ถ้าจะพิจารณาความผิดตามกฏหมายก็คือการเปรียบเทียบข้อกฏหมายแล้วจึงปรับโทษตามข้อกล่าวหา
การพิจารณาไตร่ตรองตามพระไตรปิฏกคือการเปรียบเทียบพฤติกรรมคนตามคำสอนของพระพุทธเจ้า
เหมือนตนเองเป็นตำรวจจับโจรต้องรู้ข้อกฏหมายละเอียดและเปรียบเทียบการกระทำที่ผิดจากคำสอน
ทุกคนจึงต้องเป็นผู้ตรงต่อความจริงที่ตนเองกำลังคิดพูดทำตรงปัจจุบันถ้าไม่เทียบทุกวันผิดก็ไม่รู้ใช่มั๊ย

การตรัสรู้ตรงปัจจุบันของพระพุทธเจ้าคือพระองค์รู้ความจริงของตัวจริงธรรมทุกคำตรงปัจจุบัน1ขณะจิต
ส่วนความจริงของเราที่มีตัวตนทำพฤติกรรมต่างๆคือกำลังเห็นมีปัจจุบันแสนโกฏิขณะ=ล้านล้านขณะจิต
ทีนี้เปรียบเทียบก่อนปรับโทษใช่มั๊ยตอนนี้เราไม่รู้ความจริงของทุกคำในพระไตรปิฏกเลยเพราะดับหมด
แปลว่าความจำของเราไม่รู้ว่าจิตดับหายไปที่ปัจจุบัน1ขณะจิตไม่มีตัวตนของเราให้จับแตะต้องได้แล้วค่ะ

ไม่ศึกษาพระพุทธพจน์เหมือนเรียนทนายความที่ต้องอ่านทบทวนข้อกฏหมายตลอดชีวิตที่เป็นทนายความ
เราหลงตัวเองลืมตัวมัวเมาไม่รู้ความจริงตามการตรัสรู้คือไม่รู้ความจริงตรงที่กำลังทำตรงตามพระพุทธพจน์
เหมือนคุณไม่เรียนไม่เปิดข้อกฏหมายดูว่าคุณทำผิดอะไรลงไปบ้างอย่างทนายเขาเรียนและเปิดดูเทียบดูได้
ชาวบ้านที่ศึกษาพระไตรปิฏกทุกวันเกิน70ปีอย่างประธานมูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนารู้ลึกซึ้ง?

เราไม่รู้ตัวใช่มั๊ยและไม่ได้เปิดพระไตรปิฏกเปรียบเทียบความประพฤติตนเองตรงตามพระธรรมและพระวินัย
แถมไม่ศึกษาเรียนรู้เพื่อให้ตนเองเป็นทนายของตนเองได้หรือไม่เป็นทนายก็ต้องมาคุยปรึกษาทนายถูกมั๊ย
ไม่ถามผู้รู้ไม่ฟังผู้รู้สนทนาความตรงไปตรงมาของพระไตรปิฏกโดยละเอียดแล้วลองคิดดูสิว่าจะคิดถูกหรือ
ความจริงตามที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้มีแต่ธรรมตรงทีละ1คำตรงสัจจะทีละ1เป็นแต่ละ1ไม่ซ้ำเราทำผิดก็ไม่รู้ตัว?
https://youtu.be/VnzSqoIgWKs