พิมไม่ค่อยอยากอยู่บ้านเลย .... พิมไม่ค่อยแน่ใจอารมณ์ตัวเองเท่าไหร่ ถ้าพิมเห็นเขาแอบโทรหากันหรือเธอโทรเข้ามาหาอดีตสามีของพิมจะเป็นอย่างไรหนอ ..... เฮ้อ.... สรุปก็ยังคาราคาซัง ตัดไม่ตายขายไม่ขาดกันอยู่เนี่ยเอง ..... เฮ้อ....เฮ้อ....เฮ้อ....



พี่พิมจ๋า...เดินหน้ามาได้ถึงขนาดนี้แล้วนี่ค่ะ สิ่งที่พี่ิพิมกลัวคือสิ่งที่พี่พิมยังไม่ทราบว่าจะเป็นอย่างไร
บางทีสิ่งที่พี่พิมคิดว่าจะเป็นอย่างไรหนอนั้น อาจไม่เกิดขึ้นก็ได้ บางทีพี่พิมอาจทำใจยอมรับเรื่องที่จะรู้จะเห็นได้มากกว่าที่เคยเป็นมาก็ได้ค่ะ สิ่งที่พี่พิมกลัวอาจเป็นอีกบททดสอบหนึ่งของเรา ให้เราก้าวข้ามไปอีกขั้นหนึ่ง ขอให้พี่พิมสบายใจนะคะ ปอนด์เอาใจช่วยค่ะ

เป็นกำลังใจให้เข้มแข็งไว้นะ ^_^

หวัดดีจ้ะพิม
พี่เข้าใจความรู้สึกของพิมว่าเป็นอย่างไร
คงทำใจไม่ได้ง่าย ๆ หรอกนะ
พี่ไม่รู้ว่าจะแนะนำอย่างไร
ก็ขอเป็นกำลังใจให้พิมเข้มแข็ง

อนุโมทนาสาธุคร๊าบบ

สวัสดีค่ะพี่นิตา หายไปนานเชียวนะคะ

ขอบคุณพี่นี คุณแสง คุณภา คุณ น้องปอนด์ คุณroojakrak คุณ enlighted และพี่ทักทายที่ไม่ยอมพูดอะไรเลย

ว้า... สองสามวันนี้พี่ทักทายขี้งอนจังเลย ..... ไม่ยอมพูดกับพิมด้วย ..... วันก่อนก็งอนหาว่าไม่ยอมชมกลอนที่พี่ทักทายแต่ง ..... ดีกันน้า.....โอ๋ โอ๋


รักพี่ทักทายมากที่ซู๊ดดดดด.... ถ้าอยู่ใกล้ๆ จะหอมคนขี้งอนสักสองฟอด .....ดีป่าวคะ....


พิม

สวัสดีครับคุณพิม เป็นอย่างไรบ้าง เป็นกำลังใจให้นะครับ ดูจากที่คุณโพสต์แล้วเชื่อว่าคุณก้าวข้ามผ่านอุปสรรคได้แล้ว เห็นไม๊ คนเราไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นผู้แพ้ใจตัวเอง สู้.สู้.

Wylsmith

มาให้กำลังใจค่ะ ลองมองดูรอบๆสิ พี่ว่าคุณพิมน่าจะเห็นสิ่งดีๆที่ทำให้มีความทสุขได้มากขึ้นแล้ว เห็นมาตลอดว่าคุณพิมเก่งนะ ไม่ค่อยติด พอไม่ติดเราก็ก้าวไปข้างหน้าได้แหละค่ะ ช้าหรือเร็วเท่านั้น ขอให้มความสุขมากขึ้นๆทุกว้นนะค่ะ

สวัสดีคร๊า
เป็นธรรมดาของผู้หญิงทุกคนนะคะ ... ความผูกพันยังมีอยู่มากมาย ถึงเลิกกันแล้วก็เถอะ ... แต่ถ้าสิ่งใดที่เป็นของของเรา วันหนึ่งวันใดมันก็ต้องเป็นของของเราอยู่ดี ทำใจให้สบาย ๆ ในวันอากาศร้อน ๆ แบบนี้นะคะ .....

คืนนี้ขอให้พี่พิมและสมาชิกลานธรรมทุกคนหลับฝันดี เทวดาคุ้มครองเช่นเคยนะคร๊า

มาเป็นกำลังให้พิมอีกคนนะจ๊ะ พุดไม่ค่อยได้เข้ามาโพสต์ แต่ก็พยายามหาเวลาเข้ามาดูบ้าง และก็เข้าใจความรู้สึกพิมดี และก็ส่งกำลังใจให้พิมเข้มแข็งนะจ๊ะ เพราะตัวพุดเอง ก็ตัดใจไม่ได้ 100% มันรัดแน่นจริงๆ เลยนะพิม ไอ้สายใยเส้นบางๆ ที่เกี่ยวพันเรากับเขาเอาไว้เนี๊ย..... พุดเองก็ยังอยู่บ้านเดียวกับสามี ยังไม่ได้ย้ายกลับ คำร้องขอย้ายหมดอายุเมื่อ 31 มีนาคม ต้องเขียนไปใหม่ แต่พุดก็ยังไม่ได้เขียน..... ขอเวลาพิจารณาใจตัวเอง.... ขอเวลาให้ลูกได้อยู่กับพ่อเขา.... แต่ถามว่ายังเจ็บปวดเหมือนตอนที่ทราบเรื่องใหม่ๆหรือไม่ ตอบตามตรงเลยว่าไม่แล้ว.... แต่ถ้าถามว่าตัดใจจากเขาได้ไหม ก็ตอบเช่นเดียวกันว่า ยังไม่ได้ 100% แต่ทำใจรับความไม่เที่ยงได้มากขึ้นกว่าแต่ก่อน.....ยึดติดน้อยลงมาก.. พุดเดินมาถึงทางเลือกที่ต้องเลือกด้วยความยากลำบากใจ ... มันมีเงื่อนไขที่มากมายเหลือเกิน ....

ฝากความระลึกถึงพี่ทักทาย ผ่านบ้านพิมด้วยนะค่ะ ยังคิดถึงพี่ทักทายและนำคำแนะนำของพี่มาปฏิบัติตนปฏิบัติใจอยู่ทุกวันค่ะ.... ซึ่งทำให้รอดตายมาได้จนทุกวันนี้ค่ะ และพุดก็ขอให้พี่ทักทายมีสุขภาพกายสุขใจที่ดีนะค่ะ อยู่ที่โน่นไหนจะอากาศ อาหารการกินไม่เหมือนบ้านเรา ไหนจะคิดถึงคนที่เมืองไทย พี่ทักทายเข้มแข็งจริงๆ นะค่ะ น้องๆ จะพยายามเข้มแข็งให้ได้สักครึ่งหนึ่งของพี่ทักทายค่ะ

พุด

คุณพุดหายไปนานเลย
แต่กลับมาครั้งนี้ดูคุณเข้มแข็งขึ้นมากเลย
เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ
ขอให้มีความอดทน และเข้มแข็งขึ้นเรื่อย ๆ
และขอให้ปัญหาต่าง ๆ คลี่คลายไปในทางที่ดี

เพิ่งมะงุมมะาหงามาเห็นกรอบนี้ของย่าทักทาย เลยได้เห็นหนูพิมสะดุดเท้าตัวเองล้ม ..

เฮ้อ ตาไม่ได้เเวะบ้านหนูพิมเพราะเห็นเสียงชมเแซ่เซ็งจากเพื่อนพ้อง ก็เลยเข้าใจว่าหนูพิมพ้นโศกวิโยคภัยแล้ว นึกดีใจอยู่เชียว วันนี้นึกครึ้มเลยแวะมา เท่านั้นก็เห็นหนูพิมมีอาการน่าวิตกอีกแล้ว แต่เหล่าสาวๆรวมทั้งย่าทักฯก็มาให้กำลังใจปนบ่นกันครึกครื้นดีเหมือนกัลลล...

หนูพิมหวั่นไหวว่าจะเสียของรัก เลยวูบไปหน่อยนึง ใจนี้หนออยากปล่อยก็ดื้อถือเอามาเป็นของตัวอยู่ร่ำไป... ดูเถิดเกิดมาก็ไม่ได้พ่วงติดกันมาเลย ต่างคนต่างมาแท้ๆยังเอาใจไปฉวยยึดว่า"ของเรา" ใครหนอที่มาสอนมาสั่ง กิเลสความหลงของเรานั่นเอง...แล้วใครจะช่วยกำจัดกิเลสนี้ออกไปได้เล่า นอกจากเรา?..

เมื่อเขาทำตัวแปลกแยกไป เราจะทำอย่างไร จะตามไปบีบเค้นเขาหรือ..ถ้าเขาพอใจจะมีคนอื่น เราจะห้ามป้องกันได้หรือ ก็ใจเรายังห้ามไม่ให้เดือดร้อนได้เลย แล้วจะไปปรามใครอื่นได้เล่า..?

ดังนั้น เรามีหน้าที่อย่างเดียวในทุกกรณีคือ รักษาใจไม่ให้วูบ.. เขาจะอยู่หรือไป เขาจะติดต่อใครเพื่ออะไรหาใช่ธุระของเราไม่ เมื่อต่างคนมีอิสระแล้ว ก็ปล่อยให้ถึงที่สุดว่า เขาก็มาด้วยกรรมของเขา จักเป็นไปตามกรรมของเขา..เราก็จะไปตามกรรมของเรา ถ้าว่าจิตเราตกไปกับความสลดหดหู่แล้ว ใครกันที่ทำบาปนี้ให้ตัว ..ไม่ใช่เขาหรอก หนาที่จะทำเราตกนรก แต่เราเองที่หลงรักหวงแหนเขานักหนานั่นแหละทำตนเองให้เดือดร้อนทั้งในภพนี้และอีกหลายร้อยภพในอนาคต..คิดดูเถิดว่ามันคุ้มใหมหนอ..

ส่งกำลังใจจากเมืองไกลที่ไม่มีตลาดเอเซียให้ได้กินอาหารที่ถูกปาก เหมือนคนถูกปล่อยเกาะอีกคนมายังหนูพิมนะครับ... ...ฮึ่มขอบ่นมั่งน้า...

พิม...
เป็นไงบ้างแล้วจ๊ะ อ้อแอบหนีไปเข้าวัดมา
เอาบุญกองโต ๆ มาฝากด้วยนะ
รับไปแล้วหาที่เก็บดี ดี ละเพราะเยอะมาก

คุณตา dd.... สบายดีเหรอค่ะ คือช่วงนี้ไม่เห็น
คุณตาเดินผ่านหน้าบ้านอ้อเลย เลยมาดักรอ
ที่บ้านพิมรอทักทายคุณตานะค่ะ

พี่ทักทาย...ก็เหมือนกัน ช่วงนี้เงียบ ๆ ไป
ยังปรับตัวกับที่ใหม่ไม่ได้เหรอค่ะ สบายดี
อยู่ไหมน๊า คิดถึงจังเลยค่ะ

พิม... อ้อมาดักเจอคนที่อ้ออยากเจอแล้ว
ไปก่อนละ.....แว๊บ...แว๊บ