ดิฉันเพิ่งหย่าขาดกับสามีไม่นานค่ะ เนื่องจากไปมีสัมพันธ์กับหญิงอื่น และไม่เลือกที่จะอยู่กับลูกกับเมีย เลือกที่จะไปอยู่กับผู้หญิงของเขา เพราะว่ารัก บอกว่าเป็นรักแท้ค่ะ เจอะปุ๊บรักปั๊บ ผู้ชายอายุ 43 ผู้หญิงอายุ 30 ปี เป็นคนจังหวัดอุดรธานี รู้ว่ามีลูกมีเีมีย แต่จะยุ่งด้วยเพราะว่ามีบ้านมีรถ และ รักผู้ชายมากค่ะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ หย่า แล้ว ก็คือคนอื่น ดิฉันก็ต้องทำหน้าที่แม่เดี่ยวไป ลูกชายคนเล็ก อายุ 14 ปี ป่วยบ่อยค่ะ เข้าโรงพยาบาล บ่อย ๆ พ่อเด็กทราบว่าลูกป่วยก็ไม่เคยมาเยี่ยมเลย สักครั้งเดียว ก่อนหน้าที่แยกกันอยู่ ประมาณ 3 ปี หลังจากที่จับได้ว่ามีผู้หญิงอื่น ลูกป่วยนอนโรงพยาบาลทุกปี ก็ไม่เคยมาเยี่ยมเลย ยิ่งหย่าแล้วลูกป่วย ยิ่งไม่ถามถึงเลยว่าเป็นอย่างไร เป็นอะไร อันนี้เป็นเรื่องปกติธรรมชาติใช่หรือไม่คะ ขนาดยังไ่ม่ได้หย่า ยังไม่สามารถมาได้ แล้วหย่าแล้วจะมาทำไม ลูก หรือ จะสำคัญเท่ากับหญิงอันเป็นที่รักยิ่งอย่างเมียใหม่ที่เป็นเนื้อคู่กัน ดิฉันยังไม่ได้บอกลูกว่าทำไมพ่อถึงไม่มาเยี่ยม ไม่รู้จะบอกอย่างไร เพราะถ้าพูดไปให้ลูกฟัง ก็จะเป็นแต่เรื่องไม่ดี หรือว่าเขาคงเจ็บหรือว่าป่วยหนักกว่าลูกดิฉันจนไ่ม่สามารถเดินทางมาเยี่ยมได้ ก็ไม่แน่ใจ หรือว่าเกรงใจเมีย จนไม่อาจมาเยี่ยมลูกได้ ช่างเถอะ อย่างไรดิฉันก็ดูแลลูก ๆ ของดิฉันได้ ถึงป่วยบ่อย ป่วยมากแค่ไหน ดิฉันก็จะหาเงินมารักษาลูกดิฉันให้ได้ตลอดทุกครั้งไปที่มีการเจ็บป่วยค่ะ **** ไม่แน่ใจน่ะค่ะว่าคนเป็นพ่อจะไม่รู้สึกรักและห่วงลูกบ้างเลยหรือ ไม่คุยกับแม่ของเด็ก ก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับลูก **** ดิฉันคิดอย่างนั้นค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าลูกเขากับผู้หญิงคนที่เขารักป่วย เขาคงจะมีสามัญสำนึก ของความเป็นพ่อเป็นแม่ ออกมาบ้างค่ะ ว่าความรัก ที่มีต่อคนอื่น โดยเฉพาะลูกเป็นอย่างไร แต่ลูก ๆ ดิฉันรักพ่อเขามากน่ะค่ะ ดิฉันไม่เคยพูดถึงพ่อเขาเลย กลัวลูกคิดมาก เพราะเป็นวัยรุ่น ไม่ต้องการให้ ปัญหาที่เกิดจากพ่อ แม่เป็น แผลในใจของลูกค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ
Banana_10



รั

ตอบว่า

๑. เป็นเรื่องปกติธรรมชาติของ"กรรมและผลของกรรม" .. เรื่องนี้เกิดจากเหตุไกล คือบาปเก่าของลูกเอง ที่เคยทำไว้แล้ว มีการทอดทิ้ง...ไม่สนใจลูกของตนมาก่อน อำนาจกรรมได้ปัจจัยในปัจจุบันให้ได้เกิดมาเป็นลูกของคนที่ไม่มีสำนึกรับผิดชอบ จึงไม่ได้รับการแลเหลียวเช่นนี้..เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหลายย่ิอมเกิดได้ด้วยเหตุปัจจัยทั้งสิ้น ไม่มีอะไรเกิดเองลอยๆโดยไม่มีสาเหตุ ..ไม่มีความ"บังเอิญ"ในกฏธรรมชาติสากล..เพราะเหตุมี ผลจึงเกิดได้.. จึงเห็นได้ว่าในบางราย แม้พ่อแม่แยกกัน แต่ลูกก็ได้รับการเลี้ยงดูเอาใจใส่..หาได้ถูกทอดทิ้งไม่ เรื่องเช่นนี้ปรากฏเป็นความแตกต่างสารพัดรูปแบบ ก็ด้วยอำนาจจัดแจงของ"กรรม" ทั้งสิ้น..

ดังนั้น แม้เราอาจเห็นว่าช่างไม่ยุติธรรมเลย และพยายามเรียกร้องเพื่อให้เกิดความถูกต้องชอบธรรม อย่างที่ปรารภว่า..

**** ไม่แน่ใจน่ะค่ะว่าคนเป็นพ่อจะไม่รู้สึกรักและห่วงลูกบ้างเลยหรือ ไม่คุยกับแม่ของเด็ก ก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับลูก ****

ก็พึงเข้าใจว่า กรรมนั้นยุติธรรมแม่นยำเสมอ ไม่มีการเบี่ยงเบนเพื่อส่งผลตามความชอบใจหรือไม่ชอบใจของใคร หากเขามีกำลังแรงมาก การแก้ไขย่อมไม่อาจทำได้ แต่หากผลบุญที่ทำไว้มีกำลังมากพอ ก็อาจเบียดแทรงให้อกุศลวิบากนี้ตกไป ..

๒. เป็นเรื่องปกติธรรมชาติของคนที่ไม่มีจิตสำนึกรับผิดชอบ หรือผู้ที่บอดเขลาด้วยตัณหาราคะจนไม่รู้จักหน้าที่ของตน ... เพราะมัวเมาในกามจนขาดสติปัญญา ไม่อาจคิดทำเรื่องอันเป็นสาระประโยชน์.. คิดเป็นและทำเป็นแต่เรื่องที่จะสนองตัณหาตน จึงเข้าถึงการเบียดเบียนบริวารและคนที่เกี่ยวข้องด้วยอาการต่างๆ

๓. เป็นเรื่องปกติธรรมชาติของคนพาลไม่มีศีลธรรมในใจ..คนที่ไม่มีศีล ย่ิอมไม่อาจเป็นที่พึ่งของใครๆได้ เขาย่อมกระทำการอันเป็นไปเพื่อเบียดเบียนตนและคนอื่นเป็นปกติวิสัย เพราะศีลเป็นคุณเครื่องที่ยังสัตว์ให้อยู่ร่วมกันได้อย่างปกติสุข เมื่อไม่มีศีลแล้ว ความปกติสุขจะเกิดได้อย่างไร..

ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้น อย่างไรลูกก็คงจะรู้ในอนาคต เวลานี้เขาป่วยอยู่ก็ไม่ควรบอกกล่าวอะไร แต่เมื่อเขาถามก็ควรอธิบายเรื่องราวและเหตุผลให้ทราบด้วยความแยบคาย ไม่พึงใส่ร้ายหรือยุยงให้ลูกเกลียดหรือโกรธพ่อ ..เมื่อหย่าแล้ว ก็พึงยุติการเพ่งโทษเขาเสีย เพราะไม่มีประโยชน์แก่ตนและลูก วางใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น..หากสามารถพึ่งพาตนเองได้ก็เป็นเรื่องที่ดี เเละไม่คาดหวังอะไรๆจากชายคนนี้ เพราะจะได้รับแต่ความอึดอัดขัดเคืองเมื่อไม่ได้สมปรารถนา..ยุติความขุ่นเคืิองลงเสีย เพราะใจที่มีโทสะต่อเนื่องย่อมมีแต่ทุกข์โทษต่อตน..

ขอให้พ้นทุกข์โดยเร็วไวครับ

Credit image by:
http://www.kaweeclub.com/b4/t5047/