รอติดตามเรื่องราวอยู่นะคะ และอยากจะบอกว่าเรื่องราวคล้ายเรามากๆ ตอนนี้เราก็โดนทิ้งเรียบร้อยแล้วด้วย

สู้ๆนะค่ะ คุณดอกแก้วสีชมพู เป็นกำลังใจให้ค่ะ เวลาจะทำให้ทุกๆอย่างดีขึ้น ให้กำลังใจตัวเองมากๆ ไหว้พระ สวดมนต์ก่อนนอน จะทำให้รู้สึกสงบขึ้นเยอะค่ะ

จริงหรอคะ นั่นก็แสดงให้เห็นว่า เหตุการณ์แบบนี้ ไม่ใช่มีเราคนเดียวที่เคยเจอมาจริงมั๊ยคะ
และก่อนหน้านี้ ก็ต้องมีคนเคยประสบมาก่อนเหมือนกัน
ถ้าเกิดหลายคนก่อนหน้าเรา เค้าผ่านไปได้ และมีชีวิตดีขึ้น
พวกเราก็ต้องทำได้ (ใช่มั๊ยคะ สู้ ๆ ค่ะ)

อันนี้ขอปรึกษาเพิ่มเติมก่อนนะคะ จากเหตุการณ์ปัจจุบัน
คือ ตอนนี้ เรากะแฟนเก่า ก็มีคุยกันบ้างค่ะ ทางอินเตอร์เน็ต พิมพ์คุยกันเฉย ๆ ค่ะ
ประมาณสามสี่วันครั้งนึง เค้าคุยกะเราดีค่ะ
แถมบางทียังเผลอหลุดเรียกสรรพนามที่ใช้เรียกตอนเป็นแฟนกันมา ทำให้เราแอบมีความหวัง
แล้วบางทีก็พูดในทำนองว่า ไม่ได้คุยกะใครอยู่อ่ะค่ะ
แต่เรารู้มาว่า ที่จริงเค้ากลับไปคบกะแฟนเก่าเค้าแล้ว
เราก็เลยพยายามคุยแบบเพื่อนค่ะ ทั้งที่ใจเรายังทำไม่ได้ เพราะยังรักเค้าอยู่
พอเค้าหายไปหลาย ๆ วัน เราเลยกลายเป็นรอเค้า กระวนกระวาย แล้วกลับมาเศร้าอีกอ่ะค่ะ
ยังงี้ เราควรจะทำยังไงถึงจะดีคะ ควรจะตัดไปเลย เลิกคุย หรือคุยได้แต่อย่าไปเก็บมาหวัง
เพื่อนเราบอกว่า เพิ่งเลิกกันได้เดือนเดียว ไม่ควรคุยค่ะ เพราะถ้าฝ่ายนั้นอยากกั๊กไว้ทั้งสองคน
หรือบางทีเค้าไม่คิดอะไร เราจะเจ็บเอง
แต่เรากลัวว่าถ้าเราหายไปเลย แถมอยู่คนละประเทศ เค้าจะลืมเรา แล้วกลายเป็นปิดโอกาสที่เค้าจะกลับมาอ่ะค่ะ
คิดไม่ตกจริง ๆ ขอคำแนะนำด้วยค่ะ

ตอบจากประสบการณ์จริงของตัวเองนะคะ ไม่รู้ว่าจะช่วยได้หรือเปล่า แต่อยากให้คุณ Fa_Bluesky ค่อยๆ คิดตามดูนะคะ ช่วงนี้มันเป็นช่วงของการอกหักระยะแรก ใครๆ ก็มีความหวังค่ะ หวังว่าเค้าจะกลับมา เพราะนึกถึงสิ่งที่เราเคยทำร่วมกัน นึกถึงความรักที่เค้ามีให้เรา คำพูดหลายๆ อย่างที่ทำให้เราฝังใจ ถ้าเรายังคงนึกถึงสิ่งเหล่านี้ และอยากกลับไปหาเค้าอยู่ทุกๆ ครั้งที่รู้สึก ยังไงๆ ก็คงทำใจไม่ได้สักทีค่ะ ของตัวเองเพิ่งผ่านไปสองเดือนกว่าๆ ช่วงแรกพยายามทุกอย่างค่ะ จะดึงเค้ากลับมา เพราะตอนเลิกกันเป็นเพราะครอบครัวไม่ใช่เพราะเราไม่รักกัน ถ้ารู้ว่าเป็นเพราะมีคนอื่นจะตัดใจง่ายมากๆ ค่ะ สิ่งที่คุณ Fa_Bluesky เป็นมันไม่ใช่เรื่องแปลกเลยค่ะ แต่จะทำยังไงให้อยู่กับทุกข์ที่เกิดขึ้นและรู้ทันความรู้สึกของตัวเอง ทุกข์ก็ให้รู้ว่าทุกข์ค่ะ ไม่ต้องฝืนว่าฉันจะไม่ทุกข์ แต่ให้รู้ทันและดึงกลับมาอยู่ที่สตินะคะ ขอแนะนำค่ะ ว่าถ้ายังทำใจไม่ได้ ไม่ควรติดต่อกันค่ะ ไม่ว่าทางใดๆ ก็แล้วแต่ เมื่อไม่มี connection กันมันจะรู้สึกเบามากค่ะ เคยลองมาแล้วค่ะ ขาดช่วงกันไปสามสี่วัน พอตัวเองทนไม่ได้ก็ต้องคุย สุดท้ายเหมือนโดนถีบอกกลับมาค่ะ มันกระวนกระวายใจมาก ต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่อีก แม้แต่อีเมล์ก็ตามแต่ก็ไม่ห้ามนะคะถ้าจะอ่าน แต่อย่าโต้ตอบดีที่สุดค่ะ ทุกวันนี้บอกได้เลยค่ะว่าดีขึ้นมาก ขอเจอเค้าเพื่อเคลียค่ะว่าขอหยุดการติดต่อทุกทาง แต่ผ่านไปซักสามสี่วันเธอทนไม่ได้ก็โทรมาทำให้เราลำบากใจอีก เพราะเธอยังอยากมีเราอยู่ในชีวิตทุกวันแบบเพื่อน แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่ยอมรับนะคะ แต่เราต้องเอาตัวเองให้รอดก่อน เลิกสนใจเค้าสักพักเถอะค่ะ เพราะเค้าไม่ได้ทุกข์กับเราหรอก ถ้าห่วงใยเค้าก็ทำใจให้เข้มแข็งได้ไวๆ แม้จะไม่ได้หมดรักแต่เราจะรู้ค่ะ ว่าเรามีขอบเขตจำกัดว่าเราจะทำพฤติกรรมแบบไหนกับเค้า และถ้าผ่านไปได้นะคะ จะได้รู้ใจตัวเองมากขึ้นค่ะว่าต้องการเค้าอยู่หรืออยู่แบบไม่มีเค้าจะสบายใจกว่า ที่แนะนำยังทำไม่ได้เต็มร้อยนะคะ แต่ทำแล้วดีขึ้นจริงๆ เลยอยากแนะนำ อ่อ ลืมบอกอีกอย่างค่ะ การขาดการติดต่อมันอาจจะทำให้เค้ารู้ใจตัวเองก็เป็นได้ค่ะว่าต้องการเราหรือไม่ วัดใจกันไปเลย แต่ไม่ต้องคาดหวังนะคะ คิดว่าทำให้ตัวเองมีความสุขก็พอ ขอให้เข้มแข็งขึ้นทุกวันๆ นะคะ

ของเราคือ เราเป็นคนบอกเค้าเองค่ะ ว่าขอคุยกัน แบบเป็นเพื่อนก็ได้ เพราะเราทำใจไม่ได้ที่จะไม่มีเค้าเลยน่ะค่ะ ส่วนตัวเค้า เค้าคงอยู่ได้ เพราะเค้ามีคนใหม่ (ที่เป็นคนเก่า) ไปแล้ว ตอนนี้ที่เศร้า เพราะก่อนหน้านี้ เค้ามาคุยดี จนมีความหวัง และอยู่ ๆ เค้าก็หายไปอีกค่ะ เราเลยกระวนกระวายมาก ทั้งตอนนอนตอนตื่นเลยค่ะ แย่มาก ๆ เลย


เราคิดว่า ถ้าเลิกติดต่อกับเค้าไปเลย เราคงจะดีขึ้นค่ะ ส่วนเค้าก็คงจะไม่เป็นไร เพราะอยู่ไกลกันอยู่แล้ว แต่ที่เราลังเล เพราะเรากลัวว่าในอนาคตถ้าเค้าอยากกลับมา มันจะยาก เพราะไม่เคยได้ติดต่อกันเลย (คิดอะไรโง่ ๆ มากเลยใช่มั๊ยคะ ทั้ง ๆ ที่เค้าไม่เคยบอกว่าจะกลับมา) เราเลิกกันเพราะอยู่ไกลกัน แล้วเค้าบอกว่าเค้ารู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้วน่ะค่ะ ต่างจากกรณ๊คุณ indy นะคะ ที่ยังรักกันอยู่ แต่มีเหตุผลให้ต้องเลิกไป

แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ สถานการณ์ของคุณ indy กลับมาคืนดี หรือว่าเป็นเพื่อนกันแต่ทำใจได้แล้ว หรือว่าตัดขาดกันไป่ก่อน นานมั๊ยคะ กว่าจะทำใจได้ ตอนนี้ไม่มีความมั่นใจเลยค่ะ ว่าจะทำได้ มองไปทางไหนก็ไม่เห็นทาง ท้อไปหมดเลยค่ะ

เราคิดว่า ถ้าเลิกติดต่อกับเค้าไปเลย เราคงจะดีขึ้นค่ะ ส่วนเค้าก็คงจะไม่เป็นไร เพราะอยู่ไกลกันอยู่แล้ว แต่ที่เราลังเล เพราะเรากลัวว่าในอนาคตถ้าเค้าอยากกลับมา มันจะยาก เพราะไม่เคยได้ติดต่อกันเลย (คิดอะไรโง่ ๆ มากเลยใช่มั๊ยคะ ทั้ง ๆ ที่เค้าไม่เคยบอกว่าจะกลับมา) เราเลิกกันเพราะอยู่ไกลกัน แล้วเค้าบอกว่าเค้ารู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้วน่ะค่ะ ต่างจากกรณ๊คุณ indy นะคะ ที่ยังรักกันอยู่ แต่มีเหตุผลให้ต้องเลิกไป

แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ สถานการณ์ของคุณ indy กลับมาคืนดี หรือว่าเป็นเพื่อนกันแต่ทำใจได้แล้ว หรือว่าตัดขาดกันไป่ก่อน นานมั๊ยคะ กว่าจะทำใจได้ ตอนนี้ไม่มีความมั่นใจเลยค่ะ ว่าจะทำได้ มองไปทางไหนก็ไม่เห็นทาง ท้อไปหมดเลยค่ะ[/quote]

          สถานการณ์ตอนนี้ดีขึ้นค่ะ หมายถึงทางด้านจิตใจนะคะ ถ้า Indy เจอสถานการณ์แบบคุณ Fa_Bluesky จะทำใจง่ายกว่าอีกค่ะ เพราะถ้าคนๆ นั้นไม่เห็นค่าของเราแล้วไม่รู้จะทนดีกับเค้าทำไม ถึงแม้ของตัวเองจะบอกว่าเลิกกันทั้งที่ยังรัก แต่ในเมื่อเธอคนนั้นเดินต่อไปด้วยไม่ไหวแล้วก็ไม่รู้จะยื้อเพื่ออะไร พูดง่ายๆ ก็คือที่เค้าบอกว่ารักเราน่ะมันก็จริง แต่น้ำหนักของความรักมันไม่เท่าเดิมค่ะ แม้จะคบกันนานเกือบ 7 ปี มีอะไรหลายอย่างที่คล้ายกันจนทำให้เราคิดว่าคงไม่มีอะไรมาแยกเราด้วยซ้ำ แต่ความไม่แน่นอนมันเกิดขึ้นได้เสมอ เมื่อต้องเลือกระหว่างคนรักกับพ่อแม่ ทำใจยอมรับค่ะเกือบหายดีนะ ถ้าไม่ไปเจอเค้ากับคนที่เค้าบอกว่าน่าจะทำให้พ่อแม่ยอมรับได้บ้าง ก็เลยกลับมาเป็นอีกรอบเมื่อช่วงต้นเดือนนี้เอง แต่ช่วงปีหลังๆ หลายๆ อย่างเปลี่ยนไปก็เริ่มทำใจมาเรื่อยๆ และก็พึ่งธรรมะค่ะ ทุกอย่างเราเลือกได้เช่นกัน ในเมื่อมันไม่มีทางออกอื่นแล้วนี่คะ ไม่ต้องคิดมาก นึกถึงคุณค่าในตัวเองมากๆ ทำแต่สิ่งดีๆ แล้วเราจะมีความสุขกับมันค่ะ แรกๆ ก็เป็นแบบที่คนอกหักเค้าเป็นล่ะค่ะ แต่พอผ่านไปถ้าเราดึงตัวเองออกจากความทุกข์ยังไงๆ เราก็ต้องดีขึ้นค่ะแต่ถ้ายังจมอยู่กับมันเราก็ไม่ได้เจออะไรดีๆ ในชีวิตนะคะ
"และการอยู่คนเดียวอยู่เพื่อรอใครสักคนในวันข้างหน้าที่ไม่รู้ว่าเมื่อไรและเป็นใคร หรือหากเลวร้ายที่สุดที่ไม่มีใคร นั่นหมายความว่าความรักของเธอคงเป็นความรักสุดท้ายที่อยู่กับฉันไปจนวันตาย ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก็คงดีนะ เพราะฉันคงเกิดมาเพื่อได้ดูแลและรักเธอยาวนานที่สุด" เป็นประโยคที่เขียนเองค่ะ ยังไม่ได้หมดรักแต่รู้แค่ว่าเราต้องรักตัวเองให้ดีที่สุด เพราะคนเรามีโอกาสเสมอค่ะ ความฟุ้งซ่านแบบนี้เคยเป็นแล้วค่ะ ให้กำลังใจนะคะ

ลืมบอกไปอย่างค่ะ ถ้าที่ผ่านมาคุณทำดีกับเค้ามากกว่าการกระทำที่ไม่ดี ยังไงๆ เค้าต้องรับรู้และนึกถึงแน่นอน เพียงแต่การที่เค้าจะกลับมาหาเรารึป่าวนั้นมันก็คงอยู่ที่เค้า เพราะต่อให้ทำดีแค่ไหนถ้าเค้าไม่ได้ซึมซับเข้าไปเอง คงไม่มีใครช่วยได้ ระลึกไว้เสมอนะคะว่าเราทำดีที่สุดแล้วจริงๆ ส่วนตัวเคยคิดว่าตัวเองไม่ดี แต่พอคิดไปคิดมาเราทำอะไรที่ดีๆ เยอะเหมือนกันนะ และก็เป็นเจตนาดีทั้งนั้น ดังนั้นหาทางออกให้ตัวเองมีความสุขนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ สำหรับกำลังใจ
ไอ้ตัว"ท้อ" นี่น่ากลัวนะคะ มันจะทำให้เรารู้สึกเหมือน เราจะทำอะไรให้มันดีขึ้นไม่ได้อีกเลยอ่ะค่ะ
ตอนท้อจะมองเห็นแต่คำว่าไม่ได้ ๆ โชคดีค่ะ ที่อยู่ในลานธรรมจักร
เวลาเกิดความท้อ ก็จะพยายามหาอ่านกระทู้ของคนอื่น ๆ ดูคำตอบคำแนะนำดีดี อ่านไปเรื่อย ๆ ค่ะ จนกว่ามันจะคิดอะไรได้ ตอนนี้สติเริ่มกลับมาแล้วค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ จะพยายามใหม่อีกครั้งค่ะ

อันนี้เราบอกจากประสบการณ์ของเรานะค่ะ...เมื่อก่อนเราก็เป็นแบบนี้คือแฟนเก่าเค้าไปเจอผู้หญิงคนใหม่ แต่ก็ไม่ยอมทิ้งเราไปไหน มีบอกให้เรารอด้วยนะ ถ้าเค้าเลิกกะผู้หญิงคนนั้นเค้าจะกลับมาหาเรา เราก็คุยกะเค้าประมาณได้ 2 เดือนนี่มั้ง แล้วมันไม่ไหวแล้วจริงๆอ่ะค่ะ ตอนอยู่กะผู้หญิงคนนั้นไม่เคยนึกถึงเรา พอไม่มีใครแล้วค่อยมานึกถึงเรา เราก็เลยลองย้อนคิดดูว่าเราเป็นอะไรสำหรับเค้ากันแน่ เราก็เลยตัดสินใจ บล๊อคเอ็ม ลบชื่อออกจากhi5(ตอนนั้นfacebook ยังไม่ค่อยฮิต) เปลี่ยนเบอร์มือถือเลย ถ้าเราไม่ทำแบบนี้ เราก็ทำใจไม่ได้ ต้องกลับไปแบบเดิมอีก....เพื่อนคุณFa_Bluesky ก็พูดถูกนะค่ะ ถ้าอยากตัดใจ หรือยังไม่พร้อมจะเป็นเพื่อนกับเค้า (เป็นเราเราก็ยังไม่พร้อมเป็นเพื่อนอ่ะค่ะ) ก็น่าจะเลิกคุย เลิกติดต่อกันเลย เหมือนหักดิบเลยอ่ะ แล้วจะทำใจได้เร็วขึ้น แล้ววันไหนเราพร้อมจะเป็นเพื่อนกับเค้าจริงๆเราก็ค่อยว่ากันใหม่ ทุกวันนี้ถ้าเราเจอแฟนเก่าเรา เราก็เฉยๆ มีทักมีคุย แต่ไม่ได้รักใคร่อะไรเหมือนตอนแรกแล้ว (กาลเวลาเปลี่ยนใจคนก็เปลี่ยนจริงๆค่ะ) โลกใบนี้ยังมีอะไรให้น่าค้นหาอีกเยอะ..อย่าเสียเวลากับคนที่เค้าไม่เห็นคุณค่าของเราเลยนะค่ะ..ยิ่งเราลุกได้เร็วเท่าไหร่ สิ่งดีๆก็จะเข้ามาหาเร็วเท่านั้น...สู้ๆนะค่ะ

เรียก บลู ก็ได้ค่ะ
ตอนนี้สถานการณ์บังคับให้หักดิบค่ะ
เพราะเค้าก็หายไปเลย 5 วันแล้ว คงจะไม่อยากคุยกะเราอีก
ทั้ง ๆ ที่คุยรอบสุดท้ายก็เฮฮากันดี ไม่มีอะไร
เราก็เลยคิดว่า สงสัยต้องหักดิบจริง ๆ ค่ะ
เพราะนั่งรอเค้าทุกวันแบบนี้ คนที่ทรมานก็คือเราเองอ่ะจ้ะ
ตอนนี้มันท้อมาก ตื่นมาก็นึกถึงเค้าเลย แย่จริง ๆ ค่ะ หมดแรงกะทำอะไร ๆ เลย
อยากเป็นอย่างคุณเฟิร์นเร็ว ๆ อ่ะค่ะ อยากทำใจได้ จะได้เอาเวลาไปทำอย่างอื่น
ขอบคุณคุณเฟิร์นมากนะคะ

ค่ะ คุณบลู แรกๆก็จะเป็นแบบนี้อ่ะค่ะ คิดว่าเค้าทำอะไรอยู่ เมื่อไหร่เค้าจะโทรมาหาเรา เค้าจะคิดถึงเรามั้ยน้อ คิดเองนั่งร้องไห้เองยังทำมาแล้ว มันทรมานม๊ากๆเลยอ่ะค่ะ เหตุผลหลักๆที่เราเปลี่ยนเบอร์ก็อาจเป็นเพราะแบบนี้ด้วยอ่ะค่ะ ไม่ต้องมาคอยดู คอยเช็คโทรศัพท์ว่าเค้าจะโทรมาตอนไหน ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด ช่วงแรกๆนี่เฟิร์นถึงกับต้องกินพาราเกือบทุกวันเลยอ่ะค่ะ เครียดจนปวดหัว
สักวันคุณบลูก็จะทำใจได้เหมือนเฟิร์น เหมือนทุกๆคนที่เคยผ่านช่วงเวลานี้มา...อดทนไว้นะค่ะ แล้วสักวันถ้าคุณบลูทำใจได้ แล้วย้อนกลับไปคิด ก็จะประมาณว่า โห!!เราฟูมฟายอะไรหนักหนากับแค่คนคนเดียวที่เค้าไม่รักเราเลยเนี่ย

อันนี้ไม่แน่ใจว่าอ่านเจอที่ไหน...เอาไว้ให้กำลังใจตัวเองนะค่ะ
สิ่งที่ผ่านเข้ามา มันจะก็จะผ่านไป ความเจ็บปวดจะอยู่ในช่วงเวลาสั้นๆ ทฤษฎีนี้ ....ฉันเคยปฎิบัติมาแล้ว และใช้ได้ผล อย่าถามว่าเมื่อไหร่ถึงจะหาย อย่าใส่ใจว่าเมื่อไหร่ถึงจะลืม ฉันตอบไม่ได้.. ใครหน้าไหนก็ตอบไม่ได้ แล้ววันนึงเธอจะสัมผัสได้ถึงความรู้สึกนี้เอง วันนี้ ฉันไม่ห้าม - - ถ้าใครจะเสียใจ ไม่เป็นไรถ้าอยากเก็บตัวอยู่เงียบๆคนเดียว เพราะเข้าใจในทุกความเป็นไป เสียใจให้พอ..เวลาร้องให้ ก็ร้องดังๆ เพราะความรู้สึกแบบนี้จะเกิดขึ้นกับชีวิตเรา เพียงแค่ครั้งเดียว ครั้งครั้งต่อไป - - เราจะไม่เสียใจเท่านี้อีกแล้ว

ขอบคุฯเฟิร์นมากค่ะ ตอนนี้บลูก็กำลังพยายามทำใจ คิดว่าดีขึ้นนะคะ
ที่เราคิดมาก ก็เพราะเอาแต่คิดว่าแบบที่เฟิร์นบอกอ่ะจ้ะ นึกว่าเค้าทำอะไรที่ไหนอยู่กะใคร
นึกถึงที่เค้าเคยบอกเรา แล้วก็น้อยใจว่าทำไมลืมกันง่าย ๆ
แล้วก็นึกอิจฉาแฟนเก่าที่เค้ากลับไปคบด้วย ว่าทำไมถึงเลือกคนนั้น ไม่เลือกเรา
มันก็เจ็บแปล็บ ๆ อ่ะค่ะ แต่พอคุยกะเพื่อนหลาย ๆ คน ทุกคนบอกว่า
ใคร ๆ เค้าก็ผ่านมาได้ เดี๋ยวเราก็จะผ่านได้เหมือนกัน ก็เลยมีแรงฮึดขึ้นนิดนึงค่ะ




จะเปิดอ่านทุกครั้งที่นึกท้อเลยค่ะ ขอบคุณเฟิร์นมากนะจ๊ะ

อัปเดทสถานการณ์ล่าสุดค่ะ
เมื่อวานหลังจากที่คิดทบทวนวนไปวนมาทั้งวันแล้ว

เล่าให้คุณแม่ฟังว่ายังทำใจไม่ได้ค่อยได้ (เหตุการณ์ผ่านมาเดือนนิด ๆ) คุณแม่โกรธค่ะ ออกแนวผิดหวัง
เพราะบลูอยู่ต่างประเทศ คุณแม่คิดมาตลอดว่าเราทำใจได้แล้ว เพราะเห็นบอกว่าพยายามถือศีล นั่งสมาธิ
คุณแม่เสียใจ ที่เรายังไปคิดถึงคน ๆ เดียว จนไม่อยากคุยกะบลูเลย

เพราะคุณแม่โกรธ+คำเตือนของเพื่อนหลายคน+เค้าก็หายไปอย่างต่อเนื่อง เป็นเวลา 5 วัน ถึงแม้เราจะพยายามส่ง sms ไปหา ขอให้เค้าออนไลน์มาคุยกัน ก็ไม่มีผลอะไรเลย

เมื่อวานก็เลยร้องไห้อีกทีค่ะ แล้วตัดเลย กะว่าจะไม่ติดต่ออีกแล้ว
ถึงจะยังรักอยู่ แต่ถ้าต้องเป็นเพื่อนแบบที่เราเองก็ยังไม่บริสุทธิ์ใจ แล้วก็ต้องมาคิดมาก กับทุกคำพูดของเค้า ที่ไม่รู้ว่าพูดออกมาเพราะไม่คิดอะไร หรือว่ากะเลี้ยงไว้เผื่อมีปัญหากะแฟนใหม่
สู้เราห่างกัน ทนคิดถึง แต่มันคงทำให้เราหายไวขึ้น (ใช่มั๊ยคะ )

ตอนที่คิดได้ (ประมาณห้าทุ่มเมื่อวานนี้) รู้สึกโล่งใจมากค่ะ เหมือนยกของหนักลงจากบ่า
ในใจคิดว่า จะไม่แบกเธอไปไหนมาไหนอีกแล้วนะ ตอนนี้โล่งใจ ก็เลยรีบแผ่เมตตาค่ะ
อธิษฐานว่า ขอให้คิดตัดเค้าได้ตลอดไป อย่าต้องเสียใจเพราะอยากได้เค้ากลับมาอีกเลย
เมื่อคืนรู้สึกดีขึ้นเยอะมากค่ะ ตื่นมาตอนเช้า อาการก็ทรง ๆ ค่ะ แต่ไม่ทรุดไปกว่าเก่า
ไม่สบายใจเท่าเมื่อคืน มีคิดถึงวนเวียนบ้าง ก็พยายามรู้ตามว่าใจคิดอะไรค่ะ
ยอมรับว่าเหนื่อยพอตัวเลยค่ะ ไม่ได้กะจะตัดก็ตัดง่ายอย่างที่คิด
แต่คิดว่าตัวเองจะดีขึ้นได้นะคะ

ขอบคุณทุกคนมากค่ะ สำหรับคำแนะนำดีดี
ทำได้เมื่อไหร่ จะมาอัปเดทให้ฟังเรื่อย ๆ นะคะ จะได้เป็นกำลังใจให้กับคนที่พยายามอยู่เหมือนกันค่ะ

มาถูกทางแล้วค่ะคุณบลู ตอนแรก Indy ก็เป็นแบบนี้ค่ะ มันห้ามไม่ให้นึกถึงไม่ได้นะ แต่เมื่อไรที่คิดแล้วรู้สึกตัว ดึงสติกลับมาค่ะ คิดเรื่องอื่นแทนหาอะไรทำก็ได้ หรือไม่ก็ท่องพุทโธค่ะ ทำบ่อยๆ แล้วจะชินทำให้ลืมคิดไปได้บ้างแล้วอาการจะดีขึ้นค่ะ เมื่อสักครู่ Indy ก็เพิ่งเจอเหตุการณ์นี้เลยค่ะ คนเคยรักติดต่อมาคงเพราะความห่วงใย แต่ยังทำใจไม่ได้จริงๆ เลยไม่รับดีกว่าค่ะ จำความรู้สึกเหมือนตอนโดนถีบอกได้ มันจะร้อนรนไม่มีสติ ยอมทนอึดอัดหน่อยค่ะ เดี๋ยวก็ผ่านไปได้ เคยอึดอัดมากกว่านี้ยังทนได้เลยค่ะ ตั้งสติให้มั่นนะคะ แล้วเราจะผ่านไปได้ค่ะ คงไปพร้อมๆ กันนี่ล่ะ ใครมีสติดีกว่าก็เจอความสุขเร็วกว่านะคะ สู้ๆ ค่ะ