ความเป็นอยู่หมายถึงการอยู่ในสถานที่ที่อาศัยรวมถึงสภาพที่อยู่อาศัย
ซึ่งควรจัดให้เอื้อความสุข ดังนี้

• สะอาด
ที่อยู่อาศัยที่ดีต้องมีความสะอาดเป็นเบื้องต้น หากสกปรกจะเป็นรังแห่งโรค
ซึ่งเป็นอันตรายต่อสุขภาวะโดยตรง
การอยู่อาศัยที่ดีต้องรักษาความสะอาดของตัวเอง บ้านเรือน ที่ทำงาน
ข้าวของเครื่องใช้ และจัดให้เรียบร้อย พร้อมใช้อยู่เสมอ
ความสะอาดเป็นหลักเกณฑ์ขั้นต้นๆ
ที่องค์การอนามัยโลกใช้ประเมินมาตรฐานสังคมที่พัฒนาแล้วกับด้อยพัฒนา
จะดูว่าใครเจริญหรือไม่เจริญดูที่ความสะอาดก็พอดูได้เป็นพื้นฐาน
ดังนั้น อยากมีชีวิตที่เจริญสุขก็ต้องรักษาความสะอาดให้ดี

• สงบ
ความสงบเป็นฐานที่ตั้งแห่งความสุขและความดีงามทั้งปวง
ยามเราเข้าสู่ความสงบ จิตใจจักเป็นสมาธิโดยธรรมชาติ
ในสมาธินั้นมีความสุขอยู่โดยธรรมชาติ
ความสงบกับความสุขจึงอยู่ด้วยกัน จนเรียกกันติดปากว่าสงบสุข
ดังนั้น เมื่อปรารถนาความสุขต้องเลือก
หรือหากเลือกไม่ได้ก็ต้องจัดให้ที่อยู่อาศัยและที่ทำงานสงบพอสมควร
มาตรของความสงบคือไม่วุ่นวายด้วยคนที่โวยวาย
เครื่องจักรที่โครมคราม ยานยนต์ที่ไม่สม่ำเสมอ
เพราะคลื่นเสียงเป็นตัวรบกวนความคิดและจิตใจโดยตรง
ทั้งยังบั่นทอนประสิทธิภาพประสาทหูด้วย
หากมีเสียงที่ควบคุมไม่ได้ ก็ต้องมีระบบป้องกันหูให้ดี
แม้สไตล์การแต่งบ้านเพื่อความสุข
ก็อย่าให้รกเลอะเทอะหรือใช้โทนสีสับสนจะทำให้จิตฟุ้งซ่าน
ควรแต่งบ้านให้เหนี่ยวนำสู่ความสงบสุขเพื่อการพักลึก
ในขณะที่ที่ทำงานนั้นควรแต่งให้สงบโล่งเพื่อการสร้างสรรค์
แล้วทั้งบ้านและที่ทำงานจะมีค่าและความหมายขึ้นอีกอักโข

• ครบถ้วน
ความครบถ้วน หมายถึง สิ่งใดที่ควรมีก็จัดหาให้มีพอสมควร
เช่น ห้องน้ำ ห้องส้วม ห้องครัว น้ำดื่มน้ำใช้ แหล่งอาหารที่หาง่าย
และอุปกรณ์นานา ตามรูปแบบการดำเนินชีวิต
การไม่มีในสิ่งที่ควรมี ก็จะทำให้ชีวิตฝืดเคือง
เกิดปัญหานานาประการเพราะความขาดแคลน
แต่หากมีในสิ่งที่ไม่ควรมี ก็เป็นภาระอันไม่จำเป็นและไม่คุ้มค่า
ทั้งในการแสวงหา การดูแลรักษา และความ เสี่ยงต่อภัย
ดังนั้นพึงมีให้ครบถ้วน ณ ความพอดี จะทำให้ชีวีเป็นสุข โดยสมควร

• เข้าที่เข้าทางอย่างเหมาะสม
สิ่งที่มีอยู่แล้วพึงจัดให้เข้าที่เข้าทางอย่างเหมาะสม
เพราะความไม่เข้าที่เข้าทางนั้นจะทำให้จิตยุ่งเหยิงทุกครั้งที่เห็นหรือรับ รู้
ไม่ว่าชีวิตไม่เข้าที่เข้าทาง การงานไม่เข้าที่เข้าทาง
ความสัมพันธ์ไม่เข้าที่เข้าทาง สิ่งของไม่เข้าที่เข้าทาง
ล้วนนำความยุ่งเหยิงมาให้จิตใจ และลดทอนความสุขได้ทั้งสิ้น
จะมีอะไรมากมายแค่ไหนก็ไม่สำคัญเท่ากับว่า สิ่งที่มีนั้นเข้าที่เข้าทางหรือไม่
อะไรที่ยังไม่เข้าที่เข้าทางก็จัดให้เข้าที่เข้าทางเสีย
อะไรที่จัดให้เข้าที่เข้าทางไม่ได้แน่ ก็เอาออกไปเสียจากสมการชีวิต
จะดีกว่าที่จะรักษาความขัดแย้งไว้
เพราะจะบั่นทอนความสงบสุขของชีวิตไปเรื่อยๆ จนอาจกลายเป็นทุกข์ได้
หากกำจัดไม่ได้ ก็ต้องรีบทำใจให้เหนือกว่าอิทธิพลของสิ่งนั้น

• สะดวกใช้
ทุกอย่างที่มี ทั้งคนและข้าวของควรจัดระบบให้เป็นระเบียบ
และฝึกการใช้งานให้ชำนาญเพื่อความสะดวกใช้เสมอ
ไม่ใช่จะใช้ของทีต้องรื้อบ้านหรือที่ทำงานเป็นพัลวันกว่าจะเจอของนั้น
ซึ่งอาจไม่ทันการ หรือจะใช้คนทีต้องพูดกันเป็นวรรคเป็นเวร
กว่าจะสั่งสอนกันรู้เรื่อง ซึ่งกว่าจะสำเร็จก็หมดอารมณ์สุขแล้ว
จำไว้ว่าการจัดระบบชีวิตเป็นหน้าที่ของทุกคน
การจัดระเบียบความสัมพันธ์ระหว่างคนเป็นข้อตกลงร่วมกัน
การจัดความเรียบร้อยสะดวกใช้ในสิ่งของเป็นหน้าที่ของทุกคนที่เกี่ยวข้อง
ไม่ใช่หน้าที่ของของที่จะวิ่งเข้าที่เอง
ดังนั้น ฝึกนิสัยเป็นระเบียบเรียบร้อย พร้อมใช้
พร้อมทำงานให้เป็นคุณสมบัติที่ทุกคนต้องมีและกำกับกันและกัน

• ได้ชื่นชมคุณประโยชน์
ของทั้งหมดที่มีจะไร้ค่าโดยทันที หากไม่มีคุณประโยชน์ ใดๆ ให้ชื่นชมเชยใช้
ของที่ไร้ประโยชน์ เรียกว่า ขยะ
คนทั้งหมดที่มีจะด้อยค่าโดยทันใด หากไม่ทำตนให้เป็นประโยชน์ต่อใครๆ
คนที่ไร้ประโยชน์เรียกว่า พาล
ดังนั้น ของทั้งหมดที่มี จงเอามาใช้สอยคุณค่า
คนทั้งหมดที่มีต้องเอามาฝึกฝนสร้างสรรค์ให้เกิดคุณค่า
ของนั้น ใช้หรือไม่ใช้ก็เสื่อมไป ตั้งไว้เฉยๆ ก็เสียหาย
บ้านที่ทิ้งไว้เฉยๆ ก็จะเต็มไปด้วยฝุ่นละออง เป็นที่สิงสู่ของสิงสาราสัตว์
เป็นแหล่งเพาะเชื้อ น้ำที่ไม่ไหลเวียนจะเน่าและอาจทำให้ท่อผุ
สายไฟที่เปื่อยอาจทำให้ไฟลัดวงจร ไฟไหม้ได้
รถที่จอดไว้เฉยๆ นานๆ ยางจะตายแข็ง
ตะกอนในของเหลวจะจับตัว น้ำมันจะอุดตันในท่อต่างๆ
ระบบไฟอาจจะรั่วไหลตามตัวนำ
และเมื่อไม่ได้ชาร์จเพิ่มทำให้ไฟหมด สตาร์ทไม่ติด

ดังนั้น มีของต้องใช้ เพราะเมื่อใช้ ของจะเสื่อมอย่างคุ้มค่า
และสามารถซ่อมแซมได้ทันการณ์ ทำให้รักษาสภาพไว้ได้
แต่หากไม่ใช้ก็จะเสีย เมื่อเสียรวมๆ โดยไม่ได้บำรุงรักษาต่อเนื่อง
จะใช้ทีอาจต้องรื้อสร้างใหม่จึงจะได้ใช้
ส่วนคนนั้น หากไม่ใช้ ไม่ให้ทำงาน ร่างกายจะถดถอย
ห่อเหี่ยว อ่อนแรง เสื่อมง่าย จิตใจเฉา
ซบเซา เกียจคร้าน ขลาดกลัว ด้อยคุณภาพไป
ดังนั้น คนทั้งหมดที่มีต้องใช้และฝึกฝนให้มีคุณประโยชน์จนเกิดคุณภาพจริง
คนที่ไม่มีทั้งคุณภาพหรือคุณประโยชน์
จะกลายเป็นมลพิษในบ้านหรือในที่ทำงาน ที่บั่นทอนความสุขโดยรวมได้

ที่มา...จากหนังสือความสุขที่ล้ำค่า
คัดลอกจาก...ASTVผู้จัดการออนไลน์

สาธุครับ

ขอบคุณครับ คุณลูกโป่ง
'โมทนาด้วยครับ