เลิกกับแฟนมาแล้วหกเดือนค่ะ คบกันมาสี่ปีกว่า เข้าใจกันทุกเรื่องแต่พอมาคุยกันเรื่องแต่งงาน
บ้านแฟนอยู่ที่ปัตตานีค่ะ แต่ทำงานอยู่อยุธยา ส่วนเราอยู่ที่อุบลค่ะ เราเป็นลูกคนเดียวพ่อแม่ก้อแก่แล้ว
เค้าบอกอยากแต่งงานและให้เราไปอยู่กับเค้าที่ปัตตานี เราบอกว่ายังไม่พร้อม ขอเวลาอีกสักนิด
เราพยายามหาทางออกแล้ว แต่เค้าก้อไม่ยอม จนถึงที่สุดเค้าก้อชอบออกไปกินเหล้า เที่ยวมาก
ทุกคืนกับเพื่อนจากคนที่ดี กลับกลายเป็นคนที่กินเหล้าได้ตลอดเวลา ติดเพื่อนเกินเหตุ เราเหนื่อยและ
ขอพักหัวใจไว้ก่อน และแล้วมันก้อเหมือนถึงจุดจบ จนพี่สาวเค้าโทรมาหาเมื่อไม่กี่วันมานี้ ว่ามีผู้หญิงอีกคนมาแสดงตัวที่บ้าน เราก้อแค่ได้รับฟังด้วยความอยากรู้ของเราซึ่งไม่เคยตัดใจได้สักนิด เพราะเวลาที่ผ่านมา ก้อยังมีบ้างที่เค้าโทรมาหา เราโทรหาเค้าและถามว่าเรื่องมันเป็นยังงัย มีอะไรไม่สบายใจมั้ย
เค้าจึงยอมเล่าให้ฟังว่า เค้าเมา และทำผู้หญิงคนนึงท้อง ความเป็นเรามันนึกในใจว่าก้อเค้าคงคบกันแหละ มันคงมีไรมากกว่านั้นเค้าบอกว่าไม่ได้รัก พูดไปได้นะผู้ชาย แต่ดีที่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเค้าเป็นคนดีจริงๆ เราเลยได้แต่นิ่ง สักพัก สติแตก ร้องไห้ ตอนนี้มานั่งนึกว่า ดีแล้วที่เค้ารับผิดชอบผู้หญิงคนนั้น แต่เราไม่อยากรับรู้ไรเลย แต่ตอนนี้ทั้งพี่เค้า ทั้งตัวเค้าเอง กลับโทรมาหาตลอด เพื่ออะไร
เราอโหสิกรรมต่อกันแล้ว ให้อภัยแล้ว และพูดให้เค้าไม่รู้สึกผิดในสิ่งที่ทำ ส่วนตัวเราชอบทำอะไรให้เค้าถักผ้าพันคอให้หรืออะไรที่อยากทำให้ก้อจะทำ ถึงเวลาตอนี้แล้วเราจะยังทำให้เค้าได้อีกมั้ย มันจะเป็นบาปมั้ย และที่สำคัญเมื่อเค้าโทรมา เราควรทำอย่างไร ตอนนี้เหมือนคนล่องลอย ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยค่ะ อยากได้คำชี้แน ขอบคุณค่ะ

สรุปง่ายๆว่าคุณต้องการความสุขใช่ไหม คุณต้องศึกษาธรรมนะจะได้เข้าใจชีวิตและแก้ปัญหาได้ถูกต้อง
ตอนนี้คุณกำลังเป็นทุกข์และไม่มีที่ยึดเหนี่ยว จิตของคุณไปเกาะแฟนบ้าง สิ่งอื่นบ้าง

ขั้นแรกก็คือหาที่ยึดเหนี่ยว ให้บริกรรมพุทโธหรืออะไรก็ได้ที่ชอบ แล้วอย่าไปคิดว่าเขาดีหรืออะไร เพราะมันเป็นอดีต ให้เอาปัจจุบัน(บริกรรมพุทโธ) คุณก็รู้ว่าเขาทำผู้หญิงท้อง ซึ่งผิดวิสัยของคนปกติ แล้วยังมาปรุงแต่งว่าดีอีกหรือ

แล้วคุณลองคิดดูว่าถ้าแต่งงานแล้วจะมีสุขหรือมีทุกข์ คุณชองการอุ้มท้องหรือ เมื่อคุณมีลูกคุณก็ต้องมีค่าใช้จ่าย แล้วครอบครัวของเขาต้องมายุ่งกับคุณ แล้วสามีคุณจะดีคงเส้นคงวาหรือ เมื่อลูกคุณโตแล้วลูกคุณจะเป็นเด็กดีหรือ มันเป็นสุขหรือเป็นทุกข์คิดให้ดี

ถึงแม้ว่าคุณจะรักกันจริงจนตาย ความเจ็บและความตายต้องมาพรากคุณอย่างแน่นอน รับได้หรือ
หันมาดูแลพ่อแม่ตนเองเถิดเพราะผู้มีพระคุณไม่รู้จะจากเราไปตอนไหน คนที่รักเรามีอยู่ก็คือพ่อและแม่ รักเราตั้งแต่เกิดแล้วเราตอบแทนท่านด้วยอะไร

จงศึกษาและลงมือปฏิบัติธรรมเพื่อออกจากทุกเถิด เพราะคนทุกคนไม่สามารถหนีความตายไปได้ เมื่อตายแล้วก็เอาผัวเอาเมียเอายศเอาเงินอะไรไปไม่ได้เลย แล้วสิ่งที่เราเอาไปได้คืออะไร แล้วสิ่งที่ทำให้เราไม่เป็นทุกข์ตลอดกาลเลยคืออะไร มันมีอยู่จริงหรือไม่

ฟังแล้วอีกไม่นานก็จะเข้มแข็งได้ ระยะนี้ต้องทำจิตทำใจให้มั่นคง
ถ้าอ่อนแอก็จะหลงลืม หมกมุ่นอยู่กับแต่ความคิดความรู้สึก ไม่เป็นอันกินอันนอน
คำว่าไม่ได้รักคนนั้น พูดได้ไงใช่ไหม แต่มันก็ให้ความหวังเราลึกๆ รึเปล่า
จนอย่างน้อย ขอมีมุมมีพื้นที่ให้ยังได้ แสดงความรัก ขอชื่นชมนะครับ
แต่วันนี้เขามีลูกมีภรรยา ที่ต้องรับผิดชอบดูแลแล้ว

ถ้าใจแข็งพอ มั่นคงพอ การติดต่อพูดคุยกันไม่มีปัญหาสำหรับคุณโยมแน่
ถ้าเรามีแผลสดเกิดขึ้น เลือดไหลไม่หยุด สิ่งที่จำเป็นที่สุดคือทำให้เลือด
หยุดไหล พอเลือดหยุดไหลแล้ว เราถึงทำการปิดปากแผล เพื่อไม่ให้เกิด

โอกาสที่สิ่งสกปรกจะเข้าไปหรือทำให้ปากแผลนั้นเปิดกว้าง จนเลือดซึม
หรือไหลออกมาอีก ฉันใดก็ฉันนั้น ความรักมาก็มาไม่เคยบอกว่าจะมา
วันนี้ความรักจะไปก็ไม่ได้บอกล่วงหน้านี้ครับว่าจะไป ถึงบอกก่อน จะมีสักกี่คน
ที่สามารถ วางใจเป็นกลางต่อสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ก็ในเมื่อเรายึดเหนี่ยวเอาไว้แล้ว

ถ้ายังใจยังไม่เข้มแข็ง นั่นปากแผลยังไม่หายสนิท ถ้าเลือกทำอย่างที่เคยทำให้
เขา ด้วยความรักมากแค่ไหนก็ตาม เหมือนกับการให้ผ้าห่มคนที่ร้อน ให้น้ำเย็น
คนที่กำลังหนาว บูชาคนที่คู่ควรบูชาแน่แล้วหรือ ลองพิจารณาดูนะครับ

ยังมีใครไหม ที่สำคัญกว่าผู้ชายคนนี้ มีผู้ชายคนไหนอีกไหมที่ให้เรามากมายกว่า
คนๆ นี้มากนัก ถ้าพ่อและแม่คือทุกสิ่งทุกอย่าง ทำให้เราไ้ด้มารู้จัก ความรักความ
ผูกพัน รู้จักความสุขความสมหวัง มารู้จักความผิดหวังความเสียใจ ถ้าไม่มีสองท่าน
นี้แล้ว อะไรๆ ที่เหลือมันจะสำคัญไปได้อย่างไร นำความรัก นำการบูชาคนที่ควรบูชา
ไปให้กับคนที่ควรบูชา มีแต่ประโยชน์และความสุข

บาปยังไม่เกิด เหมือนแผลใหม่ที่เลือดพี่งหยุดไหลแ่ต่ยังไม่สนิทดี แต่กิเลสราคะ ตัณหา
ความรักความผูกพัน มันผูกพันข้ามภพข้ามชาติ แรงรักแรงสวาท มักเป็นกับดักให้
คนเรา ใช่อารมณ์มากกว่าเหตุผล จะเก่งมาจากไหนก็ตาม

ความหวั่นไหว ใจอ่อน ความหลง ความผูกพัน ความคิดถึง เป็นธรรมชาติปกติของคน
เราทุกๆ คน แต่มันจะกลายเป็นทุกข์ของคนสักคนขึ้นมา ต่อเมื่อคนๆ นั้นจัดการกับ
อารมณ์ต่างๆ เหล่านี้อย่างขาดสติขาดปัญญา อารมณ์เหล่านี้บงการณ์ให้ คิดพูดทำ
ในสิ่งต่างๆ เหมือนคนไม่มีกำลัง ไม่มีความคิด คนอ่อนแอขึ้นมา หากคุณโยมลอง
พิจารณา หากเพื่อนเรา คนที่เรารู้จัก เป็นเช่นเดียวกับเราแบบนี้ เราจะมีวิธีการและคำแนะ
นำอย่างไรให้เธอ หลุดพ้นจากความทุกข์ตรงนี้

เมื่อคุณโยมได้คำตอบที่ให้กับเพื่อน กับคนที่เรารัก นั่นแหละโยมก็จะได้คำตอบที่ควร
ให้กับตัวเราเอง ชีวิตยังต้องเดินต่อ คนสะดุดเรื่องความรัก ถ้าไม่จมอยู่กับอดีตเกินไป
ไม่หลอกตัวเองเกินไป เมื่อเวลาผ่านไป หากความรักมาเคาะประตูอีก ก็ควรใช้เหตุใช้ผล
อย่าได้ใช้อารมณ์ มันเป็นเรื่องราว เป็นบันทึกของคนแต่ละคน ที่เขียนไม่จบนะครับ
สำหรับความรัก นอกจากคนๆ นั้นจะเขียนตัวเองใส่ไว้ในอดีตตลอดกาลนิจนิรันด์
ขอให้เข้มแข็งและผ่านช่วงเวลา รักษาบาดแผล ให้หายดี สติปัญญา กัลยาณมิตร
เพื่อนที่ดี เช่นในลานธรรมจักรนี้ มีคนที่มีประสบการณ์ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะ
เอาเป็นแบบอย่าง เป็นแนวทาง เพื่อยกระดับจิตใจของเรา ไม่ให้จมอยู่แต่ความทุกข์
แล้วไม่นาน คุณโยมก็จะยิ้มได้ เมื่อมองย้อนกลับมา ขอเจริญพร

http://larndham.org/index.php?/topic/42 ... ntry775160

ขอบคุณทุกท่านที่ได้ให้คำชี้แนะนะค่ะ ขอบคุณมากค่ะ จะดูแลรักษาจิตใจ ให้มันผ่านไป
และที่สำคัญดูแลครอบครัว พ่อกับแม่ คนที่รักเรามากที่สุด เช่นกันค่ะ ขอบคุณจากใจค่ะ

สวัสดีค่ะ เท่าที่อ่านดู คุณยังรักเค้าอยู่ แต่อะไรจะทำให้คุณแน่ใจได้ว่า ตัวคุณเองจะรักเค้าแบบนี้ตลอดไป? ยอมรับได้หรือกับสิ่งที่เค้าเคยทำ? ให้อภัยแล้วลืมได้จริง แล้วจะมีความสุขกันตลอดไป...มันเป็นไปได้นะคะ แต่ยากมากและต้องใช้ความอดทน ความเข้าใจ ความพยายามจากทั้งสองฝ่าย ดิฉันเคยพยายามมาแล้วเพราะคิดว่าอดีตสามีคงพลาดไป แต่ความเป็นจริงแล้วมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น และความพยายามของเราทั้งสองคนก็มีไม่มากพอ และความรักความไว้ใจ มันก็หมดไปพร้อมกับศรัทธา ในกันและกัน มันง่ายกว่าค่ะ ที่จะตัดใจแล้วเดินออกมา เจ็บปวดน้อยกว่า ที่เขียนมานี้ ก็เพื่อจะให้ตัวคุณได้มองในมุมของความเป็นจริง อย่ามองแต่มุมที่เราคิดเราหวังเอาไว้ เค้าก็มีชีวิตน้อยๆอีกหนึ่งที่ต้องรับผิดชอบ ถ้าคุณกลับมาใช้ชีวิตร่วมกันใหม่ มันก็หมายความว่า คุณก็ต้องมีส่วนร่วมด้วย คุณพร้อมหรือเปล่า? คุณมาถูกทางแล้ว ที่ให้อภัยในตัวเค้า ถ้าอยากจะถอยออกมาก็ต้องงดการติดต่อไปก่อน คุยกับเค้าและพี่สาว บอกขอเวลาส่วนตัว ขอไม่ติดต่อสักพัก แล้วเวลามันจะทำให้ห่างกันไปเอง เป็นกำลังใจให้นะคะ

ขอบคุณนะค่ะ ตอนนี้กำลังพยายามตั้งสติให้มาก นึกถึงความจริงเป็นประจำอยู่ค่ะ

รักให้เป็น...ต้องใช้สติมองใจ

...ราโค โทโส มโท โมโห ยตฺถ ปญฺญา น คาธติ...ราคะ โทสะ ความมัวเมาและโมหะ เข้าที่ไหน ปัญญาย่อมเข้าไม่ถึงที่นั้น

กราบอนุโมทนาบุญกับผู้เจริญในธรรมและกัลยาณมิตรทุกท่านนะเจ้าค่ะ