ดิฉันตอนนี้แทบจะเรียกได้ว่าตายทั้งเป็น และก็เป็นเหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้า จิตใจหดหู่เศร้าหมอง ถึงขั้นอยากจะไปให้พ้นๆ จากสถานภาพมนุษย์ที่ทุกข์ทรมานแบบนี้เร็วๆ ค่ะ ดิฉันรู้ดีว่าดิฉันเป็นคนที่เลวมากเพราะว่าได้ทรยศ หักหลัง คนที่รักและแสนดีกับดิฉันมาตลอด

ดิฉันอยากจะสารภาพเรื่องทั้งหมด และอยากจะขอคำแนะนำที่เกิดประโยชน์และชี้ให้เห็นทางออกกับดิฉัน เพราะว่าตอนนี้จิตใจมืดมน คิดและหาทางออกเองไม่ได้เลยค่ะ

เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า ดิฉันมีแฟนและคบกับแฟนมาได้ ปีกว่าๆ และตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เค้าดีกับดิฉันและซื่อสัตย์กับดิฉันมาตลอด ถึงแม้ว่าเราจะมีทะเลาะและไม่เข้าใจกันบ้างก็ตาม และดิฉันก็รักเขาและซื่อสัตย์กับเขาแต่เพียงคนเดียว ดิฉันเป็นคนที่ขี้หึงมากกว่าปกติ มักจะคอยจับผิดเขาและหาเรื่องว่าเขาตลอดเรื่องผู้หญิงแต่เขาก็ไม่ได้มีอะไรแบบที่ดิฉันคิดและกังวล และทุกครั้งเค้าก็จะให้อภัยดิฉันตลอดมา ไม่ว่าเรื่องที่เราทะเลาะกันจะหนักหนาสาหัสแค่ไหนก็ตาม

หลังจากนั้น ดิฉันได้มีโอกาสไปทำงานต่างประเทศ ก่อนไปดิฉันได้ให้สัญญากับแฟนไว้ว่าจะกลับมาแต่งงานกับเค้าคนเดียว พอไปอยู่ที่ต่างประเทศได้สองเดือน ดิฉันก็ได้ไปเจอผู้ชายคนหนึ่ง ทำงานในสายงานเดียวกัน เขาเป็นคนหล่อมาก นิสัยดี และคุยกันถูกคอมาก และมีความสนใจเรื่องเดียวกันกับเรา เกือบทุกเรื่อง เขามาขอคบกับดิฉัน ดิฉ้นก็ปฏิเสธไป และบอกความจริงว่ามีแฟนแล้ว แต่เขาก็ไม่ยอมเลิกที่จะพยายามและโทรมาหาตลอด ท้ายที่สุดเราสองคนก็รักกัน และดิฉันก็มีความสัมพันธ์กับเขา เขาบอกกับดิฉันว่า เขารักดิฉันแต่ไม่สามารรถที่จะแต่งงานกับดิฉันได้นะ เนื่องจากศาสนาและครอบครัว เขาเป็นมุสลิม และเขาจะต้องถูกจับคลุมถุงชน กับผู้หญิงที่เขาไม่เคยแม้แต่จะได้เห็นหน้าค่าตา เราสองคนพยายามจะเลิกกันหลายครั้งเพราะว่ารู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้ และดิฉันก็รู้สึกผิดกับแฟนที่ทำตัวแบบนี้ เราทั้งสองคนพยายามหลายครั้ง แต่สุดท้ายแล้วมันก็ไม่สำเร็จเพราะว่าเราสองคนรักกัน มันทุกข์ทรมานมาก มากจริงๆ มันเจ็บที่สุด

สุดท้ายแล้วเราสองคนก็กลับมาคุยกันว่าในเมื่อพยายามแล้วมันทำไม่ได้ก็คบกันต่อไปเถอะ และอะไรมันจะเกิดขึ้นในอนาคตก็ต้องเกิด เราคิดกันแบบนี้แบบเรียกได้ว่าไม่มีแผนการอะไรไว้เลย เหมือนใช้ชีวิตที่ยังเหลืออยู่ร่วมกันไปวันๆ แค่ได้มีเค้าอยู่ตอนนี้ก็พอ

ส่วนแฟนที่ไทยของดิฉันก็ไม่รู้เรื่องนี้เลย ความรู้สึกรักที่มีต่อแฟนที่ไทยมันเกือบจะหมดสิ้นไปจากในหัวใจของดิฉันแล้ว แต่ความรู้สึกลึกๆ ที่ยังมีเหลือคือความสงสารเขาจับใจจนสุดจะทนได้ จนในที่สุด ดิฉันมีเหตุต้องกลับมาประเทศไทยแบบกะทันหัน และก็มาเจอหน้าแฟน ซึ่งความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมแล้ว ยิ่งนานวันมันยิ่งชัดเจนขึ้นว่าเราไม่ได้รักเค้าอีกแล้ว

ในที่สุดจึงตัดสินใจบอกเลิกกับเขาเพราะทนรู้สึกฝืนความรู้สึกผิดและเสแสร้งว่ารักเขาต่อไปอีกไม่ไหว แต่ว่าไม่ได้บอกเหตุผลที่แท้จริงกับเค้าว่าเราอยากเลิกเพราะว่าเรามีคนอื่นตอนไปทำงานต่างประเทศ ดิฉันไม่กล้าบอกเหตุผลนี้จริงๆ เพราะว่ากลัวกับสิ่งที่จะเกิดเป็นผลกระทบตามหลังมา และรู้ว่าเขารับไม่ได้แน่ๆ ถ้ารู้ความจริง

มาถึงตอนนี้ดิฉันพยายามออกห่างหลังจากบอกเลิก แต่เขายังไม่สามารถทำใจรับได้ยังคงโทรมา ชวนไปไหนมาไหนอยู่ตลอด เขาบอกว่ายังไงก็จะรักและรอตลอดไป ดิฉันทรมานใจมาก เพราะว่ารู้สึกผิดมากๆๆไม่เคยรู้สึกผิดอย่างนี้มาก่อนในชีวิต ยิ่งเค้าดีกับเรามากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกทุกข์ทรมานใจมากเท่านั้น ดิฉันเคยคิดว่าจะยอมสารภาพดีไหม จะได้สบายใจ แต่สุดท้ายก็ไม่ทำ เพราะรุ้ว่าต่อให้สารภาพไปก็ไม่สบายใจยิ่งขึ้น ตอนนี้ไม่รู้จะหาทางออกยังไงดี แต่ว่าเลิกกับเขาแล้ว แต่มันยังเหมือนติดค้างเขาอยู่ตลอดเวลา ดิฉันจะทำยังไงดีต่อจากนี้ แต่สิ่งเดียวที่ไม่อยากทำคือการสารภาพกับเขาเรื่องนอกใจเขา ดิฉันจะมีวิธีไหนที่จะช่วยบรรเทากรรมในครั้งนี้ได้บ้างคะ ดิฉันอยากจะขออโหสิกรรมจากเขาจะได้ไหม โดยที่ไม่ต้องสารภาพเรื่องนี้ คืออยากจะให้ความลับมันตายไปกับตัว แม้ว่าบั้นปลายดิฉันจะไม่เหลือใครก็ช่าง ในเมื่อแฟนที่ต่างประเทศก็ไม่สามารถมีชีวิตร่วมกันได้ แม้จะรักกันแค่ไหนก็ตาม

สุดท้ายนี้สิ่งที่เป็นคำถามและประเด็นจริงๆ ก็คือ ดิฉันอยากให้ความลับนี้มันตายไปกับตัวดิฉัน และอยากให้อภัยตัวเองได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานกับการลงโทษตัวเองว่าเลวขนาดนี้ และรู้สึกหดหู่อย่างที่เป็นอยู่อย่างทุกวันนี้ และอยากทำอะไรบางอย่างเพื่อเป็นการแก้กรรมของการผิดศีลข้อสามกับแฟนดิฉัน มันพอจะมีวิธีหรือทางออกอื่นบ้างไหมคะ นอกจากการสารภาพ ดิฉันทุกข์มากจริงๆ

เข้ากับบรรยาศเพลงนี้

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณค่ะที่มาตอบกระทู้ แต่ดิฉันได้อธิบายทุกอย่างไว้ละเอียดแล้วว่า ดิฉันมิได้คิดมีใจให้กับแฟนที่อยู่เมือ่งไทย ดังนั้นเพลงที่คุณส่งมาทาง youtube ชื่อเพลหนึ่งหญิงสองชาย ดิฉันคิดว่ามันไม่น่าจะตรงค่ะ และดิฉันคิดว่าการเข้ามาตอบกระทู้มันน่าจะเป็นการตอบที่ให้ทางสว่างและให้ประโยชน์กับผู้ที่กำลังมีความทุกข์และหาทางแก้ปัญหาเองไม่ได้ และน่าจะเป็นคำพูดที่ก่อให้เกิดประโยชน์ มิใช่มาตอบแบบการซ้ำเติม จึงอยากจะเรียนให้คุณเข้าใจไว้ ณ ที่นี้ด้วย
ขอบคุณค่ะ

ในเมื่อเรื่องมันผ่านมาแล้วก็ไม่อยากจะซ้ำเติมคุณให้เสียใจอีก
แต่อยากจะบอกว่านี่แหละคือโทษของการที่คุณคิดนอกใจเขา
ทำให้คุณได้เจอเรื่องแย่ๆ ในชีวิต คุณผิดกับเขาโดยที่เขายังรัก
และซื่อสัตย์ต่อคุณอยู่เขาเรียกว่ากรรมติดจรวดจริงๆ
อยากแนะนำว่าให้คุณตั้งสติก่อนว่าสิ่งที่คุณต้องการในชีวิตจริงๆ
คืออะไร เป้าหมายในชีวิตคุณต้องการชีวิตแบบไหน หรือแค่ว่ามีชี
วิตอยู่ไปวันๆหนึ่งแค่นั้นเอง

ไม่ได้แนะนำนะคะ แค่ขอเล่าให้ฟัง
เคยเจอสถานการณ์ที่ใกล้เคียงกันค่ะ
แม้กับอีกคนยังไม่ถลำลึกทางกาย แต่เค้าทำให้ยึดมาก และรู้ทีหลังว่าเป็นไปไม่ได้(เค้ามีพันธะอยู่แล้ว)
เลยตัดสินใจเลิกกับเค้าทั้งที่ต่างคนต่างรู้สึกดีต่อกัน เพราะรู้ว่าถ้าคบต่อจะยิ่งถลำลึก
ตอนนั้นทุกข์มาก เหมือนตายทั้งเป็นเหมือนกัน หลับพร้อมน้ำตาทุกคืน

ดิฉันเลิกกับคนแรกด้วยเหมือนกัน แม้จะคบกันมาหลายปี แต่รู้แก่ใจว่าไม่ได้รัก
แม้เค้าจะดีแค่ไหน ถ้าแต่งงานกันไปก็มีแต่จะทำร้ายทั้งเราและเค้า
ดิฉันขออโหสิกรรมกับคนแรก และบอกเรื่องทั้งหมด
แต่เค้าก็อภัยและยังรัก ยังรอจนทุกวันนี้
ปัจจุบันดิฉันไม่ได้คบใครอีกเลย

อยากบอกว่าเรื่องในอดีตมันผ่านไปแล้ว ย้อนไปแก้ไขไม่ได้แล้ว
กรรมที่ทำไปยังไงก็ไม่มีโมฆะ หากเหตุปัจจัยพร้อมยังไงเราก็ต้องรับผล
แต่วันนี้เราสามารถตั้งต้นทำเหตุใหม่ๆที่ดีได้
เหมือนเติมน้ำลงไปในภาชนะที่มีเกลือ หากเราเติมน้ำให้เยอะๆ แม้เกลือจะยังอยู่
แต่มันก็ไม่เค็มเท่าเดิม

อย่าปล่อยให้ความทรงจำและความคิดปรุงแต่งทำร้ายเราอีกเลยนะคะ ที่ผ่านมาก็เพียงพอแล้ว
ตอนแรกๆอาจจะรู้สึกว่ามันเลวร้ายมาก แต่ความทุกข์ก็ไม่เที่ยง
เวลาและอะไรหลายๆอย่างจะช่วยให้เรารู้สึกดีขึ้นได้
สำหรับดิฉันยังนึกขอบคุณความทุกข์ครั้งนั้น ที่ทำให้ได้มาเจอสิ่งที่ประเสริฐที่สุด ที่มนุษย์ควรจะได้รับ

เป็นกำลังใจให้นะคะ เข้มแข็ง ธรรมรักษาค่ะ

อ่านปัญหาแล้วครับแล้วก็เห็นเข้ากับเพลงนั้นคิดแค่นี้ แต่ถึงอย่างนั้น ก็มิได้มีเจตนาจะซ้ำเติมให้ผู้ที่มี

ทุกข์อยู่แล้วต้องทุกข์ระทมถมทวีขึ้นเลย

หากคิดอย่างนั้นก็ขออภัย งั้นเอาเพลงนั้นออกดีไหมครับ

เป็นเพียงแฟนกัน ยังไม่ผิดศีลข้อสามหรอกครับ เรื่องนี้สบายใจได้เปลาะหนึ่ง

ยังเหลือแต่การทำใจยอมรับสภาพที่เกิดขึ้นทั้งหมด มีทางเดียวครับยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น จะพูดความจริงกับหนุ่มไทยก็สงสาร จะตัดหนุ่มอิสลามก็รักเขาเข้าแล้วเพราะอยู่ใกล้ชิดกัน แต่ จขกท.พูดอยู่ตอนหนึ่งที่ว่า



ความรักหนุ่มไทยเกือบหมดสิ้นแล้วเหลือแต่ความสงสาร คุณก็พอเลือกได้ ระหว่างรักกับสงสารจะเอาอย่างไหน หรือจะยอมเจ็บเพียงคนเดียวโดยจะให้เวลาที่อยู่เมืองนอกลืมความสงสารอย่างที่ว่าก็พอได้นะครับ เลือกเอา แต่จะไม่ให้ใครเสียใจเลยนั้นยากครับ