ฝากบอกคุณ เจโตวิมุติ เอาภาพทีเป็นพระออกใบจากบอรค์ดีกว่ามัยค่ะยังงัยเราก็ชาวพุธท ไม่ได้ยึดใจภาพหรอกแต่ส่งใหนที่ทำให้ภาพของพระสงฆ์ไม่หมนหมอง เล็กน้อยก็ควรประคอง แต่ถ้าคุณคิดแล้วมันเป็นสิทธ์ของคุณหรือจะบอกว่าอย่ายึดติดในภาพ นั้นก็ไม่เป็นไรเพียงแต่เสียงมดขอร้องอยากจรรโลงภาพของพระสงฆ์ที่ดีมีคุณธรรมให้คงอยู่ยาวนานไม่เสือมคลาย ขอโทษด้วยถ้าอาจทำให้ไม่พอใจ ฝากไว้ในคอลัมค์ของคุณที ผมเป็นพ่อและ.........เผื่อคุณเจโตวิมุติเข้ามาอ่านเข้า

เขียนตกไปเยอะขออภัย รีบค่ะ ไม่ได้ตรวจทาน

ดีจังค่ะที่คิดได้อยากให้พ่อของลูกคิดได้แบบนี้จังค่ะ พยายามเข้านะค่ะสักวันสิ่งที่คุณทำจะส่งผลให้คุณสมหวังค่ะ

ขอบคุณครับ ขอให้คุณ PhuPu สมหวังเช่นกันนะครับ เดี๋ยวผมจะเข้าไปอ่านกระทู้ของคุณ PhuPu บ้างนะครับ
ผมหายจากบอร์ดไปนานไม่ได้อัพเดตเรื่องราวของเพื่อนๆในนี้เลยครับ

แวะเข้ามาทักทายและส่งกำลังใจค่ะ
เป็นยังไงบ้างคะ ชีวิตตอนนี้ดีขึ้นบ้างหรือยัง
"ชีวิตไม่สิ้น ก็ต้องดิ้นต่อไป"
ขอเป็นกำลังใจและยืนเคียงข้างพี่ป๋อเสมอนะคะ

ผมหายหน้าไปนานนึกว่าลืมผมไปแล้วนะครับ น้องปลาดาวเข้ามาทักทายก็ดีใจมากๆเลยครับ
วันก่อนคุณแสงอาทิตย์ก็ pm มาหา ขอบคุณพี่ๆน้องๆในลานธรรมจริงๆครับ

สวัสดีครับคุณทักทาย
ผมเพิ่งตอบคุณแสงอาทิตย์ไปเมื่อกี้เองครับว่ากำลังมึนกับวิกฤตรอบสองอยู่
ที่ทำงานก็แทบจะถูกเขาไล่ออกอยู่แล้ว ทั้งจากเพราะตัวผมเองและก็เพราะความไม่เข้าใจกันมากๆระหว่างผมกับหัวหน้าคนปัจจุบัน
ชีวิตงานก็เหมือนบทคัดย่อของชีวิตจริงเลยครับ ใครจะไปคิดว่าคนเคยมีผลงานที่ 1 ที่ 2 มาตลอดจะมีวันตกต่ำได้ขนาดนี้ แต่มันก็เกิดแล้ว ผมก็ต้องอยู่กับมันให้ผ่านไปให้ได้
เรื่องครอบครัวก็เพิ่งได้มารู้อะไรๆทีหลังครับ
เพิ่งได้คุยกับอดีตพี่สะใภ้บ้านแฟนผม เขาเล่าว่าตอนแรกๆที่ผมโทรไปขอความช่วยเหลือจากพ่อแม่เขาให้กลับมาคืนดีกัน ผมโทรไปร้องไห้ไป ก็เพิ่งรู้ว่าแฟนผมเขาบอกกับพ่อแม่เขาที่โต๊ะอาหารว่า ไม่ต้องไปสนใจ "ผู้ชายคนนี้กำลังเล่นละครตบตาอยู่"
ตอนได้ยินอย่างนั้นผมก็ร้องไห้เลย บอกพี่สะใภ้ว่าผมเสียใจที่คบกันมาตั้งยี่สิบปี เขาไม่รู้จริงๆหรือแกล้งไม่รู้ว่าผมเป็นคนยังไง
ทุกวันนี้พ่อแม่เขาถึงไม่รับไหว้ผมแล้ว ขนาดแม่ผมไปเจอพ่อเขา พ่อเขายังไม่รับไหว้แม่ผมเลย
แต่ผมก็คุยกับแม่ แล้วแม่ก็บอกว่าอย่าไปโกรธแฟนผม ให้ผมสงสารเขาที่เขายังมีความทุกข์ ความโกรธความเกลียดอยู่ในใจของเขาอยู่ ถ้าผมยังรักเขาอยู่ก็อย่าไปคิดอะไรมาก รอไว้วันหนึ่งเราอาจได้ทำอะไรให้เขา
ทุกวันนี้ก็สงสารเขาและลูกครับ
ลูกผมรับรู้อยู่เต็มอกแล้วว่าแม่เกลียดพ่อ เขาเคยบอกว่ายังดีที่ป่าป๊าไม่ได้เกลียดหม่าม้า ไม่งั้นปลื้มต้องทนไม่ไหวแน่ๆเลย
...เขียนมาซะเยอะ ยังไงก็ขอบคุณๆทักทายมากๆเลยนะครับ

สวัสดีค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สำหรับความตั้งใจที่จะนำครอบครัวที่มีความสุขกลับมาอีกครั้ง ถึงแม้ว่าหนทางนั้นมันจะมากมายด้วยอุปสรรคและความเจ็บปวด คุณมีลูกที่น่ารักค่ะ ขอให้คุณมีความตั้งใจแน่วแน่ไปเรื่อยๆเพื่อที่สักวันภรรยาคุณจะเห็นว่าคุณสำนึกผิดแล้วจริงๆ อย่าท้อถอยในการสร้างความดี ขอให้ประสบความสำเร็จค่ะ

ถึงคุณเจ้าของกระทู้นะคะ เท่าที่อ่านเราว่าเจ้าของกระทู้คงเหมือนเราอ่ะค่ะ แฟนเรามีหญิงอื่น พอเราจับได้ก็อ้างโน่นนี่ เราก็ให้เวลา จนผ่านไปไม่ดีขึ้น เราขอเลิกเลยค่ะ

ผู้ชายพอโดนบอกเลิกเท่านั้นค่ะเริ่มรู้ตัวว่าอยู่ไม่ได้หากไม่มีภรรยาคนนี้ (แล้วแต่บางคนนะคะ ) แต่เราไม่ไหว และคิดต่างๆนานาว่าทำไมเขาไม่คิดถึงเวลาที่เราทำดีดีให้กัน ตอนที่เขาแอบคบกันไม่คิดถึงจิตใจเราเหรอ

จะบอกว่าตอนนี้เราเลิกกับแฟนแล้ว ไปอ่านเจอกฎแห่งกรรมมา เขาบอกว่าคนที่มีปัญหาเรื่อง ศีลข้อ 3 ชีวิตจะตกต่ำ งานจะมีปัญหาไม่เคยเชื่อเลยค่ะ จนมาเจอ งานเราไม่มีปัญหานะคะ แต่งานแฟนมีปัญหาถึงขั้นจะปิดบริษัทลง บริษัทของเขาเองนั่นแหละค่ะ งานมีปัญหาเยอะมาก แล้วหน้าก็ดำ คุณเจ้าของกระทู้หน้าดำด้วยหรือเปล่าค่ะ มันจะดูหม่นหมอง

ตอนนี้ก็ได้แต่อโหสิกรรมให้เขา เขาก็ยังมาง้อ แต่คำว่าแก้วมันร้าว ยังไงมันก็ยังมีรอยร้าวอยู่อ่ะค่ะ
ดิฉันว่าภรรยาคุณคงเหมือนดิฉันนะคะ ไม่เชื่อใจแล้ว สูญเสียความมั่นใจ อยู่แล้วไม่มีความสุขเหมือนเดิม ตอนดิฉันเกิดเรื่องดิฉันทำงานไม่ได้ งานแย่ จนตอนนี้ทุกอย่างราบรื่น มีเงินซื้อรถใหม่ ซื้อคอนโด หลายห้อง แต่แฟน ทุกอย่างกลับแย่หมดเลย จะให้กลับไปเหมือนเดิมดิฉันว่ายากนะคะ

แต่คุณเจ้าของกระทู้มีลูกด้วยกัน อาจจะมีโอกาสกลับไปดีกัน ลองสวดมนต์ แผ่เมตตา สวดพาหุง มหากา อิติปิโส + 1 นะคะ ประมาณ 1 เดือน แล้วคุณจะรู้ว่า ภรรยาคุณจะให้คุณกลับไปหรือไม่ค่ะ

คุณสำนึกคะ รู้สึกเห็นคุณค่าเมื่อของนั้นมันหายไป บางทีของใช้อยู่ทุกๆวันมันไม่เห็นคุณค่า
ใกล้ชิดจนมองไม่เห็นต่อเมื่อสูญเสียมันไป หรือโดน...ให้ห่างออกมา จึงมองเห็นเต็มตาและเต็มหัวใจ...

ดิฉันเชื่อว่าคุณทุกข์มาก เพราะการกระทำของตัวเอง และสิ่งที่พิสูจน์อีกอย่างคือการเข้ามาในลานธรรม
ที่ผู้ชายน้อยคนนักจะกล้าหาญแบบคุณ

เรื่องราวของแต่ละคนมันก็ต่างกันไป ทุกข์ของดิฉันคล้ายคุณมาก แต่ดิฉันไม่มีลูก และเลือกที่จะหนีเขาออก
จากบ้านเอง ดิฉันไม่เคยรู้เลยว่าผู้ชายจะร้องไห้เสียใจแค่ไหน นานแค่ไหน เขาน่าจะดีใจเริงร่า ออกร่อนไป
เหมือนคำที่ว่า สามวันจากนารีเป็นอื่น บางคนฉลองที่เมียหย่า บางคนฉลองที่เมียตาย ยังไม่ทันหมดไว้ทุกข์
ก็ควงหญิงใหม่แล้ว...

แต่อย่างไรเสีย ก็ขอแสดงความเห็นใจ และให้กำลังใจ ทำอะไรที่มันพิสูจน์ให้ได้ว่าคุณเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น
คิดค่ะคิดๆๆๆๆ แสดงออกซึ่งความจริงใจ ความดี..ฉันเข้าใจความรู้สึกของภรรยาคุณดี เพราะเราก็อยู่กันมา22ปี คล้ายๆคุณ แต่คุณดีกว่านะคะ ยังสำนึกเสียใจ

ทุกปัญหามีทางแก้ อาจใช้เวลา ใช้ธรรม ใช้กำลังใจ..ประโยคนี้บอกคุณและบอกตัวเองอยู่ค่ะ
เพราะดิฉันก็พยายามที่จะให้อภัยสามี พยายามอย่างยิ่งจนวินาทีนี้...มันปวดใจจริงๆ

เป็นกำลังใจและเอาใจช่วยค่ะ ทุกท่านที่เข้ามาโพสก็ล้วนแต่แนะนำข้อคิดเห็นที่ดีๆทั้งนั้น อาจจะต้องใช้

เวลาแต่ขอให้อดทนและอย่าท้อที่จะทำความดีและแก้ใขสิ่งต่างๆที่ผ่านมา ขอให้ผ่านพ้นปัญหาและอุปสรรค

ต่างๆไปให้ได้นะคะ