คนส่วนมากมักจะใช้ใจในการดำเนินชีวิต เพราะเรามักเลือกทำ เลือกเรียน เลือกใช้ เลือกกิน ตามใจชอบ เมื่อได้ทำอะไรตามใจแล้ว เราจะมีความสุข
เพราะใจของเรามีบทบาทอย่างมากต่อการดำเนินชีวิต ดังนั้นเราจึงต้องดูแลจิตใจให้อยู่ในภาวะปกติและไม่หวั่นไหวง่าย เมื่อต้องเกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อมภายนอก

วิธีดูแลจิตใจให้ดีนั้นเริ่มจากการทำความรู้จักกับใจของตัวเองให้มากที่สุด รู้ว่าเราชอบอะไร ไม่ชอบอะไร มีจุดดีในด้านใด มีจุดด้อยตรงไหน แล้วพัฒนาใจตนเองให้อยู่ในภาวะสมดุล ไม่ต้องดีใจอย่างสุดขั้ว หรือเสียใจจนเสียศูนย์

การประคับประคองจิตใจตนเองให้เป็นกลางอยู่เสมอไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ที่จะทำกันได้เพียงข้ามคืน ทว่าต้องอาศัยการฝึกฝน ปรับใจที่เคยมีอาการขึ้น ๆ ลง ๆ ได้ง่าย ให้มีอาการลดลง โดยการปล่อยวางเรื่องราวที่เคยเก็บมาเป็นอารมณ์ บอกกับตัวเองบ่อยๆว่า " ไม่เป็นไร ครั้งนี้อาจจะไม่ได้ตามที่เราต้องการ ไม่จำเป็นต้องเครียดหรือกังวล เพราะโอกาสหน้ายังมีให้เราแก้มือ " หากฝึกคิดได้อย่างนี้จนเป็นความเคยชิน ใจของเราจะเป็นอิสระจากความทุกข์ที่เข้ามาวนเวียนในชีวิต

ใครก็ตามที่รักษาจิตใจให้เป็นปกติได้ ถือได้ว่าคนคนนั้นมีสมบัติอันล้ำค่าอยู่กับตัวเอง