เราคบกัีบคนคนนึงมาได้ 3 ปีกว่าแล้วหล่ะคะ
เค้าไม่เคยมีปัญหานอกใจ ไม่เคยมองใครเลย แต่เค้าติดเรามากๆๆ ไ่ม่เจอกันแทบไม่ได้

3 ปีที่ผ่านมา เราเจอกันเกือบทุกวัน ถ้าถามเราบางทีก็เบื่อ บางทีก็เหนื่อยนะ
เค้ามีนิสัยค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเอง อารมณ์ร้อน ขี้หงุดหงิด ขี้โมโห ทำผิดอะไรนิดๆหน่อยๆก็มีปัญหาต้องทะเลาะกันประจำในเีิ่รืองงี่เง่าๆ(แต่เค้าบอกว่าไม่งี่เง่า) ...เกือบทุกครั้งเราทำอะไรไม่ได้จริงๆก็ต้องยอม ยอมไป ถ้าไม่ยอมเรื่องก็ไม่จบก็ไม่ได้คุยกันดีดีซักที

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า เค้าหน่ะเป็นผู้ชายแต่นิสัยเหมืนผู้หญิงมากๆๆ ขี้งอน ขี้หึง ขี้น้อยใจ ขี้บ่น จุกจิก~~ แต่เราเป็นผู้หญิง แต่นิสัยเฉยๆกับทุกเรื่อง ไม่ค่อยใส่ใจอะไร เป็นคนง่ายๆ ไม่ค่อยโกรธ~~

เราบอกตรงๆ คบกันมาถึงทุกวันนี้ ถ้าถามว่าเรารักเค้ามั้ย เราสองคนรักกันรึเปล่า?? ....ไม่รู้จะตอบอย่างไรจริงๆคะ เราสับสนมาก ถ้าถามว่ารักคืออะไร เราก็บอกว่าเราไม่รู้จริงๆคะ เรา(รู้สึก)ว่าเรารักเค้า เราห่วงใย เรายอม เราเห็นใจ เราเข้าใจ เราใส่ใจ(แต่อาจจะไม่เท่าที่เค้าใส่ใจเราเพราะเรานิสัยแย่ๆแบบนี้ง่า -*-)
แต่ในขณะที่เค้าก็บอกว่ารักเรา แต่เรารู้สึกว่าเค้าไม่เคยเห็นใจเรา(เห็นใจแต่เวลาที่ตัวเองอารมณ์ดี) ไม่เคยยอมเรา ไม่เคยเข้าใจเรา(ปากบอกว่าเข้าใจแต่ทำให้เราสบายใจไม่ได้) ไม่ให้อภัยเรา(ในเีิีรื่องที่ผิดแบบงี่เง่าด้วย เช่นขี้ลืมเล็กๆน้อยๆ หัวช้าในบางทีเลยทำให้เค้าหงุดหงิด เพราะเค้าเป็นคนที่หัวไวกว่าเรา)

เหมือนเรา 2 คน เข้าใจคำว่ารักไม่เหมือนกัน ... เหมือนเข้ากันไม่ได้ แต่ทุกวันนี้ก็พยายามที่จะปรับตัวเข้าหากัน แต่เหมือนมันก็ไม่ดีขึ้นซักที ก็ยังคงมีปัญหากันอยู่เรื่อยๆ บางทีเราก็เสียใจ น้อยใจ ทำไมเค้าทำอะไรเราไม่เคยโกรธเค้าได้จริงๆเลยซักที ไม่เคยเลยจริงๆ หรือถ้ามีแปปเดียวก็หาย แต่เวลาเค้าโกรธเราขึ้นมาที เค้าต้องชอบบังคับเราให้เราทำอะไรหนักๆ เพื่อให้เค้ารู้สึกดี เช่น นั่งtaxi ไปหาเค้าเด๋วนี้เลยนะ (บางทีเที่ยงคืนตี1ยังให้นั่งรถไปหาแล้วบ้านก็ไม่ใช่ใกล้ๆกันนะคะ เราเคยถามเค้าว่าเค้าไม่ห่วงเราบ้างหรอ เป็นผู้หญิงนั่งtaxiคนเดียวดึกๆอย่างนี้ เค้าบอกว่าเค้าไม่รู้เค้าไม่สน เราทำให้เค้าเป็นแบบนี้เองนะ เห้อออ) ซึ่งเรื่องที่เค้าจะไม่พอใจเราก้มีอยู่แค่ไม่กี่เรื่อง เช่น เราขี้ลืม บางทีลืมโน่นนี่นิดๆหน่อย เราหัวช้าเข้าใจอะไรยากไม่รับมุกที่เค้าจะเล่นกับเราบ้างหล่ะ ..... และอื่นๆอีกมากมายซึ่งเราคิดว่ามันงี่เง่ามากๆๆๆเลยอะนะ

คำถามคือ เราควรทำอย่างไรให้มันดี ดีคะ เหมือนมันไม่มีทางออกเลยอ่าาา เคยคิดที่จะเลิกเหมือนกันแต่เค้าไม่ยอม เราเคยหนีมา เค้าอ้อนวอนเราสารพัดอย่างสุดท้ายเราก็ใจอ่อน เห้อออ จนทุกวันนี้บางทีที่อยากเลิกเราก็ไม่กล้าที่จะเลิกเลยคะ บอกตรงๆนะ เรากลัว เรากลัวถูกเค้าทำร้ายอ่าา เหมือนในข่าวที่เราเห็นกันบ่อยๆ เห้อๆๆ ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆคะ ทั้งรักทั้งเหนื่อย T____T

น่าเห้นใจค่ะ
บางทีผู้ชายก็เอาแต่ใจตัวเอง
แต่ถ้าเรารักเขามากเราก้คงต้องปรับตัวเพื่อให้ทะเลาะกันน้อยที่สุดมั่งค่ะจะได้ไม่ต้องแทกซี่คนเดียวตอนดึกๆๆ
อันตราย
ทุกอย่างมันก็ขึ้นอยุ่กะว่าคุณมีความสุขที่จะทำหรือป่าว
เป้นกำลังใจให้นะคะ