ฤารักฉันจะเป็นเพียงความฝัน ไม่มีวันนั้น

จันทร์คืนแรม วับแวมอยู่บนปลายฟ้า คงล้าอ่อนแรง ทอแสงแหว่งเว้าครึ่งดวง

คืนเหงามันเศร้ามันซึมในทรวง จันทร์เพียงครึ่งดวง คล้ายจันทร์เจ้ารอใคร

จันทร์คืนแรม วับแวมมีเพียงครึ่งใบ คงดังกับใจฉันที่มีเพียงครึ่งดวง

คอยรักที่จักเดิมเต็มในทรวง โอ้ใจครึ่งดวง เฝ้ารอมาเนิ่นนาน

จันทร์เอ๋ยจันทร์ที่ลอยเด่นฟ้า จะมีน้ำตาหลั่งมาเหมือนฉันบ้างไหม

ความรักมันช่างห่างไกลแสนไกล ไม่รู้วันไหน หัวใจถึงจะเต็มดวง

คงมีวันที่จันทร์เจ้าจะเต็มใบ แต่ว่าหัวใจฉันจะมีไหมวันนั้น

ฤารักฉันจะเป็นเพียงความฝัน ไม่มีวันนั้น วันที่ใจเต็มดวง

จันทร์เอ๋ยจันทร์ที่ลอยเด่นฟ้า จะมีน้ำตาหลั่งมาเหมือนฉันบ้างไหม

คงมีวันที่จันทร์เจ้าจะเต็มใบ แต่ว่าหัวใจฉันจะมีไหมวันนั้น

ฤารักฉันจะเป็นเพียงความฝัน ไม่มีวันนั้น วันที่ใจเต็มดวง

ฤารักฉันจะเป็นเพียงความฝัน ไม่มีวันนั้น วันที่ใจเต็มดวง


บางคนเกิดมา มีเส้นทางที่ถูกกำหนดไว้แล้ว บางคนเพิ่งมากำหนดเส้นทางให้กับตัวเอง
บางคนก็ยังไม่รู้เส้นทางของตัวเอง แต่ยังคงหาเส้นทางนั้นอยู่ บางคนทั้งยังไม่รู้ ทั้งยังไม่ได้ค้นหา

สภาวะที่ผ่านมา ทำให้เข้าใจเรื่องราวของความรัก
ทำให้รู้สึกเข้าใจในความทุกข์ของคนที่มีความรัก

รักมาก คือ ยึดมาก ย่อมทุกข์มาก

รักน้อย คือ ยึดน้อย ย่อมทุกข์น้อย

ไม่มีความรักยังไงก็ยังมีทุกข์ ทุกข์ที่เกิดจากอุปทาน
ตราบใดที่ยังมีอุปทาน ย่อมมีทุกข์เกิดขึ้นได้ตลอดเวลา
สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นล้วนเกิดจากเหตุที่เคยร่วมกระทำด้วยกันมาทั้งนั้น

หากแม้นไม่สมหวัง จะด้วยเหตุใดๆก็ตาม ให้ขออโหสิกรรมต่อกัน
อย่าได้โกรธเคืองหรือผูกใจเจ็บต่อกัน เราเคยทำเขา เขาย่อมทำเรา
เราเคยทิ้งเขา เขาย่อมทิ้งเรา ทุกอย่างมันมีเหตุ ผลเลยมาแสดงให้เห็น
ควรให้การอโหสิกรรมต่อกัน เมื่อมีการให้อโหสิกรรมต่อกันทั้งสองฝ่ายแบบออกจากใจจริงๆ
กรรมที่เคยมีต่อกัน ย่อมสิ้นสุดลง

ฤามีให้หนีกรรม ทำสิ่งใด ย่อมได้รับผลตามนั้นอย่างแน่นอน ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วก็ตาม
ยังไงก็ต้องชดใช้ จากโจทย์ที่หนึ่ง หากสิ้นอายุขัยไปก่อน หรือจะด้วยเหตุใดๆก็ตาม
โจทย์ที่สองจะขึ้นมาแทนที่โจทย์ที่ 1 ที่สิ้นไป เปรียบเสมือนห่วงโซ่
หากยังตัดห่วงโซ่นี้ยังไม่ได้ ผลย่อมได้รับอย่างแน่นอน

ชายไม่ชาย หญิงไม่ใช่หญิง
เหตุที่เป็นหญิงหรือชาย ล้วนเกิดจากเหตุที่กระทำมา
ความรักที่แท้จริงไม่มีการแบ่งเพศ แบ่งวัย แบ่งชั้นวรรณะ
แต่เพราะเหตุที่กระทำมาจึงทำให้มีผลแสดงให้เป็นไปเช่นนั้น

เราทั้งหลาย ทุกรูป ทุกนาม ไม่เคยไม่เกิดมาเป็นทั้งหญิงและชาย
ไม่เคยไม่เป็นพ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติ ร่วมตระกูลกันมา

บางคู่เกิดมาเพื่อสร้างบารมี บางคู่เกิดมาเพื่อทำลายล้างกัน
ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุใดๆก็ตาม สิ่งที่เกิดขึ้น ล้วนเกิดจากเหตุที่เคยกระทำร่วมมากันทั้งสิ้น

คู่บารมีหลวงปู่มั่น – วิญญาณรักและผูกพัน


สิ่งที่เกี่ยวกับครูบารมีของหลวงปู่มั่นมาดั้งเดิม ท่านเล่าว่าแต่ก่อนที่ยังไม่ถึงธรรมขั้นนี้
คู่บารมีของท่านเคยปารถนาพุทธภูมิมาด้วยกัน

แต่สมัยก่อนโน้นก็เคยมาเยี่ยมท่านทางสมาธิภาวนาเสมอ
ท่านแสดงธรรมให้ฟังเล็กน้อยแล้วสั่งให้กลับไป นานๆมาครั้งหนึ่งแต่มาในรูปแห่งวิญญาณ
มองร่างไม่ปรากฏเหมือนภพอื่นๆ

เวลาท่านถามก็ตอบว่า เป็นห่วงท่านมาก ยังมิได้ตั้งใจไปเกิดในภพภูมิที่เป็นหลักเป็นฐานใดๆทั้งสิ้น
ทั้งกลัวท่านจะหลงลืมความสัมพันธ์ และความปารถนาที่เคยพาปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้าองค์หนึ่ง
ในอนาคต จึงต้องคอยฟังเรื่องราวอยู่เสมอด้วยความเป็นห่วงและเสียดาย

ท่านก็ได้บอกว่า ได้ของดความปารถนานั้นไปแล้ว และได้ตั้งใจปฏิบัติตนให้พ้นทุกข์ในชาตินี้
ไม่ขอเกิดอีก ซึ่งเท่ากับเอาทุกข์ภัยที่เคยพบเคยเห็นมาชาตินั้นๆมาแบกหามต่อไปอีก
แม้มิได้ตอบให้ท่านทราบว่าหายห่วงหรือยังห่วงอยู่ในเรื่องนั้น
แต่ก็ยังเป็นห่วงคิดถึงท่านตลอดมามิได้หลงลืมจืดจาง
แต่นานๆมาเยี่ยมท่านหนหนึ่งดังนี้


พอมาระยะนี้องค์ท่านเองนึกเป็นห่วงและสงสารที่เคยรับความทุกข์ยากลำบากในภพชาตินั้นๆมาด้วยกัน
ตามที่ท่านพิจรณารู้เห็น จึงนึกวิตกอยากพบเพื่อจะได้ปรับปรุงความเข้าใจและเล่าอะไรที่จำเป็นให้ฟัง
จะได้หายสงสัยหมดกังวลความผูกพันในความหลัง

เพียงนึกวิตกเท่านั้น พอตกกลางคืนยามดึกสงัด คู่บารมีของท่านก็มาจริงๆ
และมาในรูปแห่งวิญญาณตามเดิม

ท่านเริ่มถามถึงภพชาติที่กำลังเป็นอยู่ว่า ทำไมมีแต่ดวงวิญญาณ
ไม่มีร่างเหมือนภูมิอันเป็นทิพย์ทั่วๆไป เวลานี้เกิดเป็นอะไรจึงได้มาในลักษณะวิญญาณเช่นนี้

ดวงวิญญาณตอบท่านว่า นี่เป็นภพย่อยอันละเอียดอีกภพหนึ่งในบรรดาภพทั้งหลาย
ที่มารออยู่ในภพนี้ก็เพราะความเป็นห่วงดังที่เคยเรียนแล้วนั่นเอง

ที่มานี้ก็ทราบว่าท่านอยากให้มาถึงได้มา ไม่กล้ามาบ่อยนักเพราะเป็นความกระดากอายอยู่ภายใน
ทั้งๆที่อยากมาบ่อยที่สุด แม้มาแล้วจะไม่มีความเสียหายอะไรทั้งสองฝ่าย
เพราะมิใช่วิสัยจะทำให้เกิดความเสียหายได้ก็ตาม แม้ความรู้สึกอันดั้งเดิมที่เคยมีต่อกัน
หากทำให้เกิดความตะขิดตะขวงใจไม่กล้ามาไปเอง

ทั้งท่านก็เคยบอกว่าไม่ให้มาบ่อยนัก แม้ไม่เสียหายก็อาจเป็นอารมณ์เครื่องทำให้เนิ่นช้าแก่การปฏิบัติได้
เพราะใจเป็นสิ่งละเอียดอาจรับเอาอารมณ์อันละเอียดมาเป็นอุปสรรคแก่การดำเนินของตนได้
ก็เชื่อว่าอาจเป็นดังได้ที่บอกจึงมิได้มาบ่อยนัก

คืนวันที่ท่านตัดขาดจากภพจากชาติจากญาติมิตรสหาย จากสายบารมีผู้หวังพึ่งเป็นพึ่งตาย
อย่างไม่อาลัยเสียดายเลยนั้นก็ทราบ เพราะเรื่องกระเทือนไปทั่วโลกธาตุต้องทราบกันทุกแห่งหน
แต่แทนที่จะชื่นบานหรรษาอนุโมทนาด้วยดังที่เคยมีมาแต่ก่อนนั้น กลับเกิดความน้อยเนื้อต่ำใจ
ด้วยความวิปริตคิดไปต่างๆว่า ท่านไปแบบไม่เหลียวแล แม้คู่บารมีที่เคยทุกข์เคยตะเกียกตะกาย
ถวายความจงรักภักดีในภพน้อยภพใหญ่มาด้วยกันก็ไม่เหลือบมอง ชาติวาสนาของตัวนี้แสนอาภัพ
ก็อยู่ไปตามกรรม มีแต่ลูบคลำทุกข์ไม่มีวันปล่อยวางอย่างนี้แล


( มีต่อ )