สวัสดีค่ะ จากที่เพื่อนๆได้เคยอ่านเรื่องของดิฉันจากเก่าก่อนมาหนึ่งกระทู้
แล้วก็ให้ความเห็นว่าที่ดิฉันไม่อยากเจอเค้าอีกเพราะ เค้าทอดทิ้งไปสู่ทางธรรม
เพราะเค้าไม่มีอะไรกับดิฉัน เรื่องจริงที่เกิดมันแตกต่างค่ะ ที่ดิฉันตัดสินใจลาจากเค้า
เพราะล่าสุดการกระทำที่แสดงออกมาของเค้าคือ ต้องการกลับมา มีอะไร กันเหมือนเดิม
ซึ่งเรื่องนั้นเป็นเรื่องที่ดิฉันรับไม่ได้อีกแล้ว เพราะ ก่อนนั้นที่เค้าบอกดิฉันว่า
เค้าจะไปนิพพาน และบอกว่า สิ่งที่เรราทำผิดที่สุดคือการที่เรามีอะไรกัน
ถ้าไม่เกิดขึ้นเราคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันที่สุด ดิฉันก็ อือ แต่ในใจ แหลกราน ปวดร้าวไปหมดแล้ว
ดิฉันไม่เคยบอกให้เค้ารู้เลย ครั้งนั้นดิฉันนั่งเครื่องกลับกรุงเทพด้วยัวใจแหลกราน
เดินไปอย่างคนไม่มีสติ หัวมันตื้อไปหมดแน่นในอกน้ำตาไหลพรากตลอดทาง
ดิฉันทำงานด้วยสติที่ลอยๆ ยอดขายสินค้าตกฮวบ ดิฉันไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรเลย แทบไม่กินอะไร
ดิฉัน ลาจากเค้าไปแต่ครั้งนั้น ร้องไห้ ร้องไห้ ร้องไห้ ได้แต่ร้องไห้ คร่ำครวญ หมกมุ่น หดหู่

ดิฉันจะเกริ่นให้อ่านนะคะ
ผู้หญิงคนนึงอายุมากกว่าเค้าปีนึง รูปลักษณ์ภายนอกนี่ถ้ามองด้วยสายตาคนปกติ ก็คือ คนบ้านๆดำเกร็ง
เค้าอวดตนว่าเป็นร่างให้เทพหลายๆองค์ผ่าน เพื่อช่วยแก้กรรมให้เพื่อนมนุษย์ เดี๋ยวพูดเสียงเด็ก เสียงคนแก่ พูดภาษาที่ฟังไม่เข้าใจ ว่าเป็นภาษาเทพ

เค้าบอกว่า ตัวเค้าเป็นเมียของคนที่ดิฉันรักในภพชาติก่อนนานมามากแล้ว และคนที่ดิฉันรักก็รักเค้ามากที่สุด ตามหาเค้ามาทุกชาติ แต่เค้าเองก็หนีมาทุกชาติเช่นกันมาเจอกันได้ในชาตินี้
ต้องขอบอกก่อนนะคะ ว่าที่เจอกับที่รักของดิฉันครั้งแรก เค้าอ้างว่าเป็นป้าที่เลี้ยงมาในชาติก่อนค่ะ
พอนานไปไม่รู้ยังไง บอกว่าเป็นเมียซะงั้น

ส่วนตัวดิฉันเองก็เป็นเมียของที่รักของดิฉันเหมือนกัน แต่เป็นน้องสาวแท้ของเค้าที่คอยอิจฉาริษยา
แกล้งเค้าจนตาย ทำให้ชาตินี้ก็ต้องมาชดใช้ให้เค้า

เค้าบอกว่าดิฉันในชาติก่อนๆเป็นผู้หญิงกากี มากผัว มีผัวสองพันคน ไม่รักใครสักคน ทำให้ชาตินี้ไม่มีใครรัก ชาตินึงดิฉันเป็นยักษ์ ฆ่าลูกฆ่าผัว เพื่อไปเป็นเมียที่รักของดิฉัน แล้วก็ถูกทิ้งขว้างเหมือนเคย

ผู้หญิงคนนี้คอยย้ำพูดกับดิฉันตลอดว่า ที่รักของดิฉันตั้งมั่นรักแต่เค้า ตามหาเค้าทุกชาติ

ชาตินี้ตัวผู้หญิงคนนี้มีครอบครัวแล้ว ถึงจะรักที่รักของดิฉันมาก แต่ก็หักใจ หันหน้าเข้าธรรมะอย่างเดียว

ดิฉันไม่รู้ว่าเค้าต้องการอะไร ถึง ต้อง ย้ำ เน้น คำว่า ที่รักของดิฉันรักแต่เค้า รักแต่เค้า รักแต่เค้า

ดิฉันสับสนว่า ถ้าคนที่ อวตารมาเพื่อช่วยสัตว์โลกให้พ้นทุกข์จริง ทำไมถึงอวดอุตริขนาดนี้

เค้าจะพูดอวดตลอดว่าคนนั้นคนนี้มาให้ช่วยปลดกรรม เป็นคนนั้นคนนนี้มาเกิด เห้งเจียมาเกิดยังมีเลยค่ะ

ที่รักของดิฉัน เชื่อทุกคำที่เค้าพูด เค้าบอกว่า ที่รักเป็น นารายัน เป็น คิมตะราหู เป็นหลายๆเทพ

จนดิฉันจำไม่ได้ แต่รู้ได้แน่ว่า อืม มิจฉาบุคคล แล้วล่ะ

เค้าจะเขียนรายชื่อเจ้ากรรมนายเวรของแต่ละคนใส่กระดาษไปให้หลวงพ่อ หลายๆวัดสวดมนตร์ให้

ชื่อก็คล้องจองกันไปหมด

เช่น ท้าวองกร ท้าวองการ ท้าวองไกร เจ้าหญิงสร้อยดอกหมาก เจ้าหญิงสร้อยฟ้า เจ้าหญิงสร้อยฝน

หรือ ประมาณ ท้าวเวสสุวรรณ ท้าวเวสสุวาณ ประมาณนี้อ้ะคะ

ตอนแรกดิฉันไม่ได้คิดอะไร แต่พอลองเปิดกระดาษแผ่นอื่นของคนอื่นดู อื้อ ชัดเจน มั่วดี

อะไรไม่เท่าไร เวลาที่เค้ารับโทรศัพท์ เบอร์แปลกๆ เค้า ฮาโหล ครั้งแรกเสียงปกติ

แต่พอรับสายรู้ว่าเป็นคนที่รู้จักจะเปลี่ยนเสียงทันทีเป็นเด็กเป็นคนแก่ แล้วแต่อารมณ์

อันนี้ดิฉัน ทำหน้าเฉยๆ แต่ยิ้มมากๆในหัวใจค่ะ เออหนอ มนุษย์

เมื่อวาน น้องสาวดิฉันได้ส่ง ฟอร์เวิร์ดเมลล์นึง ที่ ดิฉันอ่านแล้ว สว่างทันที

จะลองอ่านบ้างมั้ยคะ


สวัสดีเดือนของแม่ค่ะ

บางคนอาจจะดูตื่นเต้นกับเดือนนี้น้อยกว่าวาเลนไทน์ไปนิด
โดยให้เหตุผลชินปากว่า รักแม่ไม่จำเป็นต้องรักเฉพาะวันแม่ซะหน่อย
ฟังดูกตัญญูจนคุณแม่น้ำตาซึม
รักได้ทุกวัน เลยไม่มีซักวันที่ทำอะไรให้เห็นเป็นชิ้นเป็นอัน
ว่า หนูก็เป็นลูกที่รักแม่ไม่น้อยไปกว่าใคร
ทีวาเลนไทน์ รักแฟนก็รักได้ทุกวัน แต่ถ้า 14 กุมภาฯ
ทำหมางๆ เมินๆ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ซักพักเดี๋ยวงานเข้า
น่ารักมา 364 วัน วาเลนไทน์วันเดียวที่ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ
คนๆ นั้นอาจถูกตัดสินไปแล้วว่า เป็นแฟนที่แย่ ไม่โรแมนติก กุหลาบซักดอกก็ไม่มี
เอ๊า!!! ไหนบอกว่ารักได้ทุกวันไงจ๊ะ





มะลิจะแพงแค่ไหนยังไงราคาก็คงไม่สู้กุหลาบ
บอกรักคนในบ้าน บางทีก็เสียงไม่ดัง ฟังไม่ชัดเท่าบอกรักคนนอกบ้าน
จะให้กอดพ่อ กอดแม่ อุ๊ย! ขนลุก รักน่ะแท้แต่ไม่กล้าแสดงออก
คนที่เห็นกันอยู่ทุกวัน กลับไม่สำคัญเท่าคนที่เพิ่งเจอกันไม่กี่ปี
จากชอบกลายเป็นรัก แล้วเริ่มทึกทักว่า ต่อไปนี้ขาดเธอ ฉันตายแน่!!
คลอดออกมาจากท้องแม่ แต่ต่อลมหายใจของตัวเองด้วยลมหายใจของคนอื่น
เหมือนที่เคยเห็นๆ กัน บางคนคิดสั้น เธอไม่รักฉัน ฉันจะตายให้ดู อยากรู้เธอจะเสียใจมั้ย
ถ้าน้องรีบไป จะได้เห็นมั้ยว่าเค้าเสียใจหรือเปล่า
เท่าที่ผ่านๆมา การทำร้ายตัวเอง ส่วนใหญ่เป็นไปเพื่อกดดันให้อีกฝ่ายทำในสิ่งที่เราอยากให้เป็น
บางคนทำ เพราะกลัวรู้สึกผิดที่เราคิดสั้น
บางคน ไม่!! แม้จะหันมาใส่ใจ ถ้าคิดได้แค่นี้ก็ไปตายซะ.. พูดจบแล้ววางสาย ก็มี


ส่วนใหญ่เราฆ่าตัวตายเพื่อคนที่เค้าไม่รัก แล้วมาทำร้ายคนที่รักเราเท่าชีวิต
คนที่เห็นเรามาตั้งแต่วันแรกที่ลืมตา เลี้ยงมากว่าจะโต ตั้งแต่เป็นเบบี๋
ร้องไห้แต่ละที พ่อแม่วิ่งกันวุ่นวาย
แค่เบะปากส่งสัญญาณแห่งการเริ่มต้นแผดเสียง
ทั้งพ่อและแม่จะต้องหาวิธีอะไรก็ตามที่ทำให้ลูกหยุดร้องไห้ให้ไวที่สุด
แต่พอลูกโต ทำไมลูกยอมร้องไห้ซ้ำๆ ซากๆ กับคนเดิมๆ ที่หมั่นทำร้ายหัวใจไม่เลิก
ร้องแล้วร้องอีก ร้องแบบที่บางครั้งไม่ยอมให้พ่อแม่ได้มีโอกาสเช็ดน้ำตาให้ลูกด้วยซ้ำ
เพราะลูกยืนยันว่า ลูกโตแล้ว ดูแลตัวเองได้
แล้วทำไมดูแลตัวเองไม่ดีเท่าตอนที่มีพ่อแม่ดูแลล่ะลูก


วันที่หัวใจบอบช้ำ หลายคนถึงคิดกลับบ้าน
..จากวันที่เฝ้ารอโหยหาอ้อมกอดของใครก็ไม่รู้
ซึ่งตอนนี้ดูๆ เหมือนอยากไปกอดคนอื่นแล้ว
เมื่อนั้นทุกคนจะกลับมานึกถึง อ้อมกอดที่เราไม่ต้องร้องขอ อ้อมกอดที่รอได้เสมอ
ลูกอยากไปฉลองวันเกิดกับใครไม่รู้ แม่รอหนูได้
เอาไว้วันไหน ไม่มีใครที่ลูกให้สำคัญ ค่อยกลับมาฉลองด้วยกันที่บ้าน..
ทั้งๆ ที่วันเกิด มีคนไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่ามันสำคัญแค่ไหน
หนึ่งคือเจ้าของวันเกิด และอีกสองคือคนที่ทำให้เราเกิด
แต่ในที่สุดถึงวันเกิดทีไร มักมานั่งน้อยใจ
“พี่คะ วันเกิดปีนี้หนูเศร้ามาก เค้าจำไม่ได้ เค้าไม่โทรมาอวยพรหนูเลย”
แล้วทำหน้าหมองหม่นเหมือนโดนของ
ในวันที่เคยเป็นวันที่ดีใจที่สุดของพ่อและแม่


เคยมีน้องผู้ชายคนหนึ่งโทรมาเล่าให้ฟัง
โดนผู้หญิงที่คบกันมาเกือบ 3 ปี บอกเลิก
ด้วยเหตุผลปลวกๆ ว่า อยู่ๆ ก็รู้สึกหมดรักไปเฉยๆ
คนจะไปพูดอะไรก็ได้ ทั้งๆ ที่เหตุผลที่จริงกว่าคือ เธอกลับไปหาแฟนเก่า..
เค้าเองยังเฝ้าตามดูห่างๆ อย่างห่วงๆ
เธอจะกลับบ้านกี่โมง มาเฝ้าดูอยู่หน้าบ้าน
กลัวเธอจะไม่ปลอดภัยถ้ากลับบ้านดึกๆ
พอเธอกลับเข้าบ้าน เค้าถึงขับรถกลับบ้านตัวเอง
ถามว่า ไม่กลัวหรือว่าจะเห็นภาพอันตรายต่อหัวใจ
คนเก่าที่ตอนนี้กลับมาคบกันใหม่
จะทำหน้าที่อารักขาตามรับตามส่งเธอตั้งแต่นี้เป็นต้นไป
น้องยังตอบเสียงเศร้าๆ ไม่เป็นไรพี่
ขอแค่เค้ากลับบ้านปลอดภัยก็ดีใจแล้ว


ข้อดีอย่างเดียวที่เค้าทิ้งไว้คือ
สิ่งที่น้องไม่เคยทำ และไม่คิดจะทำ กลายเป็นสิ่งที่ต้องทำทุกวัน
“พี่รู้มั้ยครับ ผมนะ ตั้งแต่จำความได้ ไม่เคยกอดแม่เลย
พอแม่รู้ว่าผมอกหัก แม่เข้ามากอดผม แล้วถามผมว่า ให้แม่ไปคุยกับเค้าให้มั้ยลูก
แม่จะไปขอเค้าว่า ให้โอกาสกับลูกชายของแม่อีกครั้้งได้มั้ย ผมร้องไห้เลย”
นั่่นสิ ผู้หญิงที่อยู่ๆ ก็หมดรัก
กับผู้หญิงที่รักเราเท่าชีวิตและไม่คิดจะหมดรัก
เราควรให้ความสำคัญกับใครมากว่า ....
บางคนตรอมใจจนกายป่วย
หรือคิดทำร้ายตัวเองเรียกร้องความรักจากคนที่เค้าหมดรัก
ลืมตาตื่นขึ้นมาทีไร ข้างเตียงจะต้องเห็นพ่อและแม่ก่อนใคร
คนที่เราฆ่าตัวตายเพื่อเค้า เค้าไปหาความสุขข้างๆ คนอื่นแล้ว
ลมหายใจเราไม่ได้สำคัญกับเค้าซะเท่าไหร่
แต่ลมหายใจของคนที่ยืนอยู่ข้างเตียงตอนนี้ หยุดได้ทันทีถ้าไม่มีเรา


ถ้าวันนี้เจ็บเพราะใครที่ไม่เห็นคุณค่า
ตั้งเวลาเสียใจให้ตัวเอง
ยิ่งร้องไห้นานเท่าไหร่ หัวใจพ่อแม่ยิ่งเจ็บหนักกว่าเราหลายเท่า
เธอควรค่าแค่ไหนที่มาทำร้ายหัวใจของพ่อและแม่เรา
เลิกกันไป เค้าก็เป็นคนอื่น
ก่อนเจอกันฉันอยู่ได้ เธอเดินจากไป
ฉันแค่พยายามกลับไปเป็นคนเดิมก่อนเจอเธอให้ได้เท่านั้นเอง


วันแม่ กอดแม่แน่นๆ ซักครั้ง
อย่างน้อยกอดแทนหัวใจของใครๆ ที่วันนี้ไม่มีแม่ให้กอด
อย่าให้วันแม่กลายเป็นวันธรรมดาของคนที่มีแม่
แต่กลายเป็นวันแย่ๆ ของคนที่แม่ไม่อยู่อีกแล้ว
กอดกันบอกว่ารักท่านแค่ไหน
เพราะไม่รู้จริงๆ ว่า เราจะมีแม่ให้กอดอีกกี่ปี
แล้วถ้าถึงวันนั้นจริงๆ ต่อให้บอกรักดังแค่ไหน ไม่แน่ใจว่าแม่ยังได้ยินหรือเปล่า

เมื่อสักครู๋ โทรไปบอกขอบคุณน้องสาวที่ส่งเมลล์นี้มาให้ค่ะ


ขอบคุณ บุคคลที่แสนดีที่สร้างเมลล์ข้อความนี้มานะคะ

คุณได้มอบแสงสว่างให้กับหัวใจที่มืดมนของดิฉันได้มากที่สุดจริงๆค่ะ

ยังกะนิยายภารตะนะครับ อ่านแล้ว

เฮ้อ..อนิจจัง...ทุกขัง....อนัตตา

อยู่กับปัจจุบันดีที่สุดค่ะ แม้คนอื่นเขาจะพร่ำเพ้อถึงอดีต

ยึดคติไว้ว่า เราทำหน้าที่ของเราดีที่สุดแล้ว อะไรที่ทำให้เขาได้ ช่วยเขาได้ เราก็ทำเต็มที่แล้ว
จากนี้ไป ถ้าเราไม่เข้มแข็ง เราจะช่วยใครอื่นอีกไม่ได้เลย

นึกถึงเด็กๆตอนที่กำลังหัดเดินนะคะ ต้องปล่อยให้ล้มบ้าง ถึงจะแข็งแรง

คนเราหากไม่มีกรรมร่วมกันมาก่อนคงไม่ได้เจอกันหรอก แต่จะกรรมลักษณะไหน
เราคงไม่อาจรู้คิดซะว่าใช้เขาให้หมดๆไม่ต่อเวรกันอีก แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่เถิดคะ