ขออนุญาตินะครับ ดูคล้ายๆกับท่านหนึ่งที่เขียนมาแล้ว แต่ไม่เหมือน100เปอร์เซ็น คือ..
ผมกับแฟนอยู่กินกันมา3ปีแล้ว อายุแฟนก็37แล้ว กำลังตัดสินใจกันอยู่ ส่วนตัวผมมีเหตุผลที่อยากมี และไม่อยากมีดังนี้
1. ไม่อยากมีลูก เพราะผมคิดว่าเมื่อมีรัก(ลูก) ย่อมมีทุกข์ ย่อมมีการพลัดพราก...และคิดดูในโลกปัจจุบัน ภัยพิบัตต่างๆ โลกร้อน อาหารขาดแคน จะทำให้เราไม่เป็นห่วงคนที่เรารักได้อย่างไร จึงคิดว่าไม่อยากมี...
2.อยากมี..แฟนอยากมี และ ผมสงสารแฟน เพราะหากผมตายก่อน แล้วแฟนผมเขาจะอยู่กัยใคร เขาเป็นผู้หญิง หากเขาแก่ลง ไม่มีลูกหลานเลี้ยงดูในยามแก่เฒ่า เขาคงลำบากมาก

ดังนั้นผมใครขอความคิดเห็น คำสอน..หรือทุกอย่างที่พอทำให้เรานำมาไตรตรองกันอีกครั้งนะครับ รบกวนด้วย

โดยส่วนตัว เราเลือกไม่มีค่ะ
๑. ไม่มีใครรับประกันได้ว่าเราจะตายก่อนหรือหลังคู่ชีวิต
๒. ไม่มีใครรับประกันได้ว่าเราจะตายก่อนหรือหลังลูก ใครจะรู้ว่า เราอาจไม่ได้อยู่เลี้ยงลูกก็ได้ ตอนนั้นลูกจะอยู่กับใคร แม่บางคนคลอดลุกแล้วตายก็มี ใครจะรับรองได้ว่าเราจะไม่เป็นอย่างนั้น
๓. ไม่มีใครรับประกันว่าลูกจะอยู่กับเราไปจนเราแก่ตาย เด็กตายเยอะแยะไป

ไม่มีความแน่นอนอะไรเลย แต่ที่แน่นอนเลยก็คือ ได้เหนื่อยเลี้ยงเด็ก ทำงานหาเงินเพื่อส่งเสียเด็ก ร้องไห้ โยเย เจ็บป่วย สารพัด แลกกับความสุขใจบ้างเวลาได้เห็นเด็กซึ่งก็เป็นความสุขฉาบฉวยนะคะในสายตาเรา

เรื่องนี้มันคงมีปัญหามากในกรณีที่คู่ชีวิตต้องการมีเนี่ยแหล่ะ จะเจรจาอย่างไรดีถ้าเราไม่อยากมีจริงๆ

ดูก่อนท่านทั้งหลาย.......................

มีเพื่ออะไร............ไม่มีเพื่ออะไร
สุขทางโลก....กับ.....สุขทางธรรม
มีรักย่อมมีจาก.........มีพลักพราก
สุขแล้วทุกข์..........ทุกข์แล้วสุข เวียนว่ายตายเกิด...กับ....ไม่เวียนว่าย

ทุกอย่างในโลกจะกี่ภพกี่ชาติบุคคลเราล้วนเป็นเช่นนี้

คุณลองคิดเรื่องผลกระทบดูให้ละเอียดลออ
แล้วชั่งน้ำหนักดู

ทำไมอยากมีลูกเพราะความห่วงกังวล ในสิ่งต่างๆ ภรรยา
บิดามารดา ญาติพี่น้อง ทรัพย์สินการงาน
เหตุใดเพราะอะไรความคิดปรากฎออกมาให้เห็นว่า
การมีลูกจะคลายห่วงกังวลในใจได้

สวัสดีคะคุณrotalaดิฉันเป็นคนหนึ่งที่เคยมีลูกแต่เขาก็จากฉันไปอย่างสงบแล้ว เราได้เลี้ยงเขาเราก็มีความสุขแต่ตราบใดที่เขาไม่อยู่แล้วเราก็เสียใจมันเป็นสัทจธรรมของชีวิตเราต้องชั่งใจตัวเองถึงการที่จะต้องสูญเสียด้วยคะ

ถ้าแฟนเขาอยากมี...ก็มีให้เขาไปซิครับ..ง่ายดี ..กำลังใจเขามีแค่นั้น..เขาเห็นลูกคือความอบอุ่นใจ...ก็มีให้เขาไป

แล้วเราก็มาแก้ที่ตัวเรา...ให้ถึงจุดที่แม้ว่าจะต้องพลัดพราก..ก็ไม่ทุกข์
แก้ทุกข์ก็ด้วยแนวทางของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า...คลายความยึดมั่นถือมั่นได้เท่าไร..ก็ทุกข์น้อยลงไปเท่านั้น...

ระวังนะ..อุตส่าไม่ยึดการมีลูก...อาจกลับกลายเป็นไปยึดการไม่มีลูกแทน...ทุกข์เท่ากันนะครับผม

อนุโมทนาครับ
http://www.youtube.com/watch?v=6Cz59UvEP9Y

http://www.youtube.com/watch?v=7ug4Jwuw ... re=related

http://www.youtube.com/watch?v=uDliArOG ... re=related

คุณยังไม่เข้าใจในเรื่องเรื่องทุกข์นะตรับ ทุกข์ในทางธรรมไม่ใช่การปฏิเสธนะครับ
คำสอนในพุทธศาสนา สอนให้เราเข้าใจทุกข์ รู้ว่าทุกข์เป็นเช่นไร รู้แล้วละมันเสีย
ความทุกข์ก็จะหายไป

ที่คุณบอกว่า มีลูกมีทุกข์ มีรักมีพลัดพรากเป็นทุกข์อันนี้ใช่ครับ แต่มันเป็นหรือเกิดกับคนที่ไม่เข้าใจเรื่องทุกข์
คุณครับคุณลองคิดดูครับ ในขณะที่ยังไม่มีลูก ไม่ใช่คุณไม่ทุกข์นะครับ คุณก็ยังทุกข์ แต่เป็นทุกข์ในสิ่ง
ที่ตรงข้ามกับการมีลูก และผมว่าจะทุกข์มากกว่าการมีลูกอีกครับ

ใจคุณไม่อยากมีลูก ไม่ใช่เพราะคิดได้หรอกครับ ถ้าคุณดูดีๆแล้วคุณกำลังเกิดความกลัว
การปรุงแต่งไปก่อน สิ่งต่างๆเหล่านี้ มันจะยังไม่หายไป เพราะมันยังไม่เกิดหรือยังไม่มี
มันจะยังอยูกับคุณเรื่อยไป ความกลัวจากกลัวปรุงแต่ง จะหายไปได้นั้น
เราจะต้องได้เจอกับของจริงแล้วทำความเข้าใจกับมัน ความกลัวนั้นก็จะหายไปครับ

อีกสิ่งที่ทำให้ทุกข์จากการไม่อยากมีลูกของคุณ แฟนอยากมี คุณไปตัดสินใจแทน
ทำไปแล้วก็กลับมาทุกข์อีก มิหน่ำทำให้คนอื่นเดือดร้อนไปด้วย

การมีครอบครัวการมีลูกมันเป็นเรื่องธรรมชาติ ทำอะไรก็ต้องปล่อยไปตามธรรมชาติ
การไปฝืนธรรมชาติจนเกินไปมันก่อให้เกิดทุกข์
คิดกันง่ายๆ คุณลองดูตัวอย่างคนทั้งโลกที่เขามีครอบครัวมีลูก ทำไมเขามีกันได้
เขาก็มีความรัก ความพลัดพรากกับสิ่งที่เรียกว่า ลูก กันทั้งนั้น ทำไมเขาถึงอยู่กันได้
ที่เขาทนได้ก็เพราะ มันเป็นเรื่องธรรมชาติ เขาอยู่กับความจริง
เมื่อต้องเจอหรือประสบแล้วมันก็ต้องผ่านไป
มันผิดกับคุณครับ สิ่งที่คุณกลัวมันจะวนเวียนอยู่ในหัว
ของคุณเพราะยังไม่รู้จักกับสิ่งที่กลัวครับ

สำหรับผมแล้ว ณ.ปัจจุบัน เลือกที่จะไม่มีดีกว่าครับ เพราะสังคมเลวร้ายเหลือเกิน เรามีลูกสั่งสอนให้ลูกเป็นคนดี มีศีลธรรม แต่ดูสังคมสิครับ เลวร้ายขึ้นเรื่อย ๆ สักวันนึงถ้าลูกเราหลงเข้าไป ????????????????????????

สำหรับผุ้ที่มีลูกแล้ว ก็ต้องสอนให้ลูกเป็นคนดี มีศีลธรรม และหนักแน่นในความดีให้ได้

คุณอยากเป็นผู้สร้างไหมละค่ะ
แต่เป็นการสร้างที่ต้องอาศัยความอดทนหลาย ๆ อย่าง
และอย่าคาดหวังกับสิ่งที่เราสร้าง เพราะทุกคนเกิดแต่กรรม
แต่ก็ยังยืนยันว่าคุณสร้างได้
อย่างไรก็ตามคุณต้องยอมรับทุกข์-สุข ที่จะเกิดขึ้นต่อไป
ด้วยใจที่รักลูกยิ่ง