[quote="มหาวชิร"]ความรักไม่มีวันตายครับ รักให้เป็นคือการให้ให้มีความสุข รักแบบเมตตาครับ[/quote

ความรัก มีเกิดขึ้น ดำรงอยู่ และเสื่อมไป สุดท้ายก็ดับไปในที่สุดคะ เป็นอย่างนี้ตลอด บางวันเกิดขึ้นได้หลายๆครั้งคะ ดูและเรียนรู้ว่าความรัก ก็เป็นไปตามกฎหนึ่งของอนัตตาเหมือนกันคะ ความรักให้เราได้ทั้งสุข และทุกข์ บางทีลดลง บางทีเพิ่มขึ้น บางมีก็ดับไป ความสุขกับความเมตตาก็มีฐานอันเดียวกันคะ อยู่ที่เราเรียนรู้ เข้าใจ และดึงอะไรไปใช้ ขณะที่ยังมีอัตตาอยู่

ข้อแนะนำ ความไม่ยึดติดในตัวตน ในอัตตา ดีที่สุด

คุณนัทค่ะ เด็กคนนั้นที่จะเกิดมา เขาไม่ได้มีส่วนรับรู้ ในเรื่องที่ผู้ใหญ่ทำขึ้นนะคะ
หากเขาออกมาดูโลกก็จะมีสภาพเป็นลูกเมียน้อย (ถ้าคุณไม่เลิกกับสามี)
คำนี้จะติดตัวเขาไปตลอด ปมด้วยต้องมีอยู่แล้วค่ะ

สามีก็รักคุึณ รักลูก คุณจะเลิกกับเขา แล้วชีวิตคุณจะมีความสุขไหม ยืนหยัดด้วยตัวเองได้ไหม
คุณตอบตัวเองได้อยู่แล้วค่ะ

นึกถึงลูกไว้นะคะ การที่ยังมีเขาอยู่เป็นพ่อของลูก ให้ความรักความอบอุ่น
ให้เขาเติบโตเป็นคนดีของสังคม

นึกถึงลูกให้มากกว่าตัวเองนะคะ แล้วคุณจะพบคำตอบ


เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ขอบคุณ คุณ พลอยเพชร และคุณ รอแสงเดือนมากๆค่ะ

ทุกวันนี้พยายามนิ่งๆเงียบๆ
ไม่ถาม ไม่ซักไซร้ เลิกจิกกัด วุ่นวายแล้ว

ปลงไปได้เยอะแล้วค่ะ คิดซะว่าเป็รเวรเป็นกรรม ถ้าเค้าจะไปก็คงต้องไป
ก็พยายามถอนใจ พยามยามเตรียมใจตลอดเวลาค่ะ
ก็บอกเค้าไว้ว่า อย่าทำอะไรให้ยืดเยื้อ เพราะเป็นการทำร้ายทุกฝ่าย

ส่วนเรื่องเด็ก สามีบอกว่า อย่าเพิ่งเครียด ไม่อยากให้คิดมาก
ค่อยๆคิด ค่อยๆช่วยกันแก้ปัญหาค่ะ

ลึกๆแล้วนัทสงสาร สามีมากนะคะ เค้าเองก็คงเครียด ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไง
จะเลือกทางไหน ก็เหมือนทำร้ายอีกฝ่าย เมื่อก่อนนัทเกลียดผู้หญิงคนนั้นมาก
แต่พอถึงตอนนี้ นัทมาคิดดู ในอนาคตผู้หญิงคนนี้จะลำบากซักแค่ไหน ที่ต้องเลี้ยงลูกลำพัง
มันไม่ใช่แค่เหนื่อยกาย แต่มันแสนจะเหนื่อยใจ ซึ่งผู้หญิงคนนี้ เค้าเองก็มีลูกติดอยู่แล้วคนหนึ่งเช่นกัน
ซึ่งก็เป็นลูกที่ไม่มีชื่อพ่อในทะเบียนค่ะ

ใต้ฟ้าเป็นกำลังใจให้นะคะ คุณเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมากค่ะ ที่ใช้ธรรมะรักษาจิตใจ เข้มแข็งนะคะตอนนี้ เราต้องอยู่แบบปล่อยวางให้มากค่ะ เรื่องหวังว่าพวกเขาคิดจะเลิกกันคงยากค่ะมีคนเคยบอกใต้ฟ้าว่า ไม่งั้นพวกเขาก็ไม่ปล่อยให้เรื่องราวบานปลายขนาดนี้ คงต้องปล่อยไปจนกว่าพวกเขาจะหมดเวรรกรรมต่อกัน

คุณยังจะต้องพบปัญหาอีกมากนะคะ ถ้าเราฝึกใจให้เข้มแข็ง เราจะดีเองค่ะ

สวดมนต์ แผ่เมตตาให้พวกเขาเยอะ ๆ นะคะ สู้ ๆ ค่ะ

ขอบคุณ คุณใต้ฟ้า และ คุณทักทาย มากๆค่ะ

นัทเองคงทำอะไรไม่ได้ คงได้แต่ทำใจ ทำใจแล้วก็ทำใจค่ะ
ต้องพยายามใช่ไหมคะ ได้อ่านกระทู้ที่คุณทักทายเข้าไปตอบคำถามหลายกระทู้

คำตอบของคุณทักทาย ช่วยให้จิตใจดีขึ้นจริงๆค่ะ
เวลานัทรู้สึกแย่ ก็จะนั่งเปิดอ่านกระทู้ของเพื่อนสมาชิกที่นี่ มาดูแนวคิด แนวทางในการแก้ปัญหาของแต่ละคน ตอนนี้นัทพยายามมองหาข้อดีจากเรื่องร้ายๆนี่ เหมือนกับที่ใครๆเค้าพูดกันว่าผู้หญิงคิดบวก

เมื่อคืนนัทเพิ่งคุยกับสามี ถามเค้าว่าตอนนี้เค้าคิดอะไรอยู่ เครียดอะไรอยู่รึเปล่า
เค้าก็ตอบว่า เครียดเรื่องงาน คิดเรื่องงานมากกว่า ตอนนี้ไม่ทุกข์แต่ก็ไม่สุข
เค้าบอกว่าดีใจอยู่เหมือนกันที่เรื่องแย่ๆจบลงโดยที่ทุกคนยังอยู่อย่างปกติ แต่สำหรับนัท รู้สึกเหมือนเรื่องมันยังไม่จบ นัทยอมรับว่ารู้สึกกลัวค่ะ กลัวมาก กลัวที่ต้องเสียใจ กลัวที่จะเจ็บปวดอีก
ทั้งๆที่พยายามไม่คิดแล้ว เฮ้อ มนุษย์ผู้หญิงนี่ซับซ้อนจริงๆเลยนะคะ เค้าพยายามบอกว่าเรื่องจบแล้ว จบแล้วจริงๆ ผู้หญิงคนนั้นก็อยู่ส่วนเค้า เราก็อยู่ส่วนเรา ไม่มีอะไรที่ต้องคุยกันแล้ว

นัทเลยคุยกับเค้าว่าเราเลิกกันดีไหม พูดกันดีๆนะคะ ไม่ได้ทะเลาะอะไรกัน
นัทบอกเค้าว่า นัทอยากให้เค้ามีความสุข นัทอยากให้เค้ามีอิสระอีกครั้ง
เค้าก็ไม่ตอบ พูดแต่ว่า เค้าไม่อยากฟัง ไม่อยากฟังเรื่องแบบนี้ แล้วเค้านอนร้องไห้
นัทเลยไม่เข้าใจ ว่าเค้าจะร้องไห้ทำไม คนที่ควรร้องน่าจะเป็นนัทมากกว่า

เราไม่ใช่ผู้หญิงโง่นะคะ เป็นเ้พราะเราดีเกินไปต่างหากล่ะคะ เขาถึงทำให้เราเจ็บช้ำได้ขนาดนี้
เห็นด้วยกับคุณ Tooptien คะว่าคุณควรมองหาอนาคตให้ตัวเองได้แล้ว เพราะมันต้องมีครั้งที่ 3,4,5 ตามมาแน่นอน คุณจะยอมรับได้กับสภาพอย่างนี้หรือไม่ เหตุที่ทุกข์เพราะไม่มีอะไรจะทำ อย่าทำตัวเองให้ว่างและคิดๆๆๆๆ ปล่อยความคิดบ้างคะ ตอนนี้ทนได้เพื่อลูกก็ทนไปก่อน ผู้หญิงเรา ณ วันหนึ่งความอดทนมันก็มีที่สิ้นสุดเหมือนกันนะคะ ถอยหลังออกมาสักก้าว ก็พยายามอย่าถอยจนหลังชนฝานะคะ เพราะหากชนฝาเมื่อไหร่ แรงสะท้อนกลับมันจะแรงๆๆๆๆ คะ

ขอบคุณ คุณARAREและ คุณนกอินทรีย์มากๆค่ะ

ตอนนี้ทำใจไว้ตลอด พยายามเลิกคาดหวัง พยายามตัดใจ
ไม่คิดถึงอะไร แต่ก็ทำได้บ้าง ไม่ได้บ้างอะค่ะ

สำหรับความไว้เนื้อเชื่อใจ ตอบได้เลยว่าคงหมดไปแล้วซึ่งพอมองในมุมกลับพบว่า การที่เค้าทำให้เราหมดความเชื่อใจ มันกลับเป็นผลดีที่ทำให้เราเลิกคาดหวังในตัวเค้า เลิกมองเค้าในแง่บวก

เรื่องของจิตใจคงโกหกตัวเองไม่ได้ ว่าเป็นทุกข์อยู่ ทุกข์เพราะยึดติดคิดว่าเค้าเป็นของเรา
เป็นกิเลสในใจที่ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหน ถึงจะหมดสิ้นซักที
แต่ตอนนี้นัทมองเค้าในแง่ลบมากๆๆๆ วิธีนี้อาจทำให้นัทเลิกอาลัยอาวรณ์ผู้ชายเห็นแก่ตัวแบบเค้าค่ะ
ถึงเค้าจะเป็นสามีที่แย่ แต่เค้าก็ยังทำตัวเป็นพ่อที่ดีให้กับลูก นัทคิดว่านัทคงไม่ทำอะไรที่จะทำให้ลูกต้องเสียใจอีก เพราะตั้งแต่วันแรกที่คลอดแกออกมา นัทก็ตั้งใจว่านัทจะเสียสละทุกอย่างในชีวิตเพื่อให้ลูกมีความสุข แต่ก็ใช่ว่านัทจะยอมเป็นคุณหญิงแย้มแบบในละครนะคะ ก็ตั้งใจว่าคงรอให้แกโตกว่านี้ รอให้อะไรๆลงตัวกว่านี้ เก็บเงินได้ซักก้อน หาอาชีพการงานทำ หาที่ยืนให้ตัวเองได้

ไม่รู้ต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหน ไม่รู้ว่าจะเป็นการวาดฝันในอากาศอีกหรือเปล่า รู้แต่ว่าชีวิตต้องสู้ค่ะ

เห็นไหม๊ค่ะ ในความทุกข์ครั้งนี้ก็มีประโยชน์ซ่อนอยู่
คืออย่างน้อยเราได้รู้ว่าความจริงว่าคนที่เราคิดจะฝากชีวิตไว้
จริงๆแล้วเขาเป็นเช่นไร เราไม่เคยคิดใช่ไหม๊ค่ะว่าเขาจะทำร้ายเราได้
เขาเป็นคนดี บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ วันนี้เราเห็นความจริงของธรรมชาติ
การเลิกคาดหวัง ปลาดาวเห็นด้วยนะคะ
มันจะเป็นผลดีกับตัวเราในอนาคต ขออนุโมทนาค่ะ

หากคิดเช่นนี้แล้วไม่ทำให้เรามีความทุกข์เพิ่มขึ้น
ก็ขออนุโมทนาเช่นกันค่ะ "ทุกข์มีให้เห็น ไม่ได้มีไว้เป็น"
แต่เราอยากให้คุณnatcharee84 อภัยให้คุณสามีนะคะ
อย่างน้อยจะได้ไม่มีจิตผูกพันตามไปชดใช้กันในชาติหน้าอีกค่ะ

ดังพระพุทธเจ้าสอนไว้ว่า "อัตตาหิ อัตโนนาโถ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน"
อย่าเอาชีวิตและจิตใจไปฝากไว้กับคนอื่นเลยนะคะ
หากเรามีชีวิตอยู่ด้วยตัวของตนเองได้ ก็ถอดถอนออกมาเถอะค่ะ

ไม่ว่าจะนานแสนนานแค่ไหน จะช้าหรือเร็ว
ปลาดาวขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอให้สิ่งที่คุณnatcharee84 คิดหวังไว้
สำเร็จตามที่หวังทุกประการค่ะ

หมั่นศึกษาธรรมะทำแต่ความดี ละเว้นความชั่ว
แล้วจะมีแต่สิ่งดีๆในชีวิตเข้ามาในชีวิตค่ะ

มีคนบางคนเคยบอกว่า "ฟ้าหลังฝน ย่อมจะสดใส
ฝนที่ตกทางโน้น หนาวถึงคนทางนี้"

5555แล้วเมื่อไหร่ฝนที่ตกทางโน้น จะหยุดตกซักที คุณยายหนาวจะตายอยู่แล้วจ้า

เข้ามาให้กำลังใจคนหัวอกเดียวกันค่ะ ดิฉันคงทำได้แค่ให้กำลังใจกับคุณไปก่อน เพราะตัวดิฉันเองก็ยังไม่สามารถนำพาเรือชีวิตน้อย ๆ ให้ผ่านมรสุมชีวิตไปได้อย่างปลอดภัย เป็นกำลังใจให้คุณนะค่ะ พยายามหาความสุขเล็ก ๆ ให้ตัวเองเพื่อที่จะมีกำลังใจสู้ชีวิตต่อไปค่ะ สู้ สู้ พร้อมนี้ขอยืมบ้านคุณ natcharee84 บอกคุณปลาดาว ว่า คุณปลาดาวน่ารักจัง ถ้าดิฉันสามารถมองโลกบวกอย่างคุณบ้าง คงจะดีไม่น้อย ได้อ่านที่คุณตอบกระทู้แล้ว ทำให้ได้อมยิ้ม และมีความสุขเล็ก ๆ อย่างที่บอกค่ะ

พอดีช่วงนี้มันเป็นช่วงปลายฝนต้นหนาวค่ะ
เดี๋ยวพอเข้าหน้าหนาวแล้ว ฝนคงจะหยุดตกเป็นแน่แท้
ทนๆเอาหน่อยนะคะ เดี๋ยวจะกอดเพิ่มความอบอุ่นให้ค่ะ

ขอบคุณ คุณปลาดาว คุณ พลอยเพชร และคุณkaesitaมากๆค่ะ

ตอนนี้รู้ซึ้งแล้วธรรมะที่ว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
ไม่เห็นทุกข์ ไม่เห็นธรรม จริงๆค่ะ

พยายามค่ะ พยายามต่อไป คำว่ารักของเค้า พูดให้เราฟังจนจะเอียนอยู่แล้ว
แต่นัทก็ไม่เชื่ออะไรทั้งนั้นแล้วค่ะ เชื่อตัวเอง เชื่อธรรมะ เชื่อในความดี มากกว่า
แก้วที่มันแตกไปแล้ว ต่อให้เอามาหลอมใหม่ ยังไงมันก็ไม่ใช่แก้วใบเดิม
นัทคงไม่รักเค้าแบบผิดๆอีกแล้ว เข็ดแล้วค่ะ

รักแท้คือรักแบบเมตตา รักแบบให้เค้ามีความสุข
ตั้งมั่นในความดี รักษาศีล ไม่คิดวกวน อะไรจะเกิดก็ขอให้เกิด
ทำความดีต่อไปโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน เค้าไม่รักไม่เป็นไร เค้าไม่ใช่เรา เราไม่ใช่เค้า
วันหนึ่งก็ต้องจากกันอยู่ดี

อ่อ เมื่อวานสามีนัทไปงานศพมา ได้ฟังพระเทศ แกก็กลับมาเล่าให้ฟัง ว่าประทับใจมาก
พระท่านบอกว่า คนเราเมื่อตายไปแล้วต่อให้ทำบุญให้เป็นล้าน ถวายอาหารอย่างดี
ก็ไม่มีประโยชน์อันใดเลย สู้ดูแลกันและกัน ยามมีชีวิตอยู่ เจ็บไข้ได้ป่วยได้เกื้อหนุนกัน แบบนี้ยังจะมีค่ามากกว่ามาทำบุญให้หลังตายจากกัน (ดูเค้าจะซาบซึ้งมากค่ะ ปกติเค้าก็เป็นคนกตัญญููต่อพ่อแม่อยู่แล้วนะคะ)

แถมยังมาเล่าให้ฟังว่าพี่ที่ทำงาน หลังจากรู้ตัวว่าเป็นมะเร็งก็ไม่ทำคีโม หมอบอกว่าจะอยู่ได้ประมาณ4เดือน แต่พอผ่านไปเพียง2เดือน เค้าก็จากไป สามีนัทก็เล่าแบบสลดหดหู่อะคะ
บอกว่าไม่รู้จะได้อยู่ด้วยกันอีกนานไหม
รู้ไหมคะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนนัทคงซาบซึ้งและดราม่าตามเค้าไปแล้ว แต่ตอนนี้รู้สึกด้านชามากกก
ไม่คิด ไม่ฝัน ว่าจะได้อยู่ด้วยกันจนตายแล้ว เลิกคิดเลิกหวังจะได้เป็นตา เป็นยาย
เปลี่ยนมาคิดว่า เค้าเป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่งที่เราเรียกว่าสามี ทั้งๆที่ความเป็นจริง เรื่องทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมติ ไม่มีเค้า ไม่มีเรา แค่นั้น