..พี่ใหญ่คงยัง happy ด้วยพลังบุญและพลังใจจากสาวๆรวมทั้งย่าทักทายนะครับ ดังนั้น หมู่นี้ปรอทคงอยู่แบบคงที่นะพี่ใหญ่[/b] หรือถ้าลดลงมาอยู่ที่ ศูนย์ก็ขออนุโมทนาสาธุด้วยความชื่นชมยิ่งขอรับ

ขอบคุณย่า[b]ทักทายที่ส่งพลังจิตมาช่วย แขนเริ่มสามัคคีกะเจ้าของแล้ว ขอบคุณพี่ใหญ่ และหลานๆทุกท่านที่ส่งพลังเมตตามาให้เสมอๆนับว่าตาดีดีแกมีบุญอยู่ ขอให้บุญกุศลทั้งหลายของแต่ละท่านปกปักรักษา ทุกๆท่านให้มีความสุขความเจริญโดยถ้วนทั่วครับ

คุณตาจ๋า ใจคอจะให้พี่แข็งตายเลยหรือ ขอแค่37องศา ตามอุณหภูมิของร่างกายก็พอ

ตอนนี้พี่มีความรู้สึกเฉยๆกับชีวิตของเขา ไม่ได้มีความคิดถึง ห่วงหาอาลัยเลยสักนิด

ที่กำลังคิดอยู่ตอนนี้ก็มีเพียง ผลประโยชน์บางส่วนที่เราควรจะได้ตอนเขาเกษียณ คือเงิน กบข. เงินก้อนนี้เขารับเองเต็มๆ ซึ่งพี่มั่นใจ 100% ว่าเขาต้องให้นังแพ-ยาแน่ๆ (เพราะในสมองเขามีแต่คำว่าทำไปแล้วต้องรับผิดชอบ) เพื่อเป็นการชดเชยที่ช่วงก่อนเกษียณ เขามีเพียงแต่เงินเดือนข้าราชการอย่างเดียว ไม่มีเงินมากมายที่จะไปปรนเปรอให้

ที่พี่มั่นใจ เพราะเขาเคยบอกลูกตอนลูกขอเงินเขาว่าให้ไปขอแม่ เพราะแม่รวย เพราะฉะนั้นในความรู้สึกของเขา พี่ก็ยังรวยอยู่ ไม่จำเป็นต้องได้อะไร ไม่เดือดร้อนอะไร ซึ่งในความเป็นจริงพี่ก็ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินอยู่แล้ว แต่ที่ทำเป็นคิดเล็กคิดน้อยในตอนนี้ ก็เพราะมันน่าจะเป็นความยุติธรรมที่พี่ควรจะได้รับบ้าง สามสิบปีที่ผ่านมา พี่เป็นคนที่เสียสละให้เขาตลอด พี่ก็บ่นๆไปอย่างนั้นแหละ ถ้าเขาไม่ให้ พี่ก็ไม่มีปัญญาไปร้องแลกแหกกระเชิงอะไรกับใครหรอก พี่เป็นคนขี้กลัวมาแต่ไหนแต่ไร ไอ้ประเภทที่จะต้องไปเถียง ไปทะเลาะกับใครน่ะ ไม่เคย

อนุโมทนาครับย่าทักกี้

พี่ใหญ่พึงเข้าใจว่าไม่มีอะไรในจักรวาล ที่ยุติธรรมยิ่งไปกว่ากฏแห่งกรรมแล้วครับ ...

อย่าลืมเป็นอันขาดว่าไม่มีอะไรเกิดโดยไร้สาเหตุ...

หากพี่ใหญ่คิดจะเรียกร้องก็ย่อมทำได้ตามกฏหมายอันเป็นกฏของโลก แต่กฏแห่งกรรมก็ใช่ว่าจะไร้ผล..สมมุติว่าพี่ใหญ่ใช้สิทธิ์ภรรยาฟ้องศาลเพื่อรับหรือแบ่งเงินส่วนนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นทันทีคือความโกรธพยาบาทของฝ่ายตรงข้าม การตอบโต้แก้คืนทางกฏหมายยังไม่กระไรเพราะมีผลเพียงในชาตินี้ แต่ใจที่พยาบาทของเขานั้น ย่อมนับไม่ได้ทีเดียวและย่อมมีผลลากจูงเขาไปในหลายภพหน้ามากมาย หมายความว่า เมื่อหากต้องพบกันอีกในสังสารวัฏ ที่เขาจะไม่คิดทำเราให้พินาศนั้นอย่าได้หมาย ดังนั้น การยุติเวรภัยไปน่าจะเป็นทางเลือกที่ควร เพราะนี่เป็นวิบากที่จะลดลงเมื่อเขาส่งผลเสร็จสรรพ...

ส่วนเขานั้นเล่า ก็บันเทิงในบาปใหม่เพิ่มขึ้น เขาจะไปทุกข์แสนสาหัสและอาจร่ำร้องว่า "ช่างไม่ยุติธรรมสำหรับข้าพเจ้าเลย ไฉนข้าพเจ้าจึงต้องได้รับทุกข์เช่นนี้ด้วย ...ฯลฯ" เข้าถึงความโทมนัสตลอดเวลา เพราะไม่รู้ว่าตนเองนั่นแท้เทียวลากจูงตนมาเองด้วยกายวาจาใจของตนเพื่อให้พบสถานการณ์นั้น...ทั้งไม่ได้ฟังธรรมมา ปัญญาที่จะใช้แก้ไขปัญหาอย่างถูกควรก็ย่อมไม่มี จึงแก้ไขด้วยกิเลสโดยส่วนเดียว ข้อที่จะได้ความสุขสงบจากการนั้นย่อมไม่ใช่ฐานะ รังแต่จะเพิ่มทุกข์โทษแก่ตนไม่รู้จบ...

พี่ใหญ่มีบุญมากกว่าเขา อย่างเปรียบไม่ได้ เพราะได้โอกาสฟัง/เรียนรู้ธรรมที่ถูกต้องของพระพุทธเจ้าพึงเห็นว่า ที่แท้สิ่งนี้คือที่พึ่งอันเกษมปลอดภัย หาใช่เงินทองใดๆไม่ื เพราะเงินทองมีมาแล้วย่อมหมดไปหาได้ตามไปด้วยเมื่อเราตายลงไม่ ยกเว้นว่าจะนำไปทำทานเพื่อเปลี่ยนเป็นทรัพย์ในโลกหน้า..
แต่กระนั้น ทรัพย์อันหลั่งไหลมาสำหรับตนก็ใช่ว่าจะนำสุขหรือประโยชน์อันตนควรมีควรได้ก็หาไม่เพราะส่วนมากก็บันเทิงในบาปใหม่เพราะความมัวเมาในทรัพย์ คนร่ำรวยที่จะเข้าวัดฟังธรรมมีอยู่ก็ไม่มาก..ส่วนมากไปประชุมกันตามสถานบันเทิงและสรรพสิ่งที่น่ารื่นรมย์เป็นปุ๋ยแก่ตัณหาราคะกามารมณ์ทั้งปวง จึงมีคำกล่าวว่า ผู้ที่เกิดเป็นเทวดาส่วนมากพอตายลงก็เข้าถึงทุคติอบายภูมิมีนรกเป็นต้น เพราะมัวเเต่ประมาทด้วยความบันเทิงอยู่ ..ขอให้พี่ใหญ่หมั่นเจริญจิตให้เป็นกุศลเสมอ แม้ด้วยการคิดว่า "ไม่ถึง๑๐๐ปีหนอเราและใครๆก็ย่อมตายไป ควรแต่จะมีจิตเมตตาต่อกันให้มาก" และหมั่นระลึกถึงกุศลเก่าๆที่เคยทำมาไว้เนืองๆ หรือคิดถึงธรรมะบทใดบทหนึ่งที่ชอบใจ ทั้งปรารภประพฤติศีลอย่างมั่นคง ย่อมเป็นเครื่องคุ้มครองตนได้อย่างวิเศษ..

เขาบันเทิงในบาป เขาก็จะได้ทุกข์ เราบันเทิงในบุญย่อมไม่ทุกข์ตามเขา เส้นทางที่จะพบกันในสังสารวัฏย่อมแยกห่างออกจากกันจนกลายเป็นเส้นขนานได้ด้วยอำนาจแห่งกรรมที่ต่างกันเช่นนี้ นะครับ

อนุโมทนาสาธุ
คุณตา กับคุณย่านี่ใจเย็นจริงๆ นับถือ นับถือ
พี่อ่านคำตอบของคุณตากับคุณย่า อ่านไปก็ยิ้มไป ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นดังที่คุณพูดทั้งนั้น

นึกๆไปก็อดเวทนาเขาไม่ได้ ตอนนี้เขายังใช้บุญเก่าอยู่ บุญเก่าหมดเมื่อไร พี่ไม่อยากนึกถึงสภาพของคนที่ต้องชดใช้กรรมเลย

เวลาคนเรามีความสุข เราแทบจะไม่รู้สึกเลยว่าวันเวลาผ่านมาตั้งสามสิบปีแล้วหรือนี่ เหมือนเพิ่งพบกันไม่นานนี่เอง
แต่เวลาที่มีความทุกข์ จะรู้สึกว่าแต่ละวัน แต่ละเดือนมันช่างเนิ่นนานเหลือเกิน

ดังนั้น จากนี้ไป เขาคงมีชีวิตอยู่ไม่ถึงสามสิบปี แต่ความทุกข์ที่เขาต้องได้รับมันจะนับทวีคูณเป็นหลายเท่า โอ้เวรกรรม

สวัสดีจ้ะคุณนิตา มาด้อมๆมองๆพี่อยู่หน้าบ้าน ทำไมไม่เข้ามาหล่ะจ๊ะ

มีอะไรก็เล่าสู่กันฟังบ้างซิ

คิดถึงนะ

ยังมีจิตใจที่ไม่เข้มแข็งและเกร่งกล้าพอที่จะแนะนำใครๆเช่นกัน
มีแต่ความปราถนาดีให้ทุกคนที่เจอปัญหาแบบนี้ ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
และมีกำลังใจให้กันและกันเสมอค่ะ เป็นเพื่อนกันเสมอไป

สวัสดีค่ะคุณวาติการ์
ขอบคุณนะคะที่เตือนสติ
เรื่องราวของเรามันเกิดขึ้นมาสองปีแล้ว ไม่ใช่หกเดือน
ตอนนี้เราเฉยๆแล้ว ไม่ทุกข์ ไม่ร้อน ไม่มีเขาอยู่ในหัว ต่างคนต่างอยู่ ไม่เกี่ยวข้องกัน

คุณทักทายไม่ได้บ่น แต่พูดเรื่องจริง
สำหรับใจพี่ ยังมีความอยากอยู่ อย่าเพิ่งตกใจ อยากเห็นคนมันได้รับกรรมเร็วๆจ้ะ กรรมมันไม่ยอมติดจรวด สงสัยติดแต่พลุสี