สามีมีเมียน้อย โดยมาบอกกับเราเองเราไม่รู้เรื่องมาก่อนบอกว่าอึดอัดทนไม่ไหว เรากับสามีทำงานคนละอำเภอ เรามีลูก 1 คน สามีเราคบกับผู้หญิงคนนั้นมาได้ประมาณ 2 ปี โดยที่เราไม่รู้เรื่อง ก่อนหน้านั้นเราทะเลาะกันบ่อยเพราะสามีเปรียบเทียบกับเราในใจ สามีบอกเราเอาแต่ใจตัวเอง ชอบเอาชนะต่อมาสามีมาขอหย่าเนื่องจากผู้หญิงคนนั้นต้องการแต่งงาน เพราะผู้หญิงมีหน้าที่การงานดีมาก สามีเราบอกว่ารักผู้หญิงคนนั้นมากและบอกว่าเป็นคนดีไม่ชอบเอาชนะ ตอนนี้เพียงแต่สงสารเราเท่านั้น เราไม่รู้จะทำยังไงดีจะอยู่หรือหย่า เราสงสารลูก สามีกลับมาบ้านทุกสัปดาห์บอกว่ามาหาลูก เราอยู่กับพ่อแม่สามี ตอนที่รู้ช่วงแรกทะเลาะกันมากเราต่อว่าเค้า แต่ตอนนี้เราสงบลงเพราะเราคิดว่าเราคงเปลี่ยนใจเค้าไม่ได้เราต้องเปลี่ยนความคิดเราเอง หมั่นสวดมนต์

ขอให้เพื่อนช่วยแนะนำด้วยค่ะ เพราะว่าบางทีก้อเหมือนทำใจได้ บางทีก้อเจ็บปวด เรารู้เรื่องนี้มาประมาณเกือบปีแล้ว

ถ้าตอนนี้คุณจขกท.สงบได้ก็ดีแล้วคะ
ตั้งสติดีๆ สวดมนต์ไหว้พระ นั่งสมาธิ ปัญญาก็จะเกิดคะ
มันเป็นเรื่องใหญ่ต้องคิดดีๆ จะให้คนอื่นมาตัดสินใจให้คงไม่ได้
ตัวดิฉันเองก็ด้อยปัญญา มีปัญหาเรื่องสามีมีเมียน้อยเหมือนกัน
ดิฉันก็ใช้เวลากับความสงบสองอย่างคะ
ดิฉันก็ยังแก้ปัญหาตัวเองไม่ได้
แต่จิตใจก็สงบขึ้น ด้วยการทำบุญสวดมนต์ไหว้พระ
และการดูใจตัวเอง การตรึกตรองต่อเหตุต่างๆ
ใช้ธรรมะในการแก้ปัญหานะคะ

ขอเป็นอีกหนึ่งคนที่ส่งกำลังใจให้คุณเข้มแข็งขึ้น คุณเก่งนะคะที่ทำใจให้สงบได้เร็ว คุณมาถูกทางแล้ว

สงบและนิ่งให้มาก และต้องอดทนให้มากๆ "ไม่มีอะไรเป็น ของฉัน มันก็ไม่มีทุกข์" ไม่ยึดมั่นถือมั่น รู้ว่าเจ็บแล้วก็ปล่อยวางซะ เข้าใจความรู้สึกคุณตอนนี้มาก ดิฉันก็คงจะช่วยได้เท่านี้ อยู่ที่ตัวเราเองไม่มีใครช่วยเราได้นอกจากตัวเราเอง เมตตากับตัวเองและสงสารตัวเองให้มากๆนะคะ
ขอให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปให้เร็วๆนะคะ ท้อได้แต่อย่าถอยนะคะ ขอให้มีความสุขคะ

เรื่องราวในโลกนี้ ทั้งหมดทั้งสิ้นก็รวมลงที่กิเลสตัณหาพาไป ..

สามีผู้พบว่าภรรยามีข้อบกพร่อง แทนที่จะพูดคุยกันด้วยเหตุผล กลับหลบซ่อนแอบไปมีสัมพันธ์กับหญิงอื่น บุคคลผู้กระทำการด้วยอาการแอบหลบย่อมไม่ต่างจากโจรผู้ร้ายที่ทำทุจริตแล้วกลัวภัย .. แต่โจรผู้ร้ายยังดีกว่าที่ไม่ปล้นตนเองหรือครอบครัว ส่วนสามีที่ไม่ซื่อสัตย์ ทำลายทั้งตนและ ครอบครัวยิ่งกว่าศัตรูอื่นใดจะทำได้..เมื่อเขาถูกตัณหาครอบงำแล้ว แม้ศีลสักข้อหนึ่งก็ไม่พึงเกิดมีในใจ เขาย่อมอ้างเหตุอะไรๆสารพัดเพื่อความ ชอบธรรมในการที่จะล่วงศีล เจตนาหนักแน่นในการล่วงศีลย่อมตั้งขึ้นโดยทันที หิริโอตตัปปะก็หายไป..เมื่อเราต้องอยู่ร่วมกับคนไม่มีศีล ก็ย่อมไม่ได้รับความสงบสุข เพราะคนไม่มีศีลย่อมไม่มีเมตตา...คนที่ขาดเมตตาจะยังบริวารให้อยู่เป็นสุขย่อมไม่ใช่ฐานะที่จะเป็นได้..

อาศัยบาปเก่าที่เราทำไว้แล้วเองในอดีต จึงต้องมาพบเจอเหตุการณ์เช่นนี้เลือกไม่ได้เลย เมื่อกรรมเขามาส่งผล เมื่อไม่สามารถเลือกได้ ก็ต้องยอมรับว่า สิ่งนี้มาด้วยฝีมือคะนองบาปของเราเองในอดีต แก้ไขไม่ได้ เอาปัจจุบันมาทำเหตุดีใหม่เพื่อผลดีต่อไปจึงควร..

การตัดสินใจอยู่หรือไป ต้องพิจารณาองค์ประกอบอื่นๆที่เกี่ยวข้อง ว่าสมเหตุผลประการใด การยื้อยุดฉุดให้อยู่ เพื่อลูกหรือเราเอง หากเขาไม่ยอมอะไรจะเกิดขึ้น เรามีอำนาจต่อรองอย่างไรหรือไม่ เราต้องอาศัยเขาเลี้ยงชีพหรือเปล่า ในหลายกรณีที่เป็นข่าว ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอยากไป อีกฝ่ายไม่ยอมยึดใบทะเบียนสมรสอยู่ ในที่สุด ฝ่ายจะไปก็ฆ่าฝ่ายยึด นี่เป็นการแลกที่ไม่คุ้ม..คนที่ไม่มีใจจะอยู่ ก็ไม่อาจบังคับเขาให้หวลกลับมาได้ ถ้าจะอยู่กับคนเช่นนี้ จิตจะเป็นบุญกุศลคงยากเต็มที การยุติผลของบาป ถ้าตั้งใจทำจริงก็ทำได้ ไม่ยากเลย เพียงไม่หวั่นไหวในอารมณ์อันตัณหาตนลากจูงให้ติดยึดกับใครๆแค่นั้นก็"พ้นกรรม"นี้แล้ว ลองไตร่ตรองดูครับ..

สิ่งที่ควรรีบยึดไว้ก่อนอื่นเวลานี้คือ การถึงพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง เจริญบุญยกิริยาวัตถุ ๑๐ เนืองๆ ประพฤติศีลให้มั่นคง ศึกษาพระธรรม (อ่านได้จากหลานบทความในเว็บนี้ก็ได้)..เพื่อความมีปัญญาเป็นที่พึ่งในตนได้ ไม่ต้องรอคำแนะนำจากใครอีกต่อไปในที่สุด สามารถแก้ทุกข์ตนเองได้อย่างมีประสิทธิภาพ..

ขอให้พ้นทุกข์โศกทั้งมวลไวๆครับ..

สิ่งหนึ่งที่จะทำให้คุณปล่อยวางได้อย่างดีเยี่ยม
เมื่อเจอปัญหารุมเร้ามากมายก่ายกอง
คือ นึกถึงหลักของกฎแห่งกรรม

เหตุดี ผลย่อมดีแน่นอน โดยไม่ต้องสงสัย
ที่เราๆท่านๆ ประสบปัญหาที่ไม่ดี ขัดข้องใจต่างๆนาๆ
เป็นเพราะเคยทำเหตุไม่ดีมาก่อนแน่นอน
พอผลไม่ดีมันตามเผาผลาญในภายหลัง ก็แน่นอนจะทำให้เราสุขสบายได้เช่นไร

กรรมไม่ดีที่ได้ทำไปแล้วก็ส่งผลแล้วในปัจจุบัน
จะมั่วแต่นึกคิดแก้กรรมไม่ดีที่ได้ทำไปแล้วก็เปล่าประโยชน์
คนเรามักเสียเวลาไปมากมาย และเปล่าประโยชน์
ด้วยการนึกถึงแต่เรื่องอดีต อดีตผ่านมาแล้วจะดีจะเลว
เราไม่สามารถเอากลับคืนมาได้ตลอดกาล!!

เริ่มต้นใหม่ด้วยปัจจุบันที่ดี
จะกลายเป็นอดีตที่ดีพอทำให้เรานึกถึงแล้วสุขใจได้บ้าง ทำให้เวลานึกถึงอดีตแล้วไม่เสียเวลาจนเกินไป
ขอเป็นกำลังใจจ๊ะ ขอให้นึกในใจเสมอยามท้อ
ว่าเราไม่ได้เป็นคนโชคร้ายที่สุดในโลกใบนี้
เพียงแต่เราไม่ได้โชคดีที่สุดเท่านั้นเอง จึงเป็นเช่นนี้
และก็ไม่มีใครโชคดีที่สุดดดดดดดดดดหรอก

เราไม่แน่ใจเลย บางครั้งสามีก้อบอกว่ารู้สึกเสียใจไม่สบายใจที่เราเสียใจกับการกระทำของเค้า ตอนนี้ไม่พูดเรื่องหย่าแล้ว เค้ายังรับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่าย สามีเราเค้ารักลูกมาก เวลาเราไม่สบายเค้ายังดูแลดีเพียงแต่ว่าถ้าผู้หญิงอีกคนเร่งเรื่องแต่งงานเค้าก็จะพูดไม่ดีกับเรา ไม่สนใจ เรารับราชการทั้งคู่ เราสับสนกับการกระทำของเค้า ทุกวันนี้ก้อได้แต่สวดมนต์แผ่เมตตาให้สามีมีความสุข และเราก้อทำตามหน้าที่แม่ให้ดีที่สุด กับสามีก้อทำตัวปกติไม่บ่นไม่ว่าจะทำอะไรก้อแล้วแต่ เพราะเค้าก้อยังเป็นพ่อที่ดีของลูกเสมอ

ทำได้แค่นี้ก็เยี่ยมยอดมากมายแล้วจ๊ะ
ตอนนี้ทำได้แค่นี้ ถ้าทำต่อไปเรื่อยๆ มีแต่จะดีขึ้นเรื่อยๆ
แสดงว่าในอนาคตภายภาคหน้า คุณต้องเยี่ยมยอดกว่านี้แน่นอนจ๊ะ
ต่อไปปัญหาใหญ่ของคุณก็จะกลายเป็นเล็กนิดเดียว
แต่เล็กนิดเดียวของคุณ ก็ต้องไปเป็นปัญหาใหญ่ของใครต่อใครอีกหลายคน
นี่แหล่ะจ๊ะ โลกมนุษย์ที่ปุถุชนคนธรรมดาเขาทำกัน
เรามาถูกทางแล้ว มีโอกาสที่จะได้ทำอะไรๆที่ปุถุชนคนธรรมดาเขาไม่ทำกัน
แต่ตอนนี้เราก็ต้องทำไปก่อน

ขอขอบคุณทุกๆคำแนะนำค่ะ ก้อพอจะรู้อยู่บ้างว่าสามีก้อยังห่วงเราอยู่บ้าง เค้ายังไม่ได้ไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้นเพราะผู้หญิงต้องให้หย่าไปก่อน เพราะมีหน้าตาทางสังคม สามีเจอผู้หญิงคนนั้นอาทิตย์ละวันโดยไม่ได้ไปค้างคืน ส่วนกับเราก้อเจอกันเสาร์-อาทิตย์ สามีเค้าบอกว่าเค้าให้เราตัดใจ เค้าไม่ดีเราจะได้ไม่เสียใจกับการกระทำของเค้า เราก็พยายามไม่รับรู้เรื่องของเค้ากับผญ ท่องคำว่าไม่เป็นไรช่างมันเถอะจนขึ้นใจ ตอนนี้ก้อชวนลูกสวดมนต์ไหว้พระทุกวัน ดูแลลูกให้ดีที่สุด

สวัสดีค่ะ คุณปอนปอน ทุกอย่างอยู่ที่ใจเราพยายามเข้มแข็ง และอดทนคะ แล้วจะผ่านมันไปได้ เพียงแค่ยอมรับความเป็นจริงกับสิ่งที่เกิดขึ้นจะช่วยได้เหมือนกัน อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดค่ะ เตรียมใจตั้งรับไว้ดีที่สุด เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ ทำ ค่อย ๆ แก้นะคะ

ดูโง่มากมั๊ยคะทั้งๆที่สามีทำให้เสียใจ แต่เราก็ยังให้อภัยเสมอไม่เกลียด แต่ยอมรับว่าน้อยใจอยู่กันมานาน 15 ปีร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา แต่หายวับไปหมดเลย ทุกสิ่งย่อมมีการเปลี่ยนแปลงจริงๆค่ะแค่เห็นคนที่เรารักอยู่ดีมีสุขก้อควรจะพอแล้วใช่มั๊ยคะ ส่วนตัวเราก็มีสติในการดำเนินชีวิตต่อไปโยลำพัง เพราะพ่อแม่เสียหมดแล้วค่ะ เหลือแต่ลูกคนเดียวที่เป็นชีวิตน้อยๆให้เราสุขใจ

เป็นกำลังใจให้คุณสู้ ๆ และอดทน
ปัญหาทุกปัญหามันมีทางแก้ไข
ขอให้คุณใช้สติ ในการแก้ปัญหา
ถ้าตอนนี้รู้สึกว่าอะไรมันดูแย่ไปหมดไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไร
ก็หยุดอยู่นิ่ง ๆ ไม่ต้องทำอะไร
สวดมนต์ ไหว้พระ ทำบุญมาก ๆ
แล้วก็อุทิศส่วนกุศลให้เขาด้วย

ถ้าเราทำอะไรไม่ได้ก็คงต้องทำใจ
เข้มแข็งนะคะ

ไม่ใช่เรื่องโง่ หรือไม่โง่หรอกคะคุณปอนปอน ผู้หญิงเรามีความรัก ความซื่อสัตย์ ความภักดีเต็มเปี่ยม เราย่อมมีคำว่าอภัยอยู่เสมอ ใจเรามั่นคงรักเค้า เราก็ทำเพื่อเค้าได้เสมอ ยิ่งอยู่ด้วยกันมานานก็ยิ่งมีความผูกพันธ์กันมากเป็นธรรมดา ภาเองก็เหมือนกันตอนแรกทำใจไม่ได้เป็นบ้า เป็นหลัง อยู่นานเพราะยึดว่าผูกพันธ์กันมานานเค้าไม่น่าจะทำเราได้ ทำไมเค้าถึงทำ ทำไม ทำไมนี่ละคะเลยเป็นการสร้างความทุกข์ สร้างความเศร้าโศกเสียใจให้ตัวเองใหญ่ คุณปอนปอนต้องเข้มแข็งนะคะ ยิ่งเหลือลูกคนเดียว ยิ่งต้องรักและคิดถึงลูกเอาไว้มาก ๆ ไม่ว่าต่อไปข้างหน้าจะเป็นยังไงเค้าจะเป็นลูกเราเสมอ เลี้ยงเค้าให้ดี โตขึ้นให้เป็นคนดีนะคะ อย่างน้อยเป้าหมายในการสร้างครอบครัว สร้างฐานะขึ้นมาก็เพื่อเป็นรากฐานที่ดีให้ลูกไม่ใช่เหรอคะ วันนี้ถ้าจะขาดเสาหลักอีกเสานึงไป เราก็ต้องเป็นเสาที่แข็งแกร่งทนทานต่อลมแรง และพายุฝนให้ได้นะคะ นี่ละที่สุดของชีวิตเราแล้วละคะ

ภาเองก็ยังพยายามทำอยู่ แต่อยากเป็นกำลังใจให้ค่ะ