พระอรหันต์ขีณาสวะ เป็นผู้หมดจดจากกิเลสแล้ว
ทำลายโมหะหรืออวิชชาได้แล้ว สังขาร ๓ ที่เป็นบาปเป็นบุญ
ย่อมไม่เกิดอีกต่อไป แต่การให้ทานรักษาศีล เจริญภาวนา

พระอรหันต์ยังกระทำอยู่ไม่ทอดทิ้ง เพราะเป็นประโยชน์แก่ผู้อื่น
แต่การกระทำนั้นไม่จัดว่าเป็นปุญญาภิสังขาร หรืออเนญชาภิสังขาร
ที่เป็นผลของอวิชชา เพราะอวิชชาได้สิ้นไปแล้ว มีแต่วิชชาหรือปัญญา

การกระทำนั้นจึงจัดเป็นกิริยา อันเป็นสังขารสามัญ ซึ่งไม่มีการให้ผลแต่อย่างใด
ทั้งในปฏิสนธิกาล และในปวัตติกาลต่อไปอีก การปรุงแต่งให้การงานที่เกี่ยวกับ
กาย วาจา ใจ สำเร็จลงนั้น ด้วยอำนาจของกิริยาสังขารเป็น กายสังขาร วจีสังขาร จิตตสังขาร
ที่มิใช่ผลของอวิชชา จึงเป็นอันว่า พระอรหันต์ยังให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา
ที่เป็นไปตามกิริยาของสังขารสามัญเท่านั้น