สวัสดีค่ะคุณ nitta ขอมาให้กำลังใจอีกครั้งนะคะ เพราะคำแนะนำต่างๆ กัลยาณมิตรหลาย ๆท่านก็ให้คำแนะนำกันมากมายแล้ว ก็เป็นคนที่เคยผ่านความรู้สึกแบบนี้มาก่อน กว่าจะทำใจได้ก็เป็นหลายปี สักวันคุณต้องพบเจอสิ่งที่ดีกว่า อย่าไปคิดถึงคนเห็นแก่ตัวอย่างนั้นเลยค่ะ ชีวิตคุณมีคุณค่ามากกว่า ไม่มีเขาคุณก็อยู่ได้ และอยู่อย่างมีความสุขด้วย เชื่อว่าคุณทำได้ ขอพระคุ้มครอง

เป็นกำลังใจให้ผ่านไปได้ไวๆนะคะ ลองมองอีกมุม อย่างน้อยที่สุดเค้าก็เลือกแล้วว่าจะไปอยู่กับทางนั้น มองดีๆมันได้จบไปแล้วคะ เหลือแต่ตัวเราต้องเก็บใจร้าวๆของเรามาเยียวยาไม่นานก็หาย มันแย่กว่านี้ได้เยอะนะคะ บางคนก็ไม่เลือกทางไหนเลยเก็บไว้ทั่งคู่ บางคนก็กลับมาแล้วไปใหม่ซํ้าแล้วซํ้าอีกให้เราชํ้าใจ คุณว่าแบบไหนทรมานกว่ากัน เอาเวลาช่วงนี้อยู่กับตัวเอง ทำตัวให้สวยที่สุด ทำสิ่งที่อยากทำแต่ทำไม่ได้เวลาที่มีเค้า ชีวิตมีค่ามากกว่าจะมาเศร้านะคะ ในวันที่คุณผ่านมาได้คุณจะเสียดายเวลาที่เศร้านะคะ อย่าหวังว่าเค้าจะกลับมาเหมือนในละครเลยคะ จากประสพการณ์ตรงเลยนะคะ คุณกับเค้าไม่มีวันเหมือนเดิมได้อีก แผลนี้ไม่มีวันหายหรอกค่ะ ไม่ว่าจะพยายามยังไง แม้กระทั้งเค้าเลิกกับทางนู้นมาก็ไม่เหมือนเดิมคะ แถมมีเด็กตาดำๆอีก เชื่อเถอะคะ ยอมรับความจริง แล้วก้าวผ่านมาให้ได้คะ มันยากแต่ต้องทำค่ะเพื่อตัวเราเอง คุณต้องทำได้สุ้สู้นะคะ ขอโทษด้วยถ้าพูดแรงไป แต่หวังดีนะคะ

สวัสดีค่ะ คุณ nitta
เข้ามาให้กำลังใจค่ะ ทุกคำแนะนำเป็นคำแนะนำของกัลยาณมิตรจริง ๆ ค่ะ คุณผู้มองทางบรรยายให้เห็นภาพที่เป็นจริง ดิฉันก็ทำแบบนั้นค่ะ แต่ในขณะที่ทำไม่รู้ว่านี่คือวิธีการทำให้คลายจากทุกข์ เพียงแค่จะดูซิว่าใจมันจะร้าวได้ขนาดไหน โหลดเพลงอกหักเพลงเดียวทั้งแผ่น ฟังมันอยู่นั่นแหล่ะ อาการที่เกิดขึ้นก็เป็นแบบเดียวกับที่คุณผู้มองทางเป็น จะให้มันหายเลย มันไม่หายหรอกค่ะ แต่มันจะคลายออกไปเรื่อย ๆ ตามระยะเวลา ดิฉันใช้เวลาหลายปี
ท่องประโยคนี้ไว้ค่ะ "การถูกทิ้ง เป็นแบบทดสอบในการพึ่งพาตนเองที่ดีที่สุด" และ " คุณค่าของคนไม่ได้อยู่ที่การมีใครมานอนเคียงข้างบนเตียงนอน" คุณผ่านได้แน่นอนค่ะ และผ่านได้ดีด้วย ดี หมายถึง เรามีดีที่ตัว มีคุณค่า และเห็นคุณค่าในตัวเอง มองให้เห็น ทำให้ได้...

ขอขอบคุณ...คุณ Thitiporn...คุณดีรสา....คุณ Pokaiw ด้วยนะค่ะ ที่ส่งกำลังใจและความปรารถนาดี เพื่อให้ดิฉันมีกำลังที่จะผ่านพ้นช่วงเลวร้ายนี้ไปได้ ตอนนี้ดิฉันได้พยายามอยู่หน่ะค่ะ ตอนนี้ดิฉันก็นิ่งอย่างเดียว พึ่งธรรมะเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะก้าวผ่านไปได้ไกลซักแค่ไหน บางครั้งก็รู้สึกคิดถึง บางครั้งก็รู้สึกอยากแก้แค้น 2 คนนั้น ก็ได้แต่คิดค่ะ ไม่ได้ทำอะไรลงไป อย่างที่คุณ Pokaiw บอกหน่ะค่ะว่าเป็นแบบทดสอบสำหรับเรา ปัญหาหลักๆ ตอนนี้ก็คือ ดิฉันอ่อนแอเกินไปค่ะ เพราะเค้าก็ยังวนเวียนอยู่ ดิฉันพยายามเลิกติดต่อพูดคุยโทรศัพท์ ปิดมือถือ นิ่งอย่างเดียว เหมือนเค้าก็ยิ่งพยายามที่จะไม่อยากเลิกคุยกับดิฉัน เมื่อวานนี้เค้าก็มาประชุม เค้าก็มาหาที่ Office ซื้ออะไรมาให้ทาน และช่วยเหลือเรื่องเงินกับดิฉันเหมือนเดิมทุกอย่าง ทั้งๆ ที่เค้าก็ไม่ได้มีเงินมากมายหรอกค่ะ เพียงแต่เค้าบอกว่า อยากเห็นดิฉันมีความสุข สบาย ไม่เดือดร้อน เค้าก็ยังคิดถึงและเป็นห่วงดิฉันอยู่เสมอ หากดิฉันเดือนร้อนเรื่องอะไร ก็สามารถบอกเค้าได้ ดิฉันคิดว่าให้เค้าด่าทอ ทุบตีดิฉันยังดีกว่าเสียอีกนะคะ หากเพื่อน ๆ เป็นอย่างดิฉัน จะทำยังไงดีค่ะ

ดิฉันเข้าใจถึงความรู้สึกของคุณ nitta ตอนนี้ แต่คุณก็ยังโชคดีที่ไม่มีลูกกับเขา ตอนนี้ดิฉันกับสามีกลับมาอยู่ด้วยกันก็เพราะว่าลูกแต่เขามาแบบนี้ยิ่งรู้สึกว่าเราแย่มาก เพราะว่าเขาจะมาแต่ตัวใจเขาไม่ได้มาด้วย ตอนแยกกันอยู่เขาก็เข้ามาทำให้เราใจอ่อน และเรายิ่งรักเขามากอยู่แล้วเราก็เลยอภัยให้เขานับครั้งไม่ถ้วน ตอนนี้ความคิดของดิฉันคืออยากลาออกจากงานที่ทำอยู่แล้วจะกลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ เพราะว่าเรายิ่งเห็นเขาก็ยิ่งทำให้เราเจ็บปวดมากตัดเขาไม่ขาดซะที ส่งกำลังใจมาให้เพื่อนร่วมชะตาเดียวกันนะคะ แต่คุณดีที่ก้าวมาแล้ว 1 ก้าว แต่คนจมปลักแบบดิฉันอยู่ก็เหมือนตายทั้งเป็นค่ะ..

คุณ Fang ค่ะ ขอบคุณที่เข้าใจความรู้สึกนี้ค่ะ แต่อย่างน้อยคุณก็มีลูกเป็นของขวัญนะค่ะ คุณ fang ยังสามารถโฟกัสทุกอย่างไปที่ลูกได้ เพื่อนดิฉันหลายคนก็เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว แต่สิ่งที่ทุกคนพูดเหมือนกันก็คือ ดีใจที่มีลูกเป็นของขวัญพิเศษ ที่สามารถให้กำลังใจเราต่อสู้ฟันฝ่าอุปสรรค สามารถทำให้โลกทั้งโลกน่าอยู่ขึ้นอีกเยอะ บางครั้งที่รุ้สึกเหนื่อย พอเห็นหน้าลูกก็หายเหนื่อยไปซะงั้น คุณ fang อย่าคิดว่าตัวเองจมปลักอยู่ที่เดิมนะค่ะ ขอให้ทุกครั้งที่คุณ Fang ท้อแท้ หมดกำลังใจ ให้มองหน้าลูกไว้ คิดถึงลูกไว้นะค่ะ แล้วเราก็จะพบว่า ลูก คือของขวัญที่สวรรค์มอบให้ค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ คุณ nitta สรุปแล้วเราก็ปลอบใจกันเองนะค่ะ อย่างน้อยดิฉันก็คิดว่ามีคุณอีกหนึ่งคนที่ให้กำลังใจค่ะ ขอบคุณจริงๆคะ

สวัสดีค่ะ คุณnitta
คุณไม่ได้อ่อนแอค่ะ ดิฉันเป็นมากยิ่งกว่าคุณ ระยะนี้เป็นช่วงแรกของอาการ จะสั้นยาวอยู่ที่สติของบุคคล ผูกพันมากก็ยาว ที่เขายังวนเวียนไม่ห่างเป็นเพราะเขายังรู้สึกผิดที่ทำร้ายเรา และคอยดูว่าเราเข้มแข็งขึ้นมากน้อยเพียงไร คำพูดของเขาเหมือนยังมีหวังว่าเขาจะกลับมา แต่เขาไม่กลับค่ะ ขณะที่เขาคอยปลอบเรา เขาก็วางแผนชีวิตกับคนของเขา ครอบครัวของเขา เขาหมดรักเราแล้ว เขาไม่รักเราแล้ว คนรักกันไม่ทำร้ายกัน ที่พูดได้เพราะพฤติกรรมเหมือนกัน คู่ของดิฉันถึงกับขอร้องให้ดิฉันเข้าหาผู้บังคับบัญชาของเขาเพื่อร้องเรียนเขาจะได้ถูกลงโทษตามความผิด แต่ดิฉันไม่ทำ บอกเขาว่าไม่เคยคิดทำร้ายคนที่เรารัก คนรักกันไม่ทำร้ายกัน แต่เขาทำร้ายเราเพราะเขาไม่รักเรา...
ระยะนี้อย่ากดดันตัวเองค่ะ เพราะความทุกข์มันกดทับเรามากอยู่แล้ว คิดถึงก็โทรหา หรือเขาโทรมาก็รับ เจอกันอยากด่า ด่าเลย อยากร้องไห้ ร้องไป ความคิดถ้ามันฟุ้งซ่านก็ปล่อยมัน เราแก้ไขอะไรยังไม่ได้หรอก เพราะเรายังไม่มีสติพอ ปล่อยให้เวลาเขาทำหน้าที่แทนดีกว่า เขาทำได้ดีด้วย คอยปลอบประโลม ดูแลรักษาแผลใจ แล้วคุณจะรู้สึกรักเวลา ต้องขอบคุณเขา...เวลา...
แนะนำหนังสือค่ะ คู่มือถอนพิษรัก ของวุฒิพงศ์ ถายะพิงค์ และ ให้หัวใจได้กลับมา "รักตัวเอง" ของ Daisy ทุกอย่างเป็นเพียงคำแนะนำ ส่วนการกระทำอยู่ที่ตัวคุณ ถามที่ใจเรา...เขามีคำตอบให้เราเสมอ โชคดีค่ะ

ขอเข้ามาเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ ไม่มีเขาคุณก็ทำได้และอยู่อย่างมีความสุข ขอพระคุ้มครองคุณ ให้ดวงตาคุณสว่างไสวเห็นธรรมนะคะ ..รักตัวเองให้มากค่ะ ในโลกนี้ไม่มีใครรักตัวเรามากกว่าตัวเราเองหรอกค่ะ รักตัวเองให้มาก พิจารณาให้เหตุผลกับปัญหาที่เกิดขึ้น คุณรักเขา ถ้าเขารักคุณเขาจะทำให้คุณเจ็บช้ำน้ำใจทำไม ทอดทิ้งคุณทำไม ให้คุณเสียใจ ร้องไห้กินน้ำตาต่างข้าวทำไม ลองคิดดูนะคะ คนที่รักเราเขามีแต่ปกป้อง ห่วงใยค่ะ เมื่อเขาเป็นเช่นนี้คุณก็พิจารณาเองแล้วกันนะคะ รักและเป็นห่วงคุณค่ะ หวังว่าคุณคงมีกำลังใจขึ้นนะคะ ขอความสวัสดีความสมหวังจงมีแก่คุณ และพ้นทุกข์เร็วๆ นะคะ

คุณ Pokaiw และคุณสุดปลายฟ้าค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะ ที่ให้กำลังใจมาตลอด ตอนนี้ดิฉันก็นั่งทบทวนดูแล้วค่ะ ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมาทั้งหมด ได้เป็นข้อพิสูจน์ว่าจริงๆ แล้วเค้าไม่ได้รักเราเลย อย่างที่หลายๆ ท่านบอกว่าคนรักกันต้องไม่ทำให้เราเสียใจหรือร้องไห้ ทุกอย่างมันจบไปแล้วจริงๆ แต่ดิฉันยังนั่งรอความหวังที่ไม่มีวันจะเป็นจริงได้เลย ดิฉันตัดสินใจแล้วค่ะว่าจะไม่ขอพูดคุยติดต่ออะไรกับเค้าอีก เพราะวันพรุ่งนี้เค้าชวนดิฉันไปงานหนังสือ ดิฉันก็ปฏิเสธไปเรียบร้อยแล้วค่ะ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเจอกันเพื่ออะไรอีก เจอแล้วก็ต้องจาก แล้วก็ต้องมานั่งคิดถึงกันอีก มันก็ไม่จบไม่สิ้น ถึงเวลาที่ดิฉันจะต้องยอมรับความจริง แล้วหันหลังเดินจากมาดีกว่า แต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะทำสำเร็จหรือเปล่านะค่ะ เพราะอย่างที่บอกค่ะ ว่าตอนนี้กลัวใจตัวเองเหลือเกิน กล้วเค้ามาพูดดีๆ แล้วเราก็ใจอ่อนอีก แต่ก็จะพยายามถอยออกมาค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจนะค่ะ

คุณทักษา
ส่วนมากผู้ที่ตั้งกระทู้ หรือผู้ที่เข้ามาอ่านหน้านี้ จะเป็นผู้ที่มีประสบการณ์คล้ายกัน จึงเกิดอารมณ์ร่วม อยากปลอบโยน แสดงความเห็นใจ อยากใช้ประสบการณ์ชีวิตของตนแนะแนวทางให้กับผู้ที่กำลังทุกข์ใจหาทางออกให้ กับตนเองไม่ได้ ไม่ใช่เข้ามาเพื่อวิพากษ์วิจารณ์ หรือจับผิด คุณเข้าหน้าผิดหรือเปล่าคะ...
คุณเคยถูกทิ้งไหมคะ หรือคุณเคยแต่ทิ้งคนอื่น... แล้วโยนความผิดให้กับเขา คุณแสดงตัวตนของคุณออกมาอย่างนั้นจริง ๆ สันนิษฐานจากการอ่าน โดยรูปการณ์น่าจะเป็นเช่นนั้น สัมผัสได้ค่ะ ว่าท่านใดเป็นกัลยาณมิตร หรือเป็นบุญของเราแล้วที่ไม่ได้พบเจอ ปล่อยให้กัลยาณมิตรเขาแนะนำกันเองดีกว่าค่ะ คุณเห็นตัวตนคุณหรือยัง ???

สวัสดีค่ะคุณ nitta อย่าหาเหตุผลที่เขาเปลี่ยนเลยค่ะ เพราะปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ว่าคุณเป็นอย่างไร หรือบกพร่องอย่างไร ในโลกนี้ไม่มีใครสมบูรณ์แบบร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกค่ะ มันอยู่ที่ว่าอีกฝ่ายรับความเป็นตัวคุณได้หรือเปล่า และพยายามปรับตัวเข้าหากันได้หรือไม่ ในเมื่อคุณได้ตัดสินใจแล้วว่าจะหันหลังให้กับเขา ก็ขอให้คุณก้าวต่อไปเรื่อย ๆ ถึงแม้ว่าแต่ละก้าวของคุณมันจะเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและหยดน้ำตา ความรู้สึกที่ทรมาน และอะไรอีกมากมายที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้ ก็อย่าท้อกับมัน เพื่อจุดหมายคือความพ้นทุกข์ และเพื่อชีวิตที่ไม่มีเขาอีกต่อไป และไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลว่าใครผิดใครถูกเพราะรักที่แท้จริงคือความมีเมตตาต่อกัน

คุณ Pokaiw ค่ะ ดิฉันขอบคุณมากๆ เลยนะค่ะ ที่เป็นห่วงและรู้สึกได้เหมือนที่ดิฉันรู้สึก ช่างเค้าเถอะค่ะ บางทีคุณทักษาอาจจะเป็นเพื่อนกัลยาธรรมจริงๆ แต่อาจใช้คำพูดที่แรงเกินไป ก็ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันก็ยินดีและน้อมรับคำแนะนำทุกคำแนะนำค่ะ แต่มีอย่างหนึ่งนะค่ะที่ดิฉันอยากขอร้องค่ะ...คุณทักษา ต่อไปนี้กรุณาอย่าเข้ามาตอบอะไรในหัวข้อนี้อีกเลยนะค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

คุณ nitta คะ...
เราคุยกันฉันพี่น้องนะคะ... น่าเห็นใจผู้หญิงอีกหลายร้อยหลายพันคน ที่ถูกและกำลังจะถูกดึงดูดด้วยกรรมดำ ให้เข้ามาเกี่ยวพันในวงจรชีวิตของท่านผู้นี้ แต่เราเป็นบุญหนักหนาที่ไม่ได้พบเจอ ... เขาไม่ใช่กัลยาณมิตร หรือกัลยาณธรรม เพราะเขาแสดงตน...ไม่ใช่เหมือน...แต่...เป็น...คนไร้ปัญญา เอ้าเรามาสงบนิ่ง... แผ่เมตตาต่อสัตว์(โลก)ผู้นี้...จะได้ไม่เกิดภพเกิดชาติกันต่อไป...