"ถ้าปฏิบัติธรรมแล้วยังไม่มีเมตตา ไม่รู้จักให้อภัย หรือไม่รู้จักมองคนอื่นในแง่ดี นั่นแสดงว่าคุณยังไม่มีธรรมจริงๆ..."

หลวงพ่อเยื้อน ขันติพโล
วัดเขาศาลาอตุลฐานะจาโร อ.บัวเชต จ.สุรินทร์








...ปัญหาต่างๆ
“อยู่ที่ความคิดของเรานี่เอง”

.เราจึงต้อง
“ฝึกควบคุมความคิดของเรา “

.การ”ฝึกสติ”นี่แหละ
เป็นการดึงใจ ดึงความคิดของเราไว้

.เบื้องต้นก็ให้ดึงเข้ามาสู่ความว่าง
สู่ความเป็นกลาง

.ทำอะไรก็ “อย่าไปคิดปรุงแต่ง”
ให้เพียงสักแต่ว่ารู้ ว่ากำลังทำอะไรอยู่.

.........................................
กำลังใจ51 กัณฑ์ 416
ธรรมะบนเขา 19/9/2553
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
วัดญาณสังวรารามฯ ชลบุรี










"อย่ารู้สึกว่า ท่านกำลังฝึกปฏิบัติอยู่เฉพาะเวลา
นั่งขัดสมาธิเท่านั้น พวกท่านบางคนบ่นว่าไม่มีเวลา
พอที่จะทำสมาธิภาวนา แล้วเวลาหายใจเล่า
มีเพียงพอไหม?

การทำสมาธิภาวนาของท่าน คือการมีสติ ระลึกรู้
และการรักษาจิตให้เป็นปกติตามธรรมชาติ
ในการกระทำทุกอิริยาบถ"

หลวงปู่ชา สุภทฺโท









"สิ่งใด ซึ่งมีผู้มาทำให้แก่เรา
เราไม่ชอบใจ สิ่งนั้น
เราอย่าไปทำให้แก่เขา"

หลวงปู่จันทร์ สิริจนฺโท










" มนุษย์เรานั้นฉลาดมาก
ถ้าจะทำตัวให้ดีก็จะดีเยี่ยม
กว่าสัตว์ทั้งหลาย หากว่า
ปราศจากศีลธรรมเสียแล้ว
มนุษย์ซึ่งฉลาดอยู่แล้วตาม
พื้นเพ จะทำความล่มจม
ฉิบหายป่นปี้ให้แก่กันได้
มากมายที่สุด
ไม่มีใครเกินมนุษย์ได้เลย
จะอยู่ใต้น้ำก็ทำลายกันได้
อยู่บนบกก็ทำลายกันได้
อยู่บนฟ้าอากาศก็ทำลายกัน
ได้ทั้งนั้น

มนุษย์เรานี้ฉลาดนัก แต่เมื่อ
มีศีลธรรมแล้ว อันใดที่เป็น
ความผิดทั้งเขา ผิดทั้งเรา
เดือดร้อนทั้งเขา เดือดร้อน
ทั้งเรา เสียหายทั้งเขา
เสียหายทั้งเรา ทุกข์ทั้งเขา
ทุกข์ทั้งเรา สิ่งนั้นไม่ทำ

เมื่อไม่ทำแล้วความเสียหาย
ทั้งเขาก็ไม่มี ทั้งเราก็ไม่มี
ความทุกข์ของเขาก็ไม่มี
ความทุกข์ของเราก็ไม่มี
มีแต่ความร่มเย็นเป็นสุข
เพราะอำนาจแห่งความดี
มีศีลธรรม

นี่แหละมนุษย์สามารถ
จะทำได้ด้วยความฉลาด
เราสามารถทำตนให้ร่มเย็น
เป็นสุขได้ เพราะอำนาจ
แห่งความฉลาดของตน
หลักของความดีอยู่ที่ตรงนี้ "

โอวาทธรรม
หลวงตาพระมหาบัว
ญาณสัมปันโน









ทุกอย่าง. มันก็จะต้องพัง. เหมือนกันทั้งหมด. จะทำบุญอะไรก็ให้รีบทำ.

หลวงปู่ชา สุภัทโท







พระพุทธเจ้าทรงเทศนามากมายหลายอย่างกว้างขวางเพื่อให้มองเห็นตัวจิตตัวเดียว

ที่อธิบายมากมาย ถ้าหากผู้ไม่เข้าใจจับจิตไม่ถูก มันก็ไปมัวแต่หลงตามโวหารคําพูด ถ้าหากว่า จับจิต ตัวเดียวได้แล้ว ถูกธรรมคําสอนของพระพุทธเจ้า ถูกหมด

ที่จิตมีหลายอย่างจิตเป็นหลายอย่างนั้นเป็นอาการของจิต ไม่ใช่ตัวใจ ตัวใจแท้นั้นอันเดียว ส่วนจิตนั้นมีหลายอย่าง อธิบายกว้างขวางสักเท่าไรไม่มีที่สิ้นสุด

ครั้นถ้าหากว่าท่านผู้ถึงที่สุดแล้วนั้นอธิบายถึงเรื่องจิตมากมาย ไล่ตามอาการของจิต แล้วรวมเข้ามาเป็นใจ เข้ามาถึงใจ อันเดียว ใจเป็นของมีอันเดียว จิตนั้นมีหลายอย่าง อาการต่างๆของใจ จึงเรียกว่าจิต

#แต่ท่านก็พูดว่าจิตกับใจก็อันเดียวกันนั่นแหละ

จิตอันใดใจอันนั้น ครั้นถ้าหากจับจิตไม่ได้จับใจไม่ถูกแล้ว ก็หลงโลกอยู่นั่นแหละ ไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าจับจิตได้แล้ว เห็นเลย โอ้!…อันนั้นมันอาการของจิต คิดนึกปรุงแต่งสารพัดทุกอย่าง ร้อยแปดพันประการที่อธิบายมากมายนั้น เป็นเรื่องอาการของจิตทั้งหมด ถ้าเข้าถึงใจแล้ว ไม่มีอะไร นิ่งเฉยเลย

การนิ่งเฉยมันจะได้รู้อะไร? รู้หรือไม่รู้ก็เอาไว้เสียก่อน อันความที่มันนิ่งเฉยนั่นน่ะให้มันรู้ความนิ่งเฉยเสียก่อน อาการของจิตมันมากมายหลายเรื่องหลายอย่าง แต่อาการของใจ มีอันเดียว อาการของ จิต ถ้ารวมเข้ามาแล้ว เป็นอาการของ ใจ

ดังที่ท่านพูดถึงเรื่องมัคคสมังคี ที่ผู้สําเร็จมรรคผลนิพพานแล้ว รวมเป็นหนึ่งนั่นแหละเข้าถึง ใจ แล้วนั่น

#ถ้าหากอยากรู้จักตัวใจมันเป็นอย่างไรกัน?

ให้อนุมานเอาโดยพิจารณาอย่างนี้ก็แล้วกันเราอยู่เฉยๆ นี่แหละ ทดลองกําลังใจของเราลองดู กลั้นลมหายใจสักพักหนึ่ง เอาเดี๋ยวนี้ก็ได้ ไม่ต้องเอาไกลหรอก เอาเดี๋ยวนี้แหละ สักพักหนึ่งลองดู

ชั่วขณะที่กลั้นลมหายใจนั้นมันมีอะไรอยู่ในที่นั้น บอกว่าไม่มีเลยแต่ว่า รู้ว่าไม่มี เพียงแต่รู้ไม่มีอะไรเฉยๆ นั่นแหละตัวใจ

ตัวใจแท้ทีเดียวนั่น เห็นตัวเดิมตัวใจแท้เสียก่อน แล้วจึงค่อยไปพิจารณาถึงจิต ที่มันคิดกว้างขวางมากมาย

#ให้เข้าถึงใจอยู่เสมอๆมันจึงมีที่สิ้นสุด

พุทธศาสนาน่ะสอนมีที่สิ้นสุด ไม่เหมือนวิชาในทางโลก ทางโลกเขาสอนไปเถิด สอนไปเท่าไรก็ไม่มีที่สิ้นสุด

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี










การอยู่คนเดียว

ไปคนเดียว เป็นที่สบาย ไม่มีเรื่องราวมาก่อกวนให้วุ่นวาย หากถึงคราวจำต้องตาย ก็ไม่ต้องห่วงกังวล

#ชีวิตมนุษย์ก็เพียงยอดหญ้าเท่านั้น

ไม่มีราคาค่างวดอะไร ในร่างกายมองดูก็​ เห็นแต่อสุภะ ไม่เห็นเพชรนิลจินดาเกิดขึ้นมากับร่างกระดูกนี้ได้เลย

หลวงปู่ลี กุสลธโร










#ข้อวัตรปฏิบัติรักษาไว้อย่าให้ขาด

อยู่บ้านอยู่เรือน อยู่ที่ไหนก็เหมือนกัน ให้ไหว้พระสวดมนต์ มันขี้เกียจ ชอบสวดน้อยๆ มันไม่อยากสวดมาก นั่นแหละยิ่งต้องสวดให้มันมาก

เวลาเดินจงกรมนี้ ถ้ามันยังรู้สึกว่าเหนื่อยอยู่ อย่าไปหยุด ต้องฝืนไว้ เดินจนมันหยุดหายเหนื่อย ให้ตัวมันปลิวไปพุ้น เมื่อมันเหนื่อยก็ถามมันดู มันเหนื่อยอยู่ตรงไหน มันเจ็บอยู่ตรงไหน มันปวดอยู่ตรงไหน

#ไล่หาตัวให้มันเห็นจริงก่อน

มันหิวก็เหมือนกัน อะไรมันหิว อะไรมันกระหาย ย้อนเข้าถามเข้าไป ร่างกายมันกระหายหรือจิตใจมันกระหาย ไล่หาตัวมัน ใช้ปัญญา ไม่ใช่ปัญญามันเกิดเอง มันไม่ใช่เด้ มันต้องค้นต้องคิดต้องวิจัยวิจารณ์ ขบคิดคลี่คลายหาความจริง

หลวงปู่บุญมา คัมภีรธัมโม
วัดป่าสีห์พนม อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร