆเราก้อต้องอยู่กับความเจ็บปวดช่วงหนึ่ง แล้วทุกสิ่งทุกอย่างจะค่อยๆหายไปเอง

พอความเจ็บปวดมันหายไป เราก้อจะรู้สึกได้เลย คือเราได้ชีวิตใหม่ ค่อยๆคิดค่ะ
เวลาที่คุณรู้สึกเจ็บก้อคิดว่า

" ชั้นทำหน้าที่ของความแม่ หน้าที่ของคำว่าภรรยานั้นมันจบกันไปแล้ว " เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ขอบคุณค่ะ ถึงอาจจะเศร้าอยู่ แต่เวลาคงทำให้ทุกอย่างดีขึ้น

เยี่ยม....ครับ

คนที่จะคิดได้..และทำตามได้นี้....ต้องมีธรรมะในใจพอสมควร..เลยนะนี้

ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจอย่างไร...ก็ขอให้คุณพระคุณเจ้า...ดลใจให้คุณ Nongmali ตัดสินใจไปในทางที่จะพบแต่ความสุข..ความเจริญ...ทั้งต่อตัวเองและบุคคลอื่น ๆ มีลูก..เป็นต้น



ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจอย่างไร..
อยากจะแนะนำว่า...ให้ก๊อปหรือพิมพ์คำแนะนำต่าง ๆ ที่เพื่อน ๆ เขียนใว้...เก็บใว้...ใว้อ่านภายหลังยามว่าง ๆ ...อ่านซ้ำๆ ยามอารมณ์ดีดี...ไม่ต้องคิดว่า..เราจะต้องทำตามคำแนะนำเหล่านี้..แค่อ่านเล่น ๆ สบาย ๆ ....

เพื่อน ๆ เขียนใว้ได้ดีกันทุกคนเลย...มีธรรมะแทรกสอดในนั้นมากมายหลายระดับ...

เราเข้าถึงระดับไหน....ก็จะเข้าใจธรรมะระดับนั้น...เข้าใจระดับไหนก็มีความสุขระดับนั้น..ไปเรื่อย ๆ

สำหรับผมอยากบอกสั้น ๆ ว่า....

หลีกเลี่ยง..การพูดอะไรก็แล้วแต่...ที่จะทำให้ลูก 2 ขวบของคุณ.Nongmali..มีความเกลี่ยดชังพ่อของเขา...รึผู้หญิงคนนั้น..รึลูกของผู้หญิงคนนั้น...

พูดเรื่องดีดี..ที่พ่อของเขาเป็น...ที่พ่อของเขาแสดงว่าเขารักลูก...พูดเรื่องดีดี..ที่พ่อของเขามีความจำเป็น..มีความรับผิดชอบในผู้หญิงคนนั้น..กับลูกคนนั้น...

สอนให้เขา...รักทุกคน...นะครับ..

ลูกคุณอาจโชคดี...มีแม่เพิ่มอีกคน...มีน้องที่รักเขาเพิ่มอีกคน...ในอนาคตก็อาจมีพ่อดีดี..เพิ่มอีกคน

ทุกอย่างนี้..ขึ้นอยู่กับว่า..คุณ Nongmali จะปฏิบัติตนอย่างไร...เท่านั้นเอง

แม่ผมทำมาอย่างนี้....ครับ