ในอดีตกาลนับเป็นกัปป์ พระมหากัสสปะได้เกิดเป็นช้าง
พระศรีอริยะเมตตรัยได้เกิดเป็นควาญช้างผู้ฝึกช้างให้กษัตริย์
ในวันหนึ่งพระมหากษัตริย์ต้องการจะไปประพาสป่าจึงสั่งให้นายควาญช้าง
ที่ฝึกดีแล้วมาให้ ขณะเสด็จประพาสป่านั้นช้างที่ทรงใช้อยู่นั้นเห็นนางช้างเข้า
ช้างเกิดเสน่หานางช้างไล่ติดตามนางช่างไปพระมหากษัตริย์จะบังคับช้าง
ยังไงก็ไมเชื่อฟัง พระองค์จึงติดบนกิ่งไม้แล้วลงมา

ครั้งกลับมาถึงวังจึงมาถามนายควาญช้างว่าไหนว่าช้างฝึกไว้ดีแล้ว
นายควาญช้างตอบว่าตัณณหาเกิดขึ้นกับช้างไม่มีใครจะบังคับได้เลย
และหลังจากนั้น ๗ วันช้างเมื่อเสร็จกิจกับนางก็กลับมา
นายควาญช้างจึงนำช้างนั้นที่ฝึกมาอย่างดีให้พระมหากษัตริย์ดูว่าเขาฝึกมาอย่างดี

ควาญช้างเผาเหล็กให้แดงฉานให้ช้างใช้งวงจับจนกว่าจะบอกให้วางจึงจะวางได้
จากนั่นช้างทนความร้อนจากเหล็กไม่ไหวก็ล้มลงสิ้นใจตาย

เมื่อมาถึงตอนในพุทธกาลนี้ช้างได้มาเกิดเป็นพระมหากัสสปะ และปรินิพพานที่ระหว่างภูเขา ๓ ลูก
และเมื่อก่อนปรินิพพานท่านได้อธิษฐานให้ถูเขาทั้ง ๓ ลูกเลื่อนมารวมกัน
เป็นลูกเดียวให้ร่างสรีระของท่านอยู่ในภูเขาลูกนั้น รอจนกว่าพระศรีอริยะเมตตรัยมาเผาร่างบนผ่ามือให้
พระ ศรีอริยะเมตตรัยก็คือนายควาญช้างนั้นเอง

หาอ่านลายละเอียดได้มีให้อ่านในต่อไป