เห็นด้วยกับคุณ nida nida เพราะสามีดิฉันก็เป็นเหมือนกัน

ว่าจะไม่ทนแล้วค่ะ เหนื่อย

ตอนนี้อยู่ห่างกับแฟนค่ะ...และดูเหมือนว่าความรักของเค้ากำลังจืดจางลงทุกที ๆ เจ็บปวดทรมานใจมาก ๆไม่รู้จะทำอย่างไรดี...เค้าเคยบอกว่า เราไม่เคยให้อะไรเค้าเลย มีแต่เค้าฝ่ายเดียวที่เป็นคนให้....รู้สึกเจ็บมากกับคำพูดนี้...เราอาจไม่เคยให้ข้าวของเงินทองแก่เค้า แต่เราให้ความรัก ความเมตตา ความหวังดี และความจริงใจ...........แต่ที่เราต้องอยู่ห่างไกลกันก็เพราะความจำเป็น......และเราก็พร้อมที่จะกลับไปอยู่ใกล้ ๆ เค้าแล้ว และไม่อยากต้องอยู่ห่างจากกันอีก ทรมานมาก...แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเค้ากำลังคิดอะไรอยู่ หากเรากลับไป เค้าจะเดินทางมาหาเราหรือเปล่า.....หรือว่าเค้าอาจจะกำลังคบหาดูใจกับใครคนใหม่อยู่....ตอนนี้...ไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ ... รู้เพียงแต่ว่าอยากไปใช้ชีวิตเป็นครอบครัว ดูแลเค้า...หวังให้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม...แต่ความแน่นอน ก็คือความไม่แน่นอน ความรักของผู้ชายจากร้อยมาเป็นศูนย์ แต่ความรักของผู้หญิง จากศูนย์ไปเป็นร้อย.....หรือถ้าเค้าต้องการจะไปจากเรา...ก็ควรจะบอกกับเราตรง ๆ ไม่ใช่เงียบหายไปแบบนี้....ถ้าเค้าบอกเราตรง ๆ เราก็ยินดีจะให้เค้าไปสู่อิสระภาพ....และเราจะได้ตั้งหน้าตั้งตาทำงานเลี้ยงครอบครัวต่อไป ไม่ต้องมานั่งคิดฟุ้งซ่านอยู่ ไม่มีจิตใจทำงาน.....ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ...ทำอย่างไรดี.....ไม่มีทางออก....

ขอบคุณคุณtaktay มาก ๆ เลยค่ะ สำหรับแง่คิดดี ๆ ดิฉันอ่านแล้วก็ทำให้รู้สึกตัว คิดขึ้นมาได้ ว่ามันเป็นจริงอย่างที่คุณtaktay แนะนำมากจริง ๆ คนที่เค้าจากร้อยมาเป็นศูนย์ ก็หมายความว่าเค้าไม่ได้ยึดติดจนเหลือแค่ศูนย์ แต่คนที่รักจากศูนย์ไปเป็นร้อย คือคนที่ยิ่งยึดติดจริง ๆ ค่ะ คุณๅtaktayทำให้ดิฉันมีสติขึ้นมาอย่างมากมายเลยทีเดียว....ดิฉันจะพยายามรักอย่างมีสติค่ะ...ขอบคุณนะคะ

กบนอกกะลา เขียน:

รักสมประสงค์...ชายประสงค์ประโยชน์ก็ได้ประโยชน์...หญิงก็หวังมีชายอยู่ใกล้ก็ได้อย่างประสงค์

แต่ขาดความรักความเมตตา...มีไม่ครบแม้เพียงฝ่ายเดียว...จึงเป็นรักไม่สมประกอบ



รักของบัวฟ้าเป็นแบบนี้ไหมนะ!!!

ตอนนี้บัวฟ้ารู้แล้ว...ว่ารักของบัวฟ้าเป็นแบบไหน...คือแบบรักมากให้เขาไปได้ทุกที่ทีเขาต้องการไป...ไปไกลๆจากใจเราค่ะ