เมียไม่ใช่แม่ แต่แม่ก็ไม่ใช่เมีย
คนเราต้องมีทั้งแม่ทั้งเมีย
ไม่ใช่ว่า มีเมียแล้วต้องทิ้งแม่
หรือมีแม่ต้องทิ้งเมีย.. อันนั้นมันคนโง่


พูดได้ถูกใจจริงๆค่ะ แต่ว่า เรื่องแบบนี้ ใครไม่เจอกับตัวก็พูดง่ายนะคะ ทำใจลำบากค่ะ แต่ว่าทางที่ดี ไปหาพระที่ดี แล้วเล่าให้ท่านฟังขอคำแนะนำ จากนั้นก็พาแม่ไปหาหลวงพ่อรูปนั้นนะคะ (คนแก่ต้องพาหาพระค่ะ)สำหรับแฟนก็ ต้องค่อยๆพูดว่าแม่คุณมีปัญหาแบบนี้ แล้วก็ลองหยังเสียงดูว่าเขาคิดยังไงกับแม่เราจากนั้นก็ค่อยมาหา

ฟังดูแล้วเห็นแก่ตัวน่าดูเลย บอกเลิกไปเถอะคุณ ถ้าคุณคิดว่าเขาไม่ดีพอน่ะ "สงสารเขาค่ะ" คิดถึงใจเขาใจเราบ้างซิ ,ลองถ้าคุณเจอคนที่ใช่และรักจริงแล้วผู้หญิงมาบอกว่า , ที่ฉันคบกับคุณมาตั้งนานไม่กล้าบอกเลิกเพราะว่า "คุณดีเกินไป แล้ววงเล็บในใจว่าแต่ดีน้อยกว่าที่ฉันอยากจะได้" คุณจะรู้สึกอย่างไรคะ , แล้วพอวินาทีสุดท้าย เขาเดินจากไปทั้งที่หลอกล่อให้ความหวังคุณมาตลอดน่ะ

อุ๋ย...

คุณ บัวฯ เห็นมั๊ย ความวกไปวนมาของคุณ ทำให้คนเขาเข้าใจว่าคุณเป็นคนโลเลอีกแล้ว

คุณไร้ตัวตน ใจเย็น ๆ ค่ะ อ่านข้อความเขาดี ๆ
บางอย่างเขาเปรย ๆ เพื่อประชดประชัน...เล่น ๆ
แต่บางอย่างเขาพูดจริง ค่ะ...

อย่าเพิ่งมาตัดพ้อเขาสิ่...คะ

เขากำลัง ตาเปียกตาแฉะ อยู่...ด้วยเรื่องของคุณแม่...
คุณคิดว่าเขาไม่น่าเห็นใจเหร๋อ...
เรายังรู้สึกเห็นใจ...จน อึ้งกิมกี่ พูดไม่ออกบอกไม่ถูกอยู่เนี่ย...
ว่าจะช่วยปลอบใจเขายังไงดี...

เราอ่านเรายัง...นึกชื่นชมเขาเลย... ว่าเขาช่างเป็นคนที่รักแม่มาก... ซาบซึ้ง
(ถ้าสิ่งที่เขาพูดถึงแม่ไม่ใช่เรื่องวกวนอีกนะ )

ตอนนี้มีคุณ เอรากอน ที่ติดตามเรื่องและ ตีความได้ถูกต้องครับ แต่ผมก็ไม่โกรธคุณไร้ตัวตนนะครับ (เพราะดูน่ารักดี) ต้องอ่านดีๆ ถึงจะเข้าใจผม เหมือนคุณ เอรากอน นั่นแหละ

ตอนนี้ก็ เรื่อยๆ ครับ ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ .......

ถ้าผมบอกแฟนว่า.....เราิเลิกกันเถอะ .....จะเกิดอะไรขึ้น
.....ถ้าอยากจะเลิกกับผมก็บอกนะ .......จะเกิดอะไรขึ้น
......แล้วแต่คุณละกันเอาไงก็เอา...........จะเกิดอะไรขึ้น
...... ผมมันไม่ดีพอสำหรับคุณ เลิกกันเถอะ....จะเกิดอะไรขึ้น
ถามเล่นๆน่ะ จะเห็นว่าทุกคำถาม แฟนผมจะต้องเจ็บปวดมากทีเดียว ผมอาจจะต้องรอให้วันนึงเธอบอกว่า

......ชั้นเบื่อปัญหาของคุณเต็มที ชั้นไม่ไหวแล้ว เลิกกันดีกว่า.....


555555 666666 777777

แยกให้ออกค่ะ ความเป็นแม่ และ หน้าที่ที่ควรของแม่

ความเป็นแม่ คุณระลึกเสมอนะคะ ท่านทำให้คุณเกิด คุณก็ตอบแทนโดยการทำให้ท่านอยู่ดีกินดี

หน้าที่ที่ควร ท่านบกพร่อง แบบนี้คุณก็ไม่มีความสุขในการใช้ชีวิต

้เสมอค่ะ กรรมเป็นผู้ตัดสิน จุฬาภินันท์คิดว่าน่าจะเป็นแบบนี้ค่ะ

การเป็นคนนั้น ควรทำหน้าที่ของคนให้ดี คือ ใช้ชีวิตให้มีความสุข แล้วพัฒนาใจให้ใจมีกำลัง ไปสร้างสรรค์ประโยชน์ให้สังคมและประเทศชาติค่ะ

คู่เป็นเรื่องสำคัญ แม่ไม่เหมือนเมีย เพราะฉะนั้นคุณพูดกับท่านดีๆ บอกท่านอย่าประชด คุณเลี้ยงท่านแน่ๆ

อาจจะละเมิดไปนิด แต่ด้วยความหวังดีค่ะ คุณลงทุนให้แม่ทำค้าขายเล็กๆน้อยสิคะ ท่านจะได้ชื้นใจขึ้นบ้างว่าท่านยังมีอะไรน่ะค่ะ คนมีอายุรู้สึกขาดความมั่นคงในชีวิตง่ายค่ะ

เรื่องแฟน คุยให้เข้าใจ อยู่บ้านใกล้กันก็ได้นี่คะ บอกแม่และพี่ ข้อนี้น่าจะขู่ได้โดยไม่ผิดศีลธรรม ประมาณว่า ผมทำทุกอย่างเพื่อให้แม่มั่นใจว่าผมไม่ทิ้งแม่ แล้วทำไมแม่ไม่ทำให้ผมมั่นใจบ้างว่าเมียจะไม่ทิ้งผม

อะไรประมาณนั้นค่ะ ขอโทษที่แนะมากไป แล้วแต่คุณพิจารณาค่ะ เป็นกำลังใจให้

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณ คุณจุฬาภินันท์มากครับ ที่ ให้คำแนะนำ และผมไม่คิดว่ามากเกินไปครับ ยินดีรับฟัง
พอพูดถึงเรื่องหน้าที่เนี่ยะ มันกลายเป็นคดีความขึ้นมาทีเดียว ว่าทำแค่เพราะหน้าที่เหรอ คิดว่าทำให้เพราะแม่เป็นแม่แค่นั้นใช่มั๊ย ไม่ได้รักใช่มั๊ย ก็อยากให้หลายๆท่านระมัดระวังเรื่องนี้นิดนึงครับว่าคุณแม่บางท่านอาจจะคิดเหมือนคุณแม่ผมขึ้นมา
ส่วนเรื่องค้าขายนั้น มันยากอยู่ครับสมัยนี้ ถ้าขายแล้วขาดทุน ไม่คุ้มค่าเหนื่อย แม่ผมคงไม่ทำต่อ อีกอย่างแกไม่อยากลงทุนมากด้วย ค่อยๆลงเงินไปถ้าคุ้มก็ทำถ้าไม่คุ้มก็เลิก เคยทำมาแล้วครับขาดทุยย่อยยับ(ขาดทุนหลักร้อยถึงหลักพันบาทเอง แหะๆๆ)เพราะไม่เคยทำมาก่อน แกบอกว่า ไม่ทำแล้ว ถ้าผมบังคับให้แกทำ แกจะไปอยู่ที่อื่น ( ผมยังไม่ได้บังคับอะไรเลยไม่ได้ว่าอะไรซักคำ โดนด่าฝ่ายเดียว เละเลยตู 5555)
แต่ต่อไปจะพยายามค้าขายต่อไปครับ เพราะตัวเองก็อยากค้าขายด้วย แต่เผอิญต้องทำงาน office
จะลองเมื่่อโอกาสเหมาะอีกสักทีครับ....

ดูเหมือนความรักที่คุณมีต่อแฟน ยังเอาชนะความรักที่คุณมีต่อแม่ไม่ได้...
เพราะจากหลาย ๆ shot ดูเหมือนอะไรก็ตามที่จะทำให้คุณแม่ระคายเคือง คุณไม่เอาเลย...หง่ะ
พอจะลองเล่าความรู้สึกดี ๆ ที่ทำให้คุณรักคุณแม่ของคุณมาก และแคร์ความรู้สึกของคุณแม่ได้มากขนาดนี้ให้ฟังได้มั๊ยคะ...

เพราะไม่มากนักหรอก ที่เราจะเห็นผู้ชายที่อยู่ติดแม่มาจนอายุป่านนี้...หน่ะ...

ส่วนแฟนก็คบกันตั้งแปดปี คือ เว่าตรง ๆ น่ะ ถ้าเราเจออย่างนี้รับรองว่าคุณจะเจอคำถามเราแน่นอน
ว่า
"นี่ถ้าฉันไม่ 35 (จวนจะใกล้เวลาปิด ) ก็คงยังไม่คิดเรื่องแต่งใช่มั๊ยยยย....ยะ..."

55555

เห็นแล้วอยากจะเอาหนังกะติ๊กยิงก้นจังเลย...
คนที่เอาแต่แอบย่องมาทิ้ง...อนุโมทนา...แล้วจากไป...อย่างเงียบกริ๊บบบบบ...หน่ะ...

นี่แน่ะ ฝากไว้ซะเลย รู้นะว่าจะต้องมาเห็น...

ถ้าถามใจตัวเอง ก็คงบอกว่า เข้าใจแม่มากที่ แม่เป็นแบบนี้เพราะอะไร แม่เป็นเด็กกำพร้าที่เขาเลี้ยงไว้ตั้งแต่เด็กครับ จนมาอยู่กับพ่อ ชีวิตก็ลำบากมาตลอด ผมคงพูดคร่าวๆเพียงแค่นี้ แต่ถามว่าผมติดแม่มั๊ย ถ้าผมเล่าแล้วจะงง
คือสมัยผมเรียนมัธยม ผมกลับบ้าน 4-5 ทุ่ม มาตลอดครับ ทำกิจกรรมที่โรงเรียน โดนพ่อด่า(ตอนนั้นพ่อยังมีชีวิตอยู่ ) แม่ก็เถียงแทน พอผมเรียนมหาวิทยาลัย ผมก็ไม่ค่อยได้กลับบ้านครับ นอนบ้านเพื่อน ตอนนั้นพี่สาวไปอยู่กับคนอื่น(ไม่บอกคงรู้ว่าแฟน) แม่อยู่บ้านคนเดียวซะส่วนมากครับ 4 ปี ผมกลับเสาร์อาทิตย์ บ้าง หายไป 2-3 วัน 4-5 วัน แม้ตอนทำวิทยานิพนธ์ แม่เป็นโรคเลือดจาง หัวใจเต้นผิดปกติ ผมยังไม่ได้อยู่บ้านเลยไปทำงานบ้านเพื่อน แม่ เพจ ให้โทรกลับ แล้วเล่าอาการให้ฟัง ผมบอกว่า ถ้าไม่ไหวก็ไปหาหมอละกัน (ตอนนั้น 5 ทุ่มแล้ว) แม่ไม่ได้นอนทั้งคืน อยู่กับหมาตัวเดียว เดินไปเดินมา เพราะใจมันสั่น กลัวนอนแล้วจะไปเลย
ผมเองก็ทำวิทยานิพนธ์หนักเหมือนกัน กลับมาคิดตอนนี้ บอกคำเดียวว่า เสียใจสุดๆครับ คงไม่ต้องสาธยาย

ผมมาอยู่บ้านทุกวันหลังจากเรียนจบนี่เอง แล้วก็ทำงาน ทำงาน ทำงาน ไม่ได้คุยอะไรกับแม่มากมาย ผมมาดูเหมือนเด็กติดแม่(หรือแม่ติดเด็กนั่นแหละ) ตอนที่ทำท่าจะเอาจริงเรื่องแต่งงานนี่เองครับ คือเรียกว่าเพียงปีเดียวเท่านั้น ที่แม่เรียกร้องผม

เห็นมะครับ วันมันไม่ใช่ เรื่องติดแม่เลย ผมจึงลุ้นให้ผ่านจุดนี้ไป ซึ่งต้องใช้กำลังใจจากแฟนผมด้วย ก็ยังไม่รู้ว่าผ่านไปแล้วจะเจออะไรอีก.....