มีคนเห็นจะมาเล่าอะไร ก็อย่าไปบ้าจี้ ตามเขา สุขทุกข์ขึ้นอยู่กับ
ใจของเราเอง เห็นเอง คิดเป็นก็เป็นสุข เห็นเองคิดไม่เป็นก็เป็นทุกข์
ไม่เห็นเอง คิดเป็นก็ยังเป็นสุข ไม่เห็นเอง คิดไม่เป็นก็ทุกข์เองอยู่ดี

ตอนมาก็ไม่ได้เอาใครมาด้วย จำข้อนี้ไว้นะครับ ทุกอย่างในโลกนี้
เป็นของกลาง ของสมมติ มีกันชั่วครั้งชั่วคราว ถ้าเกิดเราไม่รู้จักว่า
ความรักมันก็ให้ทั้งสุขและทุกข์ แต่ถ้าเกิดได้คนมีศีลธรรมประจำใจ
ความรักมันก็ให้สุขเมื่อยามอยู่ และทุกข์เมื่อยามต้องจากกันไปอยู่ดี
ไม่ต้องพูดถึง ถ้าได้คนไม่มีศีลธรรมมาครองคู่ชีวิต ทุกข์มากกว่าสุข
ของเป็นพิษ ของเป็นโทษเป็นภัย เป็นเหมือนมะเร็ง เหมือนเชื้อโรค
กัดกินใจ มันหลุดออกไปแล้ว ฉลาดมาจากไหนจะไปเสียดายของที่
มันไม่ดี มีคนเอาไปจากเราให้

สุขทุกข์มันอยู่กับเรา มีวิธีคิดวิธีจัดการ บริหารอารมณ์ความรู้สึกนึกคิด
ของตนเองอย่างไร ยิ่งทำได้มาก เอาเวลามาพิจารณากรรมฐานมาก
เวลาตาหูมันจะไปเจอ ส่งออกไปรู้อะไรๆ ถ้ามีสติ มันก็ดึงใจเอาไว้ได้

ไม่ฟูมฟาย เหมือนอย่างเคย ตอนนี้ก็เริ่มทำได้แล้ว เวลาก็จะค่อยๆ ช่วย
เราไม่ใช่คนแรก ที่จะสอบวิชาลืม วิชาทุกข์ให้ผ่าน คนอื่นก็ตกๆ ซ่อมๆ
คนที่ผ่านไป ล้วนต้องคิดบวก มองบวกกับตัวเราเอง เห็นอะไรรู้อะไรก็
เอามาสอนเอามาทำให้แจ้งแก่ใจ ว่าอะไรๆ ก็ไม่เที่ยงแท้แน่นอน

เคยสุขก็ย่อมต้องทุกข์ได้ เมื่อทุกข์ได้ก็ต้องสุขได้เหมือนกัน โลกนี้
ก็มีอยู่อย่างนี้เป็นธรรมดา ความเข้มแข็ง ความพยายามในทางที่ถูก
คิดดี พูดดี ทำดี ให้กับตัวเอง จะส่งผลดีกับมาหาเราเอง

ระหว่างปล่อยให้ใจเผลอไป นึกถึงเขา สงสัยในกรรมของเขา มันก็ไม่ได้
ทำให้เขาทุกข์ขึ้นมา ในเวลาที่ยังไม่ถึงเวลา แต่เรานั่นแหละ คิดอยู่ทุกข์อยู่
จะเสียเวลามัวคิดมัวทุกข์อยู่ทำไม ปฏิเสธความทุกข์ ความคิดเสียบ้าง


รีบทำใจให้มีหลักมีฐาน มีภาวนา มีบริกรรมที่เคยให้ไป เคยพิจารณาภายในเรา
เมื่อออกไปเห็นคนอื่นเขา ก็พิจารณาไปในภายนอก ตัวเขาหอมมากกว่าเราเหรอ
ก็เปล่า เขาจะสวยกว่าเราหรือก็เปล่า ทุกอย่างสมมติ ทุกอย่างล้วนมีที่สุด
คือแก่ เจ็บ และตาย จะเอาสิ่งหลอกลวงจอมปลอม มาปั้นแต่งให้ยึดให้ทุกข์
อยู่ทำไม ทำปัญญาให้ผ่องใส ทำใจให้หนักแน่น ทำศีลให้มั่นคง งดดูงดฟัง
สิ่งที่กระตุ้นความหลังความเศร้า น้ำตาถ้าจะ เสีย ก็เสียให้ความปลาบปลื้ม


เช่นได้ทำบุญ ได้บวชลูกพระลูกเณร ได้ถวายทาน ได้ปล่อยนกปล่อยปลา
ได้ช่วยเหลือคนทุกข์คนยาก น้ำตาอย่างนี้ ยังมีค่ามากกว่า น้ำตาที่เสียให้
กับความเข้าใจผิดหลงผิด เห็นของเป็นพิษ ของเป็นโรค หลุดไปแต่มานั่ง
เสียดาย นั่งหวง เห็นกงจักรเป็นดอกบัว ให้เสียเวลา พิจาณาใคร่ควร
ให้มากๆ นะครับโยม เจริญพร.

ขออนุโมทนาคะท่าน ที่ชี้ทางสว่างให้แก่คนโง่อย่างฉันคะ ตอนนี้พยายามนึกตลอด เ วลาว่าไม่อะไรแน่นอน ไม่รู้จะตายเมื่อไหร่ พรุ่งนี้จะได้ตื่นขึ้นมาไหม เวลาคิดถึงเขาก็บอกตัวเองว่าไม่จากกันวันนี้ก็ย่อมจากกันในวันหน้าอยู่ดี เราควรดีใจที่เขาได้อยู่กับสิ่งที่เขาชอบ เราเองเวลาทุกข์ เวลาร้องไห้ คนที่อยู่ข้างเราคือลูกอายุแค่ 4 เท่านั้นที่คอยเช็ดน้ำตาให้เรา มีแม่ที่คอยทำอะไรให้เราหมดทุกอย่าง เราร้องไห้แม่ก็ร้องไห้ เราทุกข์ แม่ทุกข์ ส่วนเขาเป็นใครเวลาเราทุกข์ เขาสุข น่าสมเพชตัวเองใหม กัดฟันสู้เพื่อวันข้างหน้าดีกว่า สู้ ๆๆๆๆ คะ

Credit image : http://www.bloggang.com/viewdiary.php?i ... =2&gblog=3

วันนี้อดีตสามีมาต่อว่า ว่าเราใจดำ ปิดสามวันไม่ยอมเปิดโทรศัพท์ เมื่อไหร่จะพาลูกกลับมา
รออยู่ทุกวัน นาที นะ แต่ขมวดปัญหาว่ารู้ไหมไม่มีรถจะย้ายบ้าน รอรถอยู่ อืมต้องการรถ อ้างคิดถึง
ทุกนาที มีเวลาคิดถึงด้วยเหรอในเมื่อมีหญิงอยู่ข้างตลอด ไม่อยู่บ้านชักที เขาบอกว่ากลางคืนต้องไป
เก็บบ้านใหม่ อืมแก้ตัวไปเรื่อย ขยันจริงๆๆ สามีฉัน งั้นตอนเที่ยงจะซื้อข้าวไปกินด้วยรอนะ
อืมความหวังลม ๆๆ อีกแล้ว เที่ยงจนบ่าย จนเย็นไม่มีวี่แววสามีตามเคย

สาธุเจ้าค่ะตุ๊ บรรยายได้ใจจนเห็นภาพเครื่องในเลยเจ้าค่ะ

วันนี้สามีมาดักรอที่ทำงาน เราก็คุยกับเขาดี ๆ นะ เขาว่าเราเห็นแก่ตัว ไม่เคยมาดูเลยว่าเขาเป็นอย่างไร จะย้ายบ้านอยู่แล้ว วันนี้เขานัดเอวเงินค่าบ้าน เฮ้อ แล้วมาเล่าให้ฉันฟังทำไม แต่ก็พุดไปว่าทุกอย่างฉันก็หาไว้ให้แล้วนี้ ไม่มีเงินเหนอ แล้วทำงานทุกวันไปไหนฉันถามเขา เขาตอบว่าไม่มีกำลังใจทำงาน เฮ้อกลุ้มกับผู้ชายคนนี้ ตอแหล เราเลยหวังดีบอกไปว่า ไม่ทำงาน มัวแต่เที่ยว ชีวิตหากไม่เริ่มต้นตอนนี้อาชีพอย่างเธอจะทำงานได้เท่าไหร่ เพื่อนๆ เะอนะเขามีมรดก ส่วนเธอมีอะไร เพื่อนเธอหรือหญิงนะหากวันหนึ่งเธอหมดประโยชน์ หรือไม่มีเงินวันนั้นหละรอดูว่าเธอยังจะมีพวกเขาหรือเปล่า ตั้งใจทำงานซะ หากมีใครที่เธอหวังจะอยุ่กับเขาก็เลือกได้เลย ฉันมอบความเป็นอิสระให้เธอแล้ว พูดไปอย่างนั้นแต่ในใจฉันเองก็เจ็บปวดมาก เราคุยกันนานพอดู สุดท้ายเขาเดินมามาบังคับเราให้ไปด้วย เราพยายามขัดขืนแต่สู้กำลังไม่ไหว เขาพาไปอู่พาเราไปข่มแหง เราถามเขาว่าเธอมั่วขนาดนี้ แล้วหากฉันติดโรคกับเธอ แล้วลูกจะอยู่กับใคร เคยคิดบ้างไหม ร้องไห้อีก มันอัดแน่นจริง ๆกับความรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้เห็นแก่ตัว ในเมื่อฉันให้อิสระแล้ว ยังต้องการอะไรจากฉันอีก วันนี้แย่มากๆๆๆ ขับรถกลับมาร้องไห้เหมือนคนบ้า เจ็บปวด ทรมาน ทำไมชีวิตฉันต้องเป็นอย่างนี้ ทำไมคนแย่ๆๆ อย่างเขาไม่หนีออกไปจากชีวิตฉันสักที ฉันสละให้แล้ว ฉันยอมหลีกทางให้แล้ว ยังไม่ดีอีกเหรอ ไม่เรียกร้องอะไร ไม่อยากได้แม้เงินสักบาทจากเธอยังไม่พอเหรอ

เคยส่งข้อความหลังไมค์ให้ คุณโยมคงไม่เห็นนะครับ

เขาก็ไม่ได้อยากได้อะไรครับ ตอนนี้เขาต้องการแก้แค้น
อยากทำให้เหมือนตัวเองยังเป็นเจ้าของๆ เราอยู่ถึงทำ
แบบนี้กับเรา ดังนั้น ถ้าเราตัดสินใจดีแล้ว แน่แล้ว

ถึงเวลาต้องใช้กฏหมาย ใช้สิทธิสตรี ใช้อำนาจของ
ผู้รักษากฏหมาย ให้มาคุ้มครองดูแลเรา แจ้งความ!
เพื่อรักษาสิทธิของตัวเราเอง ถ้าไม่ทำ เราเองก็ยัง
จะต้องถูกข่มเหงรังแกต่อไป เขาไม่ได้มีความรักกับเรา
เขาไม่ได้เห็นใจอะไรเรา อันนี้ก็เป็น วิบากกรรมจาก
ความไม่เมตตา เบียดเบียนทำร้ายทำลายชีวิตทำลาย
ความปรกติสุขของเรา เห็นใจครับ ขอแสดงความเสียใจ
อดทน ตั้งสตินะครับ ตั้งสติเอาไว้

เขาทำกับเราแบบนี้ เขากำลังสะสม จิตใจที่จะมืดดำ
สกปรก มีแต่จะตกจมลงไปสู่ความไม่เจริญ สู่อบาย
เขาไม่ได้ๆ อะไรจากเรา เราเองก็ไม่ได้เสียอะไร เสียความรู้สึก
เสียใจ ถ้ามองว่าต้องเสียใจ ความจริงเราได้ เราได้ชดใช้
เราได้ความอดทน ข่มใจ เขาว่ากันว่า คนบางคนต้องสละอวัยวะ
เพื่อรักษาชีวิต เราต้องอดทน ต้องเสียสละบางอย่าง เพื่อรักษาจิตใจ
เราอย่าเสียใจเพราะเข้าใจว่า เขาทำกับเราให้เสียใจ ลองคิดกลับกันว่า
เรากำลังอยู่ในช่วงพ้นจากอำนาจของเขา เรากำลังได้อิสระคืนในไม่ช้า
หรือสมมติว่า เราเคยทำกับเขามาก่อน สมมติเอาว่า เราเบียดเบียนเขามาก่อน

ต้องอดทนเพื่อผ่านช่วงนี้ไปให้ได้ ชดใช้ความรักความหลงที่เรามีต่อเขา
ชดใช้ความมัวเมา เห็นกงจักรเป็นดอกบัวของเรา ชดใช้ความที่ไม่เชื่อ
ต่อเสียงรอบข้าง ต่อพี่ต่อน้อง ต่อพ่อต่อแม่ ยอมรับความจริงแล้ว
เริ่มต้นใหม่ ตั้งสติ ทนต่อสิ่งที่เกิดขึ้น อดรอคอยกับความหวังใหม่
ในวันข้างหน้า ที่จะมาถึง ที่จะพ้นไปจากเขาเสียที!

เห็นโทษเห็นภัยในการ มีคู่ครองที่ไม่ดี เห็นโทษเห็นภัยของ
ความรักความหลง ปฏิญาณกะตนเอง จะไม่ต้องทุกข์
ไม่ต้องเสียใจกับคนไม่ดี อย่างที่บอกไปนะครับ เขาไม่ได้
อะไรไปจากเรา เขาย่ำยีรังแกเรา นั่นเขากำลังทำร้ายทำลาย
เบียดเบียนเพศแม่ ไม่ต้องสงสัยถึงกรรมของเขา มาสนใจ
ความรู้สึกนึกคิด จิตใจเรา ของเรา ทำอย่างไร ให้ตั้งสติ
ทำอย่างไรให้ ไม่เกิดเรื่องอย่างนี้อีกต่อไป ป้องกันไม่ประมาท


อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ห้ามไม่ได้บังคับไม่ได้ แล้วมันก็จะผ่านไป
หยุดนึกหยุดคิด โดยตั้งสติ พิจารณาร่างกาย ลมหายใจเข้าออก
ให้จิตออกมาจากความนึกความคิด ดึงจิตใจไว้กับความรู้สึกดีๆ
กับความสงบ ซึ่งเราต้องหา เราต้องช่วยตัวเราเอง

และอย่ารอช้า ที่จะปกป้องตัวเราเอง เราต้องปกป้องแม่ของลูก
อย่าลืม เราต้องปกป้องลูกของพ่อของแม่ เราต้องปกป้องตัวเอง
ในฐานะลูกผู้หญิง อย่าปล่อยให้เกิดขึ้นอีก ต้องรอบครอบกว่านี้
อย่าประมาทหาทางป้องกันตัว อย่าปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจ
ในเมื่อหมดรักหมดเยื่อใย ก็อย่ามาทำเหมือน คนมีใจไม่ใช่คน
เขาแก้แค้น เขาก็จะยินดีพอใจ ที่ได้ข่มเหงเรา แต่วันหน้า กรรม
ที่เขากระทำ ไม่ว่าจะเป็นความโลภ โกรธ หลง สิ่งเหล่านี้จะติดตาม
จะคอยให้ผลต่อเขา อย่าได้สงสัย

ตอนนี้เช่นกัน ความรัก(ความโลภ)ทำให้เราเสียใจ ความพยาบาท
(ความโกรธ)ทำให้เราทรมานทุกข์ใจ ความประมาท(ความหลง)
ทำให้เราถูกย่ำยีทำร้าย เราก็เพียงตั้งสติ ขจัดความรักความหลง
ความเกลียดชังออกไปจากใจ ความรู้สึกนึกคิดร้ายๆ ก็จะไม่มา
ทำร้ายทำลายเราได้อีกต่อไป เพราะเราไม่สร้างเหตุแห่งทุกข์

ไม่รักไม่หลง ไม่โกรธไม่เกลียดอีก ก็หมดทุกข์ต่อกัน หมดเวร
หมดกรรมต่อกัน ลงมือป้องกันรักษาตัวเองนะครับ เอาใจช่วย


ขอให้พบทางสว่างโดยเร็ว พ้นจากความทุกข์โดยเร็ว ตั้งสติ
ปล่อยวาง ทิ้งความรู้สึกนึกคิดร้ายๆ ไม่ดีลงเสีย อยู่กับความ
สงบความสุข ความตั้งมั่น ศรัทธาเชื่อในคุณความดี ที่ต่อแต่นี้
เราจะได้หมดเวรหมดกรรม มุ่งตรงไปสู่ ความสุขในชีวิต
เมื่อเรากับเขา เดินกันคนละเส้นทาง เจริญพร.

คุณคนโง่งมงาย เข้มแข็งนะคะ ดิฉันเป็นคนแสดงความคิดเห็นตรงไปตรงมานะคะ ถ้าแรงไปก็ขออภัยด้วย เท่าที่อ่านดู สามีคุณไม่มีคุณสมบัติพอให้คุณต้องอาลัยอาวรณ์เลยค่ะ ถ้าคุณยังยึดเค้าไว้ไม่ว่าจะเป็นทางใจหรือทางกาย คุณกับลูกก็จะทุกข์ไม่มีวันสิ้นสุด คนประเภทนี้จะรอวันที่เค้าคิดได้ยากมากค่ะ ตัดใจซะนะคะคิดว่าหมดกรรมต่อกันค่ะ ช่วงแรกคุณจะทุกข์มากแต่เวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นค่ะ แทบทุกคนในลานธรรมก็เจอเรื่องร้ายๆทำนองนี้มาทั้งนั้น แต่ทุกคนก็ผ่านได้นะคะ ทุกอย่างอยู่ที่คุณเลือกตัดสินใจค่ะ คนที่จะช่วยคุณได้ดีที่สุดคือตัวคุณเองค่ะ คิดถึงอนาคตของลูกไว้นะคะ ขอให้คุณโชคดี

ขอบคุณคะท่านพุทธฎีกา ดิฉันไม่เห็นข้อความหลังไมค์ที่ท่านส่งมาจริง ๆ คะ แต่ทุกคำแนะนำที่ท่านส่งมา
นั้น ดิฉันขอน้อมรับเอาไว้คะ ทุกๆ อย่างมันอยู่ที่ใจของฉันจริง ๆ คะ ฉันกำลังพยายามพิจารณาบริกรรมตามที่ท่านแนะนำ แต่เรื่องที่เขาข่มแหงดิฉันนั้น ฉันก็พยายามหลีกเลี่ยง ไม่รู้ท่านจะว่าดิฉันหรือเปล่าที่ดิฉันมีความคิดว่าหากฉันและเขาไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ก็ไม่น่าสร้างศัตรู แต่เขาก็เอาความคิดที่ดีของเราาทำร้ายเราเอง ฉันคิดว่าไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โต เพราะหากฉันแจ้งความพ่อ แม่ พี่น้องต้องทุกข์ใจ
กับฉันแน่ สู้ฉันยอมทุกข์คนเดี่ยวดีกว่า ดิฉันไม่กล้าบอกที่บ้าน ได้แต่เขียนระบายในลานนี้เท่านั้นคะ โง่งมงาน ตามชื่อไหมคะท่าน

ขอบคุณคะคุณแม่ผู้อดทน ฉันต้องขอบคุณมากกว่าคะที่พูดตรง ๆ ขอบคุณสำหรับกำลังใจคะ
ฉันต้องอดทนและผ่านเรื่องนี้ เหมือนคนอื่น ๆ ให้ได้คะ เป็นกำลังให้ด้วยนะคะ

วันนี้ขับรถพาแม่และลูกไปร่วมทำบุญถวายพระประธานที่ อ.กุมภวาปี จะไปทุำบุญแต่ใจยังกังวล พย ายามดึงตัวเองกลับมา ให้อยู่ในสภาวะปัจจุบัน ทำได้คะ คิดเว็บหนึ่งแล้วก็หายไป ทำบุญกลับ มาจิตใจมีความสุขสักพัก ตาแอบมองเห็นอดีตสามีขับรถผ่านหน้าบ้าน อืม ช่างเป็นมารเสียจริง ๆ ใจเจ็บปวดนิดหน่อย อืมเขาเป็นคนอื่นๆๆๆๆๆ ท่องเอาไว้ หาหนังสือมาอ่าน อืมลืมได้ชั่วคราวหน้าสามี เราอยู่ได้ด้วยข้าวและน้ำ ไม่ใช่ความรัก อกหักไม่ยักตาย ยังกินข้าวได้อยู่ ขอเพียงให้เธอรู้ยังมีลมหายใจ

เมื่อวานออกจากบ้านพาลูกไปเล่นน้ำที่หนองคาย อืมเห็นคนอื่นพร้อมหน้าครอบครัว เศร้าจัง ได้แต่คิดว่าเราไม่มีวาสนาเหมือนคนอื่น เฝ้ามองหน้าบ้าน สมเพชตัวเองจริง ๆ มองดูรถผ่านไปผ่านมาจะมีสามีเราหรือเปล่า ( เหมือนหมาที่นอนรอเจ้าของ) สงสารตัวเอง ว่างเปล่า ในใจเจ็บปวดที่นั่งนึก เขาคงมีความสุข ส่วนฉันทรมาน เมื่อไหร่ฉันจะทำใจได้สักที

เทศกาลสงกรานต์หยุดหลายวัน ไม่รู้จะทำอะไร ไม่อยากออกไปไหน กลัวเจอสามีกับหญิงของเขา
กลัวทำใจไม่ได้ ทั้งที่พยายามปฏิบัติตามท่านพุทธฎีกาบอก คิดให้เป็น ฉันยังเมาอยู่ยังนึกยังคิดว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วตัวเองก็ทุกข์ เศร้า เสียใจ ยิ่งได้ฟังเพลงผู้หญิงลืมยาก อืม เขาอาจลืมสิ่งดีๆ ที่อยุ่ด้วยกันมาร้อยวันพันวันได้เพียงวูบเดียว ที่มีคนอื่นเข้ามา มันคงจริงเธอเองไม่เคยแม้แต่ชายตามามองว่าฉันกับลูกเป็นอย่างไร คนหมดใจแม้อยู่ใกล้กันก็เหมือนไกล

เมื่อวานสามีมาหาที่ทำงานบอกว่าจะย้ายบ้านแล้ว(ตามเคย) เย็นนี้พาลูกไปเล่นสวนสาธารณะหนองบัวหน่อย 5 โมงครึ่งนะ พูดแค่นี้แล้วกลับไป อืมแต่เราแค่เห็นหน้าเขาเราก็เศร้าแล้ว ร้องไห้ ทรมานจัง
เย็นกลับบ้านแอบแวะไปดู ทุกอย่างเหมือนเดิม ยังไม่ได้ย้าย เขาออกมาจากบ้านมาคุยกลับเรา เราบอกเขาว่าโกหกอีกตามเคย เขาบอกไม่ได้โกหกรอคนมาเอารถอยู่ ทุกออย่างเขามมีสภาพดีขึ้นหมดทั้งเสื้อผ้า เครื่องใช้ เขาซื้อใหม่ แต่เราสิกลับดูแย่เหมือนผีตายซาก ตอนเย็นพาลูกไปรอเขาตั้งแต่ 4 โมงครึ่ง รอแล้วรอเล่า จนเกือบ 6โมงเขาถึงมา อืมขี่รถยนต์คันใหม่ช่างมีรถหลายคันจริงเนอะ เขามาเล่นกลับลูกพักหนึ่งเขาถามลุกว่าคิดถึงเขาไหม ลูกมองหน้าเราเราเลยบอกลุกว่าตอบตามที่หนูอยากตอบ แม่ไม่เสียใจหลอก ลูกตอบว่าคิดถึงครับพ่อ รักพ่อด้วย เฮ้อเด็ก 4 ขวบครึ่ง ตอบ แล้วคนเป็นพ่อจะมีสามัญสำนึกบ้างไหม เขาร้องไห้ถามฉันว่าให้อภัยเขาได้ไหม ฉันก็บอกเขาว่าเราสองคนอยู่อย่างนี้ไปก่อนหากเธอเจอคนที่ใช่ก็เลือกเลย เธอควรเริ่มต้นใหม่อิสรภาพก็ได้แล้วมันคงไม่ยากสำหรับเธอ แต่ฉันสิต้องคิดว่าจะทำงัยถึงจะเลี้ยงลุกได้ทั้งค่าเทอม ค่าอะไรอีกมากมาย เธอน่าจะพอใจนะที่ฉันจากเธอมาโดยไม่เรียกร้องอะไรจากเธอเลย เขาตอบมาว่าเราเหมือนเดิมได้ไหมคนอื่นไม่เหมือนเธอกับลูก รักฉันกับลูก หากเธอรักฉันกับลูกทุกอย่างคงไม่จบอย่างนี้แน่นอน
กลับบ้านมาใจฉันสับสนเกิดคำถาม จะให้อภัยเขาหรือแล้วคนอย่างนี้จะสำนึกได้เหรอ ตอนนี้เขาแค่อยากมีคนช่วยเท่านั้น และหากเขาอยากได้ฉันกับลูกเขาจะต้องแสดงความพยามยามมากกว่านี้ ฉันเองอากเห็นความจริงใจแล้วกลับไปอยู่กับเขาแล้ว แต่นี้เขาไม่มีความพยายามไม่มีความจริงใจเลย หากมีความจริงใจๆๆ ต้องมาหาฉันกลับลุกที่บ้านสิ ไม่ใช่อยากเจอแต่ให้ฉันพาลุกออกมา แสดงความฉาบฉวยไปวันๆๆ เฮ้อๆๆ แล้วอย่างนี้ฉันจะทำใจได้เมื่อไหร่ อ่อนแอจัง จะทำงัยดีหนา ถามใจตัวเองแล้วยังสับสน กลับไปแล้วเหมือนเดิมหรือหนักว่าเดิมก็ไม่รู้(อาจหนักกว่าเดิมเพราะต้องหาเงินใช้หนี้)
อืมลืมเล่าอีกเรื่อง เราถามว่าจะเอายังงัยกับรถยนต์เราให้โอกาสเขาถึงสิ้นเดือน เขาบอกว่าไม่มีเงินหรอกห้าหมื่นต้องใช้หนี้คนอื่นอยู่ แต่จะส่งงวดรถให้ โอ๊ยปัญหาเราอีกแล้วจะยื้อทำไม เราอยากให้เขาไปจะได้มีรถใช้แต่เขากลับตอบอย่างนั้นเราจะทำงัยดี ใจเรายังหว่งเขานะตัดยังไม่ขาด เขาไม่ขาดรถยนต์ขับนะ มีขับตลอด ตอนกลับเขาเอาเงินให้ลูก 2 พัน แต่ฉัมไม่ใช้หรอก จะคืนให้เขา
เฮ้อๆ ทำงัยดี หากเขาไม่กลับมาฉันคงทำใจได้มากกว่านี้ รอเวลาเป็นเครื่องพิสุจน์แล้วกัน
มีใครเจอเหมือนฉันไหมคะ คิดว่าทำใจของตัวเองได้แล้วจะจบ แต่สุดท้ายมันไม่ใช่ยังมีเขากลับเขามา หรือวิบากกรรมฉันยังไม่จบ