สวัสดีค่ะ
สมัครปุ๊บก็มีปัญหามาถามเลยค่ะ
ถูกแฟนที่คบกันมาบอกเลิกน่ะค่ะ เลิกกันมาได้หลายเดือนแล้วค่ะ (4-5 เดือน)
ปัญหาเรื่องความเศร้าในเวลานี้ เบาบางลงแล้ว คงเหลืออยู่บ้างก็เวลาที่คิดถึงเรื่องเก่าๆ แต่พอรู้สึกตัวก็จะพยามตั้งสติรู้ และก็หายไปค่ะ

แต่ปัญหาคือ ความรู้สึกผิดและสูญเสียความมั่นใจ
ในบางครั้งที่เราคิด คือมันจะมีความโกรธขึ้นมาบ้าง แต่พอเรานึกถึงเหตุและผลที่เลิกกัน หรือบางครั้ง เราไปอ่านเจอในเรื่องการวางตัวเกี่ยวกับความรัก เรากลับรู้สึกผิดขึ้นมาแทน เพราะเรารู้สึกว่าตัวเองเป็นต้นเหตุที่ทำให้ต้องเลิกกันน่ะค่ะ คือ หายโกรธ แต่กลับมาจิตตกเพราะรู้สึกผิดแทน มันสลับกันไปมาอย่างนี้ ...ตรงนี้กลับมีผลกับชีวิตมากกว่าความเศร้าค่ะ เพราะทำให้รู้สึกแย่กับการทำงาน และชีวิตประจำวันไปด้วย บวกกับงานของเราไม่ได้พบเจอผู้คนมากนัก ตอนนี้ไม่ค่อยได้ร้องไห้แล้ว เพื่อนๆ ก็บอกว่าดูปกติดี ไม่เหมือนคนอกหัก แต่ลึกๆ ก็รู้สึกยังมีความเครียดอยู่มากเหมือนกัน

สาเหตุที่เลิกกัน เขาให้เหตุผลว่าเราเข้ากันไม่ได้และทำให้อึดอัด คงเพราะเราเป็นคนเอาแต่ใจ แต่ไม่ได้มีสัญญาณเตือนใดๆ ชัดเจนค่ะ เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยแสดงความรู้สึก พอบอกก็คือเลิกกันเลย จะขอแก้ตัว เขาก็บอกว่าเขายังไม่พร้อม

ส่วนที่ว่าเขามีคนอื่นหรือเปล่านั้น ก็เคยคิดสงสัย แต่ก็ไม่ได้ชัดเจนเท่าไหร่ และก็ไม่ได้ตามหาความจริง เพราะคิดว่ามันจบไปแล้ว ก็เลยไม่พยามไปรับรู้อะไรมากเกินไป

ช่วยแนะนำด้วยนะคะ ว่าควรจะใช้วิธีไหน หรือหลักธรรมข้อไหนมาช่วยให้รู้สึกดีกับตัวเองขึ้นกว่านี้ค่ะ
กราบขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ

..เราก็ไม่ต่างจากคุณอ่ะ เพียงแต่เค้าไม่ได้บอกเลิกก่อน แต่สิ่งที่เค้าทำกับเรา...ทำให้เราต้องเป็นฝ่ายบอกเอง เพราะทนอยู่กับการทรมานแบบตายทั้งเป็นไม่ไหว
เราคบกันมาหลายปีจนจะแต่งงานกันอยู่แล้ว...ก็มามีช่วงหักโค้งที่เค้าเองไปเจอคนใหม่...
และไม่เลือกใครสักคน...แต่ลึกๆเราสัมผัสได้ว่า...ใจเค้าไปกับทางโน้นมากกว่าเรา..
วันสุดท้ายที่เลิกเหมือนมีเหตุดลใจ เราขอให้เค้าพาเราไปดูบ้านที่จองไว้ด้วยกัน...หวังว่าคงทำให้เค้าฉุกคิดอะไรบางอย่างได้...แต่ก็เปล่าประโยชน์
ยอมรับเสียใจ... แต่ก็ได้ธรรมะนี่แหละที่ทำให้น้ำตาแห้งได้เร็วขึ้น...เจ็บปวดน้อยลง
พยายามคิดว่า.." เราคงทำบุญด้วยกันมาเท่านี้"
และถ้าเค้ามีศีลธรรมในใจมากกว่านี้ ทั้งแฟนเก่าเราและผู้หญิงคนนั้น เค้าคงไม่ทำให้ผู้หญิงอีกคนต้องเสียใจ..แบบนี้
เราขยาดกับรักครั้งใหม่และก็บอกตัวเองว่า ถ้าจะเจอใครใหม่ก็ขอให้เจอคนที่มีศีลธรรมในใจ...
แต่ทุกวันนี้ก้ยังไม่เจอ...

ดิฉันก้อเหมือนกันค่ะ โดนสามีนอกใจไปมีคนอื่น ทั้งที่ยังไม่ได้เลิกกับเรา ปิดปังเราตั้ง 2ปี พอทำใจได้

ก้อมีความรักอีกครั้งก้อโดนบอกเลิกเมื่อไม่นานมานี้อีก รู้สึกเข็ดขยาดกับความรัก ไม่อยากดิ้นรนหาความ

รักอีกแล้ว ดิฉันก้อรู้สึกเหมือนคุณปลายฝนค่ะ ยิ่งตอนนี้ได้รับรู้ว่าแฟนที่เพิ่งบอกเลิกไป มีคนใหม่แล้ว

บางครั้งก้อรู้สึกเคียดแค้น พอรู้สึกแบบนั้นก้อรู้สึกผิด บางครั้งก้อคิดอยากสาปแช่งให้เค้าอกหักเหมือนเรา

แล้วก้อรู้สึกผิดอีก สลับกันไปมา ตอนนั้นทุกข์ใจมาก รู้ตัวเลยว่าทุกคืนเราจะกระวนกระวายใจมาก

ทุรนทุราย อยากให้เค้ากลับมา แล้วเมื่อหาทางออกไม่ได้ ดิฉันก้อได้มาเจอเวปนี้คะ ได้มาอ่านบอร์ดนี้

รู้สึกเลยว่ามีคนที่เจอปัญหาเหมือนเรา มีคนที่ทุกข์กว่าเรา ได้อ่านที่ทุกคนมาโพสต์ก้อรู้สึกตัดใจได้บ้าง

แต่ก้อยังเจ็บปวดใจอยู่ ตอนนี้กำลังพยายามศึกษาธรรมะให้มากขึ้น เพราะเชื่อแล้วค่ะว่า ธรรมะเป็นสิ่งยึด

เหนี่ยวทางจิตใจของเราจิง ๆ ค่ะ

ดิฉันก็ไม่แตกต่างจากพวกคุณ ดิฉันพึ่งบอกเลิกกันเมื่อวานนี้เอง มันสุดทนกับพฤติกรรมที่เขาทำกับดิฉัน
พาผู้หญิงที่คบกันไม่ถึงปี ออกนอกหน้า ยกย่องให้เกียรติ หาว่าเหตุผลที่มีคนอื่นเพราะเรา คนเราถ้าเขาคิดจะไปจากเรา เขาก็มองว่าไม่ดี ทำอะไรก็ผิด ทั้งที่เราใช้ชีวิตมาด้วยกันร่วม 20 ปี ไม่มีความดีให้กัน ในเมื่อเห็นเราเป็นคนอื่น ทำร้ายจิตใจเราซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไปจากชีวิตเราเสียที ถึงแม้ว่าช่วงนี้เราต้องทำใจให้ได้ แต่บางที มันก็คิดน้อยใจตัวเอง ที่ต้องมาพบกับคนแบบนี้

สวัสดีครับ คุณปลายฝน และกัลยาณมิตรธรรมทุกท่าน

เมื่อก่อนสมัยผมอกหักใหม่ ๆ ซึม เศร้า หดหู่ใจ ขาดความมั่นใจ ท้อแท้ เช่นกัน เพื่อนเอากลอนบทหนึ่งมาให้อ่าน ความว่า

"ความอกหัก รักกลับกลาย ทำลายจิต
อย่ามัวคิด ทำลายตน ให้คนหยัน
สร้างชีวิต ให้เฟี่องฟู สู้ประจัน
ให้เขาหัน สยบกาย เสียดายเรา"

หลังจากนั้นความมั่นใจกลับคืนมา ฮึดสู้กับชีวิต พิจารณาตัวเองข้อบกพร่อง ข้อเสียตัวเองเป็นอย่างไร ปล่อยปล่อย วางวาง ไม่ยึดมั่นถือมั่น (ในระดับหนึ่ง) ก็มีชีวิตที่ผ่านไปด้วยดี...

พระพรหมคุณาภรณ์ เขียนไว้ในหนังสือ "ครองเรือน ครองรัก จักเลิศแท้ด้วยครองธรรม" ว่า ธรรมะสำหรับการครองเรือน นั้นได้แก่

๑ สัจจะ แปลว่าความจริง เริ่มจากจริงใจ แล้วต่อมาก็ออกทางวาจา คือพูดจริง แล้วก็ออกทางการกระทำ คือทำจริง เมื่อมีความจริงก็ถือว่ามีรากฐานที่เข้มแข็ง ก็มั่นใจว่าจะดำรงอยู่ได้ดีและยั่งยืน

๒ ทมะ แปลว่าการฝึก มนุษย์เป็นสัตว์พิเศษที่ฝึกได้ พัฒนาได้ ศึกษาเรียนรู้ได้ คนสองคนมาอยู่ด้วยกันย่อมมีพื้นฐานใจคอต่างกัน ต้องปรับตัวได้ ปรับเข้าหากัน ปรับเข้ากับสภาพแวดล้อมรอบด้าน ทำให้ดีขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด "ทนโต เสฏโฐ มนุสเสสุ" แปลว่า ในหมู่มนุษย์ ผู้ที่ฝึกแล้วประเสริฐสุด

๓ ขันติ แปลว่าความอดทน เข้มแข็ง มีจิตใจที่อดทนเข้มแข็ง อดทนต่อความลำบากตรากตรำ อดทนต่อทุกขเวทนา อดทนต่อสิ่งกระทบกระทั่งใจ ใช้เหตุผลไม่วู่วาม ไม่เอาแต่อารมณ์ มีกำลังที่จะฟันฝ่าสิ่งยากลำบากไปด้วยกัน

๔ จาคะ แปลว่าความเสียสละ มีน้ำใจต่อกัน ใจกว้างไม่คับแคบ เปิดใจต่อกัน ยอมสละความสุขของตนเพื่ออีกฝ่ายหนึ่งได้ ด้วยจิตใจที่มีความรัก อยากให้เขาเป็นสุข

ครับ...ลองสำรวจตัวเองด้วยใจที่เป็นกลาง ว่าเรามีธรรมะสำหรับการครองเรือนหรือเปล่า ขาดอะไรไปบ้าง สมควรปรับปรุงตัวเองอย่างไร มีคำกล่าวไว้ว่า...หนทางเกิดจากคนเดิน...ก็ขอเป็นกำลังใจให้เดินทางต่อไป ด้วยใจที่พร้อมจะสู้ สู้เพื่อตัวเอง ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด พร้อมกับมีธรรมะกำกับ หนทางข้างหน้าย่อมมีความสุขรออยู่แน่นอน

เจริญในธรรมครับ

ชอบเวลาที่คุณddมาตอบมากๆเลยค่ะ ให้ข้อคิดกับดิฉันได้เยอะเลยค่ะ ส่วนนึงที่ตัดใจได้และเศร้าน้อย

ลง อาจเป็นเพราะเข้ามาอ่านคำตอบของคุณdd ค่ะ ขอบคุณมากๆนะค่ะ

ขอบคุณ คุณ Cas คุณsherry และคุณทะเลใจ ที่เข้ามาอยู่เป็นเพื่อนและให้กำลังใจนะคะ
อย่างไรก็ขอให้ทั้ง 3 ท่านผ่านพ้นวันเวลาที่แย่ๆไปได้ด้วยดี (ดิฉันก็จะพยามบอกตัวเองด้วยค่ะ)


ส่วนคุณ ningnong และ คุณ dd ต้องขอขอบพระคุณมากค่ะ
ดิฉันคงจะมีสติรู้ทัน(บ้าง) แต่ในเรื่องของความเศร้าเพียงอย่างเดียว จนลืมเอาสติไปดูความโกรธ และความคิดแย่ๆ ที่มีต่อตัวเราเอง ทั้งๆ ที่มันก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นมาจริงๆ เพราะทุกวันนี้ เขาก็ไม่ได้มารับรู้อะไรใดๆ กับเราอีกแล้ว...

ทั้งบทกลอน และแนวธรรมของท่านทั้ง 2 ดิฉันจะขออนุญาตคัดลอกไว้เตือนใจตัวเอง วันไหนที่ดิฉันรู้สึกแย่ขึ้นมาอีก จะได้กลับมาอ่านอีกครั้ง

ขอบพระคุณอีกครั้งค่ะ

คุณปลายฝน คุณsherry คุณcas คะ เราต่างมีปัญหาที่ไม่แตกต่างกัน แต่อย่างน้อยเราก็ยังดีใจนะคะว่าเรามีกำลังใจจากกันและกัน และมีกำลังใจจากชาวลานธรรมทุกท่านที่ให้คำแนะนำ อย่างน้อยทุกข์ในใจที่เกิดขึ้น มันยังทำใจลำบากมันยังมีเรื่องที่ต้องคิด ต้องเสียใจ อยากให้เวลามันเดินเร็ว ๆ เพื่อที่เวลาข้างหน้ามันจะดีกว่านี้ แต่ก็ยังมีส่วนหนึ่งที่ได้ กำลังใจ และ ความห่วงใยจากเพื่อน ๆ เป็นแรงใจให้มีข้อคิดบ้าง ก็พยายามสู้อยู่นะคะ

คุณปลายฝน คุณ cas และคุณทะเลใจ ขอบคุณมากๆนะค่ะ สำหรับกำลังที่มีให้กันและกัน ซึ่งเราก้อล้วนเจ็บปวดมาเหมือนๆกัน ขอบคุณคุณ dd และคุณ ningnong ด้วยเช่นกันค่ะ

คะก็เคยโดนทิ้งมาเหมือนกันพึ่งเลิกกันได้แค่4เดือนเองเหตุผลเพราะเค้ามีคนใหม่ขนาดเราสองคนคบกันมานานเกือบ7ปี อยู่ด้วยกันมาตลอดมีอะไรเราก็คุยกัน
สุดท้ายเค้าก็บอกว่าเค้ามีคนใหม่แล้วเพียงแค่บอกคงไม่เท่าการที่เจอเอง
คะเราได้เจอเค้ากับคนใหม่ที่ห้อง-ห้องที่เราสองคนเช่าอยู่ด้วยกันมานาน
คำว่าเสียใจมันก็คงมีกันอยู่กันทุกคนจนเกือบทำให้ตัวเองต้องตายเพียงเพราะผู้ชายบอกเลิก
ขอร้องให้เค้ากลับมาจนทำให้เค้าดูถูกมองว่าเราเป็นเพียงส่วนเกินในชีวิตของเค้า
ต้องเสียงานเสียการร้องให้จนจะเป็นบ้าแต่ทุกอย่างก็ยังเป็นเหมือนเดิมเค้าไม่กลับมา
และคงไม่มีวันกลับมา
รู้ไหมคะเวลาแค่เดือนเดียวเราก็เลิกต้นชีวิตใหม่ทำตัวเป็นคนใหม่พยายามไม่โทรหาและก็บอกกับตัวเองไว้เสมอว่าเค้าคนนี้แหละที่ทำให้ตัวเองเกือบตาย
ชีวิตมันยังมีพรุ้งนี้เสมอ มันยังครอบครัวที่รักเรามีเพื่อนที่จะอยู่ข้างเราเสมอ
อย่ารักเค้ามากกว่าตัวองนะคะ

คุณ TIPTAYA เข้มแข็งมากๆ เลยค่ะ ขอจำประโยคนี้ไว้เป็นแนวทางค่ะ ขอบคุณนะคะ

อยู่กับตัวเองสักนิด..ถามใจตัวเองดูสักหน่อย..ค่อยๆคิดพิจารณา..ด้วยสติ ด้วยเหตุและผล ที่สำคัญอย่าคิดพิจารณาเข้าข้างตัวเองนะครับ..มีเวลาก็ให้รางวัลชีวิตแก่ตัวเองบ้าง ท่องเที่ยวรึ ไปปฏิบัติธรรมจะช่วยได้เยอะมากนะครับ..ผมเอง ก็อยู่ด้วยกันมา 11 ปี ลูก 3 คน แต่ก็ไปไม่รอด มันมีเหตุผลในตัวของมันเอง..ไม่มีใครผิด ใครถูก เพราะทุกสิ่งทุกอย่างในดลกนี้ไม่มีอะไรเลยที่เป็นของเรา แม้แต่ร่างกายของเราถึงเวล ก็ต้องคืนเขาไป...มันยากสำหรับก้าวแรกที่เราจะทำอะไรสักอย่าง แต่ถ้าเรามั่นใจว่าก้าวไปแล้วมันดีขึ้น ก้าวออกไปเถอะครับ..ทุกสิ่งทุกอย่างมันทำให้เราแกร่งขึ้น..มองโลกอย่างเข้าใจขึ้น..ผมเองก็เปรียบเป็นม้าประเภทที่ 4 คือ คนขี่ม้าต้องเอาปฎักแทงลึกเข้าไปถึงกระดูก จึงจะรู้ว่าควรทำอะไร ควรจะไปทางไหน.. ถ้ามีเวลา(ใช้เวลาเปลืองจัง) ผมจะทำมรณสติก่อนนอนทุกคืน มันดีมากเลยครับ มันทำให้ใจเรานิ่งขึ้น ปล่อยวางได้หลายอย่าง นอนหลับสนิท..มันทำให้ผมนึกถึงบทกลอนธรรมบทหนึ่งที่ว่า
"ระลึกถึงความตาย...สบายนัก
มันตัดรักหักหลง..ในสงสาร
บรรเทามีด โมหันต์ อันธการ
ทำให้หาญ..หายสะดุ้ง ไม่ยุ่งใจ"
พระศาสนโสภณ
ธรรมรักษาครับ..นิพพานังปรมัง สุขขัง

...ไม่อยากจะใช้คำว่าดีใจที่มีเพื่อนๆเข้าใจหัวอกเดียวกัน เพราะไม่อยากเห็นใครต้องเจ็บช้ำ...เวลาเท่านั้นมั้งคะ ที่จะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น..
ถ้าเจอแล้วไม่ดี..คิดว่าอยู่คนเดียวสบายใจกว่าคะ..

คุณไผ่คะ ชอบบทกลอนบทนี้มากเลยค่ะ ขอบคุณที่ยกมาให้อ่านเตือนสติ และคำแนะนำในการทำมรณสติ นะคะ



คุณ Cas คะ ขออนุโมทนากับความคิดที่ไม่อยากเห็นใครต้องเจ็บช้ำเหมือนๆกันค่ะ