ทำนองนี้

https://www.youtube.com/watch?v=jODtYWQhvWo

นึกออกไหม

คคห. คุณโรสทั้งหมดทั้งสิ้นจะออกแนวนี้ทั้งนั้น ตัวอย่างเช่น



ทุกขณะกำลัง เกิด ดับตามเหตุปัจจัย มันเป็นอนัตตา เห็นแค่สี ตามคำสอนตถาคตว่าไป

ถ้าถามว่า เห็นมันกำลังเกิดกำลังดับไหม ? เห็นความเป็นอนัตตาไหม ? ตอบ: ไม่รู้ไม่เห็น ก็ในเมื่อไม่รู้ไม่เห็นประจักษ์กับตนเอง ก็จึงเข้าสู่กระบวนการคิดฟุ้งซ่าน ฟุ้งซ่านธรรม เป็นธรรมะในจินตนาการ ด้วยประการฉะนี้แล.

จบข่าว

viewtopic.php?f=1&t=55490&start=135

พระพุทธเจ้าตรัสแสดงพระธรรมเทศนาให้คนที่ฟังเท่านั้นเข้าใจ
อ่านคือจิตคิดนึกหลังจิตเห็นดับเป็นอนุสัยกิเลสที่นอนในจิตไหล
ออกมาตามความคิดตนเองที่จินตนาการไปตามสิ่งที่อ่านแล้วไงคะ
ไม่ได้กำลังฟังเพื่อสร้างปัญญาอยู่ตรงตามเสียงณปัจจุบันขณะเดี๋ยวนี้

อ้า...สุตมยปัญญา ไม่เอาแล้วหรอ

ลองจินตนาการให้ตรงตามสิทำได้ไหม
จิตเห็นสีล้วน1สี
จิตได้ยินเสียงสูงๆต่ำๆ1เสียง
จิตรู้กลิ่นทีละ1กลิ่น
จิตรับรสทีละ1รส
จิตรับกระทบสัมผัสทีละ1ความรู้สึกตรงๆ
จิตคิดนึกได้ตรงทีละ1พยางค์
ทั้งหมดข้างบนมันเกิดไม่พร้อมกันและดับไม่พร้อมกันจึงต้องเพียรฟังเพื่อรู้ตาม
ถ้าจิตแต่ละ1ไม่ดับจะไม่มีจิตขณะต่อไปเกิดต่อมันเกิดดับเองไม่ต้องทำรู้ยังมีแล้วไปทำเพื่อต้องการอะไร

ฟังเพื่อเข้าใจความจริงถูกเกิดสัมมาตามคำสอนนะคะไม่ใช่ไปทำอย่างอื่นค่ะ
https://youtu.be/PgBFygIjLUo

นี่คือตัวอย่างของผู้ปฏิบัติทางจิต จับประเด็นให้ได้นะ สติปัฏฐาน กาย เวทนา จิต ธรรม มีคนสอนเขา แต่ตอนฝึกทำไม่เป็น เขาว่าอย่างนั้น (แต่เขาก็ทำภาวนานั่นแหละ มีเดินจงกรม กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน)



เขาไม่ได้นั่งนับจิต 1 ขณะ มี 7 ชวนะ ถึงอยากนับก็นับไม่ได้ นับไม่ทัน ดังนั้น ธรรมะคุณโรสจึงเป็นธรรมะในจินตนาการ คิกๆๆ

นี่ไง จินตนาการ คิกๆๆ



ก็บอกแว้วว่า ให้คนที่นั่งฟังแม่สุจินพูด ร้อยคนร้อยความคิดร้อยจินตนาการ ฟังแล้วให้เขาเหล่านั้นวาดรูปผีในใจของแต่ละคนๆ ก็จะได้ผีร้อยแบบร้อยผี ซึ่งมีลักษณะต่างๆกันตามจินตนาการในใจของแต่ละคนๆ คณโรสก็ได้ผีอย่างหนึ่งแบบหนึ่ง เป็นต้น

ฮาตรึมเลยคำสอนของพระพุทธเจ้า
แสดงไว้โดยละเอียดเพื่อให้คิดถูกตามได้
ไม่ใช่ไปทำเพื่อรู้เท่าพระพุทธเจ้าไงคะ
ความจริงถูกตามคำสอนจริงๆตามนั้น
ตัวเองรู้ความจริงที่ตัวเองมีตรงกะคำไหนต้องรู้สึกตัวตรงคำนั้นเดี๋ยวนี้ทันทีที่คิดได้ทันตรงปัจจุบันขณะ
บอกแล้วว่าต้องรู้ตามปกติวิสัยตรงสัจจะทีละ1คำตรงวิสยรูป7คือสติปัญญาตรง1สัจจะของตนเองไง

นี่ฮากว่า



ไม่ใช่ไปทำเพื่อรู้เท่าพระพุทธเจ้าไงคะ


นั่นดิ ถึงได้ว่า ครั้งหนึ่ง นั่งฟังหลวงตามหาบัวเทศน์แล้วได้ฌาน 3 อิอิ ไม่ได้ทำ คือ ฟังเอา นี่คือความเข้าใจผิดอีกอย่างหนึ่ง

ภาวนา คือ การทำให้มีให้เป็นขึ้นมา อะไรที่ยังไม่เกิดไม่มีก็สร้างก็ทำก็ปฏิบัติก็ภาวนาให้มีให้เป็นขึ้นมา เช่น สติสัมปชัญญะ ยังไม่มีไม่เกิดก็ไปภาวนา ไปทำให้มันมีมันเป็นขึ้นมา

ไม่ใช่ทำเพื่อให้รู้เท่าพระพุทธเจ้า ไม่ใช่ๆๆ

ถ้าคุณโรสคิดอย่างนี้ "ไม่ใช่ไปทำเพื่อรู้เท่าพระพุทธเจ้าไงคะ" พระอริยบุคคลก็ไม่มี นอกจากพระพุทธเจ้า ผู้ที่ทำให้กิเลสหมดไปสิ้นไปก็ไม่มี นอกจากพระพุทธเจ้า

ยึดติดแต่อดีต
ไม่เข้าใจหรือไง
ไม่ได้เห็นสีคิดเองไม่ได้
ต้องอาศัยคิดตามการฟังคำสอน
ตรงขณะเดี๋ยวนี้คุณไม่เรียนทีละ1ทาง
คุณจะรู้สึกตัวตรงทางได้อย่างไรในเมื่อเดี๋ยวนี้
คุณมีครบแล้วทั้ง6ทางมีแล้วและกำลังเกิดดับเองตลอดเวลา
จะไปทำอะไรคะทุกคำในพระไตรปิฎกมีแล้วตรงกับที่ทุกคนกำลังมี
การฟังเพื่อระลึกตามถูกตัวตนตรงทางที่กำลังปรากฏให้รู้เดี๋ยวนี้ทันทีที่รู้ชัด1ตัวธัมมะ
ทุกอย่างก็ดับคนทั้งตัวแล้วคุณยังคิดจะไปทำอะไรนอกเหนือจากการฟังเพื่อรู้คิดถูกตามความเป็นจริง
ที่สภาวะธรรมตรงที่กายใจคุณกำลังมีกำลังดับหายจากตัวคุณไปด้วยความไม่รู้คิดตามตรงสิ่งที่คุณมีนั้นเอง

ไม่ใช่ฮาธัมมดาทีนี้ฮาเร็มเบย



คุณโรส กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม มโนกรรม นั่นแหละความคิด จิตก็ความคิด (ธรรมชาติใด ย่อมคิดซึ่งอารมณ์ เหตุนั้น ธรรมชาตินั้น ชื่อว่า จิต) ทำไมจะคิดเองไม่ได้ มันก็คิดของมันเอง

ดูคุณเขียนสิ...(จิตก็ความคิด)...มีที่ไหน
ตถาคตแสดงความจริงของจิตแต่ละ1
คุณกรัชกายแสดงความคิดเห็นผิดไง
จิตคิดนึกไม่ใช่จิตเห็นไม่ใช่ตัวตนด้วย
ตลกมากเลยดื้อและไม่รอบคอบ55556

คุณโรสกำลังนำความคิดความเห็นของตัวเองใส่ปากพระพุทธเจ้านะขอรับ "จิตแต่ละ 1" หนึ่งอะไรหรอ 1 ในตองอูหรือยังไง คิกๆๆ

เพราะคุณโรสเข้าใจยังงั้นนั่นเองแหละ ถึงได้ตามหาจิตกันให้วุ่นวาย จะพาไปดูสติปัฏฐานข้อ จิตตานุปัสสนา มันก็ความคิดนั่นเอง

จิต แปลตรงตัว ความคิด นั่นเองแล

เอางี้ คุณโรสคิดนึกถึงกรัชกายสิ นึกหน้าออกไหม ไม่ออก เพราะไม่เคยเจอหน้ากันเลยใช่ไหม ได้แต่คิดฟุ้งไปว่า กรัชกายนี่ปากจัดฉิบhาย อิอิ หน้าตาเป็นยังไงฟ่ะ นึกหน้าไม่ออก แต่ถ้าเคยเจอะเจอกันเห็นหน้ากันก็นึกหน้าได้ ถูกไหม (ไม่ต้องไปแยกเป็นเจตสิกหรอก เพราะมันเกิดร่วมกันอยู่ในนั้น)

เพราะฉะนั้น มนุษย์ทุกคนก็ใช้จิตนี่แหละคิดทำนั่นทำนี่ คิดดีคิดร้าย เรียกเป็นศัพท์ทางธรรมว่า มโนกรรม ฝ่ายกุศล,ฝ่ายอกุศล

ถ้าคิดแรงมันล้นออกมาทางกาย ก็เป็นกายกรรม เช่น ตบหน้า เตะปาก นี่กายกรรม

ถ้าพูดด่า พูดดี นี่เป็นวจีกรรม ฝ่ายอกุศล ฝ่ายกุศลแล้วแต่

มันก็เรื่องในชีวิตประวันนี่เองคุณโรส