สวัสดีครับ ผมได้อ่านบอร์ดนี้สักระยะแล้วครับ ก็ได้กำลังใจดีขึ้น
แต่ตอนนี้ผมอยู่ในช่วงสับสนครับ อาจจะประสบการณ์น้อยเลยขอคำปรึกษาจากพี่ๆครับ

คือว่าผมอายุ 20 ต้นๆครับ ยังไม่ถึง 25 ปี ผมก็เป็นวัยรุ่นที่ใช้ชีวิตทั่วไปครับ แต่ผมเข้าวัดปฎิบัติธรรมมาตั้งแต่เด็ก ชอบรักษาศีล 8 ครับ แต่มีปัญหาหนึ่งที่ผมทุกข์ใจมากเลยครับ

คือผมได้คบกับแฟนคนหนึ่ง ผมขอเรียกว่า เอนะครับ
ผมได้คบหา เอ ซึ่งอายุใกล้เคียงกัน ผมได้คบหากันมาเกือบ 2 ปีแล้วครับ
โดยก่อนหน้านี้ เอ ได้เคยมีแฟน และได้มีอะไรกับแฟนคนก่อน โดยที่ไม่ได้ตั้งใจครับ
เพราะแฟนเก่าเอ เป็นคนที่ให้เกียรติมาก แต่พอมีอะไรครั้งแรกก็มีครั้งสอง ครั้งสาม ไปประมาณเกือบ 18 กว่าครั้ง โดยเอ ไม่ได้มีความรู้สึกร่วมครับ เป็นแค่การสอดใส่ 5 นาทีเสร็จครับ

โดยตลอด 2 ปีที่คบมาผมไม่เคยที่จะคิดอะไรมากเลยครับ
และก่อนคบกัน เอเคยเล่าว่าเคยมีอะไรกับแฟนเก่า แต่ไม่ได้เล่ารายละเอียด
แ่ต่มาตอนนี้ผมห่างจากเอ มาก แล้วมีเหตุให้ผมทราบถึงรายละเอียดว่า เอมีอะไร ยังไงกับแฟนเก่ามา แบบไหนเคยทำอะไรกับแฟนเก่าบ้างครับ

ซึ่งทำให้ตั้งแต่ที่ผมได้ยินเป็นอะไรไม่รู้ คิดมากจินตนาการต่างๆมากมาย เกี่ยวกับสิ่งที่ได้ยิน ทั้งๆทีตัวเอ ไม่ได้คิดไรมากเลยครับ เพราะเวลามีอะไรกับแฟนเก่า เอ ไม่ได้มีอารมณ์ร่วม และไม่เคยค้างคืนกับแฟนเก่า เหมือนกับไปทำอะไรแล้วแปะๆก็ผู้ชายเสร็จแล้วก็ไปเที่ยวต่อ เพราะแฟนเก่าเอ ก็เป็นเด็กๆและเป็นคนรักแม่มาก

แต่ติดที่ตัวผม ทำไมไม่เข้าใจทำไม มันยังมีความรู้สึกซ้ำๆ แปลกๆบ้างครั้งเราก็รู้สึกแย่แปลกๆึครับ
อึดอัดมากครับ เคยพูดให้เอฟังเขาก็ไม่คิดอะไรมาก เพราะเขาไม่แคร์ เขาบอกว่า ที่เขามีอะไรไป เขาไม่มีอารมณ์ร่วมและ อย่ามองว่าเป็นความผิดพลาด เพราะมันจะลดค่าตัวเองลง ตอนนี้เอ เขาก็มีความฝันและความหวังมากมาย เขาบอกว่าเหมือนเป็นที่ล่อเป้าให้ผู้ชาย

จนผมฟุ้งไปหมด ไม่อย่าพูดมาก เพราะผมรักเอมาก ไม่อย่าให้เอคิดมาก คิดเป็นปมว่า ทำให้ผมคิดมาก (แต่เขาคงรู้ แต่ผมไม่อยากพูด)

ตอนนี้ผมอายุ 20 ต้นๆอาจจะมีประสบการณ์น้อย ซึ่งผมไปลองหาคำตอบที่เว็บเกี่ยวกับด้านเพศมาแล้ว คำตอบที่ได้มันเหมือนวัยรุ่น ผมจึงลองหาเว็บบอร์ดเกี่ยวกับธรรมะดูครับ เพราะผมเชื่อว่า ถ้าเราคิดมาก ธรรมะจะช่วยเราได้

โดยสิ่งที่ผมคิดคือ
1.ผมถือว่าเป็นกรรมเก่าของผม ผมไม่อยากทำกรรมใหม่ โดยไปหาคนที่ไม่เคยแล้วมีอะไรกันเพราะแค่ความอยาก ผมถือว่าผมเคยทำกรรมกับคนอื่นมา ก็เลยเจอแบบนี้ ช่วงนี้พยายามนั่งสมาธิ รักษาศีล 8 เพราะคิดว่าเราบกพร่อง เราเคยทำเขามาแล้วอุทิศสส่วนกุศลให้เจ้ากรรม นายเวร
2.ผมพยายามไม่คิดมาก และพยายามให้อภัยเพราะทุกคนผิดพลาดได้ ผมพยายามเข้าใจ และไม่อยากพูดอะไรมากหวังว่าสักวันผมจะทำใจได้ เพราะ ถ้าพูดไป คำพูดนี้จะตราตรึงและเป็นปมให้ฝ่ายหญิงตลอดชีวิต สมมุติว่าวันที่ผมอายุ 28 ผมทำให้ได้ แต่ยังไงคำพูดที่พูดไปแล้ว มันจะทำร้ายเธอ ผมเลยเงียบๆ
3.เขาและผมรักกัน เขาบอกผมตรงๆ เขาเป็นคนจริงใจ เขาเป็นเด็กดี รักพ่อ รักแม่ ผมอยากได้เขามาเป็นแม่ของลูก(ถ้าไปกันรอดและแต่งงาน) และผมภูมิใจในตัวเขามาก เพราะเขาเป็นผู้หญิงที่ถึงเสียตัวแต่ไม่เสียคุณค่าในตัวเอง
4.บ้างครั้งผมก็ใช้ ฆราวาสธรรม 4 ในการช่วย ในการประคับประครอง
5.เวลาผมเจอ เอ ผมไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะผมมีความสุข อบอุ่มและคิดว่าชีวิตแต่งงานมันไม่ได้มีแค่เรื่อง เพศสัมพันธ์

ซึ่งบ้างครั้งผมคิดได้มันก็เฉยๆไม่ได้คิดอะไรมาก
แต่ผมอยากให้พี่ๆนึกว่า ผมอายุ 20 ต้นๆพึ่งเรียนจบ ป.ตรี บ้างครั้งเราก็เคยฝันว่า เจ้าสาวเราก็อยากได้ ผู้หญิงที่ไม่เคยมีอะไรกับใครมา ทำให้บ่อยครั้งที่สติ ไม่อยู่กับตัว มันคิดภาพพวกนั้น มาตรอกย้ำจิตใจ
โดยในช่วงแรกๆผมคิดตลอดเวลา แต่มาหลังๆก็นานๆทีคิด ผมก็เลยสัึบสนกับตัวเองมาก

ตอนนี้ผมอยากขอคำปรึกษาพี่ๆที่มีประสบการณ์ว่า
1.ผมควรปล่อยเอ ดีไหม ปล่อยไปเจอคนที่เขายอมรับในตัวเขาได้ ให้เขามีความสุขกับคนที่ยอมรับได้
2.อย่างกรณีผมถือว่ายอมรับได้ไหมครับ หรือว่าผมยังใจแคบ ผมไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน
3.ตอน 20 ต้นๆพี่ๆเคยคิดแบบผมไหมครับ ว่า ต้องได้ ผู้หญิงไม่เคยอะไรมาก่อน แต่พอโตทำไมเลิกคิดครับ ผมคิดว่าพวกพี่ๆที่เคยคิดแบบนั้นทำได้ สักวันผมก็ต้องทำได้ มันเป็นการหลอกตัวเองไหม
4.ตอนนี้ผมสับสนมาก ไม่รู้ว่าตัวเองยอมรับได้ไหม ผมไม่เป็นห่วงตัวเองหรอกครับ แต่ผมไม่อยากให้ความสัมพันธ์เอกับผมมันไปมากกว่านี้ จนในที่สุดผมก็ไม่สามารถยอมรับได้ และเจ็บทั้งคู่ ถ้าจบผมอยากให้มันจบ ตอนนี้ ผมไม่อย่าทำร้ายใคร สร้างเวรสร้างกรรมใหม่

ผมยังไม่รู้แบบนี้เรียกว่าทำใจได้ไหม
ผมคิดว่า ถ้าสักวันหนึ่งก็ทำใจได้ และถ้าอยู่ด้วยกันแล้วก็จะสามารถยอมรับได้
เพราะผมเชื่อว่าใจเป็นธาตุสำเร็จ ถ้าคิดว่าได้มันต้องได้

แต่บ้างครั้ง เราก็อึดอัดใจ ไม่สามารถพูดใครฟังได้ ไม่เข้าใจเหมือนกัน

ถ้าเป็นพวกพี่ๆอย่างงี้ควรคบหรือเลิกดีครับ

ขอบคุณที่รับฟังครับ

ชอบจัง คำว่าใจเป็นธาตุสำเร็จ แต่ก่อนจะสำเร็จ ต้องเสร็จมันก่อน
ขอชมว่าเก่ง ที่วิเคราะห์ตัวเองออก ขาดแต่เพียงทำใจได้
ง่ายๆ คือตอนนี้มันคาใจยอมรับไม่ได้ อนาคตก็ไม่ต้องไปทำ
ถึงจะคุยกันเรื่องศีล พึ่งเรียนจบ ที่ถูกต้องของศีลข้อ ๓ ฝ่าย
ชายต้องสู่ขอตกแต่งเธอคนนั้นให้เรียบร้อย

หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรผิด เธอน่ารักที่บอกโยมนะ ดีกว่าให้
โยมปักใจจนวาดอนาคตไว้ แล้วต้องมาเป็นเสี้ยนตำใจทีหลัง

ดังนั้นยังไงก็พลาดแล้ว แต่ใช่แล้วไม่มีใครไม่ทำอะไรผิดพลาด
ถ้าเธอไม่อาศัยประสบการณ์ปั่นปวนใจเราด้วยคำบอกเล่า ล่อเป้า
อื่นๆ โยมก็สบายใจได้ นั่นเป็นเสน่ห์ที่ทำให้คนรัก ที่รักอยู่แล้ว
ยิ่งหลงขึ้น ไม่ได้ตำหนิเธอนะ เธอบอกความจริงแต่แรกแล้ว ถึงแม้
รายละเอียดหลังๆ จะเป็นข้อเท็จบ้างจริงบ้างก็ตาม

ตอบรวมๆ ขอให้แยกให้ออก ก่อนแยกให้ออกเรื่องคู่ครองกับคู่รัก
ต้องดูเรื่องศีลให้ถูกต้องก่อน และอยากให้พิจารณาเรื่องเปรียบเทียบ
ว่าจริงไหม เด็กๆ เวลาทานขนมลูกอมหวานๆ ยิ่งทานก็ยิ่งหวาน
ยิ่งอร่อย ฟันน้ำนมที่ยังไม่แข็งแรง มันไม่ได้ ผุไปเพราะความหวาน
ในทันทีใช่ไม่ใช่ ความรักกว่าจะรู้ตัวว่า ทั้งหลงและรัก เป็นเรื่องแยก
ยากมากสำหรับคนมีความรักครั้งแรก คล้ายๆ กับการเลือกคู่ครอง
(ที่นานไปเรื่องสนุกมันน้อยลง แต่ความอบอุ่นผูกพันกับมากขึ้น)
และคู่รัก(ที่มักจะเข้าหากันด้วยเรื่องหยาบๆ เรื่องสนุกของคนสองคน-
เริ่มต้นดูเหมือนจะมีเหตุผลแต่ความจริง ตรงข้ามคือสนุกนั้นก็น้อยลง-
เหมือนกัน และความอบอุ่นความผูกพันก็น้อยตามลงไปด้วย^^)

ตระหนักให้ดีนะครับเรื่องศีล ยังมีคนอีกมากที่ไม่รู้ว่า การหักห้ามใจ
ไม่ทานขนมที่หวานอร่อย นั่นแหละเป็นการรักษาป้องกันฟันผุที่ดีที่สุด

เช่นกันถ้าเรา มีดวงตาเห็นธรรมเข้าถึงจิตถึงใจบ้าง มีธาตุสำเร็จจริง
เราจะไม่หลงรักอะไรจนมันต้องกลับมาทำร้ายจิตใจเราที่หลังหรอก
เพราะความรักที่ปราศจากปัญญา ก็เป็นแค่ความรักของคู่รัก ไม่ใช่
ความรักของคู่ที่จะครองรัก^^

ความเสมอกันด้วยศีลไม่เจ้าชู้ ด้วยศรัทธาความเื่ชื่อเรื่องกรรม ความ-
เสียสละ เรียกว่าจาคะ และปัญญาหรือทัศนคติความคิดเห็นที่ตรงกัน
จะทำให้คนสองคนไปด้วยกัน ทั้งในปัจจุบันและอนาคต

แต่เมื่อศีลก็ไม่เสมอกัน คนหนึ่งเห็นคนหนึ่งเป็นของรักของเล่น ฯลฯ
อีกคนหนึ่งเห็นอีกคนหนึ่งเป็นของตาย ไม่ศรัทธาในตัวเรา ไม่เสียสละ
ความสุข คืออดทนซึ่งกันและกัน ไม่มีทัศนคติที่จะไปด้วยกัน ไม่ต้อง
เกี่ยวกับเรื่องการเป็น คู่รัก มันก็ไปด้วยกันไม่ได้

ไม่อยากบอกความจริงจากประสบการณ์ที่พบเห็นและได้แนะนำมา
เอาเป็นว่า อย่าลืมแชร์ความรักที่มากมายแบบนี้ให้พ่อและแม่ ให้ตัวเอง
เวลาโกรธ จริงๆ เรียกหึงหวงก็ได้อยู่ ในเรื่องเก่าที่ผ่านไปแล้ว นั้นเป็น
ความรักที่ขาดปัญญาของเรา ข้อนี้ชดเชยด้วยการพิจารณา จะพาเธอ
มาเป็นของๆ เราด้วยการเป็นคู่รัก หรือคู่ครอง ^^

จะให้บอกว่าอยู่หรือไปอย่างที่บอก ทุกอย่างเป็นไปตามเหตุตามปัจจัย
ศรัทธา ศีล จาคะ ปัญญา เสมอก็อยู่ มากก็ยิ่งส่งเสริม ตอนนี้ก็ไม่ได้
ส่งเสริมแล้ว ฝ่ายหนึ่งต้องทุกข์ กับคำพูดที่เป็นเพียงข้อเท็จจริงที่ผ่าน
ไปนานแล้ว เมื่อศรัทธา ศีล จาคะปัญญา พร่องหรือขาดลง

ทุกสิ่งทุกอย่างก็จบไปตามเหตุตามปัจจัย ชดเชยความวิตกตรึกถึงเรื่อง
คู่รักของเธอ ด้วยการพิจารณา ขี้หูขี้ตาขี้ไคล ขี้มูกขี้หัว ขี้ทั้งตัวหัวจรด
เท้าเราดมของเราเอง จะโกหกตัวเองว่าหอม คนอื่นดมก็ว่าเหม็นพอ
ความรักความหลง(ขาดปัญญา)มันครอบงำ มันก็หลอก คนๆ นั้น
เหมือนๆ กับขนมหวานที่ค่อยๆ ทำให้ฟันผุฉันใดก็ฉันนั้น

ตั้งอยู่ในศีลในธรรมครับ วิตกตรึกในทางอกุศลในภาพที่ไม่ดีไม่งาม
ก็ให้ไปถูบ้านกวาดบ้าน เตะบอล ขัดรถล้างรถล้างบ้าน หาธาตุสำเร็จ
มันไม่ง่าย แต่ก็ไม่ยาก อาศัยวิกฤตนี้เป็นโอกาส มีบุญอยู่บ้าง ก็เอา
ทุกข์นี้แหละมาสอนใจ ให้รู้ว่าอะไรๆ ก็ไม่เที่ยงแท้แน่นอน มีพบก็
มีพรากเป็นธรรมดา อย่าไปผิดกับใคร ทำร้ายจิตใจใคร นี้ก็ส่งเสริม
ให้ใจของเรากลายเป็นธาตุสำเร็จ

ดูๆ กันไปครับ ผ่านเราไป พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายรับรู้ และเห็นดีเห็นงาม
เท่านั้นยังไม่พอ ศีลที่ต่างคนต่างไม่เจ้าชู้ พึ่งพอใจในคู่รักและคู่ครอง
เพียงคนเดียว แบบนี้ก็ไปด้วยกันได้ นั่นมาจากการเริ่มต้น

ว่าต่างฝ่ายต่างมอง ฝ่ายตรงข้ามด้วยความถูกใจ(ตัณหา) เพียงหาคนรัก!
หรือมองด้วยความประจักษ์(ปัญญา)ที่ต่างฝ่ายต่างจะมอบความรักให้กัน
ลองพิจารณาความเห็นท่านอื่นๆ ประกอบ เอาใจช่วยมีสตินะครับ ขอเจริญพร ^^




Credit image by:
http://glitter.kapook.com

นมัสการพระคุณเจ้า

ขอขอบพระคุณมากท่านมากนะครับ ที่ท่านเมตตาให้คำชี้แนะ

แต่แปลกมากครับ เพราะว่า
ถึงผมจะโดนอย่างที่เล่าไป กระผมก็เชื่อในคำสอนพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เวลาทุกจริง ผมจะท่อง
"พุทธังสะระนังคัจฉามิ ธรรมมังสะระนังคัจฉามิ....."
(ขอเอาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่ยึดเหนี่ยว ครั้งที่ 1 2 3)

และผมตั้งใจจริงว่า ชาตินี้ถ้ากระผมไปทำใครมา ขออโหสิกรรม ทำทาน ศีล ภาวนา ไปให้

แต่แปลกมาก ในชีวิตผม มีแต่เรื่องที่ แปลกแต่ก็เป็นจริง เหมือนบุญบันดาล ให้เกิดขึ้น

อย่างเรื่องนี้ เมื่อวาน ผมได้ทะเลาะกับแฟน ผมได้ถามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่าเป็นว่าอย่างไร ขอเอาความจริง ซึ่งในครั้งแรกที่ผมรู้เพราะว่าผมถามเจ้าตัวเอง

พอมาครั้งนี้ ผมถามเหตุการณ์จริงๆ ว่าเป็นอย่างไร ยังไง (ตอนนั้นเริ่มทำใจได้แล้ว)

ซึ่งแฟนผมเขานิสัยเด็ก พูดตรงไปตตรงมา ผมเชื่อในคำพูดของเขา เพราะดูจากนิสัยที่เคยคบกันมา

คือแฟนผมก็เป็นคนแปลกที่มีนิสัยตรงๆ ไม่ชอบโกหก รับได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ไม่ได้ ไม่เคยหวังอะไรจากผมเลย

ผลสุดท้ายจึงทราบ (แต่ไม่ขอเล่้ารายละเอียดมากนะครับ)


และขออนุโมทนาี่ที่จะสำรวมระวังต่อไป ดูๆ กันไปนะครับ
ความเห็นข้างล่างอยากให้ความเห็นเรื่อง ศีลข้อ ๓ กว้างขึ้น
และขอให้โชคดีตามความปรารถนา เจริญพร ^^

แสดงว่ายังไม่เข้าใจเรื่องผิดศีลจริงๆ ความจริงโยมผิดศีล
ข้อ ๓ แล้ว ในรายละเอียดที่พุทธฏีกาแก้ไขไป นั่นเป็นข้อห้าม
เป็นรายละเอียดที่ต้องประกอบด้วยจิตที่คิดจะเสพ และสตรี
ตกเป็นวัตถุที่ไม่ควรเข้าถึง หรือเรียกว่า อคมนียวัตถุ

(จนกว่าจะแต่งตามที่โยมกล่าว)

ด่างพร้อย ถ้าวันหน้ามีน้องสาวมีลูกสาว หนุ่มน้อยรูปหล่อมา
บอกว่าไม่ได้ทำอะไร....อย่างที่โยมแสดงเจตนาออกมา
คิดว่า ในฐานะผู้ปกครองพ่อแม่พี่น้อง จะมองว่าการกระทำ
อย่างที่โยมกล่าวมา ถือว่า เป็นการประพฤติีที่ดีงามรึเปล่า
(อ้างว่าไม่ล่วงศีล)

ถ้าตอบคำถามได้ โยมก็จะเข้าใจได้ว่า เธอเป็นอคมนียวัตถุ
อย่างไร ควรจะทำความเข้าใจอย่างไร

เอาเป็นว่า ขาดข้อ ๔ ใช่อยู่ศีลไม่ถึงกับทะลุ แต่ก็ล่วงหมดไป ๓
ข้อเกินครึ่งแล้ว และได้ยกตัวอย่างแสดงหากว่าเราเป็นพ่อแม่หรือ
ผู้ปกครองในวันหน้า เราจะเรียกว่า นี้เป็น สัมมาจาร ไ้ด้หรือ?
ถ้าโยมเข้าใจว่าโยมมีความรู้ความเข้าใจเรื่องศีลดี ฝากไว้
ขอให้ทบทวนและพิจารณา ขอเจริญพร ^^


พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 549

กาเมสุมิจฉาจารนั้น มีองค์ประกอบ ๔ อย่าง คือ

เป็นบุคคลต้องห้าม ๑

จิตคิดจะเสพในบุคคลต้องห้ามนั้น ๑

การประกอบการเสพ ๑

การยังมรรคให้ดำเนินไปในมรรคหรือหยุดอยู่ ๑

พระอภิธรรมปิฎก ธรรมสังคณี เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 291

๑. อคมนียวัตถุ (วัตถุที่ไม่ควรเกี่ยวข้อง)

๒. ตสมึ เสวนจิตตํ (มีจิตคิดเสพในอคมนียวัตถุนั้น)

๓. เสวนปฺปโยโค (พยายามเสพ)

๔. มคฺเคน มคฺคปฏิปตฺติอธิวาสนํ (การยังมรรคให้ถึงมรรค)

http://www.dhammahome.com/front/webboar ... d=1&id=864

อคมนียวัตถุ ๒๐
http://www.dhammahome.com/front/webboar ... p?id=15046

รักคืออะไร รักคือการเข้าใจ รักคือการเสียสละให้คนที่เรารักมีความสุข ต้องถามใจเราเองว่าอยู่กับเขาแล้วเรามีความสุขไหม เขามีความสุขไหม กรรมปัจจุบันเราทั้งสองมีสุขหรือทุกข์ การที่เราทุกข์ก็ทุกข์เพราะทรงอารมณ์อดีต ทรงอารมณ์อนาคต ไม่ทรงอารมณ์ปัจจุบัน ถ้าเราทรงอารมณ์ปัจจุบันตัวเราก็สงบ ตัวเขาก็สงบเพราะใจเราสงบ แฟนพี่นะผ่านผู้ชายมาเป็นสิบ พี่ไม่เคยทรงอารมณ์อดีต ทรงแต่อารมณ์ปัจจุบันอยู่ด้วยกันมา 10 กว่าปีแล้ว คนเป็นทุกข์เพราะอารมณ์อดีต และอารมณ์อนาคต อารมณ์ปัจจุบันต่างหากที่เราต้องแทงตลอดให้ชัดเจน สุขจะเกิดก็เกิดที่อารมณ์ปัจจุบัน ใจเรามีสุขคนอยู่กับเราก็มีความสุข อดีตอนาคตเป็นเพียงมายา