รักแท้ - รักเทียม ดูอย่างไร

โดย พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต)

ธรรมกถาในวันมาฆบูชา พ.ศ.2544
เรื่องความรัก จากวาเลนไทน์สู่ความเป็นไทย


ตอนนี้ ทุกคนจะต้องมาช่วยกันฟื้นฟูหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า
เอาวันมาฆบูชานี้เป็นตัวอย่างที่เตือนจิตสำนึก
ถ้าเรามองวันมาฆบูชาแล้วนึกถึงพระอรหันต์ทั้งหลายที่มาประชุมกันในวันนั้น
ด้วยใจมุ่งจะไปทำงานเพื่อประโยชน์สุขแก่ประชาชน
วันมาฆบูชาก็เป็นวันแห่งความรักที่แท้
แต่ความรักในที่นี้หมายถึงรักประชาชนและรักประโยชน์สุขของประชาชน
คืออยากจะเห็นคนทั้งหลายเป็นสุข


ความรักในความหมายที่แท้คืออยากเห็นเขาเป็นสุข
เหมือนอย่างพ่อแม่รักลูก ก็คืออยากเห็นลูกเป็นสุข
แต่ยังมีความรักอีกแบบหนึ่ง คือความรักที่อยากได้เขามาทำให้ตัวเป็นสุข
อย่างนี้ไม่ใช่รักเขาจริงหรอก เป็นความรักเทียม คือราคะนั่นเอง


ความรักมี 2 ประเภท ทุกคนต้องจำไว้ให้แม่น คือ

๑. ความรักที่อยากได้เขามาทำให้ตัวเราเป็นสุข
ความรักแบบนี้ต้องได้ต้องเอา ซึ่งอาจจะทำให้คนอื่นเป็นทุกข์
หรือต้องมีการแย่งชิงกัน คนทั่วไปที่มีชีวิตอยู่กับความชอบใจ ไม่ชอบใจ
ยังไม่ได้ขัดเกลาจิตใจ จะมีความรักประเภทนี้ก่อน
แต่เมื่อความเป็นมนุษย์พัฒนาขึ้น
ก็จะมีความรักที่แท้จริงในข้อต่อไปมากขึ้น คือ


๒. ความรักที่อยากเห็นเขามีความสุข
พออยากเห็นเขาเป็นสุข ก็อยากทำให้เขาเป็นสุข
พอทำให้เขาเป็นสุขได้ ฉันก็เป็นสุขด้วย
เหมือนพ่อแม่อยากเห็นลูกมีความสุข
พอทำให้ลูกเป็นสุขได้ ตัวเองก็เป็นสุขด้วย
จึงเป็นความรักที่พร้อมจะให้และสุขด้วยกัน


ความรักที่พึงประสงค์ คือความรักประเภทที่ ๒ ซึ่งเป็น ความรักแท้
ได้แก่ ความรักที่อยากให้เขาเป็นสุข เวลานี้เรามีวันแห่งความรัก
แต่ไม่รู้ว่าเป็นรักประเภทไหน รักจะได้เอาเพื่อตนเอง
หรือรักอยากให้เขาเป็นสุข ก็ไปพิจารณาให้ดี


ที่มา... http://kwamjing.freewebsites.com/chapter04.htm