ทำอย่างไรดีคะ ดิฉันคบกับแฟนมา 7 ปีแล้ว เรารักกันมาก แต่ที่ผ่านมาดิฉันไม่เคยเชื่อใจแฟนเลย เลยบอกเลิกไปซึ่งเขาบอกว่า ถ้าบอกเลิกเขาอีกเขาจะเลิกกับเราจริงๆ ตอนนี้ดิฉันรู้แล้วว่าการที่เสียคนรักไปมันเป็นอย่างไร ที่ผ่านมา กลับไปง้อเขาตลอด แต่เขาก็บอกว่าไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ ความรู้สึกมันเปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้ไม่อยากคบใคร ไม่อยากเริ่มต้นกับดิฉันใหม่ ดิฉันเจ็บปวดมาก พยายามง้อ ก็ไม่ได้ผล เขาสร้างกำแพงปิดกั้นตัวเอง ทั้งๆที่ดิฉันก็รู้ว่าเขาก็ยังมีใจให้อยู่บ้างแม้ว่ามันอาจจะน้อยนิด แต่ก็ยังมีความพูกพันกัน เมื่อวานดิฉันโทรไป เขาบอกว่าให้ดิฉันตั้งใจทำงานและมีชีวิตอยู่เพื่อพ่อกับแม่ เดินหน้าต่อไป ดิฉันถามว่าเราจะมีโอกาสกลับมาคบกันบ้างไหม เขาบอกว่า อาจจะได้กลับมาคบกัน แต่คงจะยากมาก เพราะหลายสิ่งหลายอย่างก็เปลี่ยนไป เขาบอกว่าชาที่ยังร้อน ก็อย่ารีบกิน เขาบอกดิฉันไม่เข้าใจเขา ไม่ให้เวลาเขาเลย เขาไม่อยากรักใคร เขาเบื่อ อยากไปบวช ดิฉันเลยหยุดโทรหาเขาสักพัก แล้วคุยกัน มันก็ดีขึ้นบ้าง วันที่ 14 นี้เขาจะเอาของให้เพราะเป็นวันรับปริญญาอยู่ ให้เสร็จก็กลับเลยไม่ถ่ายรูปด้วย และสิ้นเดือนนี้นัดกินหมูกะทะกัน แต่กินเสร็จกลับใครกลับมัน ดิฉันเลยไม่รู้ว่าเค้ายังรักและห่วงดิฉันอยู่หรือเปล่า ใจนึงอยากตัด แต่อีกใจก็อยากจะรักเขาต่อไป อยากให้กลับมาเริ่มคบกันใหม่ แต่เขากลับปฏิเสธเราทุกอย่าง เขาไม่อยากให้เราจมปรักกับเขา ไม่อยากให้เราเศร้าเสียใจ ดิฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เค้าเป็นอะไรทำไมเขาถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้จากคนเคยร่าเริง หัวเราะเบิกบานใจ กลายเป็นคนแข็งกระด้าง ไม่ร่าเริง ยิ่งตอนนี้ดิฉันออกจากบ้านแฟนออกมาหลายวันแล้ว ทั้งที่พ่อแม่บอกให้กลับไปอยู่ไปรอที่บ้าน อดทนเอา มันจะว่าอะไรก็ช่างมัน ดิฉันควรกลับไป ควรทำอย่างไรดี ไม่มีความสุขเลยในชีวิต ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลยคะ ช่วยแนะนำสิ่งดีๆ ที่จะทำให้ดิฉันพ้นทุกข์ทีเถอะค่ะ

ทำไมความรักที่ไม่สมหวัง ทำให้เราทุกข์ได้ ทั้งที่เมื่อก่อน หอมหวาน สดชื่น และมีความสุข
ที่เสียใจเพราะบางครั้งเราไม่ได้เตรียมใจรับสิ่งเหล่านี้

แต่ชิวิตแต่ละวันที่มีลมหายใจทุกนาทีมันมีปัจจัยหลายๆอย่างนอกจากความรัก
ที่ทำให้คนเราเปลี่ยนไปและเปลี่ยนใจได้

ในเมื่อเค้าไม่รักเราแล้ว เราจะเหนี่ยวรั้งไปเพื่ออะไร คนดี ๆ ก็ยังมีอีกเยอะ คงหาได้ไม่ยาก
มันขึ้นอยู่กับตัวคุณแล้วละว่าจะเลือกเดินไปข้างหน้า หรือจะเลิกเดินย้อนกลับหลัง คนเราต้องก้าวไปข้างหน้า ถ้าจะจมอยู่กับอดีตมันก็จะทำให้เราไม่สามารถก้าวไปได้ไกล ความรักเป็นอะไรที่ลึกซึ้ง แต่ว่าชีวิตเรายังมีอะไรอีกหลายอย่างที่ยังไม่ได้ทำ หรือยังทำไม่สำเร็จ ยังไงก็นึกถึงบิดามารดาของเราไว้หน่อย เพราะเค้าทั้งสองรักเราแบบหมดใจ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน แต่คนที่เป็นแฟนเราเค้าไม่สามารถรักเราได้เท่ากับบิดามารดาของเรา ยังไงก็คิดให้ดี ๆ นะ
คราวหน้าก็อย่าทุ่มเทให้เค้ามากจนเกินไป เพราะเรายังไม่รู้ว่าเค้าจะเป็นคู่เราหรือป่าวในอนาคต

ไม่มีแฟน ไม่ได้แต่งงาน ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นา ทำงานหาเงินเลี้ยงพ่อแม่
เลี้ยงหลาน เลี้ยงสัตว์ หรือจะออกไปบุญตามที่ต่าง ๆ ก็ได้

การมีหรือไม่มีแฟนไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิตสักหน่อย

ยังไงก็ต้องเตรียมใจไว้บ้าง ใช้ชีวิตให้คุ้มค่าให้สมกับเวลาที่ได้รับมา ใช้ชีวิตให้มีความสุขที่สุด

แต่คนเราถ้าคู่กันแล้วก็คงจะไม่แคล้วกันหรอก แต่ยังไงก็เสียใจด้วยนะ

ถ้าจะรักกันนานๆต้องทำใจให้กว้าง ไม่คิดวิตกกังวนไปเอง ปรุงแต่งเรื่องขึ้นเองโดยที่อีกฝ่ายยังไม่ได้ทำอะไรอย่างที่คิด นี่เกิดขึ้นเพราะรักมากเกินไปรักไม่พอดี ก็เลยกลายเป็นไม่เข้าใจกัน เคยได้ยินไหมภาษิตเก่าแก่ที่ว่าคนรักกันต้องเข้าใจกัน ไม่ต้องไปอยากรู้ใจเขาหรอกเขาแสดงออกให้เราเห็นแล้วว่าเป็นคนอย่างไร คิดอย่างไรกับคุณ คุณควรยอมรับความจริงตรงนี้เสียก่อน แล้วหันไปมองคนที่รักคุณว่ามีใครบ้างผมเชื่อว่าคนที่รักคุณยังมีอีกเยอะ อย่าง พ่อ แม่ ญาติผู้ใหญ่ พี่น้องทั้งหลาย พ่อแม่เลี้ยงคุณมากี่ปี ให้ข้าว ให้น้ำ ให้ที่อยู่อาศัย ให้ร่างกาย ให้ชีวิต ให้ความรัก กับคนอีกคนหนนึ่งที่คบมาเพียงแค่ 7 ปีแล้วทำท่าทางว่าไม่สนใจคุณ ปล่อยคุณให้อยู่คนเดียวโดยไม่ถามไถ่ว่าเป็นอะไรไหม ซึ่งผิดจากพ่อแม่ แต่อย่าไปเกียจเขาให้คิดด้วยใจที่เป็นกลางว่าใครๆก็หาสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเองทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็นตัวเขาหรือเรา ตอนแรกต้องใช้ความอดทนในการเยียวยามาก เพราะความยึดมั่นมันมีเยอะ ของอย่างนี้ต้องใช้เวลา เมื่อเวลาผ่านไปคุณก็จะเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก แต่ถ้าจะตัดความทุกข์ที่รบกวนใจให้ขาดไปเลยก็ต้องลงมือศึกษาและปฏิบัติธรรม

ผมคนหนึ่งที่เป็นกำลังใจให้คุณสู้ต่อไป