มีนักปราชญ์ชาวจีนกล่าวไว้ว่า "ชีวิตเป็นตำราเล่มใหญ่ที่สุด หนาที่สุด มีชีวิตชีวาที่สุด น่าประทับใจที่สุด ดูคล้ายจะอ่านง่าย แต่ จริง ๆ แล้วกลับเป็นตำราที่เข้าใจยากที่สุด" ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้ แม้จะเกิดมาบนความไม่พร้อม แต่หากรู้จักใช้ชีวิตและมีความขยันหมั่นเพียร ก็สามารถผลักดันตัวเองให้เดินไปในทางที่จะนำชีวิตสู่ความก้าวหน้า มีความสุข และประสบความสำเร็จได้ ...ขอเพียงให้มีกำลังใจ และจิตใจที่มั่นคง

เคยได้รับ FWD Mail จากน้อง เป็นบทความดี ๆ ขอนำมาลงครับ

คุณเคยรู้สึกไหม ว่าชีวิตช่างลำบาก คุณไม่อยากอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เป็นอยู่ คุณรู้สึกว่าชีวิตนั้นเป็นทุกข์ อาชีพการงานไม่ได้ดังใจ อะไร ๆ ก็ผิดพลาดไปหมด เรื่องราวต่อไปนี้อาจเปลี่ยนแปลง “ทัศนคติ” ที่คุณมีต่อชีวิตคุณได้

ผมสนทนากับเพื่อนคนหนึ่ง ถึงแม้ว่า เขาจะทำงานสองอย่าง รายได้แต่ละเดือนหักลบรายจ่ายแล้ว ยังเหลือแค่พันกว่า แต่เขาก็มีความสุขมากแล้ว ผมแปลกใจมากที่เขามีความสุขขนาดนั้น เพราะเขามีรายได้น้อย ต้องประหยัดมัธยัสถ์ จึงจะพอมีเหลือเลี้ยงดู คุณพ่อ คุณแม่ ผู้สูงอายุ พ่อตา แม่ยาย ภรรยาและลูกสาวอีกสองคน ไหนจะค่าใช้จ่ายต่าง ๆ จุกจิกภายในครอบครัว

เขาอธิบายให้ฟังว่าเป็นเพราะหลายปีก่อนเขาได้เห็นเหตุการณ์บางอย่างที่ประเทศอินเดีย ขณะนั้นเขาประสบปัญหาที่สาหัสมาก สภาพจิตใจตกต่ำ จึงไปเที่ยวอินเดียเพื่อให้สบายใจขึ้น เขาได้เห็นกับตาผู้หญิงชาวอินเดียคนหนึ่ง ถือมีดอีโต้ตัดแขนขวาของลูกตัวเอง สายตาที่หมดหวังของผู้หญิงคนนั้น และเสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด ของเด็กอายุสี่ขวบ จนบัดนี้ยังวนเวียนอยู่ในใจเขาไม่รู้ลืม คุณอาจจะถามว่า ทำไมแม่คนนั้นจึงต้องทำเช่นนี้ เป็นเพราะลูกของเธอซุกซนเกินไปหรือเปล่า หรือเป็นเพราะแขนของเด็กติดเชื้อ...

ไม่ใช่ ที่แท้ทำไปเพื่อให้เด็กสามารถไปขอทานตามถนน แม่ผู้สิ้นหวังคนนั้นจงใจทำให้ลูกตัวเองพิการ เพื่อเขาสามารถออกขอทานตามท้องถนนได้ เพื่อนของผมคนนี้ตกใจแทบช็อก ขนมปังในมือของเขาที่เพิ่งกินได้ครึ่งก้อนตกหล่นลงพื้น ทันทีทันใดก็มีเด็ก ๆ ห้าหกคน กรูกันเข้ามาแย่งชิงขนมปัง ที่เลอะทรายบนพื้น เหมือนกับปฏิกิริยาอัตโนมัติเวลาผจญกับความหิวโหย เขาตกใจกับเหตุการณ์ดังกล่าว ไกด์ของเขาขับรถพาเขาไปยังร้านขนมปังที่ใกล้ที่สุด เขาเข้าไปในสองร้านของร้านละแวกนั้น ขอซื้อขนมปังทั้งหมดในร้าน เจ้าของร้านขนมปังแปลกใจมาก แต่ก็ยินดีขายขนมปังทั้งหมดให้เขา เขาใช้เงินทั้งหมดไม่ถึงหนึ่งร้อยเหรียญ ซื้อขนมปังมาประมาณสี่ร้อยกว่าก้อน (ตกก้อนละไม่ถึงยี่สิบห้าเซนต์) แล้วใช้อีกหนึ่งร้อยเหรียญซื้อของใช้ประจำวัน และแล้ว เขาก็นั่งบนรถบรรทุกที่บรรทุกขนมปังไว้เต็มคันรถ ขับไปบนถนน ขณะที่เขาแจกจ่ายขนมปังและของใช้ประจำวันให้กับเด็ก ๆ ซึ่งพิการเป็นส่วนใหญ่นั้น พวกเขาล้วนโค้งคำนับให้ด้วยความดีใจนั่นเอง

เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาคิดได้ว่า ทำไมคนเราจึงสามารถละทิ้งศักดิ์ศรีของตนเอง เพียงเพื่อชิ้นขนมปังราคาไม่ถึง 25 เซนต์ เขาเริ่มบอกตนเองว่า ตนเองนั้นโชคดีแค่ไหน เขามีร่างกายครบสามสิบสอง มีอาชีพการงาน มีครอบครัว มีโอกาสบ่นว่าอาหารชิ้นไหนดี อาหารชิ้นไหนไม่อร่อย มีโอกาสสวมใส่เสื้อผ้า มีโอกาสครอบครองสิ่งของมากมายที่คนเหล่านี้ไม่มี ตอนนี้ผมเริ่มคิดได้และตระหนักได้ว่า ชีวิตของผมมันย่ำแย่จริงหรือ ? บางทีมันอาจไม่ย่ำแย่ขนาดนั้นก็ได้ คุณล่ะ ? บางทีครั้งหน้าคุณอาจรู้สึกว่าชีวิตของตนกำลังย่ำแย่ ลองคิดถึงเด็กคนที่ต้องเสียแขนเพื่อเป็นขอทานคนนั้นดูสิ !

“ความรู้สึกพอ” ไม่ใช่มาจากการเติมเต็มในสิ่งที่คุณต้องการ แต่มาจากการตระหนักว่า คุณมีมากมายและเพียงพอ เมื่อประตูแห่งความสุขปิดลง ประตูอีกบานหนึ่งก็จะเปิดออก แต่บ่อยครั้งเรามัวแต่จ้องบานประตูที่ปิดลงเท่านั้น ไม่ได้สังเกตเห็นประตูอีกบานหนึ่งที่เปิดออกเพื่อเรา จริงอยู่ พวกเรามักจะรู้ว่าตัวเองมีก็ต่อเมื่อเราสูญเสียมันไป แต่พวกเราก็ต้องคอยจนกว่าของสิ่งนั้นมาถึงจึงจะรู้ตัวว่าเราไม่มีมัน

การมอบความรักทั้งหมดให้กับผู้อื่น มิได้หมายความว่าเราจะได้รับความรักตอบกลับมาอย่างเท่าเทียมกัน อย่าหวังว่ารักผู้อื่นแลัวผู้อื่นจะรักตอบ จงสนใจแค่ให้ความรักนั้น เติบโตขึ้นในใจพวกเขา แต่ถ้าไม่เติบโตขึ้นเลย ก็จงพอใจกับความรักที่เติบโตขึ้นในใจของคุณเอง

หนึ่งนาทีจึงจะทำลายคนคนหนึ่ง ได้
หนึ่งชั่วโมงจึงจะชอบคนคนหนึ่ง ได้
หนึ่งวันจึงจะรักคนคนหนึ่ง ได้
แต่ต้องใช้เวลาตลอดชั่วชีวิต จึงจะลืมคนคนหนึ่ง ได้

จงอย่ามองเพียงรูปภายนอก เพราะสักวันมันจะหลอกคุณ
จงอย่ามองแค่ความร่ำรวย ทรัพย์สมบัติ เพราะสักวันมันจะซีดจางลง
หาใครสักคนที่ยิ้มให้คุณ เพราะเมื่อมีรอยยิ้ม จะทำให้อารมณ์ของคุณดีขึ้น
หาใครสักคนที่ทำให้คุณอมยิ้มได้จากใจจริง บางครั้งที่คุณคิดถึงใครสักคน ความคิดถึงนั้นอาจถึงขั้นให้คุณคว้าตัวเขาออกมาจากความฝัน โอบกอดตัวเขาเอาไว้ ไล่ตามความฝันของคุณเอง

ไปยังที่ที่คุณอยากไป
เป็นอย่างคนที่คุณอยากเป็น
เพราะคุณมีเพียงชีวิตเดียว
ซึ่งหมายถึง...มีเพียงโอกาสเดียวในการทำสิ่งที่คุณอยากทำ




เจริญในธรรมครับ

อนุโมทนา

ความทุกข์ทำให้เห็นสัจธรรม

พระไตรปิฏก "ฉบับทางพ้นทุกข์" หน้า ๓๓๐"
(โดย พระอาจารย์บุญหนา อโสโก )

คติธรรมนำชีวิต ๑

วันและคืน พลันดับ ลงลับล่วง ท่านทั้งปวง
จงอุตส่าห์ หากุศล พลันชีวิต คิดถึง
รำพึงตน อายุคน นั้นไม่ยืน ถึงหมื่นปี

วันเดือนปี ผ่านไป น่าใจหาย สัตว์ทั้งหลาย
ตายไป ดั่งใบไม้ร่วง มวลญาติมิตร เงินทอง
ของทั้งปวง น่าเป็นห่วง จากกันไป ไม่กลับมา

อันทรัพย์สิน ถิ่นฐาน ทั้งบ้านช่อง อีกเงินทอง ไร่น่ามหาศาล เป็นสมบัติ ของตัวได้ ชั่วกาล จะต้องผ่าน
จากกัน เมื่อวันตาย.

พุทธองค์ ทรงตรัส ปัจฉิมวาท ทรงประกาศ
เตือนเรา ทั้งหลายว่า สังขารนี้ มีเสื่อม
เป็นธรรมดา อย่ามัวเมา หลงใหล ว่ากายตน

รักษาศีล ภาวนา สมาธิ มีสติ ปัญญาเกิด
ประเสริฐผล ไม่ประมาท ประโยชน์ท่านประโยชน์ตน ดวงกมล แจ่มใส ไปนิพพานฯ

ทุกข์คือการเปรียบเที่ยบ
ถ้ามีความพอใจไม่เปรียบเทียบ ก็ไม่ทุกข์
ขออนุโมทนาครับ