จะบอกคุณเจ้าของกระทู้ให้นะ คุณยังโชคดีรู้ไหมคะที่คุณรักคนที่อย่างน้อยเขาก็เคยรักคุณ

เรานี่.....รักคนที่เขาไม่เคยรักเราเลย ฮ่าๆๆ (หัวเราะให้ตัวเอง เยาะเย้ยความโง่)

ของเราไม่สามารถพูดได้ว่า เคยเป็นคนรัก เพราะเราชอบเขาข้างเดียว

ของคุณอย่างน้อยก็เคยรัก มันดีออกนะที่ได้มีความทรงจำ วันนึงที่ทำใจได้คุณอาจจะรู้สึกงี้ก้ได้นะ

ค่อยเป็นค่อยไปเน้อ เอาใจช่วย ชอบจริงๆกระทู้อกหัก เห้อ

@ คุณดีริสา

ขอบคุณที่แบ่งปันให้ครับ ผมเข้าใจและเห็นด้วยอย่างยิ่ง จะพยายามนำไปประยุกต์ใช้ครับ


@ คุณ จันทร์ ณ ฟ้า

4 เดือนเลยเหรอครับ ที่น้ำตาพร้อมจะไหล ของผมเป็นผู้ชายเลยไม่ค่อยร้อง แต่ จะใจลอย เบื่อชีวิตมากกว่า...ตอนนี้ผ่านมาไม่กี่เดือนเองครับ หวังว่าจะค่อย ๆ จาง คงไม่ขึ้น ๆ ลง ๆ แล้วเริ่มต้นใหม่...
จะลองหาเรื่อง "เหตุเกิดจากความรัก" มาอ่านครับ


@ คุณ Hanako

"จะบอกคุณเจ้าของกระทู้ให้นะ คุณยังโชคดีรู้ไหมคะที่คุณรักคนที่อย่างน้อยเขาก็เคยรักคุณ"

ผมขออนุญาตไม่เห็นด้วยนะครับ ผมว่าผมโชคร้ายที่เขาก็รักผมเยอะมาก ทำให้เขาก็เศร้าเสียใจมาก และน่าจะทุกข์ใจไม่น้อยกว่าผม มันยิ่งทำให้ผมทุกข์ใจเป็น 2 เท่าเพราะเป็นห่วงความรู้สึกของเขาด้วย...ถ้าเขาไม่รัก ไม่รับรู้ ไม่ผูกพันอะไร ผมคงทำใจได้ง่ายก็นี้ครับ......

วันนี้ได้นอนคิดอะไรไปเรื่อย ๆ และคิดว่าพอจะรู้ว่าแล้วว่าทำไมผมถึงทุกข์ใจ ไม่อยากมีชีวิตอยู่..

อันแรก น่าจะมาจากที่ผมถามตัวเองอยู่เรื่อย ๆ ว่าจะมีชีิวิตอยู่ต่อไปเพื่ออะไร คำถามนี้ตอบยากมาก คิดไปคิดมาก็เริ่มนึกได้ว่าแต่ก่อนผมก็ไม่เคยตอบได้ว่า ที่ทำ ๆ อยู่ทำเพื่ออะไร เพราะหลายอย่างทำไปก็ไร้สาระ จริง ๆ แล้วแต่ก่อนก็อยู่ได้โดยไม่ถามว่า มีชีิวิตอยู่ต่อไปเพื่ออะไร พออกหักแล้วมาถามคำถามนี้ก็ยิ่งตอบยากเลย

อันที่สอง ผมคิดว่าผมทุกข์เพราะยังคิดว่าผมเป็นเจ้าของชีวิตของเขา ยังห่วงว่า ถ้าเขาขาดผมแล้วเขาจะอยู่ยังไง อยากจะทำอะไร ๆ ให้เขา อยากช่วยเขา อยากดูแลเขา....ตอนนี้พยายามคิดว่า มันไม่ยั่งยืนหรอก เราดูแลเขาไม่ได้ตลอดหรอก ซักว้นก็ต้องจาก ซักวันเราอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้ ความรู้สึกตอนนี้อาจจะเปลี่ยนไปเมื่อเวลาเปลี่ยนไปก็ได้....

ตอนนี้คิดต้นเหตุของทุกข์ได้ 2 ข้อแล้วครับ หวังว่าจะหาวิธีแก้ได้ และค้นหาต้นเหตุของทุกข์ได้หมด.......

ขอ update หน่อยนะครับ....

เวลาผ่านไป เจอความเจ็บปวด ซ้ำ ๆ แล้ว ใจเริ่มเหนื่อยล้า และสร้างภูิมิคุ้่มกันได้บ้าง จากวันที่ post วันแรกถึงวันนี้ก็ถือว่าดีขึ้นมาเยอะครับ จิตใจเราหาวิธีป้องกันและรักษาตัวเองได้เอง ถ้ามีเวลาพอ...

หวังว่าความรู้สึกจะไม่ขึ้น ๆ ลง ๆ อย่างรุนแรง ตอนนี้ดีแล้ว ก็อยากให้ดีแบบนี้ต่อไปครับ

เวลาช่วยได้จริง ๆ ........

ขอแวะเข้ามา update อีกครั้งครับ เวลาผ่านไปเกือบปีแล้วตั้งแต่ปัญหาที่เกิดขึ้น

เวลาช่วยได้พอควร แต่ตอนนี้ก็ยังไม่หายขาด แต่รู้แล้วว่าจะมีชีวิตไปเพื่ออะไร เออ แต่จริงๆ ก็ยังไม่รู้ว่ามีชีวิตไปเพื่ออะไรเหมือนเดิม แต่ก็หาสิ่งที่มีความสุขกับชีวิตได้แล้ว

น้องคนนั้นก็ได้ย้ายไปจากที่ทำงานแล้ว และมีแฟนใหม่แล้ว วันก่อนได้คุยกัน ผมก็ยังรู้สึกแปลกๆ อยู่ แผลมันลึกมาก คงรักษายาก แต่ก็พอคุยกันได้นิดหน่อย แต่พยายามอยากห่างๆ ดีกว่า ไม่อยากกลับไปรู้สึกแบบเดิม ตัดให้ขาดดีกว่า แต่ก็ตัดไม่ง่าย...

สรุปว่า เริ่มใช้ชีวิตแบบเดิมได้แล้ว แต่ก็มีแว็บๆ เจ็บๆ จี๊ดๆ เป็นบางครั้ง คงเป็นธรรมชาติมั้ง

สำหรับคนที่กำลังผ่านช่วงที่ไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป ผมก็ผ่านมาครับ แต่อยากบอกว่าอดทนหน่อย มันมีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ครับ...

ติดตามอ่านกระทู้ของคุณ joeyboy2แล้ว ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างน้อยก็ดีขึ้น ก็รู้สึกดีใจด้วยนะคะ อย่างน้อยๆ คุณก็ทุกข์น้อยลง ถึงแม้จะยังไม่หายขาด แต่มันก็ต้องใช้เวลา คุณหรือเราก็เหมือนกันคือ ยังมีกิเลส รัก โลภ โกรธ หลงกันอยู่ เพียงแต่ขอให้รู้เท่าทันจิตของตัวเอง แล้วดึงตัวเองออกมาจากอารมณ์นั้นๆ อย่างน้อยก็ช่วยได้ในระดับหนึ่ง

ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ ชีวิตเราก็มีทั้งทุกข์และสุขปนๆกันไป สำคัญว่าขอให้มีกำลังใจในการแก้ไขปัญหาค่ะ สติปัญญาก็จะเกิด

แล้วคุณ joeyboy2 มีจุดมุ่งหมายอะไรในชีวิตบ้างหรือยังคะ