น้อง FWD Mail มาให้ เห็นว่ามีสาระและข้อคิดดี ดี ขอนำมาฝากครับ

ใครจะชิง ใครจะชัง มันก็ช่างหัวเขา
แค่ตัวเรา รู้เรา ช่างเค้าประไร
ใครจะชัก ใครจะแช่ง ใครจะแกล้ง ใครจะหยัน
ก็ให้ช่างหัวมัน ก็ให้ปล่อยเค้าไป

ใครจะชม ใครจะเชิด ว่าประเสริฐเลิศหรู
ตัวเรารู้เราอยู่ ปล่อยเค้าชมไป
ใครจะรัก ใครจะเกลียด ใครจะเสียด ใครจะสี
ก็เรารู้ตัวดี ปล่อยเค้าทำไป..

เกิดเป็นมนุษย์ สิ้นสุดแค่ตาย
เอาอะไรมากมาย ในความอนัตตา
โลภไปทำไม ช่วงชิงแข่งขัน
สุดท้ายเหมือนกัน ต้องไปป่าช้า

จะเอาอะไร แค่รักโลภโกรธหลง
ไม่มีความมั่นคง บนกิเลสตัณหา
เกิดแก่เจ็บตาย ใยจะไปยึดมั่น
สรรพสังขาร ล้วนอนิจจา

ปล่อยวางมันเสีย ทุกโขติณณา...

ใครจะเมิน ใครจะมอง ใยจะต้องไหวหวั่น
ใครจะใส่ร้ายกัน ใยจะต้องสนใจ
ใครจะดี ใครจะเลว มันก็เรื่องของเขา
ใครจะนินทาเรา ใยจะต้องทุกข์ใจ

ใครจะล้อ ใครจะด่า ใยจะต้องว่าตอบ
ใครไม่สนใครไม่ชอบ ใยจะต้องใส่ใจ
ใครจะคิดใส่ความ ใยจะต้องวุ่นจิต
หากตัวเราไม่ผิด จะไปคิดทำไม...

เกิดเป็นมนุษย์ สิ้นสุดแค่ตาย
ประดุจดังต้นไม้ ล้มทับโลกา
หมดลมเมื่อไร หาประโยชน์ใดเล่า
ล้วนต้องถูกเผา หามไปป่าช้า

ชีวิตยังมี สร้างความดีไว้เถิด
ได้ไม่เสียชาติเกิด ได้ไม่ต้องอายหมา
อันว่าความตาย คือสัจธรรมความเที่ยง
สิ้นสรรพสำเนียง เน่าเหม็นขึ้นมา



ครับ...ชีวิตเป็นของไม่เที่ยง ความตายเป็นของเที่ยง
ชีวิตเป็นของไม่แน่นอน ความตายเป็นของแน่นอน

ท่านผู้มีปัญญาเห็นความไม่เที่ยงแท้แน่นอนของชีวิต จึงขวนขวายบริจาคทาน รักษาศีล เจริญภาวนา สร้างบุญสร้างกุศล ไม่ปล่อยให้โอกาสสร้างความดีลอยผ่านหน้าไป โลกนี้มีแต่ทุกข์เท่านั้นที่เกิด และมีแต่ทุกข์เท่านั้นที่ดับ หากเรามัวแต่สะสมความทุกข์มาเก็บไว้ เมื่อไรจะพ้นจากทุกข์ไปได้ ปล่อย ๆ ความทุกข์ไปบ้างอย่านำมาเก็บไว้เลย ปล่อยเถอะครับ...ปล่อย..

จงทำใจให้ยอมรับคำวิจารณ์ด้วยทัศนคติที่สร้างสรรค์ ไม่ว่าจะเป็นคำติฉิน
นินทา หรือแม้คำยกยอ สรรเสริญ ให้ไตร่ตรองตามความเป็นจริง หากคำวิจารณ์นั้นเป็นประโยชน์ก็จงนำไปแก้ไขปรับปรุง หากเป็นสิ่งไร้สาระจงสงบสติ ไม่หวั่นไหว เพื่อรักษาความสุขให้กับชีวิต และรักษาความสงบนิ่งให้กับจิตใจ ปล่อยไปเถอะครับ..ปล่อย...เมื่อใดที่ทำใจให้นิ่งเฉยต่อทั้งคำนินทาและคำสรรเสริญ รักษาความสงบนิ่งให้กับชีวิตและจิตใจไว้ได้ เมื่อนั้นชีวิตจะมีแต่ความสุข

มีข้อความจากหนังสือสายลมแสงแดดของอาจารย์วิลาส มณีวัต เขียนว่า

“...ในมหาวิทยาลัย มีวิชาที่ท่านเรียนได้ทุกอย่าง ยกเว้นอย่างเดียว...คือเรื่องของชีวิต ซึ่งจะต้องเรียนเอาเองจากความทุกข์ของตนเอง...

ท่านเคยเห็นไหม ? ความงามของท้องฟ้าอัศดง มันเป็นความงามที่ไม่ต้องซื้อหา และคนตาบอดอยากเห็นกันมาก แต่คนตาดีไม่ค่อยมีเวลาดู

พยายามดับความโกรธ...ลิดรอนความโลภออกไปทีละน้อย...หัดมองโลกในแง่ดี เพียงสามข้อเท่านั้น ถ้าทำได้ ความสุขใจก็จะเป็นของท่าน.....ความคิดเป็นใหญ่ ถ้าความคิดของท่านแจ่มใสและถูกต้อง ชีวิตของท่านก็จะแจ่มใสและเป็นสุข.....”



เจริญในธรรมครับ

อนุโมทนาสาธุค่ะ...คุณningnong

หายไปนานเลย งานยุุ่่งเหรอคะ
สบายดีนะคะ

กลับมาคราวนี้...เอาสิ่งดีดีมาฝากกันอีกแล้ว
อ่านแล้ว...รู้สึกดีจังค่ะ หมั่นนำมาฝากอีกนะคะ...จะรออ่านค่ะ

ระลึกถึงค่ะ

ขอบคุณนะครับที่เผื่อแผ่มาให้
อนุโมทนาอย่างยิ่งครับ