การเกิดขึ้นอีกเป็นการเกิดขึ้นของกองทุกข์
ทุกข์เท่านั่นที่เกิดขึ้น ทุกข์เท่านั้นที่ดับไป
จะไม่มีเราเกิดขึ้นเลย

การเกิดใหม่ชื่อว่า "ชาติ" และจะตามมาด้วย ชรามรณะ "นี้คือกองทุกข์"
โสกะ ปริเทวะ ทุกขะ โทมนัสสะ อุปายาสะ เหล่านี้ หรือกองทุกข์เหล่านี้ก็อาศัย "ชาตื" เกิดขึ้น
การเกิดขึ้นใหม่นั้น เป็นการเกิดขึ้นของขันธ์ ๕ และก็มีการเสื่อสลายไป "นี้ก็ชื่อว่ากองทุกข์"

โสกะ ปริเทวะ ทุกขะ โทมนัสสะ และ อุปายาสะ ๕ ประการนี้
จะไม่นับเข้าเป็นองค์ปฏิจจสมุปบาท เพราะว่าธรรมเหล่านี้ เป็นเพียงผลของชาติเท่านั้น
ชรา มรณะ ก็เป็นเพียง ผลของชาติเช่นเดียวกัน แต่นับเป็นองค์ปฏิจจสมุปบาทด้วย
ก็ด้วยเหตุว่าเมื่อมีชาติ คือความเกิดปรากฏขึ้นมาแล้ว จะไม่มีความแก่ความเสื่อมโทรม
และความตายติดตามมาด้วยนั้นไม่มีเลย เมื่อมีชาติก็ต้องมีชรามีมรณะเป็นของแน่นอน
แต่ว่าเมื่อมีชาติแล้ว อาจไม่มีโสกะ ปริเทวะ ทุกขะ โทมนัสสะ และอุปสยาสะ เลยก็ได้
เช่นพรหมบุคคลเป็นต้น เพราะธรรม ๕ ประการนี้ย่อมต้องเกิดพร้อมกับโทสะมูลจิต
พรหมบุคคลข่มโทสะมูลจิตได้ ไม่เกิดโทสะมูลจิตเลย ดังนั้นจึงไม่มี โสกะ ความเศร้าโศก
ปริเทวะ ความบ่นเพ้อพร่ำรำพัน ทุกขะ ความทุกกาย โทมนัสสะ ความเสียใจ
โทมนัสสะ ความเสียใจ และอุปายาสะ ความคับแค้นใจอย่างใดเลย