เรื่องนี้เล่าโดย ชาวเขาเผ่าม้งแห่งบ้านขุนกลาง บนยอดดอยอินทนนท์ เรื่องมีอยู่ว่า ครั้งหนึ่งในสมัยที่ครูบาขาวยังมีชีวิตอยู่ กะเหรี่ยง(ยาง) นายหนึ่งบนยอดดอยอินทนนท์ (จำชื่อหมู่บ้านไม่ได้) ได้ร่ำลือถึงชื่อเสียงเรียงนามครูบาขาวปี จึงคิดจะไปหาเพื่อทำบุญด้วยสักครั้ง แต่เนื่องด้วยกะเหรี่ยงคนนั้นมีฐานะยากจนมาก จึงไม่รู้จะนำสิ่งใดไปถวาย แต่ด้วยบังเอิญว่า ในสวนของกะเหรี่ยงคนนั้นเกิดมีลูกฟักทองที่เป็นของเพื่อนบ้าน แผ่กิ่งก้านสาขามาออกผลในไร่ของตน จึงได้เด็ดเอาฟักทองนั้นนำมาถวายครูบาขาว ครั้นเมื่อถึงเวลาที่กะเหรี่ยงคนนั้นเข้าไปถวายของ ครูบาขาวปีได้ปฏิเสธไม่รับและกล่่าวว่า "ของชิ้นนั้นไม่ใช่ของท่าน เรามิอาจรับได้" กะเหรี่ยงคนนั้นถึงกับขนลุกซู่และป่าวประกาศเกียรติคุณในครั้งนี้ให้เป็นที่ประจักษ์ของสาธุชนทั้งหลาย หนึ่งในคนที่อยู่ในเหตุการณ์และรับรู้ว่าทั้งหมดเป็นเรื่องจริงก็คือ ชายชราชาวม้งแห่งบ้านขุนกลาง ซึ่งเขาเรียกครูบาขาวปี ว่า "ต่นบุญ"
พระเกจิครูบาอาจารย์ล้านนา พระล้านนา ในสมัยก่อนนั้นมักเป็นที่พึ่งแห่งชาวพื้นราบและชาวเขา ในปัจจุบันครูบาที่ยังเป็นที่พึ่งแห่งชาวดอย ได้แก่ ครูบาสาม แห่งวัดพระธาตุดอยพระเจ้า อ.จอมทอง จ.เชียงใหม่
ประมูลพระเครื่อง หาเครื่องรางของขลัง ของครูบาอาจารย์ หลวงพ่อเกษม หลวงปู่แหวน หรือพระเครื่องในแผ่นดินล้านนา (พระเมืองเหนือ) และศึกษาเรื่องราวของครูบาศรีวิชัย ได้ http://www.cm-pra.com