อาการที่ยึดมั่นถือมั่นคือ
ลักษณะสภาพธรรมที่ยึดมั่นถือมั่น
ว่ามีทุกสิ่งทุกอย่างปรากฏให้ถือเอามาครอบครองไว้
กวาดเอาทุกสิ่งทุกอย่างเข้ามาหาตนเองเพื่อตนเองอยากได้อยากมีอยากเป็น
อยากได้ทุกอย่างตามที่ต้องการมาสมหมายตามที่คาดหวังเอาไว้เพื่อตนเองจะได้สุขสบาย

ยึดถือเห็นที่กำลังเห็นว่าเป็นเราเห็น
ยึดถือได้ยินที่กำลังได้ยินว่าเป็นเราได้ยิน
ไม่เคยจำถูกตรงตามคำสอนของพระพุทธเจ้า
เพราะเป็นเรายึดมั่นถือมั่นในขันธ์5เป็นเรามีตัวตน
ลืมว่ามีอุปาทานขันธ์คือความเห็นผิดที่คิดว่ามีตัวตน

จำผิดคลาดเคลื่อนจากความเป็นจริงเสมอ
ไม่เคยจำถูกว่าไม่ใช่เราไม่ใช่ตัวตนของเรา
จำแต่ชื่อแต่เรื่องราวเอาไว้มีมานะถือตนว่าดี
ลืมฟังเพื่อคิดตรงตามคำสอนของพระพุทธเจ้า
เลยไม่รู้สึกตัวว่าตนเองไม่รู้และไม่ดีอย่างไรบ้าง

อะไรที่สละแล้วจะเอากลับมายึดถือ
ให้ดูตามเป็นจริงตามปกติเป็นธรรมดา
ศึกษาพระธรรมและพระวินัยจนเข้าใจชัด
ผู้นั้นเองจึงรู้จักตนเองได้ว่าสมควรเรียนธรรม
ในเพศชาวบ้านหรือเพศบรรพชิตเพราะพระพุทธเจ้า
อนุญาตให้บวชและจำวัดได้เฉพาะผู้ปฏิญาณตนขอบรรพชาเท่านั้น

ตอนเป็นชาวบ้านก็ยึดบ้านรถที่ดินเงินทอง
ญาติโกโหติกาเต็มไปหมดขอบวชคือสละหมด
ทั้งลูกเมียเพื่อนฝูงญาติมิตรสมบัติเพื่อเป็นพุทธบุตร
สาบานตนได้วันเดียวคือตอนที่ขอบวชได้เท่านั้นเองหรือ
ยังไม่ออกจากโบสถ์ก็ถือครองเงินซะแล้วบาปมากรู้สึกตัวรึเปล่า
https://youtu.be/krdcZmkGKpo