สวัสดีค่ะ
สุดสัปดาห์ที่ผ่านมาสามีก็หายไปห้าวันเลยค่ะ
ไม่ติดต่อหาดิฉันเลย
เพราะเค้าทราบว่า ดิฉันทราบว่าเค้าไปอยู่กับภรรยาน้อยของเค้า
ดิฉันพยายามที่จะไม่ติดต่อไปหาเค้า
ตอนนี้ได้หกวันแล้วค่ะ
แต่ดิฉันทราบว่าเค้ารู้ตัว แต่ยังมีทิฐิที่จะไม่โทรกลับมา
ดิฉันใช้เวลาในวันหยุด ไปไหว้พระที่วัดระฆัง
ไปชอปปิ้ง ดูภาพยนตร์ แล้วก็ทานข้าวนอกบ้านกับน้องชาย และเพื่อนของดิฉัน
ทำให้สบายใจขึ้น
ชีวิตยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะเลยค่ะ
พอวันนี้..งานประจำของดิฉันเยอะมากๆ
ทำให้ไม่มีเวลาที่จะคิดฟุ้งซ่านอะไร
ก็ช่วยได้ค่ะ
ตั้งใจทำงาน รักษาศีล หมั่นสวดมนต์ภาวนา
ทำให้จิตใจสบาย และเรื่องราวเลวร้ายพวกนั้นไม่สามารถรบกวนหัวใจเราได้ค่ะ
ลองหาอะไรทำดูนะคะสำหรับเพื่อนๆที่มีปัญหา
ช่วยให้เรามีสมาธิและก้าวข้ามผ่านวันเวลาที่แสนทรมานได้ค่ะ

"คนล่าฝัน"

http://music.cm108.com/player.php?id=21

หลังจากที่ไม่ได้ติดต่อกับสามีมาอาทิตย์นึง
วันนี้ดิฉันก็มีธุระจำเป็นที่จะต้องติดต่อเค้า
โทรไป...เค้าก็รับ
แต่พูดกับดิฉันไม่ค่อยดี
แล้วก็บอกว่า ช่วงที่ผ่านมา ไม่เคยคิดจะโทรหาดิฉันเลย
เพราะไม่มีเรื่องอะไรจะคุย ไม่มีธุระอะไร
ดิฉันฟังแล้วสะเทือนใจมาก
แล้วถามเค้าว่า
เค้าได้กลับไปดูแลบ้านบ้างหรือเปล่า
เค้าตอบแบบขอไปที
แล้วเค้าก็ว่าดิฉันเรื่องที่ดิฉันย้ายมาทางนี้
เหมือนทุกๆครั้งที่เค้าเคยบ่น
แล้วเค้าก็ว่าดิฉันเรื่องที่ไม่เคยช่วยเหลือเค้าทางด้านภาระหนี้สิน
เค้าบอกว่าบ้านเค้าก็ผ่อนให้
ทุกวันนี้ไม่เคยที่จะคิดช่วยเหลือเค้าเลย
เค้ามีภาระมาก
แล้วเค้าก็บอกว่า เวลาที่เค้ามีปัญหาเรื่องเงินต่อจากนี้
คือคนใกล้ชิด
ดิฉันถามว่า
คนใกล้ชิดของเค้าหมายถึงใคร
เค้าเงียบไป
ก่อนจะบอกว่า พรรคพวกคนที่สนิทและคุ้นเคย
ดิฉันมีความรู้สึกว่าเค้าคงมีความเครียดอะไรหลายๆอย่าง
เลยมาระบายที่ดิฉัน
ที่สำคัญ
สัปดาห์นี้เค้าคงจะกลับไปหาภรรยาน้อยของเค้าอีก
ดิฉันคิดว่า
อยากจะจบสิ้นปัญหานี้เสียที
อยากให้เค้าไปมีความสุขกับคนที่เค้ารักจะดีกว่า
อยากจะตกลงให้แน่ชัด
แต่เค้าก็ไม่ยอมคุยให้รู้เรื่อง
ดิฉันไม่เข้าใจค่ะ ว่าทำไม
เค้ากับผู้หญิงคนนั้น
ถึงได้สมัครใจที่จะอุดอู้อยุ่แต่ในห้อง
และอยุ่ในสถานภาพแอบๆซ่อนๆ
ในเมื่อเค้ารักกัน ทำไมไม่เปิดเผย
แล้วมาตกลงกับดิฉันให้รู้เรื่องเสียที
สำหรับดิฉัน คิดว่าจะทำใจ
แต่คงใช้เวลา
ยังไงเสีย ดิฉันก็อยากเห็นคนที่เรารักมีความสุข
ไม่ว่าเค้าจะอยุ่กับเราหรือไม่ก็ตาม
เรื่องนี้ทำยาก
แต่ถ้าทำได้..จะเป็นกุศลและหมดกรรมต่อกัน
ตอนนี้ดิฉันพยายามทำอยู่ แต่ไม่รู้จะสำเร็จเมื่อไหร่

ไม่ได้มาเยี่ยมหลายวันเลย แต่ก็ยังคงเป็นห่วงและส่งกำลังใจ
มาให้เสมอค่ะ ถ้าทุกข์นัก ก็ตัดใจจากเขาเถอะค่ะ ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะยี้อไว้
อะไรก็ตามที่จะเป็นของเรา อย่างไรก็ต้องเป็นของเรา อะไรก็ตามที่ไม่ใช่ ก็คือไม่ใช่
เอาเวลาที่เหลืออยู่ ไปทำอย่างอื่นดีกว่าที่จะต้องมาวนๆเวียนๆอยู่กับเรื่องพวกนี้ ตัดใจ
ใหม่ๆมันก็ต้องเจ็บ ต้องชอกช้ำเป็นธรรมดา แต่ยังดีกว่าทนทรมานแบบไม่มีกำหนด
ขอให้พ้นทุกข์โดยเร็วนะค่ะ

สวัสดีค่ะ
ดิฉันไม่ได้เข้ามาในเว็บบอร์ดนานพอควรค่ะ
ดิฉันงานยุ่งมาก
ทำให้ไม่มีเวลา
การทุ่มเทให้กับงาน
ช่วยให้ดิฉันไม่ฟุ้งซ่านจนเกินไปนัก
ที่สำคัญผลของการทุ่มเททำให้ดิฉันได้รับรางวัลครั้งนี้
ดิฉันได้รับความดีความชอบในการพิจารณาประจำปีนี้ค่ะ
ที่สำคัญ..ทำให้ดิฉันไม่เสียเวลาในการทุกข์ใจกับเรื่องของสามี
...
ตอนนี้กลายเป็นว่าเค้ากลับเป็นฝ่ายที่ติดต่อ โทรหาดิฉันมากกว่าเดิม
และพยายามที่จะทำให้ดิฉันคิดว่า
เค้ายังไม่ได้ละเลยดิฉัน
แต่ดิฉันไม่ตอบสนองค่ะ
ไม่โทรหา(ถ้าไม่มีธุระจำเป็น)
ส่วนมากก็ไม่มีอะไรจะเป็นธุระอยู่แล้ว
....
อาทิตย์นี้เค้าบอกว่าจะกลับบ้าน
ดิฉันก็ไม่ถามไถ่ ไม่สนใจเลย
ไม่ได้แกล้งทำนะคะ
แต่ไม่อยากทราบจริงๆว่าเค้าจะไปไหน อะไร กับใคร
ดิฉันแผ่เมตตา
ให้พวกเค้าทุกวันและเท่าที่มีโอกาส
และเริ่มรุ้สึกว่า
สามีมีปัญหากับทางโน้น
...
ตอนนี้งานดิฉันยังยุ่งอยู่เหมือนเดิม
ก็พยายามค่ะ
ตอนนี้เวลาที่มีความทุกข์
จะนึกเสมอว่า
เป็นความโชคดี
ที่ความทุกข์เป็นแรงผลักดัน
ให้เราไปพบสิ่งที่ดียิ่งขึ้นก็ได้
เช่นเรื่องความสำเร็จในหน้าที่การงาน
....
ขอบคุณทุกท่านนะคะ
สำหรับกำลังใจ

ดีใจด้วยค่ะคุณlotusbanana ที่คุณประสบผลสำเร็จ
ในหน้าที่การงาน คนเราไม่โชคร้ายเสมอไปหรอกค่ะ เห็นไหมค่ะโลกนี้มีอะไรให้ทำอีกตั้งเยอะ
น่าสนใจกว่าเรื่องของ "คนที่เราเคยรัก" เสียอีก เขาคงเริ่มรู้ตัวแล้วว่าไม่ได้ "สำคัญ" และมี
"ความหมาย" กับคุณสักเท่าไหร่? ถ้าคุณหยุดตาม เขาจะเป็นฝ่ายตามเองค่ะ ที่นี้คุณก็ทำตัวให้
เป็น "ปลาเป็น" เพราะมีชีวิตชีวากว่า "ปลาตาย" ขอให้คุณโชคดีมีความสุขนะค่ะ

เจริญในธรรมค่ะ

ยินดีกับคุณ lotusbanana นะค่ะที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน หลายๆ คนมักจะพูดว่า ผู้หญิงเก่ง มักจะมีปัญหาด้านครอบครัว อาจจะจริงนะค่ะ เพราะดิฉันก็อยู่ในข่ายนั้น เป็นเพราะว่า เวลาเรามีปัญหา แทนที่เราจะไปมุ่งคิดทำร้ายตัวเอง กลับกัน มุ่งทำแต่งานเพื่อให้ลืมๆ เรื่องร้ายๆ ไป

ดีค่ะ ดิฉันเห็นด้วยที่คุณไม่เป็นฝ่ายตามสามี เพราะหากเรายิ่งวิ่งตาม เราจะเหนื่อยเพราะเค้าหนี วันนั้นเราเดินไปเรื่อยๆ ไม่สนใจเค้า เค้าจะเป็นฝ่ายกลับมาหาเราเอง

ดิฉันก็เข้ามาอ่านในลานธรรมจักรนี้ทุกวัน เข้ามาเยี่ยมเยี่ยนเพื่อนๆ ในที่นี่ทุกๆ วัน เป็นห่วงทุกๆ คนค่ะ

เข้าใจคุณเป็นที่สุดคะ ดิฉันก็ไม่ต่างอะไรนัก หนักกว่าตรงที่มีลูกด้วย คิดจะขยับอะไรก็ดูยากเย็น ขอให้คุณพยายามทำใจให้มีความสุขไว้นะคะ ไม่มีใครรักเราเท่าตัวเราหรอกคะ ดูแลตัวเองดีดี อนุโมทนาบุญให้เขาที่ช่วยให้เราได้เห็นธรรมมากขึ้น สวดมนต์นะคะ นั่งสมาธิ แผ่เมตตา อุทิศส่วนกุศลไปคะ อย่าที่เพื่อน ๆ ตอบในกระทู้ ถ้าเขาเป็นของเรา เขาจะกลับมาหาเราเอง แต่ถ้าไม่ใช่ เราก็เป็นเพื่อนที่มีความหวังดี อุทิศส่วนกุศลให้เขาไป นี้คืออีกหนึ่งบททดสอบของชีวิตคะ

ไม่เห็นทุกข์ ไม่เห็นธรรมค่ะ
ความทุกข์ใจ ก็ต้องแก้ ที่ใจค่ะ อย่างที่อ.กรัชกายแนะนำคือสติปัฏฐานสี่
เมื่อเราเอาใจ ไปอยู่ที่ฐาน (มีสติ รู้ตัวทั่วพร้อม ที่นี่ เดี๋ยวนี้ )ช่วงนั้นก็จะหยุดทุกข์ไป ทำบ่อยๆเข้า ทุกข์จะค่อยๆคลาย ปัญญาจะเกิด เข้าใจกฏไตรลักษณ์ แล้วจะปล่อยวาง ยิ่งปล่อยวางได้มากเท่าใด ทุกข์ก็จะน้อยลงเท่านั้น
ผู้ปฏิบัติพึงเห็นได้ด้วยตนเอง
ขอให้เข้าไปอ่าน ในหัวข้อที่ 26138 และหากเป็นไปได้ ชวนสามีเข้าไปอบรมด้วยนะคะ บางคน พลิกชีวิตเลยค่ะ เพราะเข้าใจว่า เราทุกคนกำลังติดคุกชีวิต เมื่อรู้ทางออกจากคุก จึงรีบเดิน และต้องเดินเองค่ะ ไม่มีใครเดินแทนเราได้
เขียนมากไป เดี๋ยวจะงง

ขอยกตัวอย่าง ฟีดแบ็คของ ผู้ที่เข้าอบรม ท่านหนึ่ง

มัวแต่พูดเรื่องอื่นๆ เรื่องที่ควรบอกอาจารย์เลยยังไม่ได้บอก
สามีไปอบรมมาแล้วค่ะ ไปกับเพื่อนอีกสองคน รุ่นแรกเลย คือ เพื่อนคนนี้หนูรู้จักเค้าระยะเวลาก็พอกับสามีเพราะเป็นเพื่อนสนิทกัน เค้าดูเป็นคนรู้ทุกอย่าง ปล่อยวางเก่ง
แต่เมื่อได้คุยกันเรื่องเกี่ยวกับธรรมะ หนูเลยรู้ว่าเค้าเป็นประเภท น้ำล้นกาชาล้นถ้วย รู้แล้ว รู้หมดทุกอย่าง คิดแล้วทุกข์ ก็อย่าไปคิดมันสิ
ชีวิตไม่เห็นยากเลย แค่นี้เอง หิวก็กิน ง่วงก็นอน จะคิดอะไรมาก
หนูเกรงว่าเค้าจะนั่งฟังอาจารย์ได้ไม่ถึงครึ่งวัน เลยได้ไปพูดคุยแนะนำให้รู้จักอาจารย์ ว่าอาจารย์สอน
อะไร อย่างไร
เพราะหนังสือให้ไปเค้าก็ไม่ได้อ่าน เอาไปเก็บไว้ที่ห้องพระเฉยๆ นานแล้ว
พูดกันหลายชั่วโมง หนูพูดไปก็เวียนหัว พูดเรื่องเดียวกันแต่มันไม่เป็นเรื่องเดียวกัน
ก็ไม่คิดว่าจะได้อะไรอยู่ดี เอาเถอะ ไปฟังอาจารย์ก่อนแล้วกัน เพื่อนคนนี้เค้าเกรงใจสามีมากค่ะ
สิ่งที่ผิดคาดคือ เค้าชอบมากๆค่ะ บอกสามีว่า ฟังบรรยายมามากแล้ว ยังไม่เคยได้ฟังอะไรอย่างนี้เลย
บอกว่าอาจารย์พูดเก่งมาก ขนาดไปฟังพวกระบบขายตรงยักษใหญ่ชื่อดังระดับโลก ยังพูดไม่เก่งเท่าอาจารย์
ฟังแล้วไม่เบื่อ ไม่ง่วงเลย แถมหมดเวลาเร็วอีกต่างหาก หนูแอบปลื้มค่ะอาจารย์ แต่อยากจะบอกว่า อาจารย์กำลังสอนต่างหาก
ภรรยาเค้ายิ่งถูกใจมากเลย เพราะพยายามจะให้สามีตัวเองมาเข้าร่องเข้ารอยแบบนี้นานแล้ว นี่ยังยุให้ไปคอร์ส ผัสสะบริสุทธิ์อีกด้วย
(ภรรยาเค้ายุค่ะ บอกให้สามีหนูไปด้วยกัน) แต่ทั้งหมดนี้ฟังจากสามีมาค่ะ ตอนนี้เลยติดกันเป็นตังเม
สร้อยข้อมือนั่นเค้าใส่ติดมือไว้เลยค่ะ ขนาดพูดไปเลื่อนประคำไป ขนาดนั้น
สิ่งแรกที่หนูรู้สึกว่าทุกคนเป็นเหมือนกัน คือ ทางเดิน เมื่อเริ่มรู้จะเรียน จะศึกษา ทุกคนก็มุ่งว่า ต้องนั่งสมาธิหลับตา หนูก็เริ่มแบบนั้นมาเหมือนกัน
เพื่อนคนนี้ก็เช่นกัน ซึ่งเค้ายอมรับว่าชอบทำสมาธิหลับตา แต่เมื่อมันว่าง แล้วทีนี้ทำไง หนูก็เช่นกัน เมื่อมาเจอสิ่งที่อาจารย์สอน สติปัฏฐานสี่ นี้ เค้าจึง งง มากแต่ก็ชอบมากเช่นกัน คงถูกกับวิถีชีวิตนี้เองละค่ะ ซึ่งจริงๆแล้วหนูเคยบอกให้เค้าทราบมานานแล้วว่าหนูทำสมาธิแบบลืมตา นี่หนูก็ยังไม่ได้พบเค้าอีกเลย ตั้งแต่เค้าเข้าอบรม แต่ก็ขออนุโมทนาในสิ่งที่เค้ากำลังปฏิบัติอยู่ด้วย

คุณ lotusbanana งานยุ่งหรือค่ะหายเงียบไปเลย ไม่ทราบว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง

ไม่ได้หายไปไหนค่ะ
พอดีกลับบ้าน
ดิฉันติดต่อสามีไม่ได้เป็นเดือนแล้วค่ะ
คิดว่าเพราะหญิงิื่นของเค้าที่เป็นครูคงปิดเทอมและหอบข้าวของไปอยุ่ด้วยกัน
โทรไปเท่าไหร่สามีก็ไม่รับ
ติดต่อกันไม่ได้เลย
ดิฉันเป็นห่วงบ้าน
เลยกลับไปดู
สามีไม่แวะไปนอนบ้านเลยค่ะ
ที่บ้านมีปัญหาที่ต้องแก้ไขพอสมควรในส่วนของภูมิทัศน์
ดิฉันรู้สึกเสียใจมาก
ที่สามีไม่มีความรับผิดชอบเช่นนี้
ไม่ทราบว่าเพราะดิฉันขอเลิกกับเขาหรือเปล่า
ที่ทำให้เค้าหายไป
แต่ครั้งนี้นานกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
ดิฉันไม่อยากทน ไม่อยากอดทนต่อไปแล้ว
เค้าก็ไม่ยอมพูดจาให้เป็นเรื่องเป็นราวเสียที
ดิฉันคิดว่า
ถ้าเค้ารักกันมาก
ดิฉันจะหลีกทางให้
ในเมื่อเค้าไปอยู่กับทางโน้นแล้วสบายใจ ไม่ทุกข์
ดิฉันยินดีที่คนที่เรารักจะมีความสุข
แต่ไม่เข้าใจว่า
ทำไมไม่มาสะสางปัญหากับดิฉันให้จบไปเสียที
ดิฉันไม่อยากอยู่ในสภาพนี้อีกต่อไปแล้ว
ในเมื่อชีวิตดิฉันยังมีค่า และมีอะไรให้ทำอีกเยอะที่เป็นเรื่องสร้างสรรค์

เป็นสัจจะธรรมของบรรดาคุณสามีค่ะ หากเราปล่อยให้เค้าไปใช้ชีวิตกันเลย เค้าก็ไม่ยอมไปค่ะ ชอบไปๆ มาๆ ไม่รู้คิดอะไรของเค้าเหมือนกัน คงสนุกดีมั้งค่ะ บ้านไหนเย็นเข้าบ้านนั้น บ้านไหนร้อนก็ถอยก่อน อาจจะเป็นเพราะตอนนี้บ้านเราคงไม่น่าอยู่ อาจจะดูร้อนใจสำหรับเค้า

ปล่อยไปตามธรรมชาติเถอะค่ะ ไม่ต้องถามให้มากความ เพราะเค้าจะไม่พูดอะไรเลย เหนื่อยเราเปล่าๆ เรามาทำบ้านเราให้น่าอยู่ดีกว่านะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ไม่รู้ว่าคิดถูกไหมนะค่ะ ผู้ชายกลัวความไม่แน่นอนเป็นที่สุด และสิ่งที่เขากลัวคือหากวันใด นกเขา เลิกทำงานเขาจะไม่เหลือใคร ส่วนเราคือสิ่งที่เขาค่อนข้างมั่นใจว่าเป็นคนนึงที่รักเขาแน่นอน วันข้างหน้าจะสามารถดูแลเขาได้ จึงสังเกตได้ว่าคุณผู้ชายทั้งหลาย เขาจึงดึงรั้งภรรยาไว้ เพราะกลัวบั้นปลายชีวิตจะไม่มีใครดูแลหากไม่มีเรา

คุณนนนน.บอกว่าสามีเขาคิดว่าพวกเราจะดูแลเขาได้ยามหมดสภาพ แต่ของเราเขาไม่คิดเช่นนี้หรอก เขาบอกว่า "ผมไม่ทำให้คุณเดือนร้อนหรอก ผมบริจาคร่างกายให้ รพ.ไปแล้ว" ยังมีอีกหลายคำพูดที่เขาพูดกวนอวัยวะเบื้องต่ำสุด ถ้าเรามีนิสัยก้าวร้าวสักหน่อยมีหวังได้มีรายการหัวร้างข้างแตกเป็นแน่ ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น ถึงแม้จะพยายามสวดมนต์ ทำบุญ อุทิศส่วนกุศล เป็นประจำทุกวันอยู่ มันก็ยังมีจิตหลุดอยู่บ้าง เราก็รู้สึกเหมือนคุณโลตัสฯ เรื่องมันคาราคาซังอยู่อย่างนี้ น่าเบื่อหน่ายที่สุด อยากให้มันรู้ดำรู้แดงกันไปเลย เขาเล่นหายหัวไปสามเดือนแล้ว แต่เราไม่โทรไปหาเขานะ เพราะเขาก็ไม่เคยโทรหาเราด้วย ก่อนนี้เขาจะใช้วิธีถามข่าวคราวของเราจากการโทรหาลูก แต่ตอนนี้แม้แต่ลูกเขาก็ไม่โทรหา ก็เข้าทำนองหลงกันจนโงหัวไม่ขึ้น ลืมแม้กระทั่งลูกตัวเอง สุนัขมันยังห่วง ยังรักลูกของมัน แต่นี่เขาหลงผู้หญิงจนลืมลูก คุณๆคิดว่าจะเปรียบกับอะไรดี